Μάρκος Τρούλης: Περί Τουρκίας



Η συζήτηση περί της σύγχρονης Τουρκίας και του ιστορικού και πολιτισμικού κεκτημένου που συνοδεύει τη στρατηγική συμπεριφορά της, διαθέτει πολλαπλές προεκτάσεις και σίγουρα έχει καταστεί επίκαιρη λόγω τόσο της ακραίας επιθετικότητας των τελευταίων ετών όσο και της ιδεολογικής-επιστημονικής νομιμοποίησης των αξιώσεων της Άγκυρας, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στο Στρατηγικό βάθος του Αχμέτ Νταβούτογλου.
Όπως επισημαίνεται καταληκτικά στο εν λόγω κεφάλαιο:
Συνεπώς, το τι συντελείται στο εσωτερικό της Τουρκίας λειτουργεί ως μέσο νομιμοποίησης στρατηγικών αποφάσεων και άρθρωσης ανάλογου αφηγήματος, αλλά η ίδια η ερμηνευτική ουσία της συμπεριφοράς εντοπίζεται στις ανακατανομές ρόλων και ισχύος σε επίπεδο διεθνούς συστήματος. Η αλλαγή της πολικότητας, αλλά και η μετάβαση ως προς τις προτεραιότητες των μεγάλων δυνάμεων, παρωθούν στην εμπράγματη εκδήλωση των μέχρι πρότινος θεωρητικών και ιδεολογικών προσεγγίσεων περί «Μεγάλης Τουρκίας».
Υπ’ αυτό το πρίσμα, όπως υπογραμμίζεται επίσης εντός του προκείμενου πονήματος:
«Τα δεδομένα της ανακατανομής ισχύος στην περιφέρεια και των νέων προτεραιοτήτων του αμερικανικού παράγοντα στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή έχουν τεθεί υπό ενιαία γεωστρατηγική εκτίμηση εκ μέρους της Τουρκίας, καθώς η ανακατανομή ισχύος έχει αποτελέσει ευκαιρία προς εκμετάλλευση. Συνοδεύτηκαν, ωστόσο, και από τη στρατηγική κουλτούρα οιονεί ανταγωνιστών της Τουρκίας, όπως η Ελλάδα, οι οποίοι δείχνουν απρόθυμοι να υλοποιήσουν μια αποτρεπτική στρατηγική με κινητοποίηση συμμάχων και επίδειξη της ανάλογης βούλησης. Πέραν της υπονόμευσης των ίδιων των εθνικών συμφερόντων τους, η στάση τους τορπιλίζει και κάθε προοπτική σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, καθότι η Τουρκία υιοθετεί μια διαρκώς μαξιμαλιστική στάση η οποία, όσο εκτείνεται δίχως κόστος, τόσο υπονομεύει τις δυνατότητες εξισορρόπησής της σε μελλοντικό χρόνο. Όταν, συνεπώς, οι θιγόμενοι δρώντες αντιληφθούν το κοστοβόρο της στάσης τους και θα έχουν ως μοναδική επιλογή την αντίδραση, τότε οι πιθανότητες επιτυχίας τους θα είναι μηδαμινές και το δημιουργηθέν διακρατικό σύστημα θα έχει σταθεροποιηθεί υπό ανισόρροπους όρους. Υπό μία έννοια, δηλαδή, οι κατευναστικές πολιτικές και η ενοχοποίηση της όποιας κουλτούρας ασφάλειας έχουν εν τέλει μερίδιο ευθύνης για την αποσταθεροποίηση της περιοχής και όχι μόνο την υπονόμευση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων».
Γι’ αυτόν το λόγο, κρίνεται αναγκαίο να επισημανθεί ότι η τάση της ανακατανομής ισχύος καθορίζεται και επιβαρύνεται από τη συμπεριφορά όσων οφείλουν να ασκήσουν μια εξισορροπητική προς τον επίδοξο ηγεμόνα στρατηγική. Η υλοποίηση κατευναστικών στρατηγικών είναι προφανώς αυτοκτονική, όπως άλλωστε έχει αποδείξει το ίδιο το εργαστήρι της ιστορίας.
Η ειρήνη, η σταθερότητα και η ασφάλεια κατοχυρώνονται διαμέσου της ισορροπίας ισχύος, και όταν αυτή υπονομεύεται, τότε έχουμε καταστρατήγηση των χορηγούμενων από το Διεθνές Δίκαιο δικαιωμάτων, ανελευθερία και υποδούλωση.
Περί Τουρκίας | Πολιτισμός – Κοινωνία – Γεωστρατηγική – Χαρτογραφική Τεκμηρίωση
€22.00 €19.80 (με ΦΠΑ)
Συγγραφέας: Μάρκος Ι. Τρούλης
Ημ/νία έκδοσης: Νοέμβριος 2020
Κατηγορία: Πολιτική
Σελ.: 409
ISBN: 978-618-5219-90-1