REAL TIME |

Weather Icon

Κυπριακό και διεθνές περιβάλλον – Συμμετοχή ή όχι στην άτυπη Διεθνή Διάσκεψη

Κυπριακό και διεθνές περιβάλλον – Συμμετοχή ή όχι στην άτυπη Διεθνή Διάσκεψη
ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Tου ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥ

Το συμπέρασμα ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε δύσκολη φάση κατάντησε κοινοτοπία. Για κάποιο που ασχολείται πολλές δεκαετίες μαζί του πρέπει να κατάντησε συνηθισμένη φράση και να την άκουσε πολλές φορές. Τόσες που ίσως δεν του κάνει καμία εντύπωση. Συνήθως χρησιμοποιείται όταν το Κυπριακό δεν βρίσκεται σε πορεία λύσης, χωρίς να δίνεται σχεδόν καμία εξήγηση.

Σήμερα πράγματι το Κυπριακό βρίσκεται σε πολύ δύσκολη φάση. Επηρεάζεται κατά την ταπεινή μου άποψη από τους πιο κάτω παράγοντες:

  • Στρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας
  • Έλλειψη στόχου και στρατηγικής από τον Κυπριακό παράγοντα
  • Ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαίου
  • Αποχώρηση των Αμερικανών από την περιοχή

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΊΑΣ

Η Τουρκία ανέκαθεν είχε σαν στόχο την αποφυγή, της περικύκλωσης της και την παράλληλη δική της επικράτηση στη Μεσόγειο. Γι’ αυτό δεν υποστήριξε τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και αντιτάχθηκε στη Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η αντίθεση της με την Συνθήκη παρέμεινε στο διπλωματικό πεδίο με αντάλλαγμα την ίδρυση της Νέας Τουρκίας και την μετατροπή της σε κοσμικό κράτος. Το σουλτάνο διαδέχθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος δοξάζεται, ακόμα και σήμερα φαίνεται ότι θα συνεχίσει, ως ιδρυτής της Νέας Τουρκίας.

Στη περίπτωση της Κύπρου αντιτάχθηκε τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά με την υποστήριξη σε μερικά βασικά στάδια του Ενωμένου Βασιλείου.

Αυτές οι θέσεις της Τουρκίας διατυπώθηκαν στις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και εξασφαλίσθηκαν με την παρουσία της ΤΟΥΡΔΥΚ και το δικαίωμα επέμβασης, το οποίο ερμηνεύει όπως τη συμφέρει και το οποίο χρησιμοποίησε το 1974, για να επέμβει στην Κύπρο.

Σήμερα οι θέσεις της Τουρκίας κινούνται μέσα στα ίδια πλαίσια και έχουν προστεθεί οι προσωπικοί στόχοι του κ. Ερτογάν, να ηγηθεί του Ισλαμικού κόσμου και να επαναφέρει το θρησκευτικό κράτος, να το επεκτείνει και προς την Ευρώπη και μέχρι το 2023, να ξεπεράσει τον Μ. Κεμάλ, ώστε αυτός να θεωρείται ο αναθεωρητής και ιδρυτής της σημερινής Τουρκίας, με τα συνεπαγόμενα οφέλη για τον ίδιο και την οικογένεια του.

Αν ο Ερτογάν πραγματοποιήσει τους στόχους του, θα μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη και θα θίξει τα συμφέροντα όλων. Καθ’ όλου δεν ενδιαφέρεται για την λύση του Κυπριακού και την τύχη των Τ/Κ και αγωνίζεται και επιδιώκει την κατάργηση και εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί το κέλυφος όσων διαφωνούν με τα σχέδια του και όσων πιστεύουν στην αυθυπαρξία.

Δεν πρέπει επομένως να συμμετάσχουμε στην άτυπη διάσκεψη που συγκαλεί ο Γ. Γραμματέας των Η.Ε. ως κοινότητα και με την παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων. Διότι έτσι προωθούμε τους Τουρκικούς στόχους. Μπορούν να συνεχισθούν οι επαφές του ιδίου του Γ.Γ. ή εκπροσώπου του για να  συζητήσουν τα όποια θέματα.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η μεγάλη πάροδος χρόνου για την επίλυση του Κυπριακού αποκάλυψε, με κάθε μεγαλοπρέπεια, κάτι που από την αρχή ήταν φανερό: την έλλειψη στόχου και στρατηγικής. Συγχέοντας την τακτική με τους στόχους, συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα την τακτική της άρνησης, να λέμε δηλαδή τι δεν θέλουμε, τι απορρίπτουμε, χωρίς να καθορίσουμε τι ακριβώς θέλουμε και τι επιδιώκουμε.

Χρησιμοποιώντας βασικά δύο λέξεις:- απελευθέρωση και επανένωση, χωρίς να εξηγούν τι σημαίνουν, καταφέραμε να χωριστούμε σε ομοσπονδιακούς και αντιομοσπονδιακούς.

Συγχέοντας δε τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, καταφέραμε να αποκαλούμε τους μεν προδότες τους δε πατριώτες.

Στο μεταξύ οι πραγματικοί φασίστες, αξιοποιώντας τις αντιφάσεις και παίζοντας με τα αισθήματα του λαού, χαϊδεύοντας τα αυτιά του κατόρθωσαν να οργανωθούν και να μπουν στην βουλή και να συμμετέχουν στις διασκέψεις των αρχηγών και το Εθνικό Συμβούλιο.

Οι υποστηρίζοντες την ΔΔΟ, δεν παραγνωρίζουν απλά το γεγονός ότι είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), αλλά την χρησιμοποιούν για να κοροϊδεύουν τον λαό λέγοντας ότι επιδιώκουν λύση που να είναι σύμφωνη με τις Ευρωπαϊκές Αρχές, όταν η ουσία των Ευρωπαϊκών Αρχών είναι η ελεύθερη εγκατάσταση και διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών.

Ταυτόχρονα χαρακτηρίζουν σαν εθνικιστές και αντιπραγματιστές όσους υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους Ε/Κ και Τ/Κ με τη λύση. Το ίδιο κάνουν και με τα ψηφίσματα του Σ.Α και του ΟΗΕ. Συγκρατούν και επαναλαμβάνουν την ΔΔΟ αλλά, ξεχνούν την πρόνοια που αναφέρεται στην επιστροφή όλων των εκτοπισμένων με ασφάλεια στα σπίτια τους.

Αν κατανοήσουμε όλοι, ότι πράγματι το Κυπριακό βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, τότε πρέπει να βρούμε τους τρόπους να ενωθούμε, παρ’ όλο που οι πιθανότητες υλοποίησης τους είναι σχεδόν μηδενικές, να καθορίσουμε τους στόχους, χρησιμοποιώντας στόχους που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν σχεδόν από κανένα, όπως δηλαδή επιστροφή των προσφύγων, κατάργηση του δικαιώματος επέμβασης, αποχώρηση των Τουρκικών κατοχικών δυνάμεων και εποίκων, καταγραφή του πληθυσμού από ειδική ομάδα του ΟΗΕ και εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Να αφήσουμε δηλαδή την ιδεολογική επικράτηση και να αγωνισθούμε για την σωτηρία της πατρίδας. Όταν αυτό επιτευχθεί τότε ας αγωνισθεί ο καθένας για τα ιδεολογικά του πιστεύω. Κανένας αγώνας χωρίς στόχους κατανοητούς από τους απλούς πολίτες πέτυχε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας.

ΈΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΈΝΩΣΗ

Η Κύπρος από το 1832, επί Καποδίστρια, (του οποίου η μάνα ήταν Κύπρια) προσπαθούσε να συνδεθεί με τις Ευρωπαϊκές χώρες. Το 1962, με την παρουσία των Τ/Κ και με Πρόεδρο τότε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, το Υπουργικό αποφάσισε την ένταξη στην τότε Ε.Ο.Κ.

Η ματαίωση όμως της ένταξης του Ηνωμένου Βασιλείου, επέφερε και την ματαίωση της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πράγμα όμως που έγινε εφικτό το 2004, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου με πλήρη και συνεπή υποστήριξη της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Ελληνικού Κοινοβουλίου, το οποίο αποφάσισε να εγκρίνει τελευταίο την διεύρυνση της ΕΕ και να εξαρτήσει την απόφασή του από το εάν περιλαμβάνεται ή όχι στην διεύρυνση η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ένταξη της ΚΔ σημαίνει, εκτός των άλλων, την υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαίου έναντι του Κυπριακού και ότι οι Ευρωπαϊκές Αρχές πρέπει να ισχύουν παντού. Η πρόσφατη απειλή Ουγγαρίας και Πολωνίας για μη έγκριση του προϋπολογισμού, αν αυτός συνδεθεί με την ύπαρξη και σεβασμό του κράτους δικαίου, είναι τρανό παράδειγμα πόσο ισχυρές είναι αυτές οι αρχές.

Είναι σε όλους πολύ γνωστό ότι, ένα από τα ελλείμματα της ΕΕ είναι και η έλλειψη ΚΟΙΝΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, πράγμα που επιτρέπει στα κράτη μέλη, να αποφασίζουν με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα. Γνωρίζοντας αυτό δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στην άτυπη διάσκεψη από την μια, και να ζητούμε τιμωριτικά μέτρα για την Τουρκία από την άλλη. Δηλαδή, όπως λέει και ο λαός μας, <<πίττα γερή και σκύλος χορτάτο>>. Δεν μπορούμε να δεχθούμε σε καμιά περίπτωση ότι ομαλοποίηση, σημαίνει αποχώρηση από τα Ελληνικά ύδατα του Oruc Reis, χωρίς εγγυήσεις ότι δεν θα επανέλθει και παραμονή του Barbaros στην ΑΟΖ της Κύπρου.

Καθημερινά βλέπουμε και ακούμε την ηγεσία της Τουρκίας, να τοποθετείται με βάση δύο άξονες: τον αναθεωρητισμό και την στρατιωτική δύναμη, που δεν είναι αποδεκτά, τουλάχιστο διακηρυκτικά από την ΕΕ. Υλοποίηση αυτών που διακηρύσσει η Τουρκία, σημαίνει μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη, και επηρεασμό των συμφερόντων πολλών κρατών και αυτής ακόμα της Ρωσίας.

Η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), κατά την άποψη μου, και σαν κράτος και σαν μέλος της ΕΕ, πρέπει να προχωρήσει στην σύναψη συμμαχιών έχοντας πάντα υπόψη της ότι ουδείς θα πολεμήσει για χάρη μας, πλην πιθανά της Ελλάδας, λόγω εθνικών και άλλων συμφερόντων. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, το 2004, που η συντριπτική πλειοψηφία (76%), ψήφισε όχι, έσωσε την ΚΔ και της έδωσε το δικαίωμα να υπάρχει, να ενταχθεί στην ΕΕ, να κάνει περιφερειακές συμφωνίες που την θωρακίζουν πολιτικά και να έχει την δυνατότητα να υπάρχει στην ταραγμένη περιοχή της Μεσογείου με πολύ σημαντικές δυνατότητες, που της επιτρέπει το διεθνές σύστημα. Η πλειοψηφία του ΟΧΙ αποτέλεσε και αποτελεί την ασπίδα της ΚΔ, έστω και αν Πρόεδρος της σήμερα, είναι ο τότε αρχηγός του ΝΑΙ. Ακούσαμε πολλές φορές τον ίδιο τον Πρόεδρο να μας λέει, ότι δεν θα υπογράψει συμφωνία που θα απορρίψει η πλειοψηφία του λαού. Ποια είναι όμως αυτή η πλειοψηφία, κατά την γνώμη του, δεν λέει. Κατά την άποψη μου και τα πραγματικά γεγονότα είναι αυτοί που ψήφισαν ΟΧΙ και όσοι αντιλήφθηκαν τι σημαίνει το σχέδιο Ανάν. Δυστυχώς ο νυν Πρόεδρος συνεχίζει να καρκινοβατεί πολιτικά, να κυνηγά όσους εναντιώνονται σε λύση με βάση το σχέδιο Ανάν, να πιστεύουν στην ΚΔ, και ότι υπάρχουν δυνατότητες για πραγματική απελευθέρωση έξω από τα πλαίσια της ΔΔΟ.

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ

Ανεξάρτητα από τις προσωπικές ιδεολογικές απόψεις, και σκέψεις στα πλαίσια του <δημοκρατικού τόξου>, πρέπει να θέσουμε το στόχο μας, χωρίς να αποκλείουμε μελλοντικές εξελίξεις. Ο στόχος μας σήμερα είναι και πρέπει να είναι η σωτηρία της Κύπρου μας, η σωτηρία της ΚΔ. Συνειδητοποιώντας το μέγεθος, τις δυνάμεις μας, αλλά και την ιστορικότητα των στιγμών που περνούμε πρέπει να καθορίσουμε τον στόχο μας χωρίς συναισθηματισμούς και εξωπραγματικές εξάρσεις.

Λειτουργώντας μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, εντοπίζουμε τους Γερμανούς να προσπαθούν να αναλάβουν να αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς και να αναλάβουν την πλήρωση των κενών που δημιουργούνται τόσο στην Μεσόγειο όσο και στην Ευρώπη. Παράλληλα οι Γάλλοι φαίνεται να προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις για να επανέλθουν στην περιοχή.

Η Τουρκία θέλοντας να χρησιμοποιήσει για δικό της όφελος τις εξελίξεις, και ο Ερτογάν βλέποντας ότι εξυπηρετούν τους δικούς του στόχους προσπαθούν να βάλουν την σφραγίδα  τους σε αντιπαράθεση με τους Γάλλους και σε μερική συμμαχία με τους Γερμανούς οι οποίοι πουλούν στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία και Γερμανικές εταιρείες έχουν κάνει σημαντικές επενδύσεις σ’ αυτή.

Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η πολιτική του νεοεκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ, Τζων Μπάιτεν και πως οι εξελίξεως στη Περσία (θάνατος Soleimani και Fakhrizadeh και αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμφωνία για τα πυρηνικά) θα επηρεάσουν. Πάντως είναι αρκετές χώρες με σημαντικά συμφέροντα στην περιοχή που θα ήθελαν να μην υλοποιήσει η Τουρκία τους στόχους της. Γι’ αυτό επιβάλλεται άμεσα υπογραφή συμφωνίας μεταξύ των δύο κρατών μελών της ΕΕ, Ελλάδας και ΚΔ, που να επιλαμβάνεται όλων των εκκρεμών θεμάτων που υπάρχουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κάνοντας μια προσπάθεια εκτίμησης των μελλοντικών εξελίξεων, βλέπουμε ότι, ενώ η κ. Λουτ άρχισε επαφές σαν εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι θα την δεχθεί μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, συνδέοντας όπως φαίνεται, την θέση της για την άτυπη Διεθνή Διάσκεψη, με τις αποφάσεις που θα ληφθούν. Ασκώντας έτσι χωρίς να το λέει, πίεση πάνω στην Ευρώπη για το Κυπριακό.

Φαίνεται ότι και στην περίπτωση αυτή και με το επιχείρημα ότι, <δεν θα πούμε όχι στον ΓΓ του ΟΗΕ> η Κυπριακή πλευρά θα συμμετάσχει στην διάσκεψη, ακολουθώντας την κλασσική κίνηση και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι ωφελήματα θα προκύψουν για τους συμμετέχοντες. Δεν νομίζω ότι οι ηγεσίες στην Ελλάδα και Κύπρο είναι σε θέση να πουν όχι ουσιαστικά. Η απάντηση πρέπει να είναι βασισμένη σε συγκεκριμένο σχεδιασμό, κάτι το οποίο λείπει.

* Πρώην βουλευτής.

Πηγή: Απόψεις

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube