Το άρθρο 148 του Ποινικού Κώδικα αναφέρει:

«1. Οποιος παράνομα πετυχαίνει να περιέλθει στην κατοχή ή στη γνώση του κρατικό απόρρητο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή.

2. Αν όμως ο υπαίτιος ενήργησε με σκοπό να χρησιμοποιήσει το κρατικό απόρρητο για να το διαβιβάσει σε άλλον ή να το ανακοινώσει δημόσια, με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο για τα συμφέροντα του κράτους, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη και, αν η πράξη έγινε σε καιρό πολέμου,  με ισόβια κάθειρξη ή θάνατο».

Από όσα έχουν ανακοινωθεί και δημοσιευτεί, οι πράξεις φαίνεται πως υπάγονται στην παράγραφο δύο, συγκέντρωναν πληροφορίες που διαβίβαζαν σε τρίτο, στην Τουρκία. Οι δε πληροφορίες που αναφέρθηκαν προφανώς υπάγονται στην έννοια του κρατικού απορρήτου, όπως την ορίζει το άρθρο 149 Π.Κ. αφού «χαρακτηρίζονται ως μυστικά για να αποφευχθεί ο κίνδυνος προσβολής της εδαφικής ακεραιότητας, της αμυντικής ικανότητας, των διεθνών σχέσεων ή των οικονομικών συμφερόντων του ελληνικού κράτους και της διεθνούς ειρήνης».

Αν λοιπόν εισαγγελέας και ανακριτής θεώρησαν την πράξη ως πλημμέλημα, υπαγόμενο στην παράγραφο 1 του 148 Π.Κ., έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Αν ορθώς τη χαρακτήρισαν ως κακούργημα, υπαγόμενο στην παράγραφο 2 και άφησαν ελεύθερο τον ένα, τον εκ Θράκης μάγειρα, τότε πάλι έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Εκτός εάν λείπει κάποιο πολύ σοβαρό κομμάτι από το παζλ, π.χ. συνεργασία με παροχή πολύτιμων πληροφοριών.