Σχόλιο-μετάφραση: Νίκος Χριστοφορίδης

Το άρθρο που δημοσιεύουμε αφορά όντως ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα, το Καστελλόριζο, που δημοσιεύθηκε σε ένα σοβαρό μέσο (globalsecurityreview.com) και δημιουργεί “κλίμα” στους κύκλους που ασχολούνται με τα διεθνή και την παγκόσμια ασφάλεια.

Αποφασίσουμε να το μεταφράσουμε και να το δημοσιεύσουμε, όχι γιατί ενστερνιζόμαστε το περιεχόμενό του, αλλά κυρίως για να καταδείξουμε την καταστροφική επιρροή που ασκούν ορισμένοι θεσμοί στην Ελλάδα, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, κύκλοι της Παντείου αλλά και ΜΚΟ, σε αρθρογράφους οι οποίοι στη συνέχεια διαδίδουν τις επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα απόψεις.

Ο αρθρογράφος, αν και ελληνοαρμενικής καταγωγής,  έχει επηρεαστεί από τέτοιους κύκλους και δυστυχώς με την αρθρογραφία του στην ουσία πλήττει τα εθνικά μας συμφέροντα.

Επί της ουσίας, ο αρθρογράφος φαίνεται να κάνει γενικόλογες υποθέσεις, χωρίς στοιχεία, σε πολλά σημεία του κειμένου.

Συγκεκριμένα:

• Θεωρεί δεδομένο το φόβο της ελληνικής πλευράς απέναντι στην Τουρκία και υποθέτει ότι η Αθήνα θα παραδώσει το Καστελόριζο αμαχητί.
• Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα μείνει άπραγη, ενώ στην πραγματικότητα η χώρα μας έχει ξεκαθαρίσει ότι μια επιθετική ενέργεια της Τουρκίας, θα οδηγήσει σε γενικευμένο πόλεμο.
• Θεωρεί δεδομένη την υπεροχή και την εμπειρία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, πράγμα που καθιστά το άρθρο εκτός τόπου και χρόνου, ως προς τη στρατηγική του προσέγγιση.
• Αγνοεί τον ανθρώπινο παράγοντα και την εκπαίδευση της Π.Α, όπως και το γεγονός ότι η εμπειρία των Τούρκων περιορίζεται σε επιχειρήσεις εναντίον αυτονομιστικών ενόπλων ομάδων.

To μόνο σημείο το οποίο υποστηρίζεται από επιχειρήματα, είναι η αμηχανία και η δύσκολη θέση που θα βρεθεί η αμερικανική πλευρά (επειδή δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στην UNCLOS). Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό, δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πάρουν ξεκάθαρη θέση εναντίον της Ελλάδας, καθώς έτσι θα τίναζαν την ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ στον αέρα.

Ο αρθρογράφος γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ και έχει ελληνικές και αρμενικές ρίζες. Η απουσία τεκμηρίωσης των απόψεων και οι γενικόλογες υποθέσεις μπορούν να αποδοθούν στο νεαρό της ηλικίας του (μεταπτυχιακός φοιτητής).

Τα περί «παράδοσης αμαχητί» και περί «τουρκικής ανωτερότητας» στο επιχειρησιακό επίπεδο, δείχνουν σαφείς επιρροές από εθνομηδενιστικούς κύκλους κατά τη διαμονή του στην Ελλάδα (ΕΛΙΑΜΕΠ, κύκλοι Παντείου κλπ) και συσχέτιση του αρθρογράφου με ΜΚΟ που εμπλέκεται στο προσφυγικό.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κακό και, ενδεχομένως, επικίνδυνο άρθρο, το οποίο ουσιαστικά προβάλλει την τουρκική φαντασίωση για κατάληψη του Καστελόριζου, ακολουθουμένη από την απάθεια της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Ακολουθεί το άρθρο:

Kastellorizo Is The Key To Turkish & Greek Ambitions In The Eastern Mediterranean
What if Turkey enforces its claimed maritime boundaries? How would Greece, neighboring states, and the U.S. respond?

Το Καστελλόριζο είναι το κλειδί για τις ελληνικές και τις τουρκικές φιλοδοξίες στην Ανατολική Μεσόγειο

Τι θα γίνει σε περίπτωση που η Τουρκία επιβάλει τη δική της «οριοθέτηση»; Πώς πρέπει να αντιδράσουν τα γειτονικά κράτη και οι ΗΠΑ;

«Η Ελλάδα δε μπορεί να συνεχίσει να ζει στο παρελθόν…Τώρα είναι η ώρα να κάτσουμε στο τραπέζι για να βρούμε λύση στο χρόνιο ζήτημα του Αιγαίου».-Ναύαρχος ε.α Cem Gürdeniz, στο Aydinlik

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα,Geoffrey Pyatt, στηρίζουν το δικαίωμα των ελληνικών νησιών σε αποκλειστική οικονομική ζώνη και υφαλοκρηπίδα. Εάν η Ελλάδα κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος, τότε το ελληνικό  νησί  Καστελλόριζο κόβει τις αξιώσεις της τουρκικής ΑΟΖ στη μέση. Ωστόσο, τι θα γίνει σε περίπτωση που η Τουρκία επιβάλλει τη δική της οριοθέτηση; Πώς θα αντιδρούσαν η Ελλάδα, τα υπόλοιπα γειτονικά κράτη και οι Ηνωμένες Πολιτείες;

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε ένα ολοένα και πιο περίπλοκο επιχειρησιακό περιβάλλον. Η Αθήνα βρίσκεται σε μια εχθρική περιοχή, γειτνιάζοντας με χώρες που έχουν αναθεωρητικές βλέψεις, όπως η Τουρκία,  ενώ το ενδιαφέρον μεγάλων δυνάμεων (όπως Κίνα και Ρωσία) για την περιοχή, έχει αυξηθεί σημαντικά. Παρά το γεγονός ότι Τουρκία και Ελλάδα είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οι σχέσεις των 2 χωρών χαρακτηρίζονται από ένταση για το Αιγαίο, το Κυπριακό και την Ανατολική Μεσόγειο. Η συμμαχία εμφανίζει σημάδια κατάρρευσης υπο το βάρος του πολιτικού πρωτογονισμού και των εθνικών συμφερόντων των κρατών μελών της.

Σε αυτό το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον, όπου οι ελληνικές Ε.Δ υστερούν σε μέγεθος, επιχειρησιακές δυνατότητες και τεχνολογία,αναλύω ένα σενάριο, στο οποίο η Τουρκία αποφασίζει να δράσει με βάση τις διεκδικήσεις της στα ελληνικά νησιά και τη Μεσόγειο. Σε αυτό το σενάριο, η Άγκυρα θα προβάλλει τη διάθεση και τις δυνατότητες για την υλοποίηση των σχεδίων της, ενώ θα υλοποιηθεί και μια εξέταση των τομέων στους οποίους υστερούν οι ένοπλες δυνάμεις και τις επιλογές της Αθήνας, ώστε να καλύψει το εξοπλιστικό χάσμα με τους γείτονες.

Οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας βρίσκονται, κατά γενική ομολογία, στο χειρότερο σημείο της ιστορίας από το 1974. Το Μάιο, Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ ανέφεραν την κινητοποίηση τουρκικών στρατευμάτων σε ελληνικό έδαφος, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Προηγήθηκαν παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου• κάτι το οποίο έχει μετατραπεί σε ρουτίνα τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τον Έλληνα ΥΠΕΘΑ, η Τουρκία έχει παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο «χιλιάδες φορές τα τελευταία χρόνια».

Η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, προβάλει την αυξανόμενη διάθεσή της να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της δύναμη, ώστε να υλοποιήσει τους στόχους της. Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η εισβολή στη Βόρεια Συρία και η ανάπτυξη του τουρκικού ναυτικού για τη διασφάλιση των παρανόμων γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι πράξεις και η ρητορική του Τούρκου Προέδρου προκάλεσαν την αντίδραση πολλών κρατών στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ελλάδας, τα οποία εκδήλωσαν σε όλους τους τόνους τις ανησυχίες τους για την τουρκική προβολή ισχύος στη Μεσόγειο.

Τα γεγονότα αυτά έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, στην οποία οι  Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται απέναντι σε μία Τουρκία που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της ισχύ, ώστε να επεκτείνει τους στρατηγικούς της στόχους στη Μεσόγειο. Η συμφωνία Τουρκίας-Κυβέρνησης Τρίπολης(GNA), δημιουργεί επιθετικές διεκδικήσεις ελληνικών νησιών και θαλασσίων περιοχών σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Η οριοθέτηση αυτή είναι καταδικαστέα από τη διεθνή κοινότητα, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης είναι αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ. Ο Τούρκος Πρόεδρος, επίσης, επιδιώκει τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στη Misrata, η οποία βρίσκεται στο μέτωπο του λιβυκού εμφυλίου.

Η Ελλάδα επιχείρησε να ανακόψει την άνοδο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της επιχείρησης «ΕΙΡΗΝΗ» και των διαμαρτυριών σε ΕΕ και ΗΠΑ• ωστόσο η προσπάθεια αυτή ήταν ανεπιτυχής. Ο διμερής διάλογος μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν επίσης δεν απέδωσε καρπούς. Τον Ιούλιο του 2020, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δήλωσε ανοιχτά ότι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης είναι ένα «παράνομο σύμφωνο», σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Ανάμεσα στις διεκδικήσεις της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται και το νησί Καστελλόριζο και τα μικρότερα νησιά του συμπλέγματος, Ρω και Στρογγύλη. Η κυριότητα τους αποδόθηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι και έπειτα στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων(1947), συμφωνία στην οποία η Τουρκία δε συμμετείχε και κατ’ επέκταση δεν αναγνώρισε το καθεστώς των νησιών. Το νησί προστατεύεται από μια μικρή στρατιωτική βάση και έναν αεροδιάδρομο, ενώ ο πληθυσμός του είναι κάτι λιγότερο από 500 άτομα. Η απομονωμένη τοποθεσία του, μακριά από τα μεγάλα ελληνικά νησιά, το καθιστούν κομβικής σημασίας στρατηγικό στόχο για την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της στη Μεσόγειο.

Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία έχει αυξήσει τις δυνατότητές της ως προς την υλοποίηση αμφίβιου πολέμου, αναπτύσσοντας συνεχώς τεχνολογικά μέσα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εισβολή από τη θάλασσα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το TCG-Anadolu, όχημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποβατικό από τη ναυτική βάση του Aksaz και να μεταφέρει μονάδες ειδικών δυνάμεων και πεζοναυτών, οι οποίοι πρόσφατα απέκτησαν περισσότερη εμπειρία στο πεδίο της μάχης. Σύμφωνα με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», οι διογκωμένες επενδύσεις της Τουρκίας στο τομέα του πολεμικού ναυτικού, είναι μια εσκεμμένη προσπάθεια διεύρυνσης της τουρκικής επιρροής στο Αιγαίο.

Η δυνητική ΑΟΖ της περιοχής του Καστελλόριζου είναι τέσσερις φορές η επιφάνεια του συμπλέγματος. Η Τουρκία επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι τα νησιά δεν δικαιούνται ΑΟΖ, πράγμα που αντιτίθεται στο διεθνές δίκαιο. Εβδομάδες μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών επιβεβαίωσε αυτή την άποψη:

«Τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να επηρεάσουν την ΑΟΖ των ακτών της Τουρκίας, της χώρας με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα νησιά στην άλλη πλευρά της μέσης γραμμής και μεταξύ των δύο ηπειρωτικών περιοχών, δεν έχουν δικαίωμα για κάτι παραπάνω από τα χωρικά τους ύδατα»

Θεωρητικό Σενάριο, Φάση 0: Η Τουρκία προετοιμάζεται για την επιχείρηση

Βρισκόμαστε στο έτος 2023. Οι πιθανότητες επανεκλογής του Ερντογάν είναι λιγοστές, λόγω και της σφοδρής κριτικής που δέχεται από την αντιπολιτευση. Οι προσπάθειες αποσιώπησης πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων, ακόμα και μελών του κόμματος του, δεν έχουν κοπάσει τις φωνές εναντίον του. Παράλληλα, η οικονομική κατάσταση έχει χειροτερέψει ακόμα περισσότερο, με τη λίρα να κατρακυλά και το ΑΕΠ της χώρας να έχει κατακρημνιστεί. Οι προβλέψεις των οικονομολόγων για τη ζημιά που προκάλεσε ο ιός SARS-COV-2 προαναγγέλλουν την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας

Ο Τούρκος Πρόεδρος, μέσω της επιρροής του στα εγχώρια ΜΜΕ, εξαπολύει ανθελληνική προπαγάνδα και χρησιμοποιεί τη ρητορική περί «άδικης Συνθήκης της Λωζάνης». Ενισχύει το εθνικιστικό συναίσθημα εναντίον της Ελλάδας, η οποία χρησιμοποιεί τη θέση της ως κράτος-μέλος της ΕΕ για να πιέσει την Τουρκία.

Στην Άγκυρα πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η Τουρκία, όχι μόνο έχει τη δυνατότητα να κατακτήσει ένα μικρό νησί όπως το Καστελλόριζο, αλλά και ότι η αδυναμία της Δύσης να αντιδράσει σε τέτοια θέματα (Κριμαία, Χονγκ-Κονγκ) έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς απάθειας απέναντι στην επιθετικότητα. Εννοείται πως μία επίθεση στην ελληνική πρωτεύουσα θα ενεργοποιούσε το Άρθρο V  του ΝΑΤΟ και κατ’επέκταση την αντίδραση της συμμαχίας, ενώ παράλληλα και χώρες εκτός ΝΑΤΟ , όπως η Σερβία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, ενδεχομένως να αντιδρούσαν. Έτσι, ο Ερντογάν πρέπει να διατυμπανίσει το αφήγημά του για το Καστελλόριζο και τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος, δηλαδή ότι βρίσκονται υπό παράνομη ελληνική κατοχή, ότι είναι τουρκικά λόγω της συμφωνίας με το GNA στη Λιβύη και τέλος ότι το καθεστώς των νησιών αποτελεί μια Δυτική καταπάτηση των δικαιωμάτων των μη-Δυτικών χωρών.

Θεωρητικό Σενάριο, Φάση 1: «Ρουά-Ματ»

Το τακτικό «ρουά-ματ» της Άγκυρας βασίζεται στην ταχύτητα με την οποία η Αθήνα θα παραδώσει τα δικαιώματα του Καστελλόριζου, ώστε να προστατεύσει τον πληθυσμό του νησιού.Η τουρκική αεροπορία θα δημιουργήσει αντιπερισπασμό στο Βόρειο Αιγαίο με μαχητικά από τη βάση Balikesir. Ναυτικές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν από τις βάσεις στη Μαρμαρίδα, θα ανακόψουν την πιθανότητα επέμβασης των ελληνικών δυνάμεων.

Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν την ανώτερη ισχύ και τις ειδικές δυνάμεις τους ώστε να επιτεθούν στο Καστελλόριζο μέσα σε λίγες ώρες. Ωστόσο, είναι πιο πιθανό η Τουρκία να μην ασκήσει βία και να περιοριστεί σε περικύκλωση του νησιού, κρατώντας το «όμηρο».

Η Αθήνα γνωρίζει ότι το τουρκικό πεζικό είναι αρκετά έμπειρο λόγω των πρόσφατων εμπειριών του σε Συρία και Λιβύη. Οι Έλληνες δε θα μπορούσαν να ρισκάρουν να υποστούν μια καταστροφική ήττα σε μια μάχη για το Καστελλόριζο ενώ μια επίθεση σε τουρκικό έδαφος, θα έθετε σε κίνδυνο άλλα νησιά όπως η Ρόδος, η Λέσβος, η Κως και η Χίος. Οι υποχρηματοδοτούμενες ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να «αντέξουν» μια σύγκρουση σε ολόκληρο το Αιγαίο. Έτσι, το τακτικό «ρουά-ματ» της Τουρκίας θα επιτευχθεί χωρίς να «πέσει» σφαίρα.

Θεωρητικό Σενάριο, Φάση 2: Διπλωματικός «Πυρετός»

Η Αθήνα επιχειρεί να ενεργοποιήσει το Άρθρο V του ΝΑΤΟ, ωστόσο τα κράτη-μέλη της συμμαχίας είναι διχασμένα, καθώς και τα δύο εμπλεκόμενα στη σύγκρουση κράτη είναι μέλη της συμμαχίας.Συγκεκριμένα η Γερμανία, ο ανεπίσημος μεσάζοντας του ευρωτουρκικού διαλόγου για το προσφυγικό, επιχειρεί να κατευνάσει την Τουρκία ενώ ο Ερντογάν συνεχίζει να απειλεί με νέο κύμα προσφύγων και μεταναστών.

Παράλληλα στην Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ βρίσκονται στην άβολη θέση να αναθεωρήσουν τη στάση τους στο ζήτημα του Αιγαίου. Παρόλο που ο Πρέσβης Pyatt υποστήριξε τις ελληνικές θέσεις για την υφαλοκρηπίδα των νησιών (και κατ’ επέκταση απορρίπτοντας τις τουρκικές θέσεις), η κρίση του 1996 για τα Ίμια δείχνει ότι οι ΗΠΑ θα ακολουθούσαν την ίδια προσέγγιση για διατήρηση του status quo. Οι ΗΠΑ δεν έχουν επικυρώσει την UNCLOS (σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας), συμφωνία η οποία χρησιμοποιείται για τη «χάραξη» ΑΟΖ. Έτσι, η Ουάσιγκτον δεν θα έχει επιλογή παρά να αντιταχθεί στη διεκδίκηση του Καστελλόριζου από την Ελλάδα.

Εκτός ΝΑΤΟ, οι νέοι σύμμαχοι της Αθήνας, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, δεν θα είναι σε θέση να επέμβουν λόγω της ταχύτητας των τουρκικών δυνάμεων. Η υλοποίηση επιθετικών επιχειρήσεων και ασκήσεων είναι πιθανή, ωστόσο κανένα κράτος δεν θα κατέβαλλε συνέβαλε δραστικά παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια.

Θεωρητικό Σενάριο, Φάση 3: Επαναδιαπραγμάτευση της Λωζάνης

Ενώ ο Ερντογάν διατηρεί τον αποκλεισμό του συμπλέγματος του Καστελλόριζου, καλεί την Αθήνα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.  Το διακύβευμα είναι τα σύνορα του 1923. Τα κράτη που είναι φιλικά προσκείμενα στην Τουρκία (Αζερμπαϊτζάν, Πακιστάν, Κατάρ), έχουν ήδη αναγνωρίσει το Καστελλόριζο ως τουρκικό έδαφος. Παράλληλα, τα τουρκικά MME αποκαλούν τον Ερντογάν «ήρωα» που επανάκτησε τα «χαμένα εδάφη». Η δημοτικότητά του εκτοξεύεται, εξασφαλίζοντας έτσι τη διατήρηση της εξουσίας για τα επόμενα χρόνια.

Ενώ η σύγκρουση στο Αιγαίο συνεχίζεται, ο Δυτικός τύπος χάνει το ενδιαφέρον του για το θέμα. Τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Γαλλία και η Πολωνία, μπορεί να επιδείξουν «ψεγάδια» φιλελληνικής ρητορικής (όπως και μη-μέλη των δύο οργανισμών όπως η Σερβία), ωστόσο η Ελλάδα παραμένει μόνη της στις διαπραγματεύσεις. Ανάλογα με την κατάσταση, η Τουρκία θα μπορούσε να ζητήσει  τον τερματισμό της συμπερίληψης των νησιών (Καστελλόριζο, Χίος, Κως, Λέσβος)  στα σχέδια χάραξης ΑΟΖ και την αναγνώριση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».

Πως μπορεί η Ελλάδα να προετοιμαστεί καλύτερα;

Οι ένοπλες δυνάμεις υστερούν σε δύο τομείς οι οποίοι μπορούν να βελτιωθούν:

Η έλλειψη μιας μονάδας άμεσης επέμβασης σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης στα νησιά και η απουσία επαρκών αποτρεπτικών μέσων για την καθυστέρηση μιας τουρκικής εισβολής. Παρόλο που οι Ε.Δ έχουν μονάδες ειδικών επιχειρήσεων, είναι πολύ μικρές για να υπερασπιστούν τα 400 μίλια(643 χιλιόμετρα) ακτογραμμών των νησιών του Αιγαίου.

Οι αρμόδιοι στην Αθήνα και την διοίκηση των Ε.Δ , πρέπει να παραδειγματιστούν από το Ισραήλ για το πώς ένα κράτος επεμβαίνει άμεσα σε οποιαδήποτε απειλή. Παρόλο που τα δύο κράτη δεν έχουν παρόμοιο μέγεθος, η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ζητήσει από τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ την ανάπτυξη και την εκπαίδευση μιας μονάδας άμεσης επέμβασης, με αντάλλαγμα τη χρήση του ελληνικού εναερίου χώρου από τις Ισραηλινές δυνάμεις, για την υλοποίηση εκπαιδευτικών ασκήσεων. Η μονάδα αυτή θα είχε αμφίβιο χαρακτήρα, μεγάλη ακτίνα δράσης και χαμηλό χρόνο ανάπτυξης σε στρατηγικές θέσεις των ελληνικών νησιών. Η νέα αυτή μονάδα (στην οποία θα μετέχουν εθελοντικά στελέχη των Ε.Δ) θα αναπτύσσεται με θαλάσσια και εναέρια μέσα.

Για να αντιμετωπιστεί ο αποκλεισμός και η αμφίβια κατάληψη του Καστελλόριζου, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει το Ισραηλινό σύστημα Gabriel(εδάφους-θαλάσσης), το οποίο έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στο νησί και τις υπόλοιπες νησίδες του συμπλέγματος.  Υπάρχουν ήδη παραλλαγές του ίδιου συστήματος σε χώρες με παρόμοιο αμυντικό προυπολογισμό, όπως η Αργεντινή, η Χιλή και η Νότια Αφρική.

Επίσης, η Ελλάδα έχει ανάγκη από περισσότερα μέσα αντιμετώπισης των τουρκικών πλοίων που παραβιάζουν τα χωρικά της ύδατα. Ο παλαιότερος(και ίσως φθηνότερος) τρόπος για να το επιτύχει αυτό είναι μέσω ναρκοθέτησης της περιοχής. Η ιταλική νάρκη ΜΑΝΤΑ έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας απέναντι σε πλοία που κοστίζουν πολλά δισεκατομμύρια δολάρια και είναι μια value for money επιλογή για τις υποχρηματοδοτούμενες ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Επιπροσθέτως, η Αθήνα χρειάζεται να ενδυναμώσει τη διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική σχέση της με την Ουάσιγκτον. Μετά την είσοδο της Κίνας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός μπορεί να στραφεί στη Silicon Valley και τις αμερικανικές εταιρείες στρατιωτικού εξοπλισμού και να δηλώσει ότι η χώρα του είναι το πιο φιλόδοξο τεχνολογικά κράτος της Νότιας Ευρώπης. Μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογική διαμάχη Huawei-ΗΠΑ ώστε να επιτύχει μια οικονομική συμφωνία για την τεχνολογία και τις τηλεπικοινωνίες, τομείς που μπορούν να εργαλειοποιηθούν για την επιτήρηση του Αιγαίου. Η βιομηχανία των εξοπλιστικών αναζητά νέες συμφωνίες με το Πεντάγωνο και θα ωθούνταν στην υλοποίηση νέων συμφωνιών, ώστε να δοκιμάσει νέες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένου και του 5G, προς το συμφέρον των Ενόπλων Δυνάμεων .

Τέλος η Ελλάδα έχει το πολύτιμο λιμάνι της Σούδας στην Κρήτη, το οποίο φιλοξενεί το εκπαιδευτικό κέντρο του ΝΑΤΟ, NMIOTC. Η Αθήνα θα μπορούσε να ασκήσει πίεση μέσω της βάσης ώστε να αποσπάσει μια πολυετή συμφωνία με την Ουάσιγκτον, πράγμα που θα επιβεβαίωνε τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή. Εφόσον η Ρωσία δραστηριοποιείται ανενόχλητη από τα «θερμά» Συριακά νερά, ο εμφύλιος στη Λιβύη συνεχίζεται και αντι-δυτικές ομάδες δρουν στην Αφρική, το λιμάνι της Σούδας είναι αναντικατάστατο για τις ΗΠΑ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρόλο που δε συνάδει με την προσωπικότητά του, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια ρητορική απέναντι στις ΗΠΑ, παρόμοια με αυτή του Τραμπ στο ΝΑΤΟ, μέσω της οποίας ο Αμερικανός Πρόεδρος κάλεσε τα κράτη-μέλη να αυξήσουν τις δαπάνες τους.

Συμπέρασμα

Η Τουρκία μπορεί εύκολα και γρήγορα να καταλάβει το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου χωρίς σοβαρές επιπτώσεις. Η ανεπαρκής άμυνα της Ελλάδας, η εσωτερική οικονομική αστάθεια της Τουρκίας, η στρατιωτική της ισχύ και η απάθεια της Δύσης είναι σημαντικοί παράγοντες  που μπορούν να οδηγήσουν τον Ερντογάν στην πραγματοποίηση αυτής της  επιχείρησης.

Η κατάληψη του Καστελλόριζου θα μπορούσε να είναι και το τελευταίο κομμάτι της Τουρκικής στρατηγικής που έχει ως στόχο την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης. Εάν η Ελλάδα παραμείνει ανέτοιμη θα απολέσει εδάφη, η Τουρκία θα βγει πιο δυνατή βάζοντας «πόδι» σε ελληνικά νερά, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει υποταγμένο σε έναν «άτακτο» σύμμαχο και ο Ερντογάν θα αναδυθεί ως ο κυρίαρχος παίκτης σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.

Δημοσιεύθηκε στο globalsecurityreview.com