Η ανάπτυξη και μαζική παραγωγή μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας (Unmanned Surface Vehicles) είναι μία διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Το Ναυτικό των ΗΠΑ μάλιστα προσανατολίζεται στην περίληψη και μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων στη σύνθεση του στόλου των 355 μονάδων που σχεδιάζει… Έχοντας ήδη αναφερθεί στις δυνατότητες τέτοιων σκαφών, εξετάζουμε στο παρακάτω αφιέρωμα μία αποκλειστικά ελληνική προσπάθεια.

Οι εφαρμογές των USV είναι δεκάδες πλέον, καλύπτοντας τους ρόλους της πόντισης και της περισυλλογής ναρκών, του ανθυποβρυχιακού αγώνα, της προσβολής στόχων επιφανείας, της επιτήρησης κ.ο.κ. Σε όλους αυτούς τους τομείς η ελληνική απόκριση ήρθε με μεγάλη υστέρηση, δεδομένων των επιχειρησιακών αναγκών τόσο του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και του Λιμενικού Σώματος.

Με άλλα λόγια, τα χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής σε συνδυασμό με των πολύ μεγάλο αριθμό των νησιών, ανεξαρτήτως έκτασης, αλλά και την τουρκική προκλητικότητα, είναι συνθήκες που θα έπρεπε να έχουν κατατάξει την Ελλάδα μεταξύ των πρωτοπόρων χωρών στην ανάπτυξη και τη μαζική παραγωγή τέτοιων συστημάτων. Φυσικά η τεχνογνωσία και οι δυνατότητες από πλευράς υποδομών υπάρχουν, όπως υπάρχουν και στο χώρο της ανάπτυξης και κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών και drones.

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2018, χρονιά κατά την οποία οι ελληνικές εταιρείες, BARRACUDA και ΙNTRACOM, σε συνεργασία με το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, συμμετείχαν σε πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της «Προπαρασκευαστικής Δράσης για την Αμυντική Έρευνα».

Ένα χρόνο αργότερα, το 2019 η Ελλάδα συμμετείχε με το μη επανδρωμένο Barracuda 597 SEA RIDER σε άσκηση που πραγματοποιήθηκε στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα στον κόλπο του Τάραντα, με αντικείμενο την θαλάσσια επιτήρηση και τις λειτουργίες νηοψίας. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών το ελληνικό μη επανδρωμένο SEARIDER ήταν το μοναδικό που κατάφερε να μεταδώσει ταυτόχρονα πληροφορίες στα πλοία και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Ναυτικών Επιχειρήσεων στα γραφεία της EDA στις Βρυξέλλες.

Το 2020 η Barracuda με δική της πρωτοβουλία και ίδια κεφάλαια σχεδίασε και κατασκεύασε το νέο μη επανδρωμένο Barracuda 747 Multi Mission. Πρόκειται για ένα νέο πρωτοποριακό USV με τα πιο κάτω χαρακτηριστικά:

– Διπλή χρήση επανδρωμένο – μη επανδρωμένο
– Μπορεί να επιχειρήσει με ξεφούσκωτους αεροθαλάμους στα 6 μποφόρ. Έχει δυνατότητα επιχειρήσεων στα 7 Beaufort (Μποφόρ) και επιβίωσης στα 9 Beaufort.
– Συμπαγής σχεδιασμός υψηλής τεχνολογίας, που του δίνει λειτουργικές δυνατότητες σκάφους μεγαλύτερου των 12 μέτρων
– Χαμηλό κέντρο βάρους, μη αναστρέψιμες κλίσεις ακόμη και σε γωνία μεγαλύτερη των 90° (μοιρών)
– Σχεδιασμός εσωτερικού χώρου για εύκολη πρόσβαση και συντήρηση όλων των ηλεκτρονικών μονάδων
– Αναδιπλούμενο Roll Bar για εύκολη μεταφορά του από C-130, Chinook, Container, trailer κ.λπ.
– Δεν απαιτείται συμπλήρωση αέρα στους αεροθαλάμους για τουλάχιστον 6 χρόνια
– Αυτονομία 500 ναυτικά μίλια και μέγιστη ταχύτητα πλεύσης 55 κόμβων

Υποστήριξη αποστολών με ή χωρίς οπλικό φορτίο: Οι αποστολές που μπορεί να καλύψει το Barracuda 747 Multi Mission, είναι παράκτια και υπεράκτια επιτήρηση ISR (Intelligence Surveillance Reconnaissance), η ασφάλεια λιμένων και εγκαταστάσεων, η επιτήρηση εξέδρας πλατφόρμας εξόρυξης πετρελαίου, καθώς και Maritime Interdiction (MIO). Ως MIO χαρακτηρίζονται οι αποστολές καθυστέρησης, παρεμπόδισης, ή και καταστροφής εχθρικών μονάδων (επιφανείας και υποβρυχίων) που είναι καθ’ οδόν για την περιοχή της εξέλιξης των κύριων επιχειρήσεων.

Με άλλα λόγια είναι η αποτροπή των εχθρικών ναυτικών μονάδων από το συμμετάσχουν στις επιχειρήσεις. Επιπρόσθετα, το μη επανδρωμένο σκάφος της Barracuda παρέχει τη δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών έρευνας και διάσωσης (SAR), αντιτρομοκρατικού αγώνα (Anti-terror Force Protection), αναμετάδοσης επικοινωνιών και πληροφοριών (Communications relay) και αξιολόγησης καταστροφών μάχης (BDA – Battle Damage Assessment).

Ο χαρακτήρας πολλαπλών ρόλων του μη επανδρωμένου Barracuda 747 Multi Mission, υποστηρίζεται και από της δυνατότητα αξιοποίησης συστημάτων μάχης και όπλων. Μπορεί δηλαδή να λειτουργήσει και ως πλατφόρμα ναυτικών επιχειρήσεων, εξοπλισμένο με τηλεχειριζόμενος γερανός για βύθιση και ανύψωση συρόμενου σόναρ προς εντοπισμό υποβρυχίων, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να φέρει και ελαφριά τορπίλη ανθυποβρυχιακού πολέμου ειδικά σχεδιασμένη για την προσβολή υποβρυχίων.

Το σκάφος μπορεί ακόμα να φέρει ελαφριά τορπίλη επιφάνειας για αντιπλοϊκό αγώνα, βομβιδιοβόλο των 40 χιλιοστών, πολυβόλο 12,7 χιλιοστών (50αρι), πολλαπλό εκτοξευτή πυραύλων και ρουκετών, σύστημα εμβολισμού πλοίου με ταυτόχρονη έκρηξη, ειδικό σύστημα καταστροφής ραντάρ, καθώς και σύστημα αυτοκαταστροφής.

Κλείνουμε τη μικρή αυτή παρουσίαση, με το ίδιο συμπέρασμα και την ίδια προτροπή. Η κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών τόσο του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και του Λιμενικού Σώματος, επιβάλλει τη διάθεση πληθώρας τέτοιου είδους μέσων. Με πολυδιάστατο χαρακτήρα και χαμηλό κόστος αγοράς και χρήσης.

Επομένως. αυτό που θα πρέπει να αναζητηθεί είναι η χρυσή τομή μεταξύ της αξιολόγησης και προμήθειας εξειδικευμένων συστημάτων από το εξωτερικό για την κάλυψη συγκεκριμένων υψηλών απαιτήσεων ρόλων και της προμήθειας ελληνικών συστημάτων σε μεγαλύτερους αριθμούς. Τελικός στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η σε βάθος χρόνου και οργανωμένα, κάλυψη όσο το δυνατόν περισσοτέρων επιχειρησιακών αναγκών, με αξιόπιστο τρόπο, από την ελληνική αμυντική βιομηχανία.

Τα τελευταία θα αξιοποιηθούν όχι μόνο για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων με απόλυτη επάρκεια, αλλά και για την προσαρμογή του προσωπικού στη φιλοσοφία αξιοποίησής μη επανδρωμένων συστημάτων. Αυτή η προσαρμογή είναι που θα φέρει σταδιακά και την αποτελεσματικότητα, αλλά και την περαιτέρω βελτίωση των δυνατοτήτων και του αξιόμαχου. Το αίσθημα ασφαλείας που θα δημιουργεί στους χρήστες, είναι η προϋπόθεση βελτιστοποίησης της απόδοσης προσωπικού και μη επανδρωμένων συστημάτων…

defencepoint.gr