Μια ομάδα ελλήνων πολιτών αποφάσισε στην αρχή της πανδημίας να δημιουργήσει τη συσκευή που ίσως αποδειχθεί σωτήρια στο χειρότερο σενάριο. Το έργο ολοκληρώθηκε.

Αυτές τις μέρες θα προσφερθούν στο Δημόσιο οι πρώτοι πρωτότυποι, ελληνικής κατασκευής αναπνευστήρες, ώστε να αξιολογηθούν από τους ειδικούς. Από εκεί και πέρα, είναι δυνατόν να κατασκευαστούν πολύ γρήγορα στην Ελλάδα, σε χαμηλότατο κόστος, όσοι κριθεί απαραίτητο.

Οι μη-ειδικοί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει αυτή η είδηση χωρίς την ιστορία που τη συνοδεύει.

Η δημιουργία του ελληνικού αναπνευστήρα από το πουθενά ξεκινά εκείνες τις τρομακτικές ημέρες του Μαρτίου, όταν η ονομασία «κορωνοϊός – σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο τύπου 2», ή απλά «κόβιντ» (covid), έμπαινε με δραματικό τρόπο στη ζωή μας. Όταν κλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά ασφαλείς, ακούγαμε στις τηλεοράσεις τους γιατρούς να εκλιπαρούν, μαθαίνοντας με φρίκη ότι συνάνθρωποί μας σε προηγμένες τεχνολογικά χώρες πέθαιναν από ασφυξία.

Ακριβέστερα, όλα ξεκινούν όταν ένας άνθρωπος με ανήσυχο πνεύμα, με πολλαπλές δυνάμεις και δεξιότητες, που τις ενεργοποίησε εδώ για να πετύχει έναν στόχο ανθρωπιστικού χαρακτήρα, όπως και στις δύο άλλες μεγάλες πρωτοβουλίες του στο πρόσφατο παρελθόν (τη σωτηρία των 8 Τούρκων αξιωματικών και τη δημιουργία του κρατικού προγράμματος για την προστασία των ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων), αρχίζει να ψάχνει, να μαθαίνει, να βρίσκει τρόπους πώς μπορεί να βοηθήσει.

Ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, με το πάθος, την επιμονή του και την ακούραστη δραστηριότητά του, συντονίζοντας και εμπνέοντας, χωρίς ο ίδιος να έχει καμία σχέση ούτε με ιατρική ούτε με δημόσια υγεία ούτε με μηχανές και εφευρέσεις, δημιουργεί γύρω του μια ομάδα ανθρώπων με πολύ ξεχωριστές ικανότητες. Και όλοι μαζί, με την αίσθηση της εθνικής ανάγκης και διάθεση προσφοράς, συντελούν και συνεργάζονται, ο καθένας από την πλευρά του και με το μερίδιο που του αναλογεί, να δημιουργηθεί ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα πρότζεκτ – εξαιρετικής σημασίας στο πώς θα μπορούσε να συμβάλει στις τρομαχτικές συνέπειες αυτής της πανδημίας, που τώρα ζούμε με σφοδρότητα και στη χώρα μας. 

Στο δημιούργημά τους, την ιστορία του οποίου θα αφηγηθούμε, δίνουν την ονομασία AVRA 20.

Μου εξηγεί ο Απόστολος Δοξιάδης: «Το όνομα το έχουμε για να μη λέμε απλώς “ο αναπνευστήρας μας”, αλλά την ωραία αρχαία λέξη που σημαίνει τον ήπιο, γλυκό άνεμο. Και όσο για το “20” είναι αυτονόητο. Είναι τα δύο τελευταία ψηφία της χρονιάς που η πανδημία χτύπησε την ανθρωπότητα». Και συμπληρώνει: «Θα φανεί πολύτιμος αν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εφιάλτη του χειρότερου σεναρίου. Ευχόμαστε άρα ολόψυχα να μη χρειαστεί ποτέ να χρησιμοποιηθεί».

για τη συνέχεια ATHensVoice