Xωριανόπουλος Άγγελος

Στις 15 Δεκεμβρίου, η Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών πέταξε με επιτυχία ένα αεροσκάφος με αποκλειστική πλοήγηση από αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης σε ένα κατασκοπευτικό αεροσκάφος U-2 στην Καλιφόρνια, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που η AI ελέγχει ένα στρατιωτικό σύστημα των ΗΠΑ.

Η διαδικασία ολοκληρώθηκε μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες. Η πτήση ήταν ένα μικρό βήμα για το μηχανογραφημένο πιλότο, αλλά ήταν ένα τεράστιο άλμα για «υπολογιστές» σε μελλοντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο αμερικανικός στρατός αγωνίζεται ιστορικά να αναπτύξει ψηφιακές δυνατότητες. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως δεν θα κωδικοποιηθούν υπολογιστές και δεδομένα που είναι δύσκολο να προσπελάσουν – πολύ λιγότερο το AI – και να συγκροτήσουν το πιο θανατηφόρο υλικό του κόσμου στην υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τέλος, σπάζοντας τον κώδικα σε στρατιωτικό λογισμικό, χτίσαμε τις πρώτες ομάδες ανάπτυξης του Πενταγώνου που εμπνέονται από το εμπόριο, κωδικοποιούν τεχνολογίες cloud, ακόμη και διαδικτυακά μαχητικά που καταρρίπτουν πυραύλους cruise σε ταχύτητες που σπάνε το φράγμα του ήχου. Η πρόσφατη επίδειξη τεχνητής νοημοσύνης σε στρατιωτικό όχημα αποτελεί μία επιχείρηση που θα μείνει στα βιβλία στρατιωτικής ιστορίας.

Με το διακριτικό κλήσης (call sign) ARTUμ, εκπαιδεύσαμε το μZero – ένα πρόγραμμα παγκόσμιας πρωτοτυπίας για υπολογιστή που κυριαρχεί στο σκάκι, στο Go, ακόμη και σε βιντεοπαιχνίδια χωρίς προηγούμενη γνώση των κανόνων τους – για τη λειτουργία ενός αεροσκάφους κατασκοπείας U-2. Αν και δεν είχε αυτά τα ζωηρά ηχητικά σήματα, το ARTUμ έδωσε το όνομά του σε ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό: ήταν ο διοικητής της αποστολής, η τελική αρχή λήψης αποφάσεων της ομάδας ανθρώπου-μηχανής. Και δεδομένου του υψηλού μεριδίου της παγκόσμιας τεχνητής νοημοσύνης, η υπέρβαση της επιστημονικής φαντασίας πρέπει να γίνει ο στρατιωτικός μας κανόνας.

Το demo μας πέταξε μια αποστολή αναγνώρισης κατά τη διάρκεια ενός προσωμειωμένου πυραυλικού βομβαρδισμού στη Beale Air Force Base την Τρίτη. Ο ARTUµ έψαξε για εχθρικούς εκτοξευτές, ενώ ο πιλότος μας έψαξε για απειλητικά αεροσκάφη, και οι δύο μοιράζονταν το ραντάρ του U-2. Χωρίς παράκαμψη πιλότου, η ARTUμ έκανε τελικές κλήσεις για να αφιερώσει την λειτουργία του ραντάρ στο κυνήγι πυραύλων έναντι της αυτοπροστασίας.

Το γεγονός ότι ο ARTUμ ήταν επικεφαλής δεν αφορούσε συγκεκριμένη αποστολή, αφορούσε το επίπεδο ετοιμότητας στο οποίο βρίσκεται ο στρατός σε θέματα AI διατηρώντας το πλεονέκτημα της απόφασης στο πεδίο της μάχης. Η συνεργασία με αξιόπιστη τεχνητή νοημοσύνη σε όλες τις πτυχές των συγκρούσεων – ακόμη και περιστασιακά – θα μπορούσε να καλύψει αυτές τις πιθανότητες υπέρ μας.

Αλλά για να εμπιστευτούμε την AI, πρέπει να καταλάβουμε πως ο σχεδιασμός λογισμικού είναι το κλειδί. Όπως και ένας διακόπτης για κωδικό, το U-2 έδωσε στον ARTUμ πλήρη έλεγχο ραντάρ ενώ «απενεργοποίησε» την πρόσβαση σε άλλα υποσυστήματα. Ο σχεδιασμός επιτρέπει στους χειριστές να επιλέξουν τι δεν θα κάνει η AI για να αποδεχτεί τον λειτουργικό κίνδυνο αυτού που θα κάνει. Η δημιουργία αυτού του προγράμματος διακοπής λογισμικού – αντί της Pandora’s – ήταν ένα ταξίδι της Πολεμικής Αεροπορίας με περισσότερα από μερικά parsecs. Το ταξίδι ξεκίνησε στις αρχές του 2018, όταν ενέκριναν μια ομάδα Πολεμικής Αεροπορίας με σκοπό να «λαθρέψει» εμπορικές πρακτικές λογισμικού DevSecOps στο Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων. Συνδυάζοντας την ανάπτυξη, την ασφάλεια και τις λειτουργίες χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη τεχνολογία πληροφοριών, το DevSecOps παρήγαγε κώδικα υψηλότερης ποιότητας γρηγορότερα και συνεχώς. Ακούγεται τέλειο για ένα ψηφιακά αμφιλεγόμενο Πεντάγωνο, σωστά;

Ο Kessel Run διαμόρφωσε οδήγησε στην σταθεροποίηση του Πενταγώνου σε πενταετή αναπτυξιακά σχέδια που αφορούν τέτοιες τεχνολογίες. Ευτυχώς, τα αποτελέσματα του Kessel Run άλλαξαν το παιχνίδι των εξοπλισμών, ξεπερνώντας τα προηγούμενα προγράμματα και ενέπνευσαν μια γενιά ομάδων AirS και Space Force DevSecOps, συμπεριλαμβανομένου του U-2 FedLab.

Ο Αμερικανικός Στρατός μέχρι στιγμής σύμφωνα με το Directive Order 3000.09 έχει δικαίωμα να αναπτύξει μόνο ημιαυτόνομα συστήματα πλατφορμών μάχης όπου η τελική εντολή καταστολής του αντιπάλου θα δίνεται από ανθρώπινο δυναμικό και δεν θα είναι στην ευχέρεια ενός αλγορίθμου AI. Χώρες όπως Κίνα και Ρωσία αναπτύσσουν όπλα ”kill and forget” τα οποία λειτουργούν με πλήρη αυτονομία και δεν χρειάζεται η ανθρώπινη παρέμβαση.

με πληροφορίες από: defensenews, popylarmechanics, aviapro