Του Andreas Kluth

Σχεδόν τρεις δεκαετίες αφότου ο αείμνηστος Σάμουελ Χάντινγκτον διατύπωσε την υπόθεση μιας επερχόμενης “σύγκρουσης πολιτισμών”, υπάρχουν εκείνοι που – για δικούς τους κυνικούς σκοπούς – θα καλωσόριζαν κάτι τέτοιο.

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Αυτό τον μήνα, για άλλη μια φορά επέλεξε να ανοίξει μια διαμάχη με την Ευρώπη και συγκεκριμένα με τη Γαλλία. Η χώρα αυτή είναι συνταγματικά ισλαμοφοβική, ισχυρίζεται. Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πρέπει να κάνει έλεγχο της ψυχικής του υγείας, ανέφερε επανειλημμένα. Οι μουσουλμάνοι, δε, σε όλο τον κόσμο πρέπει να μποϊκοτάρουν τα γαλλικά αγαθά, παρότρυνε ο Ερντογάν, προσποιούμενος ότι μιλούσε εξ ονόματος ολόκληρου του μουσουλμανικού ποιμνίου ανά τον κόσμο.

Ο Ερντογάν, ωστόσο, επιλέγει αυτη τη μάχη, όπως και πολλές άλλες περιττές συγκρούσεις, προκειμένου να αποσπάσει τους Τούρκους από την κυβερνητική του αποτυχία, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να εμφανίζεται ως ο “αποκαταστάτης” του τουρκικού μεγαλείου, το οποίο ορίζεται σε αντίθεση με τη Δύση.

Ούτε οι μουσουλμάνοι ούτε οι Ευρωπαίοι που ακολουθούν άλλα θρησκευτικά δόγματα δεν πρέπει πρέπει να “αγοράσουν” την πρόκλησή του. Κάτι τέτοιο θα ήταν άσκοπο, μη εποικοδομητικό και επικίνδυνο.

“Οι σύγχρονοι Σταυροφόροι”

Ανακεφαλαιώνοντας: σε ένα προάστιο του Παρισιού αυτό τον μήνα, ένας έφηβος ο οποίος γεννήθηκε στην Τσετσενία αποκεφαλίζει τον Σαμουέλ Πατί, καθηγητή σε σχολείο.

Ο Πάτι είχε δείξει στους μαθητές του σκίτσα του Προφήτη Μωάμεθ σε ένα μάθημα πολιτικής αγωγής με θέμα την ελευθερία του λόγου, το οποίο περιελάμβανε μια συζήτηση για την τρομοκρατική επίθεση πριν από πέντε χρόνια στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo.

Σε ένα έγκλημα – προφανή απομίμηση του προηγούμενου, αυτήν την εβδομάδα, ένας Τυνήσιος στη Νίκαια αποκεφάλισε μια γυναίκα και σκότωσε άλλους δύο ανθρώπους.

Σε απάντηση, ο Μακρόν καταστέλλει έκτοτε ορισμένους από τους εξτρεμιστικούς χώρους αναπαραγωγής τέτοιου τύπου τρομοκρατών. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε αυτήν την αντίδραση για να προσποιηθεί ότι ο Μακρόν, η Γαλλία και σιωπηρά όλη η Ευρώπη είναι εχθροί του Ισλάμ, σύγχρονοι Σταυροφόροι.

Ας διαχωρίσουμε τα σκέλη της δράσης και της αντίδρασης. Οι αποκεφαλισμοί και άλλες δολοφονίες είναι βαρβαρικά εγκλήματα στη Γαλλία, όπως θα ήταν και στην Τουρκία ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Πρέπει να διωχθούν αναλόγως.

Επιπλέον, ο Μακρόν ή οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης δικαιολογείται να καταπολεμεί τον εξτρεμισμό που υποκινεί τέτοιες φρικαλεότητες, όπως οι κυβερνήσεις πρέπει να επιδιώκουν να κάνουν με κάθε είδους τρομοκρατία.

Ο Μακρόν είχε επίσης το δικαίωμα να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου, η οποία στην περήφανα κοσμική του χώρα περιλαμβάνει, όπως το έθεσε, το “δικαίωμα στη βλασφημία”. Ωστόσο, στη συνέχεια, αναμφισβήτητα υπερέβη ορισμένα όρια, όπως το συνηθίζει. Δεν ήταν δική του δουλειά να ισχυριστεί ότι το Ισλάμ “βρίσκεται σε κρίση σε όλο τον κόσμο σήμερα”.

για τη συνέχεια CAPITAL