Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2020 επιβεβαιώνουν τη γενική τάση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης: ο αμερικανικός πληθυσμός διέρχεται μια κρίση πολιτισμού και κατευθύνεται αναπόφευκτα σε έναν νέο εμφύλιο πόλεμο που θα πρέπει λογικά να οδηγήσει σε διχοτόμηση της χώρας. Αυτή η αστάθεια θα πρέπει να οδηγήσει στο τέλος της Δύσης ως υπερδύναμη.

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, είναι απαραίτητο να ξεπεραστεί ο φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ ενώπιον της επικείμενης εξαφάνισης της δύναμης που τους προστάτευε για τα τρία τέταρτα του αιώνα, και να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια την παγκόσμια ιστορία των τελευταίων τριάντα ετών. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην ιστορία των ΗΠΑ και να ξαναδιαβάσουμε το Σύνταγμά τους.

Η υπόθεση της διάλυσης του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Όταν, μετά από τρία τέταρτα ενός αιώνα δικτατορίας χωρίς μοιρασιά, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, όσοι ήθελαν τον θάνατό έμειναν έκπληκτοι. Για χρόνια, η CIA είχε οργανώσει ένα συστηματικό σαμποτάζ της οικονομίας της και υπονόμευσε όλα τα επιτεύγματά της, αλλά ποτέ δεν περίμενε ότι οι σοβιετικοί λαοί θα ανάτρεπαν αυτό το καθεστώς στο όνομα των ιδανικών του.
.
Όλα ξεκίνησαν με μια καταστροφή στην οποία το κράτος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί (Τσερνομπίλ, 1986). Ένας πληθυσμός ενός τετάρτου του εκατομμυρίου ανθρώπων έπρεπε να εγκαταλείψει τη γη τους για πάντα. Αυτή η ανικανότητα σηματοδότησε το τέλος της νομιμότητας της δικτατορίας. Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, οι σύμμαχοι του Συμφώνου της Βαρσοβίας ανέκτησαν την ανεξαρτησία τους και η ΕΣΣΔ διαλύθηκε. Αυτή η διαδικασία οδήγήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος από την Κομμουνιστική Νεολαία, αλλά την τελευταία στιγμή ανέλαβε ο δήμαρχος της Μόσχας, Μπόρις Έλστιν, και η ομάδα του που είχε εκπαιδευτεί στην Ουάσιγκτον. Η λεηλασία δημόσιων αγαθών που ακολούθησε και η οικονομική κατάρρευση που προκάλεσε έθεσαν τη νέα Ρωσία έναν αιώνα πίσω.
.
Με τον ίδιο τρόπο αναμένεται θα εξαφανιστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη σειρά τους. Θα χάσουν την κεντρομόλο δύναμή τους και θα εγκαταλειφθούν από τους υποτελείς τους, πριν καταρρεύσουν. Όσοι θα έχουν φύγει από το σκάφος πριν βυθιστεί θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να σωθούν. Το ΝΑΤΟ αναμένεται να πεθάνει πριν από τις ΗΠΑ, όπως το Σύμφωνο της Βαρσοβίας πέθανε πριν από την ΕΣΣΔ.

Η φυγοκεντρική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια πολύ νέα χώρα, έχει μόνο διακόσια χρόνια ιστορίας που τους ανήκουν. Ο πληθυσμός τους δεν σταμάτησε ποτέ να σχηματίζεται με διαδοχικές αφίξεις μεταναστών από τις πιο διαφορετικές περιοχές του κόσμου. Σύμφωνα με το βρετανικό μοντέλο, ο καθένας διατηρεί τη δική του κουλτούρα και δεν αναμιγνύεται με τους άλλους. Η έννοια του «χωνευτηρίου» ( melting pot ) δεν υπήρχε παρά μόνο με την επιστροφή των μαύρων στρατιωτών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού που δημιούργησε υπό τους Eisenhower και Kennedy, για εξαφανίζεται στη συνέχεια.
.
Ο αμερικανικός πληθυσμός μετακινείται πολύ από τη μια πολιτεία στην άλλη. Από του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου μέχρι το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, προσπαθούσε να συμβιώσει σε ορισμένες γειτονιές. Για είκοσι χρόνια, πάγωσε. Και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ μέχρι σήμερα, γκετοποιείται ξανά, όχι πλέον «φυλετικά» αλλά πολιτιστικά. Στην πραγματικότητα, η χώρα είναι ήδη διαιρεμένη.
.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελούν πλέον ένα έθνος, αλλά ήδη έντεκα ξεχωριστά.

Οι 11 αντίπαλες πολιτιστικές κοινότητες που μοιράζονται τις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα                                                                        Πηγή: Colin Woodard

Η εσωτερική σύγκρουση του αγγλοσαξονικού πολιτισμού

Η αμερικανική μυθολογία συνδέει την ύπαρξη της χώρας με 67 « Πατέρες Προσκυνητές (Pilgrim Fathers) », τους μετανάστες του Mayflower . Πρόκειται για μια ομάδα φανατικών Άγγλων Χριστιανών που ζούσαν σε «κοινότητα» στις Κάτω Χώρες. Έλαβαν από το Στέμμα την αποστολή να εγκατασταθούν στον « Νέο Κόσμο » για να πολεμήσουν την Ισπανική Αυτοκρατορία. Μία από τις ομάδες τους αποβιβάστηκε στη Μασαχουσέτη και ίδρυσε μια σεχταριστική κοινωνία εκεί, την Αποικία του Πλύμουθ (1620). Κάλυπταν τις συζύγους τους με πλέπο και τιμωρούσαν με σκληρή σωματική τιμωρία όσους είχαν αμαρτήσει και απομακρύνονταν από τον « Ορθό Δρόμο » (Pure Way), εξ ου και το όνομά τους “Πουριτάνοι”.
.
Οι Αμερικανοί αγνοούν τόσο την πολιτική αποστολή των Πατέρων Προσκυνητών όσο και τον σεχταρισμό τους. Τους γιορτάζουν όμως την Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving). Αυτοί οι 67 φανατικοί είχαν σημαντική επιρροή σε μια χώρα σήμερα 328 εκατομμυρίων κατοίκων. 8 από τους 46 προέδρους είναι άμεσοι απόγονοί τους, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Franklin Roosevelt ή των 2 προέδρων George Bush.
.
Οι Πουριτάνοι οργάνωσαν μια επανάσταση στην Αγγλία γύρω από τον Λόρδο Όλιβερ Κρόμγουελ. Αποκεφάλισαν τον βασιλιά, ίδρυσαν μια μισαλλόδοξη Δημοκρατία, την Κοινοπολιτεία, και σκότωσαν τους Ιρλανδούς «αιρετικούς» (παπικούς). Αυτά τα γεγονότα αναφέρονται από τους Βρετανούς ιστορικούς ως «Πρώτος Εμφύλιος Πόλεμος» (1642-51).
.
Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, οι έποικοι του Νέου Κόσμου εξεγέρθηκαν ενάντια στο συντριπτικό βάρος των φόρων της βρετανικής μοναρχίας (1775-83). Αυτά τα γεγονότα είναι γνωστά στους Αμερικανούς ιστορικούς ως “Πόλεμος της Ανεξαρτησίας”, αλλά οι Βρετανοί ιστορικοί το βλέπουν αντίθετα ως “Δεύτερος εμφύλιος πόλεμος”. Πράγματι, εάν οι άποικοι που πολέμησαν σε αυτόν τον πόλεμο ήταν φτωχοί άνθρωποι που δούλευαν σκληρά, εκείνοι που τους οργάνωσαν ήταν απόγονοι των Πατέρων Προσκυνητών οι οποίοι ήθελαν να διεκδικήσουν την αποκατάσταση του θρησκευτικού σεχταριστικού τους ιδανικού απέναντι στη βρετανική μοναρχία.
.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες χωρίζονταν με τον Αμερικάνικο Εμφύλιο Πόλεμο (1861-65), τον οποίο ορισμένοι Αμερικανοί ιστορικοί αναφέρουν ως αγγλοσαξονικό «Τρίτο εμφύλιο πόλεμο». Αντίπαλοι ήταν οι πολιτείες, οι οποίες, πιστές στο αρχικό Σύνταγμα, είχαν την πρόθεση να διατηρήσουν τους τελωνιακούς δασμούς μεταξύ τους, με άλλες πολιτείες οι οποίες, αντίθετα, ήθελαν να μεταφέρουν τους δασμούς σε ομοσπονδιακό επίπεδο και έτσι να δημιουργήσουν μια μεγάλη εσωτερική αγορά. Ωστόσο, αντίπαλοι ήταν επίσης οι πουριτανικές ελίτ του Βορρά με τις καθολικές ελίτ του Νότου, έτσι ώστε να ξαναβρούμε τις ρωγμές των δύο προηγούμενων πολέμων.
.
Ο αγγλοσαξονικός «Τέταρτος Εμφύλιος Πόλεμος», που αναδύεται σήμερα, εξακολουθεί να σχεδιάζεται από τις πουριτανικές ελίτ. Αυτό που κρύβει αυτή τη συνέχεια είναι ο μετασχηματισμός αυτών των ελίτ που δεν πιστεύουν πλέον στον Θεό, αλλά διατηρούν τον ίδιο φανατισμό. Είναι αυτές που αφοσιώνονται πλέον στο να ξαναγράψουν την ιστορία της χώρας τους. Σύμφωνα με αυτές τις ελίτ, οι ΗΠΑ είναι ένα ρατσιστικό σχέδιο των Ευρωπαίων που οι «Pilgrim Fathers» απέτυχαν να διορθώσουν. Είναι πεπεισμένες ότι είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί ο “Ορθός Δρόμος” καταστρέφοντας όλα τα σύμβολα του Κακού, όπως είναι τα αγάλματα των Μοναρχών, των Άγγλων και των Συνομοσπονδιών. Μιλούν για “πολιτική ορθότητα”, διαβεβαιώνουν ότι υπάρχουν αρκετές ανθρώπινες “φυλές”, γράφουν “Μαύρο” με κεφαλαίο γράμμα και “λευκό” με πεζά γράμματα, και σπεύδουν για τις δυσνόητες προσθήκες των New York Times .

Είσοδος στα κεντρικά γραφεία της «Pilgrim’s Society » (ένωση των Πατέρων Προσκυνητών, Pilgrim Fathers). Η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες κρατούν μαζί τον πυρσό που φωτίζει τον κόσμο.

Η πρόσφατη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών

Κάθε χώρα έχει τους δαίμονες της. Ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον ήταν πεπεισμένος ότι ο πρώτος κίνδυνος για τον οποίο έπρεπε να προστατευτούν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ένας πυρηνικός πόλεμος με την ΕΣΣΔ, αλλά αυτός ο πιθανός αγγλοσαξονικός «Τέταρτος Εμφύλιος Πόλεμος». Είχε περιτριγυριστεί με τον ειδικό του θέματος, τον ιστορικό Kevin Phillips, ο οποίος ήταν ο εκλογικός του σύμβουλος και του επέτρεψε να προσχωρήσει στην προεδρία των ΗΠΑ δύο φορές. Ωστόσο, οι κληρονόμοι των Πατέρων Προσκυνητών δεν δέχτηκαν τον αγώνα του και τον έκαναν να βυθιστεί στο σκάνδαλο Watergate (1972), το οποίο εκτοξεύτηκε από τον αναπληρωτή και διάδοχο του J. Edgar Hoover την επόμενη ημέρα από την επανεκλογή του.
.
Όταν η αμερικανική ισχύ άρχισε να εξασθενίζει, το ιμπεριαλιστικό λόμπι το οποίο κυριαρχούσαν οι πουριτανοί, τποθέτησε στην εξουσία έναν από τους άμεσους απογόνους των 67 Πατέρων προσκυνητών, τον Ρεπουμπλικάνο George Bush γιος. Οργάνωσε ένα συναισθηματικό σοκ (οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001) και προσάρμοσε τους στρατούς στον νέο οικονομικό καπιταλισμό, υπό το παραλυμένο βλέμμα των συμπολιτών του. Ο διάδοχός του, ο Δημοκρατικός Μπαράκ Ομπάμα, συνέχισε το έργο του προσαρμόζοντας την οικονομία. Γι ’αυτό, επέλεξε το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας της πρώτης θητείας του μεταξύ των μελών της Pilgrim’s Society (της ένωσης των Προσκυνητών).
.
Συνέβη ένα ανατρεπτικό γεγονός το 2016. Ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής που είχε αμφισβητήσει τον μετασχηματισμό του καπιταλισμού και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ, έβαλε υποψηφιότητα για τη προεδρία των ΗΠΑ. Κατέκτησε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μετά τον Λευκό Οίκο. Όλοι όσοι έριξαν τον Ρίτσαρντ Νίξον του επιτέθηκαν πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του. Κατάφεραν να αποτρέψουν την επανεκλογή του γεμίζοντας αδέξια τις κάλπες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, κατά τη διάρκεια της θητείας του, αιώνια ανέγγιχτα πράγματα επανεμφανίστηκαν. Ο πληθυσμός των Η.Π.Α. ρηγμάτωσε πάλι γύρω από τους Πουριτάνους
.
Επομένως, ενώ είναι προφανές ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν ψήφισαν με ενθουσιασμό για έναν γέρο γερουσιαστή με άνια, μου φαίνεται λάθος να πω ότι οι εκλογές του 2020 ήταν δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Τραμπ. Ήταν στην πραγματικότητα ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά των Πουριτανών.

Ένα αποτέλεσμα σύμφωνα με το σχέδιο των Πατέρων Προσκυνητών

Όταν τελείωσε ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας ή Δεύτερος αγγλοσαξονικός Εμφύλιος Πόλεμος, οι διάδοχοι των Πατέρων προσκυνητών συνέταξαν το Σύνταγμα. Δεν έκρυβαν ούτε την επιθυμία τους να δημιουργήσουν ένα αριστοκρατικό σύστημα στο αγγλικό μοντέλο, ούτε την περιφρόνησή τους για τον λαό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν αναγνωρίζει τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά αυτή των κυβερνητών.
.
Ο λαός, ο οποίος είχε πολεμήσει και νικήσει τον πόλεμο, δέχτηκε αυτήν την κατάσταση πραγμάτων, αλλά επέβαλε δέκα τροπολογίες, την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων (Bill of Rights), σύμφωνα με τα οποία η άρχουσα τάξη δεν θα μπορεί με κανέναν τρόπο να παραβιάζει τα δικαιώματα των πολιτών στο όνομα ενός φερόμενου « κρατικού λόγου (raison d’État)». Το τροποποιημένο Σύνταγμα εξακολουθεί να ισχύει σήμερα.
.
Αν δεχτούμε να παρατηρήσουμε ότι, συνταγματικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι και δεν υπήρξαν ποτέ δημοκρατία, δεν έχουμε λόγο να εξοργιστούμε για τα αποτελέσματα των εκλογών. Αν και δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, η λαϊκή ψηφοφορία για τις προεδρικές εκλογές έχει σταδιακά επιβληθεί σε δύο αιώνες σε κάθε ομοσπονδιακή πολιτεία. Οι κυβερνήτες πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες για το διορισμό 538 αντιπροσώπων τους στο Προεδρικό Εκλογικό Σώμα. Ορισμένοι κυβερνήτες γέμισαν επομένως τις κάλπες χωρίς πολύ τεχνογνωσία: σε περισσότερες από μία στις δέκα κομητείες, ο αριθμός των ψηφοφόρων είναι υψηλότερος από αυτόν των ενηλίκων κατοίκων. Αν και δεν θα αρέσει σε ορισμένους σχολιαστές, είναι επομένως απολύτως αδύνατο να πούμε πόσους ψηφοφόρους πραγματικά ψήφισαν και ποιον ήθελαν για πρόεδρο.

Σκοτεινό το μέλλον

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο εκλεγμένος πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, δεν θα είναι σε θέση να παρακάμψει την δικαιολογημένη οργή των υποστηρικτών του αμφισβητία του. Δεν θα μπορέσει να ενώσει το λαό του. Έγραψα πριν από τέσσερα χρόνια ότι ο Τραμπ θα ήταν ο Γκορμπατσόφ των Ηνωμένων Πολιτειών. Έκανα λάθος, μπόρεσε και ξαναέδωσε μια νέα αναπνοή στη χώρα του. Τελικά, ο Τζο Μπάιντεν θα είναι εκείνος που θα επιφορτιστεί της αποτυχίας να μη καταφέρει να διατηρήσει την εδαφική ενότητα της χώρας του.
.
Οι σύμμαχοι που δεν βλέπουν την καταστροφή να έρχεται, θα πληρώσουν τις σοβαρές συνέπειες για αυτό.
.