Να και ο Τουφάν Ερχιουρμάν, ο πρόεδρος του αριστερίζοντος Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που ταυτίζεται με τον Ερσίν Τατάρ και προτάσσει μαζί του την άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων και το εμπόριο, που εμποδίζουν οι αιμοβόροι Ελληνοκύπριοι.

Ο Τατάρ το έθεσε και στον Πρόεδρο Αναστασιάδη στο πρώτο τους ραντεβού για να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις και τις προτεραιότητες του, αλλά ο Τατάρ το έθετε και πριν από τη συνάντηση. Που έλεγε ότι προτεραιότητά του είναι η ανάληψη εκστρατείας για άρση της απομόνωσης. Στα πρότυπα του Ραούφ Ντενκτάς.

Αλλά και ο Ερχιουρμάν, που υποτίθεται δεν είναι υπέρ του διαχωρισμού και των δύο κρατών με την ένταση και το πείσμα του Τατάρ, δεν παρέλειψε να εμφανιστεί με δηλώσεις, που δεν αφήνουν περιθώριο για ελπίδες μιας διαφορετικής θετικής πορείας. Θέλει, έλεγε, να αλλάξει ο Κανονισμός της Πράσινης Γραμμής «και οι άνθρωποί μας που παράγουν να μπορούν να πουλούν περισσότερα προϊόντα στον νότο. Από την άλλη, θέλω να περάσει ο Κανονισμός του Απευθείας Εμπορίου. Διότι θέλω οι άνθρωποι που παράγουν εδώ να μπορούν να πουλούν προϊόντα στην Ευρώπη με μηδενικό δασμό. Θέλω να μπορέσουν να ανοιχτούν και οι αθλητές μας στον κόσμο. Και ξέρω ότι η βάση όλων αυτών είναι η βούληση του τουρκοκυπριακού λαού για λύση». Την οποία βούληση, λέει, την έχουν αποδείξει οι Τ/Κ, «είναι ξεκάθαρη η βούλησή μας για λύση», ενώ «οι Ε/Κ δεν έχουν βούληση για λύση» και «δεν θα καταδικαστούμε και από τις συμπεριφορές της ελληνοκυπριακής ηγεσίας που συνεχώς χρονοτριβεί».

Όσοι προτάσσουν την άρση της απομόνωσης των Τ/Κ και το εμπόριο δεν θέλουν λύση. Θέλουν μια διευθέτηση καλής γειτονίας. Που δεν διαφέρει καθόλου από αυτό που αξιώνει ο Τατάρ. Κατηγορούν τον Τατάρ ότι είναι διχοτομιστής αλλά στην πράξη ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία. Είναι ζωτικής σημασίας, όμως, να καταλάβουν και οι Τουρκοκύπριοι ότι η όποια απομόνωση ή τα εμπόδια στο εμπόριο δεν προέρχονται από την κακία των Ελληνοκυπρίων. Δεν έχουν καν τη δύναμη οι Ε/Κ να επιβάλουν εμπάργκο.

Όποια προβλήματα έχουν οι Τ/Κ στις συναλλαγές τους, εμπορικές, αθλητικές ή άλλες, τα έχουν λόγω του κατοχικού στρατού και της παρανομίας του κατοχικού καθεστώτος. Υπάρχουν αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, που δεσμεύουν όλο τον κόσμο, υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου από την εποχή που ο Ραούφ Ντενκτάς έκανε τις εκστρατείες που τώρα θέλει να επαναλάβει ο Τατάρ, για το απευθείας εμπόριο. Λένε, οι αποφάσεις, ότι τα κυπριακά προϊόντα γίνονται αποδεκτά εφόσον συνοδεύονται από τα κατάλληλα πιστοποιητικά των αρμοδίων υπηρεσιών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι Τουρκοκύπριοι θέλουν να κάνουν εξαγωγές με πιστοποιητικά της «ΤΔΒΚ». «Οι σφραγίδες αυτές δεν μπορούν να αποδείξουν κυπριακή προέλευση των προϊόντων, σύμφωνα με την ισχύουσα τάξη πραγμάτων», όπως χαρακτηριστικά έλεγε το 2002 ο αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος απαντώντας σε ερωτήσεις ευρωβουλευτών, που βαλτοί καθώς ήταν μιλούσαν για εμπάργκο σε βάρος των κατεχομένων. Δεν υπάρχει κανένα εμπάργκο, λοιπόν, υπάρχει μόνο η παρανομία της «ΤΔΒΚ» και του κατοχικού στρατού.

Ας σταματήσουν να κοροϊδεύουν τους Τουρκοκύπριους. Αν θέλουν πράγματι να ανοιχτούν στον κόσμο, να αποκτήσουν θέση στον κόσμο, ένας δρόμος υπάρχει: Η λύση του Κυπριακού. Και για τη λύση, χρειάζεται μόνο το εμφανές: Να φύγει η Τουρκία από την πατρίδα μας.

Μπορούν να εξηγήσουν και κάτι ακόμα στους Τουρκοκύπριους οι πολιτικοί τους. Τουλάχιστον αυτοί που διατείνονται ότι διαφέρουν από τον Τατάρ: Πώς γίνεται να παραμένουν σε άθλια οικονομική κατάσταση, και να φορτώνουν την αθλιότητα στο δήθεν εμπάργκο των Ε/Κ, όταν το 1974 από τη μια μέρα στην άλλη «απέκτησαν» χωρίς κόστος κι εδώ και μισό σχεδόν αιώνα εκμεταλλεύονται, το 70% των πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού, το 65% των ξενοδοχείων, το 87% των υπό ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων, το 40% των σχολικών κτηρίων, το 41% των κτηνοτροφικών μονάδων, το 48% των εξαγωγικών αγροτικών προϊόντων και το 56% των παραλιών του νησιού.

Τα βρήκαν έτοιμα και θα μπορούσαν να ζήσουν με αυτά σαν βασιλιάδες. Εξάλλου, ήταν πολύ περισσότερα από όσα χρειάζονταν αναλογικά με τον πληθυσμό των Τ/Κ. Τι φταίει που δεν κατάφεραν με τόσο πλούτο να επιβιώσουν; Μήπως, επειδή τους τα άρπαζε πάντα η τουρκική μαφία; Μήπως, είναι καιρός να αποφασίσουν ότι πρέπει να απαλλαγούν κι αυτοί κι εμείς;