Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης

Εδώ και τριάντα χρόνια οι Αζέροι επέλεξαν να ισχυροποιήσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους. Μετά την ήττα τους από τον Αρμενικό στρατό το 1994, η στρατηγική επιλογή του Μπακού ήταν σαφής και αφορούσε την επένδυση του εθνικού πλούτου υπέρ των εθνικών τους συμφερόντων.

Το δικτατορικό καθεστώς του Αλίγεφ, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν δίστασε να πουλήσει την ψυχή του στον τουρκικό διάολο για να επιτύχει τους εθνικούς σκοπούς του.

Δυστυχώς αυτό το καθεστώς το στήριξαν και κάποια θλιβερά πολιτικά σακάκια στην Αθήνα, επιχειρώντας να συνάψουν κυβερνητικές και επιχειρηματικές σχέσεις με την επεκτατική και τουρκοκίνητη ηγεσία των Αζέρων.

Τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κασπίας αξιοποιήθηκαν και μετατράπηκαν σε ρωσικά, ισραηλινά και άλλα όπλα, με αιχμή του δόρατος τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Ο υπερήφανος λαός των Αρμενίων, περικυκλωμένος από εχθρικές δυνάμεις και στο έλεος του προδοτικού, αλαζονικού και στυγνού ρωσικού καθεστώτος, βρέθηκε δυστυχώς αδύναμος να αντιδράσει. Στην εκστρατεία που πραγματοποίησαν Αζέροι, Τούρκοι και τζιχαντιστές, ξεριζώθηκαν από την Αρμενία ιστορικά τμήματα του έθνους της στο Αρτσάχ. Το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν μετατράπηκε έτσι στην κατάληψη μιας ολόκληρης πόλης, της Σουσί, και των γύρω περιοχών. Το τίμημα είναι βαρύ και ο πόνος είναι αβάσταχτος.

Τα μαθήματα ωστόσο για την Ελλάδα είναι ηχηρά και πρέπει ο λαός μας να αντιδράσει. Ο λαός που εσκεμμένα και υποβολιμαία έχει τεθεί σε λήθαργο όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα.

Όπως και οι ιμπεριαλιστές Αζέροι, έτσι και η Τουρκία προετοιμάζεται τα τελευταία τριάντα χρόνια για να κατασπαράξει την πατρίδα μας. Καθώς τα πολιτικά ανδρείκελα της Ελλάδος το έπαιζαν ευρωπαίοι ηγέτες, καθώς οι προσκυνημένοι αξιωματούχοι κατέθεταν μνημείο στον μέγα σφαγέα και ανθρωποφάγο Κεμάλ, καθώς σύναπταν κουμπαριές με τους φασίστες και χάιδευαν το φίδι της Ανατολής, τα κόμματα και οι ταγοί τους υποβάθμισαν, περιθωριοποίησαν και κατέστρεψαν τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας.

Η Τουρκία, αξιοποιώντας την τεράστια οικονομική της ανάπτυξη, επένδυσε σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, καθιστώντας την τουρκική πολεμική βιομηχανία ισχυρή, ανταγωνιστική και σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη.

Στον αντίποδα η Ελλάδα παρέμεινε εγκληματικά στάσιμη με τις ευθύνες να βαραίνουν αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία της χώρας μας.

Καθώς οι πολίτες λαμβάνουμε το οδυνηρό μάθημα από τα αδέρφια μας στην Αρμενία, μένει να δούμε κατά πόσο θα εξαναγκαστεί να ξυπνήσει ο Μεγάλος Προδότης του έθνους μας που λέγεται πολιτικό σύστημα.

Αν δεν το κάνει, θα αναγκαστούμε δυστυχώς να υποστούμε μία ακόμα εθνική τραγωδία, και να βιώσουμε και εμείς έναν ακρωτηριασμό όπως συνέβη στο Αρτσάχ, χάνοντας ένα Ελληνικό νησί ή μια πόλη στα σαγόνια του αδηφάγου και προδήλως επεκτατικού τουρκικού καθεστώτος.

Και μετά θα έρθουν οι ειρηνευτικές δυνάμεις «κατοχής» για να επιβάλλουν την κατάπαυση πυρός και την αποδοχή της ήττας.

Η μόνη εναλλακτική είναι οι Έλληνες πολίτες να ξεσηκωθούν, και να ανατρέψουν το πολιτικό σύστημα που εγκαταλείπει την πατρίδα μας και την εκθέτει σε θανάσιμους κινδύνους, χτίζοντας εκ του μηδενός ένα νέο πολίτευμα, για μια Ελλάδα δημοκρατική, ασφαλή και κυρίαρχη.