Δεν ωφελεί και είναι οπωσδήποτε εις βάρος των Ενόπλων Δυνάμεων να ωραιοποιούμε άσχημες καταστάσεις και εξελίξεις. Ούτε φυσικά το βρίσκουμε ορθό να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ιδίως όταν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και η ίδια η ελληνική κυριαρχία βρίσκονται υπό απόλυτη αμφισβήτηση και η ακεραιότητα της χώρας αντιμετωπίσει άμεση και ευθεία απειλή. Οι καιροί απαιτούν να είμαστε όλοι, ξεκάθαροι στις θέσεις και τις απόψεις μας.

Η ματαίωση της παραγγελίας των δύο Belharra HN στις αρχές του περασμένου Ιουλίου, πλοίων όπως πραγματικά τα ήθελε το Πολεμικό Ναυτικό για να καλύψει τις επιχειρησιακές του ανάγκες στα επόμενα χρόνια, τελικά αποδείχθηκε αποκαλυπτική του τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Αναφορικά με το θέμα, εμείς γράφαμε ότι τα πλοία αυτά θα λειτουργούσαν ως πολλαπλασιαστές ισχύος και για το Πολεμικό Ναυτικό και για την ελληνική άμυνα, κυρίως λόγω των όπλων που θα φέρουν (ASTER 15/30, MdcN/SCALP Naval).

Μείναμε δε σε αυτά, χωρίς να επεκταθούμε και να αναδείξουμε και τις εξαιρετικές επιχειρησιακές τους δυνατότητες και στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Κι επειδή τελευταία βλέπουμε σε δημοσιεύματα -καθ’ όλα αξιοπρεπών και αγαπητών συναδέλφων- να τίθεται ολοένα και πιο συχνά το ίδιο θέμα, γαλλική διαφήμιση δεν φιλοξένησε το DP. Απλώς αναλύαμε με τον υποκειμενικό μας τρόπο τα δεδομένα που είχαμε στα χέρια μας από ανοιχτές πηγές.

Σε άλλα δημοσιεύματα του DP, δεν θα μπορούσαμε παρά να δώσουμε πίστωση χρόνου στη σημερινή κυβέρνηση, στηριζόμενοι φυσικά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τη διεξαγωγή «διαγωνιστικής διαδικασίας» προκειμένου να επιλεγεί με διαφάνεια η νέα φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού.

Να τονιστεί επίσης, ότι για φρεγάτες μίλησε ο Έλληνας πρωθυπουργός, όχι κορβέτες. Φρεγάτες αναφέρει και η επιχειρησιακή απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού. Η συζήτηση που διεξάγεται όμως, ολοένα και περισσότερο θυμίζει αυτή περασμένων ετών που αφορούσε για μια πολύ βαριά εξοπλισμένη κορβέτα. Μήπως οι εξελίξεις διαψεύδουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό;

Με διαδικασίες “εξπρές” που κάθε άλλο παρά διαγωνιστικές μπορούν να χαρακτηριστούν, η Ελλάδα φέρεται διατεθειμένη να καταβάλλει περισσότερα από 4,5 δισ. δολάρια για να προμηθευτεί μία σχεδίαση (κορβέτα επί της ουσίας), η οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν καλύπτει τις επιχειρησιακές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, όπως το ίδιο τις είχε σε ανύποπτο χρόνο περιγράψει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε επιχειρηματολογήσει για την -καταρχήν- ακαταλληλότητα του εν λόγω πλοίου, οπότε δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε για ασυνέπεια λόγων και πράξεων. Το «καταρχήν» έχει την έννοια ότι προφανώς και θα πρέπει να αναμένουμε την τελική διαμόρφωση που θα έχει ως ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα.

Διότι το Πολεμικό Ναυτικό επιμένει, ότι LoR σημαίνει βάση για συζήτηση, όχι απόφαση. Έχει λογική υπό την έννοια ότι ο υποψήφιος προμηθευτής, μόλις παραλάβει το έγγραφο θα πρέπει να απαντήσει επίσημα τι προσφέρει και σε ποια τιμή. Όπως είναι όμως διατυπωμένη η LoR, μάλλον προσφέρεται για ασαφείς απαντήσεις. Ας το εξηγήσουμε λίγο περισσότερο λοιπόν για να καταγραφεί ο προβληματισμός μας…

>Όταν λέμε ότι προβλέπονται 300 εκατ. ευρώ για ενδιάμεση λύση, αρκεί να πει «μου φτάνουν» ο υποψήφιος, ή πρέπει να κατονομάσει πολύ συγκεκριμένα τι προτίθεται να διαθέσει στο Πολεμικό Ναυτικό, ώστε να αξιολογηθεί συνολικά η προσφορά του; Είναι Arleigh Burke; Είναι Ticonderoga; Είναι LCS; Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει ούτε ένας αναγνώστης που να μην αντιλαμβάνεται τη σημασία.

>Όταν λέμε ότι η Ελλάδα θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα της νέας -ιταλικής σχεδίασης- φρεγάτας του αμερικανικού Ναυτικού τι εννοούμε; Με πόσα χρήματα από τα περίπου 5 δισ. ευρώ; Διότι αν τα προσθέσουμε στα 300 της ενδιάμεσης λύσης, συν άλλα περίπου 500 η αναβάθμιση των MEKO 200HN, όσα περισσέψουν θα διαιρεθούν δια του τέσσερα και θα βρούμε πόσο θα κοστίσει καθεμιά από τις ναυπηγήσεις των MMSC. Διαφωνεί κανείς να δούμε τι παίρνουμε σε ποια τιμή;

Στο θέμα της συμμετοχής στο πρόγραμμα της νέας φρεγάτας πρέπει να επανέλθουμε, διότι όποιος λαμβάνει σε αυτή τη φάση ως δεδομένο ότι η καταρχήν απαίτηση για τη ναυπήγηση 20 για το αμερικανικό Ναυτικό, σημαίνει ότι θα ναυπηγηθούν, απλώς σφάλει. Σε ποια τιμή θα ναυπηγείται η νέα φρεγάτα και τι θα προσφέρει που δεν θα καλύπτεται από τις «Flight III Arleigh Burke». Αυτό θα καθορίσει την τελική απόφαση του US Navy. Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν.

Και τα LCS ήταν πολλά υποσχόμενα, με το concept της σπονδυλωτής (modular) αρχιτεκτονικής και της εναλλαγής διαμόρφωσης – εξοπλισμού αναλόγως των αποστολών που θα εκτελέσει να εντυπωσιάζει τους αναλυτές. Όμως δεν βγήκε στην πράξη. Παρεμπιπτόντως, το άρθρο συνέπεσε με τη δημοσίευση στο Defense News άρθρου για το τι σηματοδοτεί για το ισραηλινό Ναυτικό η επικείμενη παραλαβή της πρώτης εκ των τεσσάρων κορβετών Sa’ar 6 της γνωστής μας Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS). Γιατί το αναφέρουμε;

Διότι το ισραηλινό Ναυτικό είχε «φλερτάρει» πολύ νωρίς με το πολλά υποσχόμενο concept του LCS, ευελπιστώντας να του εξασφαλίσει μεγάλη ευελιξία, υπερσύγχρονους αισθητήρες και τέλος όπλα που θα έκαναν τη διαφορά. Γιατί δεν ασχολούνται τελικά οι Ισραηλινοί με τις LCS/MMSC; Τους ρώτησε κανείς; Ενδιαφερθήκαμε για την εμπειρία τους;

Με συμφωνία 3,8 δισ. δολαρίων ετήσιας δωρεάν βοήθειας από τις ΗΠΑ για μια δεκαετία (σύνολο 38 δισεκατομμύρια δολάρια), θα στοίχιζαν πολύ φθηνά. Με απλά λόγια λοιπόν: Για ποιον λόγο τελικά εγκαταλείφθηκαν ως σκέψη; Κι όποιος έχει έτοιμο για να αντιτάξει το επιχείρημα του γεωστρατηγικού παράγοντα -δηλαδή κι εμείς οι ίδιοι!-, οφείλει να προβληματιστεί μήπως στην περίπτωση του Ισραήλ ισχύει ακόμα περισσότερο!

Θέλει εξήγηση; Όχι σε όσους κατέχουν την «αλφαβήτα» της διεθνούς πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Παρεμπιπτόντως, να θυμίσουμε πόσες φορές είχε κατατεθεί από το DP ως άποψη, ότι θα έπρεπε στο πλαίσιο ενός πραγματικού στρατηγικού διαλόγου με το εβραϊκό κράτος να εξετασθεί το ενδεχόμενο κοινού ναυπηγικού προγράμματος. Αισθητήρες και όπλα διαθέτουν πολλά, κορυφαίας τεχνολογίας.

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΥΣΕ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ
Εδώ θα μπορούσε δυνητικά να υπεισέλθει ένας παράγοντας που θα άλλαζε σημαντικά τους υπολογισμούς. Εάν στο όλο πακέτο παρενέβαινε το αμερικανικό Κογκρέσο και «επιδοτούσε» επί παραδείγματι με 1,5 δισ. ευρώ το «πακέτο» των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, όλα θα έμοιαζαν πολύ διαφορετικά.

Εάν επί παραδείγματι η αμερικανική πλευρά χρηματοδοτούσε ώστε να αποκτήσει το Πολεμικό Ναυτικό ναύσταθμο στην Κρήτη, σε δυο αντί σε 5-6 χρόνια ελλείψει χρημάτων για επιτάχυνση του έργου, θα ήταν διαφορετικά. Σε τελική ανάλυση αυτό θα ενίσχυε καθοριστικά τις συμμαχικές δυνάμεις.

Εάν δημιουργούνταν εγκαταστάσεις που θα μπορούν να «εξυπηρετηθούν» δυο καλά εξοπλισμένα καταδρομικά Ticonteroga (με σύγχρονα ηλεκτρονικά) που θα διέθετε το US Navy στο Πολεμικό Ναυτικό… Ενώ για τους SM-2 που θα έφεραν θα πληρώναμε π.χ. μόνο εάν θα αναγκαζόμασταν να τους χρησιμοποιήσουμε, καθώς το πλοίο θα αναλάμβανε και ΝΑΤΟϊκές αποστολές στη Μεσόγειο… Αυτή θα ήταν μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.

Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει από τα λόγια να περάσουμε και στα έργα. Καλή και απολύτως απαραίτητη η στρατηγική φύση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκεί να αποκτήσει ισορροπία και στον αμυντικό τομέα. Διότι μέχρι στιγμής, κάτι χειροπιαστό δεν έχουμε δει. Εκτός κι αν λέγονται και αποφασίζονται διάφορα στο παρασκήνιο που δεν ανακοινώνονται, για να μην ενοχληθεί η Τουρκία…

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ LOR
Καταληκτικά, ουδείς αμφισβητεί την επαγγελματική επάρκεια των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού να διαμορφώσουν ό,τι καλύτερο και πιο λειτουργικό μπορεί να σηκώσει κάθε συγκεκριμένο σκαρί. Η φρασεολογία που επιλέγεται είναι σκόπιμη, καθώς επιτρέψτε μας να διατηρούμε σημαντικές αμφιβολίες εάν όσα περιέχονται στην LoR είναι επιλογές του Κλάδου ή περιέχονται συμβιβασμοί που αφορούν γεωστρατηγικές, οικονομικές, βιομηχανικές κ.α. παραμέτρους.

Παρεμπιπτόντως για την LoR (Letter of Request) διαβάσαμε ότι εστάλη στο αμερικανικό Ναυτικό. Επειδή η κριτική που έχουμε ασκήσει έχει επικεντρωθεί πολύ στην τήρηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, το οποίο να επαναλάβουμε -για όσους αδυνατούν να αντιληφθούν το σκεπτικό- εάν θεωρείται ακατάλληλο πρέπει να αλλάξει μια ώρα αρχύτερα, θέμα στο οποίο παρατηρείται μεγάλη και χρόνια δυστοκία, μήπως έχει την ευγενή καλοσύνη κανείς να τοποθετηθεί επίσημα και να ξεκαθαρίσει εάν η LoR έφυγε για τις ΗΠΑ ή όχι;

Το ότι μέσω του ιδίου «πακέτου» θα εκσυγχρονιστούν και οι τέσσερις MEKO 200HN είναι ίσως το καλύτερο νέο, αν και οι δυνατότητες του οπλικού τους φορτίου, δεν θα είναι δραματικά διαφοροποιημένες. Εξ όσων έχουν γίνει γνωστά μέχρι τώρα, μεγάλης ακτίνας SM-2 δεν θα αξιοποιηθούν σε κανένα από τα δύο καράβια.

Όπως φαίνεται λοιπόν, «πάνε περίπατο» τα περί αεράμυνας περιοχής, εκτός κι αν γίνει η έκπληξη με τα πλοία της «ενδιάμεσης λύσης», ενώ ούτε λόγος να γίνεται για δυνατότητες μακρού πλήγματος σε αέρα και ξηρά. Επίσης, διακρίνονται συμβιβασμοί και στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Με ESSM και RAM, καθώς και σόναρ συρόμενης διάταξης, δεν περνάς σε νέα εποχή για τις επιχειρησιακές δυνατότητες του Πολεμικού Ναυτικού.

Μέσω του ίδιου προγράμματος, διαφαίνεται πως η Ελλάδα θα πληρώσει αδρά την επαναλειτουργία των ναυπηγείων Ελευσίνας ή/και Σκαραμαγκά. Πολύ υψηλό το τίμημα και όλο δικό μας. Όπως και να το δει κανείς. Φυσικά, αντιλαμβανόμαστε ότι η κάθε DFC δεν θα ερχόταν να ρίξει χρήματα σε μια «μαύρη τρύπα».

Στις σοβαρές χώρες όπου συμπεριλαμβάνονται οι ΗΠΑ, οι πάντες λογοδοτούν και τα χρήματα του Αμερικανού φορολογουμένου δεν μπορούν να διατίθενται με βάση… ιδεολογήματα. Bussines Plan που να βγαίνει ζήτησαν από την αρχή. Όχι μόνο ουδείς δικαιούται να τους «μουτρώσει», αλλά καθένας οφείλει να διδαχθεί.

Διότι μόνο αφελείς θα έπειθε ότι ο έντονα (γεω)πολιτικός χαρακτήρας της εν λόγω διαφαινόμενης επιλογής δεν έχει λάβει το συγκεκριμένο περιεχόμενο, δηλαδή δεν σχετίζεται ευθέως με την αγωνία θεραπείας των διαχρονικών εγκλημάτων που έχουν συντελεστεί διακομματικά στην ελληνική ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία τις τελευταίες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες. Χωρίς να διωχθεί κανείς.

Αυτά είναι τα δεδομένα μέχρι στιγμής. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τις εξελίξεις για να επανατοποθετηθούμε συμμετέχοντας στη συζήτηση και καταθέτοντας απλά τη δική μας υποκειμενική άποψη. Δεν γνωρίζουμε την απόλυτη αλήθεια… ίσως διότι δεν υπάρχει. Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε στοιχεία και επιχειρήματα. Γιατί έτσι εννοούμε εμείς τον πραγματικό ΣΕΒΑΣΜΟ στους άνδρες και τις γυναίκες του Πολεμικού Ναυτικού και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Έτσι εννοούμε το σεβασμό και απέναντι στον ελληνικό λαό, δηλαδή και στον εαυτό μας. Που φορολογείται βαρύτατα για να έχουν τα παιδιά του τα καλύτερα και καταλληλότερα όπλα και συστήματα για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια τον Τούρκο. Και για να παραμείνει αήττητο το Πολεμικό Ναυτικό…

defencepoint.gr