Άριστος Μιχαηλίδης 

Επίμονα, τρία ολόκληρα χρόνια, η Άγκυρα προετοιμάζει το έδαφος αναμένοντας τη σύγκλιση της πενταμερούς διάσκεψης από τον Γκουτέρες. Ξέρει ότι θα αναγκαστεί να ανταποκριθεί παρότι η ίδια μέχρι τώρα σαμπόταρε την επιστροφή στο τραπέζι, κερδίζοντας χρόνο. Αξιοποίησε το κενό για να δημιουργήσει συνθήκες που θα της επιτρέπουν να θέτει προς διαπραγμάτευση αυτά που ονομάζει «νέες ιδέες». Δεν είναι νέες, είναι οι παλιές ιδέες του Ραούφ Ντενκτάς, αλλά βολεύει να θεωρηθούν νέες, είναι και πιο εύπεπτες έτσι, αγγίζουν και διάφορους στην πλευρά μας, που άρχισαν ήδη να τις συζητούν μεταξύ τους. Ας κουβεντιάσουμε, λένε, τη χαλαρή ομοσπονδία, ας κουβεντιάσουμε τη συνομοσπονδία… Τα δύο κράτη δεν τολμούν ακόμα να πουν ότι είναι προς συζήτηση. Η Άγκυρα, όμως, πέτυχε να θεωρηθεί αυτονόητο δικαίωμα της να θέτει προς διαπραγμάτευση ζητήματα και «ιδέες» πέραν όσων προβλέπονται από τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τις έως τώρα συμφωνίες και συγκλίσεις. Δεν θα χάσουμε άλλα 50 χρόνια συζητώντας το διζωνικό, δικοινοτικό μοντέλο ομοσπονδίας, έλεγε και χθες ο Τσαβούσογλου. Και σε αυτό στηρίζεται όλη η προπαγάνδα του, κατηγορώντας την πλευρά μας ότι της πρόσφερε πραγματική ομοσπονδία και την απέρριπτε. Επίμονα, λοιπόν, προετοίμασαν το έδαφος. Και σήμερα, που έφτασε η ώρα της πενταμερούς, εμφανίζονται πλέον διάφοροι, όπως οι Βρετανοί, ή ακόμα και η κ. Λουτ, και λένε: Αν θέτει η μια από τις δυο πλευρές κάποιες προτάσεις ή κάποιες «νέες ιδέες» δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε, πρέπει να τις συζητήσουμε, να δούμε τι λέει και η άλλη πλευρά και πού μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή.

Όλο αυτό το διάστημα που η Άγκυρα έστρωνε το τραπέζι, που ήταν σίγουρη ότι θα πάμε να κάτσουμε όπως τα ρομπότ, τι έκανε η πολιτική ηγεσία μας; Καμιά προετοιμασία. Οι μισοί συμφωνούσαν με τον Τσαβούσογλου και αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα του με τη μεγαλύτερη αφέλεια, ότι εμείς φταίμε για το αδιέξοδο, όχι ο Αναστασιάδης αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά, οι άλλοι μισοί σήκωσαν τα χέρια και περίμεναν τη μοίρα τους. Κι όλοι απαιτούσαν επιστροφή στις διαπραγματεύσεις, λες και εμείς είναι που τις σαμποτάραμε, όχι η Άγκυρα.

Τι μπορούσαν να κάνουν; Ας έκαναν και οι δικοί μας προπαγάνδα, τουλάχιστον. Ας έθεταν κι αυτοί «νέες ιδέες». Ας χάραζαν μια στρατηγική να φτάσουν στο τραπέζι των συνομιλιών τοποθετώντας κι αυτοί κάποια ουσιαστικά ζητήματα. Ακόμα και αν δεν πιστεύει κανένας στη λύση του ενιαίου κράτους υπό την ομπρέλα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ας το έθεταν για να απαντήσουν στην τουρκική προπαγάνδα περί δύο κρατών. Να δουν κιόλας αν θα έρθουν οι Βρετανοί ή τα Ηνωμένα Έθνη να τους πουν ότι αφού το θέτει η μια πλευρά πρέπει να το διαπραγματευθούμε. Εξάλλου, τώρα είναι φανερό ότι θα μας καλέσουν να βρούμε τη χρυσή τομή μεταξύ λύσης δύο κρατών και ΔΔΟ. Που είναι η συνομοσπονδία δύο κρατών. Ας αναζητήσουν και τη χρυσή τομή μεταξύ της λύσης ενιαίου κράτους και της λύσης δύο κρατών. Αλλά, αν δεχτούμε ότι έχει εισέλθει στο αίμα τους και στη συνείδησή τους ότι το ενιαίο κράτος είναι ανέφικτο και ντρέπονται έστω και να το αναφέρουν, θα μπορούσαν να σηκώσουν σε προτεραιότητα οποιαδήποτε λύση στην οποία δεν θα έχει ρόλο η Τουρκία. Έχουν ήδη διαπραγματευθεί για χρόνια όλα τα κεφάλαια του Κυπριακού και σε πολλά έχουν καλύψει έδαφος, πλην της αποχώρησης της Τουρκίας από την Κύπρο. Έστω και τώρα ας το θέσει ο Πρόεδρος. Τι άλλο να διαπραγματευθούμε αν όχι αυτό; Εκτός κι αν έχουν αποδεχθεί ότι αναζητούμε ανεξάρτητο κράτος υπό την κηδεμονία της Τουρκίας. Διότι, αυτό μας καλούν τώρα να συζητήσουμε. Κι αφού δεν το θέτουμε εμείς καθαρά και μεγαλοφώνως, δεν θα το θέσει κανένας εκ μέρους μας.

Όταν ο Τσαβούσλογλου έχει το θράσος να δίνει συνεντεύξεις και να υποστηρίζει ότι η αποτυχία των διαπραγματεύσεων οφείλεται στη νοοτροπία των Ελληνοκυπρίων που έχει στόχο την επικυριαρχία επί των Τουρκοκυπρίων, και εμείς δεν τολμούμε καν να απαιτήσουμε απαλλαγή από την επικυριαρχία της Τουρκίας, πού θα καταλήξουμε;

[email protected]