Καίνε τα σπίτια τους καθώς τα εγκαταλείπουν.

Γράφει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν

Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), γνωρίζουν καλά πως δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν στα εδάφη τους, μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε.

Πριν εγκαταλείψουν την περιοχή που γεννήθηκαν και έζησαν, παραδίδουν στις φλόγες τα σπίτια τους. Δεν θέλουν να τα αφήσουν να πέσουν στα χέρια των βαρβάρων που θα μετοικήσουν στην περιοχή.

Εκεί μέσα ήταν ο χώρος που φυλάγαν τα όνειρά τους, τα κειμήλιά τους, τα οποία δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους.

Εκεί μέσα πλανώνται οι ψυχές των προγόνων τους. Δεν θα αφήσουν να τα βεβηλώσει κανείς.

Τα παραδίδουν στην πυρά και ζουν δυο φορές τη δική τους κόλαση. Μια για τον ξεριζωμό και μια για τις στάχτες και τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους.

Καταρρακωμένοι, χωρίς να ελπίζουν σε τίποτα, παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.