Της Nona Mikhelidze

Άλλη μια αμφισβητούμενη εκλογική αναμέτρηση. Αυτή τη φορά στη Γεωργία, όπου διεξήχθηκαν κοινοβουλευτικές εκλογές στις 31 Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή (CEC), το κυβερνών Γεωργιανό Όνειρο (GD) έλαβε τον 48% των ψήφων. Μιλώντας για μαζικές παραποιήσεις, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αναγνώρισαν τα αποτελέσματα και αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών της 21ης Νοεμβρίου.

Συνεπώς, για πρώτη φορά στην μετά-σοβιετική της ιστορία, η Γεωργία είδε μια μονοκομματική κούρσα όπου το GD κέρδισε και τις 30 έδρες που κατανεμήθηκαν μέσω του συστήματος πλειοψηφίας, δίνοντας της τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση για να διοικήσει τη χώρα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Σύμφωνα με τις τοπικές ΜΑΟ, οι εκλογές σημαδεύτηκαν από σημαντικές παρατυπίες σε όλα τα στάδια της ψηφοφορίας. Υπήρξε βία κατά των ψηφοφόρων, εξαγορά ψήφων, επιθέσεις σε δημοσιογράφους, μετακίνηση μη εξουσιοδοτημένων ατόμων κοντά σε εκλογικές περιοχές, και σε κάποιες περιπτώσεις, παραβίαση του απορρήτου των ψήφων. Η Οργάνωση Νέων Δικηγόρων της Γεωργίας, χαρακτήρισε τις εκλογές ως τις χειρότερα διεξαχθείσες από το 2012 που ήρθε στην εξουσία το GD.

Αλλά ήταν η νόθευση των εκλογών περιφερειών που προκάλεσε τον μεγαλύτερο θυμό μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των υποστηρικτών τους.

Σχεδόν οκτώ ώρες αφότου έκλεισαν τα εκλογικά τμήματα, η CEC ανακοίνωσε. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα. Αυτό δημιούργησε υποψίες μεταξύ της αντιπολίτευσης ότι τα αποτελέσματα ήταν πιθανώς χαλκευμένα. Αυτές οι υποψίες ενισχύθηκαν από τα αποτελέσματα της παράλληλης μέτρησης που διεξήχθη από τη Διεθνή Εταιρεία Δίκαιων Εκλογών και Δημοκρατίας (ISFED), σύμφωνα με την οποία το κυβερνών κόμμα έλαβε το 45,8% των ψήφων και ότι το 48,16% όπως ανακοίνωσε επισήμως η CEC.

Επιπλέον, η ISFED υποστήριξε ότι σχεδόν το 8% των πρωτοκόλλων έδειξε ότι υπήρξαν ασυμφωνίες μεταξύ του αριθμού των ψήφων και του αριθμού των υπογραφών στις λίστες των ψηφοφόρων.

Παρά τις λιγότερο ανταγωνιστικές εκλογές της 21ης Νοεμβρίου, σύμφωνα με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, το GD κινητοποίησε ακτιβιστές στα εκλογικά κέντρα για να ασκήσει ψυχολογική πίεση στους ψηφοφόρους και να εμποδίσει τις δραστηριότητες των εκλογικών παρατηρητών. Για άλλη μία φορά, υπήρξαν περιπτώσεις εξαγοράς ψήφων και πολλαπλών ψήφων.

Μετά από τον πρώτο γύρο της 31ης Οκτωβρίου, οι διεθνείς παρατηρητές των εκλογών δεν αμφισβήτησαν τη νομιμότητα τους κατά τις αρχικές τους εκτιμήσεις. Κατέληξαν ότι συνολικά, οι θεμελιώδεις ελευθερίες είχαν γίνει σεβαστές -αλλά απέφυγαν να τις αξιολογήσουν ως ελεύθερες και δίκαιες. Επιπλέον, η αποστολή της οποίας ηγούνταν η κοινοβουλευτική συνέλευση του ΟΑΣΕ, δήλωσε πως “οι ισχυρισμοί για πιέσεις στους ψηφοφόρους και οι συγκεχυμένες γραμμές μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και του κράτους, μείωσαν την εμπιστοσύνη του κοινού σε ορισμένες πτυχές της διαδικασίας”.

Όσον αφορά στην ΕΕ, ζήτησε τη “διασφάλιση των υψηλότερων δημοκρατικών προτύπων σε όλη την εκλογική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένου και του β΄ γύρου, καθώς και έναν δίκαιο, διαφανή και αυστηρό χειρισμό όλων των καταγγελιών και των προσφυγών”.

Με το όφελος του ότι ξέρουμε τι συνέβη, η 31η Οκτωβρίου θα έπρεπε να αποτελέσει ημερομηνία καμπής στη γεωργιανή πολιτική πραγματικότητα.

Για πρώτη φορά, δόθηκε στο εκλογικό σώμα μια ευκαιρία να σταματήσει την παράδοση της Γεωργίας για μονοκομματική κυβέρνηση, και να πετύχει μια κυβέρνηση συνασπισμού. Αυτή ήταν μια προσδοκία όχι μόνο των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των υποστηρικτών της, αλλά επίσης και της κοινωνίας των πολιτών. Η Γεωργία έχασε αυτή την ευκαιρία.

Όπως έχει τώρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης αρνούνται να μπουν στη βουλή και έχουν ανακοινώσει μαζικές διαδηλώσεις, απαιτώντας νέες εκλογές. Οι πολιτικοί εμπνευσμένοι από τις διαδηλώσεις στη Λευκορωσία, φαίνεται να υποστηρίζουν στις μαζικές διαμαρτυρίες, καθώς η αντιπολίτευση σήμερα εξετάζει δύο πιθανά σενάρια για την πολιτική εξέλιξη στη Γεωργία: είτε νέες εκλογές είτε συνέχιση της εξουσίας του Γεωργιανού ολιγάρχη Bidzina Ivanishvili, ιδρυτού και άτυπου διοικητή της GD.

Ωστόσο, με την πανδημία του κορονοϊού, είναι απίθανο να υπάρξει ένα διαρκές επαναστατικό κίνημα που θα φέρει νέες εκλογές και σοβαρή πολιτική αλλαγή στη χώρα.

Πιθανότατα, η Γεωργία είναι καταδικασμένη σε άλλα τέσσερα χρόνια ολιγαρχικής διοίκησης. Αυτή θα περιλαμβάνει άτυπη διακυβέρνηση, παρασκηνιακή χάραξη πολιτικής, αδύναμους ελέγχους και ισορροπίες και ένα δικαστικό σώμα υπό πολιτική επιρροή και ελεγχόμενο από διαφορετικές ομάδες συμφερόντων. ΟΙ συστάσεις των οργανώσεων κοινωνίας των πολιτών θα αγνοηθούν, οι ΜΚΟ θα δαιμονοποιηθούν.

Ποιος είναι ο ρόλος της ΕΕ σε όλο αυτό;

Με τα χρόνια, η ΕΕ ήταν μάλλον μετριοπαθής στην άσκηση κριτικής στις ημί-απολυταρχικές τάσεις της γεωργιανής κυβέρνησης. Οι Βρυξέλλες ήταν προσεκτικές στις ενέργειες της απέναντι στην Τιφλίδα. Ήταν απρόθυμες να επιμείνουν στο να ενισχύσει η Γεωργία τη δημοκρατία της και απρόθυμη να εμπλακεί στις τοπικές πολιτικές εντάσεις.

Μετά από τις εκλογές του 2020 που κατέληξαν σε μονοκομματική κυβέρνηση, είναι προφανές ότι η στρατηγική “ευελιξίας” και “σταθεροποίησης” της ΕΕ έχει αποτύχει. Η υπογραφή της συμφωνίας-σύνδεσης με τη Γεωργία το 2014, δεν αρκούσε για να προκαλέσει την απαραίτητη εξέλιξη της δημοκρατίας. Χρειάζεται ένα σοβαρό follow-up για τις πολιτικές και οικονομικές προϋποθέσεις από την πλευρά της ΕΕ.

Η Γεωργία είναι ακόμη δεσμευμένη -τουλάχιστον επίσημα- στον δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό δίνει ισχυρή μόχλευση στην ΕΕ να αξιολογήσει επικριτικά της ενέργειες της γεωργιανής κυβέρνησης και τις αποτυχίες της στη διαδικασία μετάβασης προς τη δημοκρατία.

Οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να αντέξουν περισσότερη αστάθεια και αβεβαιότητα σε μια περιοχή που έχει αποδειχθεί εξαιρετικά εύφλεκτη στο παρελθόν. Ωστόσο, πρέπει να κατανοήσει ότι η βιώσιμη σταθερότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω ουσιαστικού δημοκρατικού μετασχηματισμού.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/83300