Παρακαλώ, πριν στείλετε υβριστικό μήνυμα για το περιεχόμενο του κειμένου, οφείλω να σας ενημερώσω πως το άρθρο αυτο αποτελεί της ανεπίσημη μετάφραση αυτών που έγραψε ο αυστριακός δημοσιογράφος/αναλυτής/συγγραφέας Tom Cooper του φόρουμ ACIG.
Δεν σημαίνει ότι η Προελαση υιοθετεί τις απόψεις του δημοσιογράφου.

Παραμένει αστείο να βλέπεις όλους τους απίθανους ειδικούς που συνεχίζουν να είναι εντελώς ανίκανοι να αναλύσουν με νηφαλιότητα τον 2º πόλεμο του Καραμπάχ. Αντιθέτως, τώρα που οι σχετικές αναφορές είναι ιδανικές με “αναλύσεις” που σύμφωνα με αυτές οι αζερικές δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων (SOF) και τα ανεπάνδρωτα εναέρια οχήματα (UAV) κέρδισαν μόνοι τους αυτόν τον πόλεμο, ενώ οι αζερικές “συμβατικές” δυνάμεις τα έκαναν μαντάρα, εκτέλεσαν μετωπικές επιθέσεις και οτιδήποτε άλλο.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι (ή ήταν) ξεκάθαρη: Οι Αρμένιοι κατασκεύασαν την δίκη τους “Γραμμή Μαζινό – Χίντενμπουργκ” και παθιάστηκαν με την κατοχή της. Τουλάχιστον αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου παρέμειναν παθιασμένοι με αυτήν, ενώ ξεγελούσαν τους εαυτούς τους με ιστορίες για τις “μικρές ομάδες δολιοφθορών” -μέχρι που ήταν πολύ αργά.

Η αρμενική “Γραμμή Μαζινό – Χίντενμπουργκ” ήταν μήκους 2-5 χλμ, σε κάποια σημεία με ζώνες βάθους 10 χλμ και από πίσω με οχυρωματικά έργα οι οποίοι πίστευαν οτι θα ήταν ασφαλής. Και ναι, ήταν σχετικά ασφαλής: οχύρωσαν κάθε δεσπόζουσα κορυφή, έκαστη με ολόπλευρα οχυρωματικά έργα. Επειδή το μέτωπο αυτής της οχυρωματικής γραμμής αποτελείται από ναρκοπέδια βάθους 2-5 χλμ, τα οχυρά τους μπορούσαν να προσβληθούν μόνο από πυρά πυροβολικού, σπανίως από άμεσα πυρά. Απ’ αυτά τα οχυρά, οι Αρμένιοι μπορούσαν όχι μόνο να παρατηρούν, αλλά και να προσβάλουν με πυρά προς τους αζέρους στρατιώτες που ήταν εκτεθειμένοι στις πεδιάδες κάτω από αυτά καθώς προωθούνταν στις γραμμές αρχικής διελεύσεως, για να μην μιλήσουμε για την προσέγγιση στα αρμενικά ναρκοπέδια. Μπορούσαν επίσης να αιτηθούν πυρά πυροβολικού και να τα καθοδηγήσουν με μεγάλη ακρίβεια. Αυτός είναι ο λόγος που οι Αζέροι είχαν τόσες μεγάλες απώλειες σε τεθωρακισμένα οχήματα μάχης από την αρχή του πολέμου.

Ωστόσο, εξ αρχής, οι Αζέροι δεν προσπάθησαν να “επιτεθούν μετωπικά”: αντ’ αυτού, εκμεταλλεύθηκαν την εμμονή των Αρμενίων με την αμυντική γραμμή τους. Εκτέλεσαν μαζικά πυρά πυροβολικού πάνω στα αρμενικά οχυρά, καθώς αναζητούσαν ένα αδύναμο σημείο. Άρχισαν να διεισδύουν στην πρώτη γραμμή και τότε περικύκλωναν, απομόνωναν και κατέστρεφαν συγκεκριμένα οχυρά. Ήταν υψηλού κόστους επειδή δεν μπορούσαν να καλύπτουν κάθε τέτοια προσπάθεια με UAV είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα κάθε εβδομάδα (24/7): κάποιες από τις εμπλεκόμενες μονάδες έπεσαν σε ενέδρες καθώς κινούνταν ανάμεσα και πίσω από τα αρμενικά οχυρά, άλλες χτυπήθηκαν από πλευρικές αντεπιθέσεις.

Τότε, όταν συγκεκριμένα οχυρά καταλαμβάνονταν, η αρμένικη γραμμή άμυνας είχε παραβιαστεί κι οι Αζέροι συνέχισαν με μηχανοκίνητες δυνάμεις για την εκκαθάριση και ασφάλιση της περιοχής. Αυτή η τακτική επαναλήφθηκε μέχρι που διέρρηξαν όλη τη διαδρομή, περίπου 5 χλμ, σε κάποιες τοποθεσίες μέχρι και 10 χλμ βάθος. Είτε από λάθος ή λόγω σχεδιασμού (ενδεχομένως η αρμενική ανωτάτη διοίκηση να ήταν πραγματικά τόσο αφελής ώστε αφήσει την νότια πλευρά τόσο εκτεθειμένη;), διείσδυσαν στον νότιο τομέα.

Αυτό βόλεψε μια χαρά στους Αζέρους, για τους λόγους που εξηγούνται παρακάτω.

Εκείνη την χρονική στιγμή (περίπου 4-8 Οκτωβρίου), οι Αρμένιοι έκαναν ένα λάθος σε επιχειρησιακό επίπεδο. Ήταν τόσο πεπεισμένοι πως οι Αζέροι δεν θα περνούσαν τη δική τους “Γραμμή Μαζινό – Χίντενμπουργκ”, ώστε όταν οι Αζέροι το κατάφεραν οι Αρμένιοι συγκλονίστηκαν. Ή κατέρρευσαν λόγω των συμπλεγμάτων ανωτερότητας τους. Οπότε, αντί να στείλουν εσπευσμένα εκεί το πρωτo τμήμα ενισχύσεων και να εδραιώσουν νέα γραμμή άμυνας ώστε να προστατεύσουν το Χαντρούτ, βιάστηκαν να εκτοξεύσουν αντεπίθεση νοτίως του Χαντρούτ – το οποίο οι Αζέροι κατατρόπωσαν, από την στιγμή που βρίσκονταν μέσα στην αρμενική αμυντική ζώνη και είχαν ελευθερία κινήσεων, επιπλέον διέθεταν εξαιρετικά ανώτερη επίγνωση τακτικής κατάστασης. Από αυτό το σημείο και μετά, οι Αρμένιοι έχασαν τον έλεγχο του πολέμου. Όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις οι Αζέροι διείσδυσαν στο Χαντρούτ, οι στρατιώτες τους διαλύθηκαν και τράπηκαν σε φυγή.

Για τη συνέχεια Proelasi