Το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης απαιτεί την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη προσωρινών αναγκών

Το ότι ο ελληνικός συνδικαλισμός είναι εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα το ξέρουμε. Το ότι στην ωραία μας χώρα ο συνδικαλισμός έχει καταντήσει (άντε πάλι… ναι, με εξαιρέσεις) μια άσκηση πεισματικής κακομαθησιάς το έχουμε εμπεδώσει. Το ότι από εργαλείο των εργαζόμενων έχει καταντήσει εργαλείο των κομμάτων και των εργατοπατέρων, δύσκολο να το αμφισβητήσει κανείς. 

Όλα τα παραπάνω είναι μάλλον δεδομένα και μπορεί να με δυσαρεστούν, αλλά σίγουρα δε με εκπλήσσουν.

Ένα τέτοιο δείγμα της χειρότερης πλευράς του συνδικαλισμού, ένα διαμάντι αντικοινωνικού θράσους, ανακάλυψα (ομολογώ με καθυστέρηση και ζητώ συγγνώμη) στην ανακοίνωση της ΟΛΜΕ με την οποία πρόσφερε τη στήριξή της στον «δίκαιο αγώνα» των καταληψιών, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων για τους οποίους η χαβαλέ αντιπολιτευτική τους διάθεση είναι υπεράνω της ανάγκης των υπόλοιπων για εκπαίδευση. 

Στην ανακοίνωση λοιπόν της 29ης Σεπτεμβρίου, το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης απαιτεί (προφανώς δεν ζητά ή προτείνει, αυτά είναι για τους φλώρους) την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη προσωρινών αναγκών.

Αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα το οποίο βγάζω εγώ διαβάζοντας τις απαιτήσεις τους, αλλά το γράφουν οι ίδιοι οι καθηγητοπατέρες στην ανακοίνωσή τους. Ξερά και απροκάλυπτα.

Για τη συνέχεια AthensVoice