Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχθεί από το Ισραήλ. Μετά από περιπέτειες, λάθη και αστοχίες, το Ισραήλ φαίνεται να έχει βρει το δρόμο του. Το παράδειγμά του λογικά θα έπρεπε να αποτελεί για εμάς στην Ελλάδα αντικείμενο μελέτης. Αλλά δυστυχώς δεν είναι…

Εμπειρία που έγινε μάθημα

Τα πράγματα για τους Ισραηλινούς δεν ήταν ποτέ εύκολα ή ρόδινα. Η αρνητικά φορτισμένη εικόνα του Εβραίου συντήρησε για αιώνες ακραίες θεωρίες εναντίον τους. Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν να κλείσουν τις πληγές του Ολοκαυτώματος, να πολεμήσουν έναν αντιαποικιακό πόλεμο εναντίον της Βρετανίας, να αντισταθούν απέναντι σε πανίσχυρες Αραβικές φατρίες και να χτίσουν ένα κράτος από το μηδέν μέσα σε άγονο και άνυδρο έδαφος, με διάχυτη την καχυποψία των Εβραίων της Διασποράς για το εγχείρημα.

Από το 1948 ως το 1990 τα κατάφεραν χάρη στο ένστικτο της επιβίωσης και τις πολυμήχανες μυστικές υπηρεσίες τους. Οι συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου πιθανότατα τους ευνόησαν, ωστόσο δεν τους άφησαν να δουν κάποιες παγίδες που αποκαλύφθηκαν αργότερα. 

Προοδευτικά με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι Ισραηλινοί συνειδητοποίησαν ότι είχαν εγκλωβιστεί στην παγίδα «Παλαιστινιοποίησης» της πολιτικής τους ζωής και των διεθνών τους σχέσεων, καθώς και στην παγίδα μιας βαθιάς οικονομικής ύφεσης συνέπεια απουσίας προσανατολισμού και οράματος.

Δύο στοιχεία συνέβαλαν καθοριστικά ώστε να αντιληφθούν οι Ισραηλινοί την κατάστασή τους. 

Το πρώτο και σημαντικότερο ήταν η πίεση που δέχονταν από τον διεθνή παράγοντα «να τα βρουν» με τον Παλαιστινιακό αναθεωρητισμό, παρά το άνοιγμα με τις Συμφωνίες του Όσλο. Εκεί κατάλαβαν πόσο εύθραυστη, ετερόφωτη και υπό όρους ήταν η ισχύς τους. Πόσο επικίνδυνη ήταν για το μέλλον τους αυτή η εξάρτηση από τον διεθνή παράγοντα, κάτι που δεν είχαν νιώσει ξανά ούτε τις πρώτες μέρες του πολέμου το ’73. 

Το δεύτερο στοιχείο που τους συντάραξε ήταν η εμπειρία από τις συγκρούσεις με τη Χέζμπολάχ στο Λίβανο και με τη Χαμάς στη Γάζα. Εκεί το Ισραήλ συνειδητοποίησε τα όρια της ισχύος του απέναντι στην κρατικά υποστηριζόμενη τρομοκρατία με proto-state χαρακτηριστικά. Αυτόν τον πόλεμο δεν τον κερδίζεις με συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις, όσο ισχυρές και αν είναι. Τον κερδίζεις με ένα μείγμα στρατηγικής, ικανό να προσαρμόζει τις τακτικές του κατά περίπτωση και να προλαμβάνει την μετάλλαξη της υβριδικής απειλής.

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 οι Ισραηλινοί αντιλήφθηκαν ότι χρειάζονταν μία νέα στρατηγική που θα τους εξασφάλιζε τεχνολογική υπεροχή πέρα από τον αμυντικό τομέα, οικονομική ανεξαρτησία, ισχυρά ερείσματα διεθνοπολιτικής επιρροής, καθώς και ένα νέο μοντέλο άμυνας και ασφάλειας που θα αύξανε την αποτροπή μέσω της μείωσης της ισχύος του αντιπάλου. Αυτό κυρίως σήμαινε αναγνώριση της πραγματικότητας και νέο τρόπο σκέψης στα πράγματα. 

για τη συνέχεια Liberal