Εκεί που ισχυρίζονταν όλοι ότι ο Ερντογάν ήταν στη γωνία, ότι ήταν σε απομόνωση, τελικώς βρέθηκε να συζητά από θέση ισχύος. Και με την ΕΕ και με τους Αμερικανούς. Ακόμη και με τον Πρόεδρο Μακρόν, τον οποίο καθύβριζε νυχθημερόν. Όχι μόνο συνομιλεί, αλλά θέτει και όρους. Ήταν σαφής με τη Μέρκελ την περασμένη Τρίτη. Εάν θέλετε και εσείς και η Ελλάδα έναρξη διερευνητικών επαφών για να μπούμε σε διάλογο και αποκλιμάκωση της έντασης, βάλτε τις κυρώσεις στο ψυγείο. Και κάψετε το βέτο της Κύπρου. Εξαφανίστε το. Και μαζί την Κυπριακή Δημοκρατία. Εάν τολμήσετε, τους είπε, να επιβάλετε κυρώσεις, εδώ και τώρα, να ξεχάσετε τις διερευνητικές με την Ελλάδα. Αναλάβετε τις ευθύνες σας!

Ο Τούρκος Πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι δεν αστειεύεται. Εάν οι όροι του δεν γίνουν δεκτοί, θα ξαναβγάλει και το «Ορούτς Ρέις» και τα πολεμικά του πλοία στις ελληνικές θάλασσες και όποιος τολμά ας έρθει. Όσο, δε, για την Κύπρο, δεν την υπολογίζει. Την θεωρεί εκλιπούσα. Και αυτήν και τον στόλο της. Ένας τρόπος πλέον μένει για να κατανοήσει και αυτός και οι εταίροι μας ότι υπάρχουμε. Ότι έχουμε κράτος. Καμιά υποχώρηση από το βέτο, εκτός και αν επιβληθούν κυρώσεις. Βεβαίως, υπάρχουν και αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να είμαστε αμετακίνητοι, διότι θα απομονωθούμε. Και τι θα γίνει εάν επιμείνουμε; Στη χειρίστη των περιπτώσεων δεν θα εκδοθούν συμπεράσματα. Δεν θα είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά. Αυτήν όμως τη φορά μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την αξιοπρέπειά μας. Και να αποδείξουμε ότι σεβόμαστε τους εαυτούς μας και ότι οφείλουν να μας σεβαστούν και οι εταίροι μας. Στις πράξεις. Και όχι σε λόγια στήριξης, για τα οποία δεκάρα δεν δίνει ο Σουλτάνος. Διότι, απλώς, δεν του προκαλούν κόστος.

Αλήθεια, τι θα πράξει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στη Σύνοδο της 1ης Οκτωβρίου; Τίθεται το εν λόγω ερώτημα, διότι έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη. Αυτό σημαίνει ότι, εάν συνεχίσει στη γραμμή του βέτο, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους άλλοτε συνοδοιπόρους του στην εξευμενιστική πολιτική τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, καθώς και στις Βρυξέλλες. Ήδη, άρχισαν τα όργανα. Είναι πρόδηλη η κριτική που ασκείται από τον περίγυρο του Κυριάκου Μητσοτάκη για τους «παλληκαρισμούς» των Κυπρίων στην ΕΕ. Πώς, λοιπόν, ο Κύπριος Πρόεδρος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα περάσουν από τις συμπληγάδες που οι ίδιοι δημιούργησαν λόγω έλλειψης στρατηγικής και συντονισμού, καθώς και καθαρότητας στόχων;

Εάν ο Πρόεδρος υποχωρήσει, θα χάσει την αξιοπιστία του. Βεβαίως, η υποχώρηση αυτή θα καλυφθεί κάτω από φραστικούς συμβιβασμούς, που θα συνοδευτούν από το χειροκρότημα των εταίρων και του Έλληνα Πρωθυπουργού. Όμως, το χειροκρότημα δεν θα συνιστά επιβράβευση της διπλωματικής του μαεστρίας, αλλά παρηγοριά και άλλοθι γι’ ακόμη μια ήττα. Πρέπει, δε, να γνωρίζει ότι κανένα χειροκρότημα και κανένας Μητσοτάκης ή Μέρκελ δεν θα μας σώσει από τον Ερντογάν, ο οποίος μετρά τις αντιστάσεις μας. Και, ενόσω διαπιστώνει ότι κατακρημνίζονται, τρίβει τα χέρια του. Γίνεται πιο σκληρός. Πιο αδιάλλακτος. Το λέει άλλωστε. Δεν θα υποχωρήσει ούτε ένα «ιώτα». Και γιατί να το πράξει; Αφού όταν απειλεί και όταν θέτει νέες διεκδικήσεις, όταν εξευτελίζει, άλλοτε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, άλλοτε τον Γάλλο Πρόεδρο και άλλοτε το σύνολο των ηγετών της ΕΕ, αυτοί τρέχουν πίσω του, ο ένας μετά τον άλλον, σαν βρεγμένες γάτες, για να τον κατευνάσουν. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να αγοράσουν τον μπελά και ότι θα τον χαλιναγωγήσουν. Το αντίθετο επιτυγχάνουν. Ο Ερντογάν επιχαίρει και ηδονίζεται. Απειλεί και βρίζει χωρίς κυρώσεις. Προσοχή, λοιπόν: Εάν δεν τον τιμωρήσουν, θα του δώσουν το δικαίωμα να επιβεβαιώνει παντού ότι είναι, όντως, Σουλτάνος. Έτοιμος να μας συντρίψει…

ΠΗΓΗ: ΘΕΣΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ