Μπορεί να δημοσιογραφείς για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες και να μην έχει καταφέρει ακόμα να μάθεις ότι άλλο οι αμυντικές και άλλο οι εξοπλιστικές δαπάνες; Να μην μπορείς να διακρίνεις ότι οι δεύτερες είναι υποενότητα των πρώτων; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Γίνεται. Εδώ ολόκληρο SIPRI, το περίφημο κέντρο “ειρηνικών ερευνών” της Στοκχόλμης που δημοσιεύει σε ετήσια βάση ανάλυση -υποτίθεται- των αμυντικών δαπανών παγκοσμίως και αυτή τη διαφορά δεν έχει κατορθώσει να την ενσωματώσει, με αποτέλεσμα τα στοιχεία που συχνά χρησιμοποιεί, άρα και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει, είναι πολύ συχνά για τα πανηγύρια.

Άλλη μια χρονιά λοιπόν και με αφορμή την αποδέσμευση των επίσημων στοιχείων του ΝΑΤΟ για τις αμυντικές δαπάνες, κυκλοφόρησε η ίδια ανοησία. Κι όταν στηρίζεσαι σε μια ανοησία, είναι λογικό το συμπέρασμα να είναι ανόητο. Εάν λέει το ΝΑΤΟ ότι δαπανάς το 2,5% του ΑΕΠ για την άμυνα, άρα πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μόνο οι ΗΠΑ δαπανούν περισσότερα, τότε είσαι μόνιμος κάτοχος της δεύτερης θέσης, δηλαδή του “ασημένιου μεταλλίου”.

Εάν μάλιστα δεν ξέρεις τη διαφορά του “άμυνα” με το “εξοπλισμοί”, παρότι είναι εντελώς ανόητο, είναι λογικό να αναρωτηθείς και μάλιστα με ευδιάκριτη δόση ειρωνείας… Δεν έχουμε λεφτά για προσλήψεις στην υγεία, αλλά λεφτά για εξοπλισμούς και υπάρχουν και αυξάνονται κάθε χρόνο!

Το πρόβλημα είναι ότι όπως καθετί εύπεπτο, είναι σκέτο “λουκουμάκι” για το καφενείο και για το πεζοδρόμιο. Με αποτέλεσμα ακόμα και “βαριές” λόγω εμπειρίας υπογραφές δημοσιογράφων, να καταφέρνουν να παραπληροφορούν την ελληνική κοινωνία. Συχνά, χωρίς μάλιστα να το κατανοούν.

Τα ίδια λένε σταθερά και για την παιδεία και για μια σειρά από άλλους τομείς των δημοσίων δαπανών. Φυσικά βέβαια, όσοι τα λένε αυτά ελαφρά τη καρδία, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Δεν έχουν διοικήσει στη ζωή τους το παραμικρό, που να έχει και οικονομικό προϋπολογισμό, ώστε να έχουν εμπλακεί στην εκτέλεσή του.

Είναι βέβαια να απορεί κανείς και για άλλον λόγο. Καλά, δεν πήραν χαμπάρι τόσα χρόνια που φωνάζουν σχεδόν οι πάντες ότι το μισό δισ. ευρώ που δαπανά η χώρα στον εξοπλιστικό -όχι τον αμυντικό- προϋπολογισμό δεν φτάνει “ούτε για ζήτω” που λένε και συχνά δεν καλύπτεται ούτε η αποπληρωμή υφισταμένων υποχρεώσεων από εξοπλιστικές συμβάσεις του παρελθόντος!

Ξαφνικά λοιπόν, μαθαίνουμε ότι δαπανήσαμε σχεδόν 14 δισεκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμούς! Και δεν έχουμε ολοκαίνουργιες φρεγάτες και άλλες δυο μοίρες ολοκαίνουργιων νέας γενιάς μαχητικών! Όχι άλλο κάρβουνο λοιπόν!

Ας ρωτήσουν επιτέλους, πριν γράψουν την “εξυπνάδα”, να τους πουν από τα Επιτελεία ή το ΥΠΕΘΑ τι περιλαμβάνουν οι αμυντικές και τι το υποσύνολό τους, οι εξοπλιστικές δαπάνες. Διότι εάν συνυπολογίζουν στις αμυντικές δαπάνες τις συντάξεις των εν αποστρατεία αξιωματικών και αυτοί γράφουν για… εξοπλισμούς, συνεννόηση δεν πρόκειται να υπάρξει.

Εάν η κριτική αφορούσε τις αμυντικές δαπάνες υπό την έννοια της τεκμηρίωσης του επιχειρήματος για μείωση του μη μάχιμου προσωπικού, αυτής της τεράστιας γραφειοκρατίας που έχει δημιουργηθεί γύρω από την άμυνα, με στόχο την εξοικονόμηση, μαζί τους είμαστε και θα φωνάξουμε πιο δυνατά και από αυτούς. Το ίδιο και για τη δομή δυνάμεων που συντηρεί για λόγους κυρίως πολιτικούς διάφορους πολυδάπανους παραλογισμούς.

Εκεί δεν είδαμε όμως και πολλές βαριές υπογραφές να βάλουν τις φωνές και να βάλουν πλάτη στην αντιμετώπιση του τοπικού κομματάρχη, του τοπικού δεσπότη και άλλων διαφόρων, που χαλάνε τον κόσμο εάν αποφασιστεί το κλείσιμο ενός στρατοπέδου που δεν προσφέρει τίποτα και κοστίζει εκατομμύρια σε ετήσια βάση.

Εκεί είναι μεγάλος ο πειρασμός να αγοράσει ο επιρρεπής στον λαϊκισμό το επιχείρημα “θα καταστραφεί η τοπική οικονομία επειδή θα φύγουν οι φαντάροι και τα επαγγελματικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων”.

Η ισχύς του καφενείου και του πεζοδρομίου στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη. Κι αν αυτό πλήττει την αυταπόδεικτη πραγματικότητα… τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν. Την πραγματικότητα.

Και κάτι τελευταίο. Σε αυτές τις γελοίες αναφορές με βάση τα στοιχεία των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ, η Τουρκία εμφανίζεται να δαπανά μόλις 1,9% του ΑΕΠ στην άμυνά της. Την “επίθεση” κανονικά θα έπρεπε να έλεγε, όχι την άμυνα, αλλά ας είναι.

Χαμπάρι δεν πήραν ότι οι ΦΑΝΕΡΕΣ τουρκικές αμυντικές δαπάνες θα κυμανθούν γύρω στα 15 δισ. δολάρια. Ενώ έχει και μια σειρά άλλα ένοπλα τμήματα… καθεστωτικής ασφάλειας που χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα και οι δαπάνες αυτές δεν φαίνονται πουθενά. Για να μην αναφερθούμε στις μυστικές υπηρεσίες.

Την ίδια στιγμή ακούστηκε στην Ελλάδα ότι θα δαπανηθούν για εξοπλιστικά προγράμματα 10 δισ. ευρώ σε μια δεκαετία, δηλαδή 1 δισ. ευρώ ανά έτος και πανηγυρίζουμε. Κανείς λογικός δεν ζητά “κούρσα εξοπλισμών” με την Τουρκία. Είναι όμως στοιχειωδώς λογικό να συντηρείς σωστά και στον κατάλληλο χρόνο τα συστήματα που ήδη έχεις προμηθευτεί, για να τα έχεις σε επιχειρησιακή ετοιμότητα .

Κι εκεί η αφωνία των ιδιαίτερης βαρύτητας υπογραφών όλα αυτά τα χρόνια είναι εντυπωσιακή. Πολλοί έχουν μάλιστα το απύθμενο θράσος να βγαίνουν τώρα και να κραυγάζουν γιατί δεν έχουν συντηρηθούν τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα, ενώ ήταν οι ίδιοι που έβλεπαν παντού καταχρήσεις στην άμυνα και ζητούσαν μεταφορά πιστώσεων στην υγεία και στην παιδεία.

Μην απορούμε λοιπόν για ποιον λόγο δεν μπορεί να βρεθεί άκρη στην Ελλάδα. Όταν ημιμαθείς και υστερόβουλοι στην καλύτερη έχουν συνηθίσει να αποτελούν “βαποράκια” των επιθυμιών μιας διεφθαρμένης πολιτικής τάξης (με την οποία συμπορεύονται) προς την κοινωνία επί δεκαετίες, είναι λογικό θύμα να είναι ο ορθολογισμός σε όλα τα επίπεδα (οικονομικός, πολιτικός κ.λπ.), άρα η ίδια η πραγματικότητα.

www.defencepoint.gr