Γράφει ο Μάρκος Τρούλης

Οι διαμορφούμενοι συσχετισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ, επ’ αφορμή της κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας και των ζυμώσεων για τον τρόπο της ευρωπαϊκής (μη) αντίδρασης ουδόλως τυχαία έχουν ανακύψει. Πέραν των αναλύσεων για τους οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς κάποιων κρατών-μελών με την Τουρκία, οφείλεται να μην υποτιμάται η στρατηγική απονεύρωση μείζονων κρατικών δρώντων όπως η Γερμανία, η Ιταλία ή η Ισπανία.

Μάλιστα, οι εν λόγω χώρες έχουν συνάψει σειρά συμφωνιών πώλησης οπλικών συστημάτων με την Άγκυρα και έχουν διευρύνει το πεδίο των οικονομικών σχέσεών τους με αυτήν εντός αυτού του πλαισίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο όχι προφανείς εξαγωγείς όπλων, ήτοι η Ρώμη και η Μαδρίτη, κατείχαν το 43% της μερίδας των τουρκικών τέτοιου είδους εισαγωγών κατά την τετραετία 2015-2019, ενώ η Γερμανία επέμεινε στην εξαγωγή τεθωρακισμένων παρά τη χρήση τους από την Τουρκία εναντίον αμάχων στη Συρία, και παραμένει πιστή στην υλοποίηση του προγράμματος για τη ναυπήγηση των υποβρυχίων 214. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η πρόσκτηση του εν λόγω όπλου από την Άγκυρα θα ακυρώσει ένα σημαντικό πλεονέκτημα της Ελλάδας όσον αφορά τη ναυτική ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όμως, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί οι αντίστοιχες παρελθούσες συνδιαλλαγές Γαλλίας-Τουρκίας και το εμπορικό ισοζύγιο των 20 δισ. ευρώ δεν στάθηκε ικανό να κάνει τον Εμανουέλ Μακρόν να σιωπήσει, όπως σιωπούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες εξαιρουμένου του Αυστριακού καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς;

Η Γαλλία ασκεί έναν διευρυμένο εποπτικό ρόλο στο Μαγκρέμπ, στην Κεντρική Αφρική, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Η αποσταθεροποιητικών προεκτάσεων βίαιη είσοδος της Τουρκίας στις εν λόγω γεωγραφικές ζώνες, με την επίκληση ακραίων ισλαμιστικών δικτύων, έχει σίγουρα προκαλέσει μείζονες…

Η συνέχεια του άρθρου στο pontos-news