Η αυξανόμενη επιρροή και η εξουσία των Τούρκων έναντι των Μουσουλμάνων στην Ευρώπη είναι η μόνη επικείμενη απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Το ευρωπαϊκό κατεστημένο κοιτάζει προς την αντίθετη κατεύθυνση ενώ οι Τούρκοι αυξάνουν αργά τους διαδρόμους τους εντός Ευρώπης. Η ΕΕ προτιμά να κοροϊδεύει τον Πούτιν αντί να αντιμετωπίζει τον Ταγίπ Ερντογάν και το AKP. Εν τω μεταξύ, το τουρκικό κράτος και ειδικά το υπουργείο θρησκευτικών υποθέσεων χρησιμοποιεί την τουρκική διασπορά στην Ευρώπη για να αποκτήσει πολιτική εξουσία στην ήπειρο. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ κράτους και θρησκείας στην Τουρκία. Η θρησκευτική οργάνωση Diyanet που λειτουργεί υπό το τουρκικό Υπουργείο Θρησκευμάτων έχει περίπου 2.000 φυλάκια στην Ευρώπη. Η ομάδα Gefira βρισκόταν περίπου σε 1.300 από αυτά, κυρίως τζαμιά. Δεν υπάρχει κανένας άλλος πολιτικός ή θρησκευτικός οργανισμός στην Ευρώπη με ηγέτες έξω από αυτήν που να έχει τόσο διαδεδομένο δίκτυο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και του οποίου η ιδεολογία να είναι ξένη για τους γηγενείς Ευρωπαίους.

Η Diyanet, η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, ιδρύθηκε το 1924 για να διατηρήσει τον έλεγχο των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Τουρκία. Οι Κεμαλιστές δημιούργησαν το Diyanet ως υποκατάστατο του Shaykh al-Islam, που ήταν η πιο σημαντική πνευματική οργάνωση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Από την άνοδο στην εξουσία του AKP, ο ρόλος της θρησκείας έχει αποκατασταθεί στην τουρκική εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν βλέπει τους Τούρκους ως κληρονόμους του Οσμάν Γκαζίμ, ιδρυτή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Diyanet είναι η θρησκευτική οργάνωση που έχει αναλάβει το ρόλο του Shayk al-Islam. Οι δυτικοί πολιτικοί στρατηγικοί δεν πρέπει να υποτιμούν τη δύναμη του Ισλάμ και του εθνικισμού σε συνδυασμό με τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες. Ο επικεφαλής της τουρκικής θρησκευτικής οργάνωσης, καθηγητής Dr. Ali Erbaş, έγραψε στο Twitter στις 6 Απριλίου: «Ο θεμελιώδης σκοπός της ύπαρξής μας είναι να κυριαρχήσουμε στον κόσμο».

Κατά τη δεκαετία του 1980, το σχέδιο ήταν η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Όταν τη δεκαετία του 1990, η ΕΕ δέχτηκε τη μαζική μετανάστευση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η ακαδημαϊκή και η πολιτική τάξη διαβεβαίωσαν τους πολίτες ότι οι μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και την Κεντρική Ασία θα γίνουν Βρετανοί, Γερμανικοί, Γάλλοι ή Ολλανδοί. Ότι ερχόταν στην Ευρώπη για να απολαύσουν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και τις αξίες. Οι Τούρκοι είχαν ειδικό καθεστώς, διότι πρόκειται να γίνουν κράτος μέλος της ΕΕ. Όχι μόνο προβλεπόταν ότι οι Τούρκοι θα γίνουν Ευρωπαίοι, αλλά και η Μικρά Ασία θα γίνει Ευρωπαϊκή. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Τούρκοι έχουν άλλο σχέδιο.

Οι εχθροπραξίες μεταξύ των Τούρκων και των Ευρωπαίων χρονολογούνται από την Πρώτη Σταυροφορία όταν οι Τούρκοι Σελτζούκοι έφτασαν στην παλιά Χριστιανική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο. Έκτοτε, υπήρξαν συνεχείς πόλεμοι μεταξύ των Ευρωπαίων και των Οθωμανών Τούρκων. Οι Οθωμανοί κατέλαβαν τα Βαλκάνια και έφτασαν ακόμη και στη Βιέννη. Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η αυτοκρατορία τους καταστράφηκε σχεδόν από τις Μεγάλες Δυνάμεις και ο Σουλτάνος ​​έπρεπε να παραιτηθεί. Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ πήρε την εξουσία και άρχισε να εκσυγχρονίζει τη χώρα, καταργώντας την αραβική επιρροή. Δυτικοί αναλυτές πίστευαν ότι η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο της να ενταχθεί στον δυτικό πολιτισμό, τη δημοκρατία, το οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα, τον κοσμισμό και τον καπιταλισμό της αγοράς.

Χίλια χρόνια μετά την είσοδό τους στην Ανατολία, προκάλεσαν την Πρώτη Σταυροφορία, η τουρκική ιστορία φάνηκε να έχει φτάσει στο τέλος της. Χιλιάδες χρόνια μίσους και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των Ευρωπαίων φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν. Ήταν απλώς θέμα χρόνου και οι Σελτζούκοι θα δέχονταν τον τρανσέξουαλ, νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό που διευθύνεται από τη Γουόλ Στριτ, γάμους ομοφυλόφιλων, ατελείωτους κανονισμούς των Βρυξελλών και ισότητα των φύλων. Τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι ευρωπαίοι δημόσιοι υπάλληλοι. Πολλοί δυτικοί ακατάλληλοι ακαδημαϊκοί ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη για να απεικονίσουν την Πόλη ως τη γέφυρα μεταξύ της σύγχρονης Ευρώπης και του ισλαμικού κόσμου.

Η γερμανική κρατική τηλεόραση συνεχίζει να λέει στους θεατές της πώς οι αγρότες από την Ανατολία έχουν μετακινηθεί στην Κωνσταντινούπολη και έχουν μετατραπεί σε κοσμοπολίτικους πολίτες με δυτικό προσανατολισμό. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το μαζικό κίνημα Τούρκων Μουσουλμάνων από την ύπαιθρο στην Κωνσταντινούπολη μετέτρεψε την Κωνσταντινούπολη στο σημείο εκκίνησης για το Ισλαμικό-Εθνικιστικό κόμμα του Ερντογάν το AKP. Το AKP θέλει να αποκαταστήσει την Τουρκία ως μια οθωμανική ισλαμική χώρα. Η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν περιορίστηκε ποτέ στην Ανατολία. Όταν οι Σελτζούκοι, οι προκάτοχοι των Οθωμανών, έφτασαν από την Κεντρική Ασία στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δεν έγιναν ποτέ η πλειοψηφία. Αντίθετα, επωφελήθηκαν από το γεγονός ότι οι κοινωνίες και οι φυλές στη Μικρά Ασία δεν είχαν συνοχή και ενωτική θρησκεία.

Αυτή η κατάσταση μοιάζει με τη σημερινή Ευρώπη. Η Diyanet είναι σήμερα μια πανευρωπαϊκή πολιτική και θρησκευτική δύναμη που όχι μόνο προσελκύει Ισλαμικούς και εθνικιστικούς Τούρκους αλλά και απευθύνεται σε άλλους Μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη. Ενώ οι Άραβες κυβερνήτες περιφρονούν τους Τούρκους, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι κυβέρνησαν τη Μέκκα και τη Μεδίνα για αιώνες. Πολλοί μουσουλμάνοι στην Ευρώπη προτιμούν τους Τούρκους ως ηγεμόνες τους από τους γηγενείς Δυτικούς. Οι Οθωμανοί στην Άγκυρα προσπαθούν να ενώσουν όλους τους μουσουλμάνους μετανάστες στην Ευρώπη υπό το τουρκικό έμβλημα και θα έχουν επίσης ευρεία υποστήριξη από τους λιγότερο αφοσιωμένους Τούρκους εθνικιστές.

Δεν προσποιούμαστε ότι γνωρίζουμε τα ακριβή κίνητρα και τη στρατηγική του τουρκικού κυβερνώντος ιδρύματος. Ωστόσο, η δράση τους σε συνδυασμό με την κοινή λογική μας δίνει κάποιαρώπη, οι περιφερειακές και εθνικές αρχές μπορούν να διατηρήσουν τον έλεγχο των γειτονιών μόνο μέσω της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων στην Άγκυρα. Μέσα σε 10 έως 20 χρόνια οι ευρωπαϊκές πόλεις θα καταληφθούν από την πλειοψηφία των μη δυτικών πολιτών, ενώ η ευρωπαϊκή ύπαιθρος θα έχει έναν λευκό πληθυσμό.

Η έλλειψη εθνικής ταυτότητας αφενός στην Ευρώπη και η ανάδυση του πολιτικού Ισλάμ αφετέρου δίνει στους Τούρκους τη δυνατότητα να αποκτήσουν εξουσία στην Παλιά Ήπειρο. Για τους περισσότερους Δυτικούς η ιδέα ότι το Ανόβερο ή το Ρότερνταμ θα γίνει τουρκική επικράτεια ακούγεται τόσο απίστευτο όσο για τους περισσότερους Κινέζους το 1840 η ιδέα ότι το Χονγκ Κονγκ θα γίνει βρετανικός θύλακας. Οι πληθυσμοί του Ρότερνταμ, του Ανόβερο ή της Μασσαλίας μπορεί κάποια μέρα να πραγματοποιήσουν δημοψήφισμα που παραδίδει τη δύναμη αυτών των πόλεων από το Βερολίνο, τη Χάγη ή το Παρίσι στην Άγκυρα. Όπως και οι αυτονομιστές στην Κριμαία που έλαβαν την υποστήριξη της Μόσχας, τέτοια αυτονομιστικά κινήματα θα βρουν την πλήρη υποστήριξη των ηγεμόνων της σύγχρονης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ενώ ένα τέτοιο σενάριο φαίνεται μίλια μακριά, όσοι κατανοούν την ιστορία, τη γεωπολιτική και τα δημογραφικά στοιχεία συνειδητοποιούν ότι θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε δύο ή τρεις δεκαετίες.

Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος

πηγή: gefira.org