Το τελευταίο διάστημα, συνομιλώντας με ανθρώπους που ως εκ της θέσεώς τους, σήμερα ή και παλαιότερα, είναι σε θέση να γνωρίζουν, διαπίστωσα ότι ανησυχούν για την πορεία των θεμάτων με την Τουρκία και όσα δείχνει διατεθειμένη να αποδεχθεί η κυβέρνηση.

Ανησυχούν, αλλά δεν θέλουν να μιλήσουν. Φαίνεται πως η κριτική στάση –ακόμη και υψηλόβαθμων στο παρελθόν στελεχών του κρατικού μηχανισμού– τιμωρείται. Έτσι λειτουργεί παντού η εξουσία.

Στη Θράκη ενόχλησε ο τρόπος που χειρίστηκε την περιοδεία της η Ντόρα Μπακογιάννη (πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για την ανάπτυξη της Θράκης). Ελπίζουμε κάτι καλύτερο να συμβεί τώρα από την κατάχρηση των χρημάτων στο πρόσφατο παρελθόν σε μια ανάλογη προσπάθεια, αν και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση γι’ αυτό. Η ανησυχία που εκδηλώνεται για τη Θράκη συνίσταται στη διάθεση που αποδίδεται στην κυβέρνηση να αποδεχθεί την τουρκική αντίληψη για τους μουφτήδες. Η Ντ. Μπακογιάννη απέφυγε να συναντηθεί με τους διορισμένους –όπως επιβάλλουν οι ελληνικοί νόμοι– μουφτήδες. Ειρήσθω εν παρόδω πως κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στη μειονότητα, και κυρίως στους Πομάκους, σε σχέση με την εξάρτησή τους από την Άγκυρα. Σιγά-σιγά γίνεται αντιληπτή η τουρκική πολιτική χειραγώγησης και εργαλειοποίησης της μειονότητας.

Στο Κυπριακό και τις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας, τα πράγματα είναι αρκετά άσχημα. Υπάρχει η αίσθηση πως η Αθήνα εγκαταλείπει στη μοίρα της την Κύπρο, και επισείεται κυρίως η διάσταση απόψεων στο θέμα των κυρώσεων στην Τουρκία και η αποδοχή από την ελλαδική κυβέρνηση έναρξης συνομιλιών με τα τουρκικά ερευνητικά να καταπατούν την κυπριακή ΑΟΖ.

Εκεί που κυρίως υπάρχει έντονη ανησυχία είναι στο τι είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί η Αθήνα στις συνομιλίες που θα αρχίσουν. Τι θα θέσει η Άγκυρα στο τραπέζι, και αν θα θέσει θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών.

Υπάρχει η εκτίμηση ότι η υποχώρηση της Αθήνας στο θέμα αυτό θα εμφανιστεί ως ελληνική πρωτοβουλία αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο εξοπλισμός των νησιών δεν έχει να κάνει μόνο με τον κίνδυνο κατάληψής τους από την Τουρκία. Είναι ενταγμένα στο σύστημα αεράμυνας της Ελλάδας, η οποία, ας σημειωθεί, δεν διαθέτει επιχειρησιακό βάθος. Οποιαδήποτε λοιπόν σκέψη αποστρατικοποίησης θα είναι πολύ επικίνδυνη –λένε στρατιωτικοί ειδήμονες–, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στην κυβέρνηση. Άλλωστε και η υπόθεση με την απόσυρση της Μεραρχίας στην Κύπρο είναι διδακτική.

Αρχίζει σιγά-σιγά να αναδύεται η σημασία του γεωπολιτικού ρόλου Ελλάδας-Κύπρου σε μια εποχή που η μετακίνηση του ενδιαφέροντος στον Ειρηνικό έχει απομειώσει τη σημασία της Ευρώπης.

Είναι άγνωστο αυτήν τη στιγμή μέχρι ποίου σημείου είναι διατεθειμένος να τραβήξει την όξυνση των σχέσεών του με τη Δύση ο Ερντογάν, και πώς θα αναπληρώσουν το τουρκικό κενό οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Η επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ στην Θεσσαλονίκη και τη Σούδα –και όχι στην Τουρκία–, πέραν του ευνόητου μηνύματος που εστάλη στην Άγκυρα, δείχνει πως η Ουάσινγκτον σε επίπεδο διαμόρφωσης της εξωτερικής της πολιτικής στην περιοχή δίνει σημασία στους δύο αυτούς γεωγραφικούς πόλους της Ελλάδας.

Η μεν Θεσσαλονίκη μαζί με την Αλεξανδρούπολη και την Καβάλα είναι, όπως φαίνεται, ενταγμένη στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, αλλά και στην πολιτική που θέλουν να αναπτύξουν στα Βαλκάνια.

Η δε Σούδα αναβαθμίζεται επιπλέον ως σημαντική αμερικανική βάση η οποία εν πολλοίς θα αντικαταστήσει το Ιντζιρλίκ.

Είναι άγνωστο αν και κατά πόσο οι Αμερικανοί ενθαρρύνουν την γαλλική πρωτοβουλία για τη μεσογειακή πολιτική και στρατιωτική συνεργασία, διότι στο διαδίκτυο κυκλοφορεί έντονα η φήμη περί γαλλικής δυσαρέσκειας από την ελληνική στάση που αποδίδεται σε…

Η συνέχεια του άρθρου στο pontos-news