Του Γιώργου Κράλογλου 

Στα Κάτω-Βαλκάνια,  που ζούμε, η αποβιομηχάνιση έχει “κέρδη”. Φέρνει ψήφους. Και τον “αφρό” από τις ψήφους αυτές τον κερδίζουν πάντα οι Δήμοι. 

Κανείς δεν το αρνείται. Εκτός από κάποιους “ώριμους πολίτες” και πλέρια δημοκράτες… που τους πείθουν τα καραγκιοζιλίκια των Δήμων ότι δεν υπογράφουν οι Δημοτικές αρχές το κλείσιμο μιας βιομηχανίας. Οι υπογραφές είναι πολιτικές, δικαστικές και υπουργικές…

Δεν είναι αρμοδιότητα του Δημάρχου να κλείσει τη βιομηχανία, (τους λένε) αλλά της Περιφέρειας και των υπουργείων να το κάνουν. Και αυτοί τους πιστεύουν μεταφέροντας την μπουρδολογία. Αλλά έτσι σκεπάζουν το καταστροφικό έργο και των Δήμων στην αποβιομηχάνιση της χώρας.

Ας πάνε να τα πουν όμως αυτά στη ΔΕΗ. Ας ρωτήσουν τι τραβάει από τις αντιδράσεις των Δήμων και στον εξηλεκτρισμό της χώρας. Τι περνούν τα συνεργεία όταν στήνουν κέντρα και σταθμούς για τις γραμμές μεταφοράς. Γιατί έργα σαν αυτά χαλάνε περιουσίες και οικοπεδοφάγων ψηφοφόρων (χορηγών στις προεκλογικές δημοτικές κινήσεις). 

Ας πάνε να τα πουν στους 550.000 άνεργους των βιομηχανιών που έκλεισαν ή μετανάστευσαν στα Άνω-Βαλκάνια γιατί μέσα στα άλλα δεν άντεχαν και τον Δημοτικό πόλεμο,  με πρόσχημα τη δήθεν προστασία του περιβάλλοντος.

Ας πάνε να τα πουν στους 70.000 άνεργους (σύμφωνα με υπολογισμούς μελετητών βιομηχανικών Οργανώσεων) που θα είχαν δουλειά σε μονάδες που διάλεξαν την Ελλάδα, άλλα κατάλαβαν πως θα “σταυρωθούν” και από τους Δήμους και προτίμησαν τη Ρουμανία, την Πολωνία, την Τσεχία,  την Τουρκία.

Ας πάνε να το πουν στις 35 μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες της Αλβανίας που απαλλάχτηκαν και από τις ευαισθησίες των Δημοτικών αρχών της Ελλάδας με τα ασήκωτα δημοτικά τέλη (ουδέποτε πλήρως ανταποδοτικά στη βιομηχανία) και τώρα πουλάνε στην Ελλάδα οικοδομικά,  χημικά και άλλα προϊόντα,  δικής τους παραγωγής, στα Άνω-Βαλκάνια. 

Ας πάνε να το πουν σε 15, επίσης μεγάλες, ελληνικές βιομηχανίες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας που παρέλαβαν την άδεια λειτουργίας,  από τις τοπικές δημοτικές αρχές, μέσα σε μία εβδομάδα από την αγορά του οικοπέδου. Άδειες με την εγγύηση του Βουλγάρικου ή Ρουμάνικου ή Τσέχικου κράτους, που δεν ανατρέπονται ποτέ και με τίποτε. 

Ας πάνε να τα πούνε σε εκείνους που ακόμη απορούν… πώς γίνεται και δεν έχουμε κανένα,  μα κανένα πόλεμο, από τους Δήμους ενάντια σε κρατικές βιομηχανίες, όπως η ΛΑΡΚΟ και η κρατική αμυντική βιομηχανία συμπεριλαμβανομένων και των ναυπηγείων. 

Ας πάνε να τα πουν σε αυτούς που λένε,  τι έγινε βρε παιδιά και ήταν πάντα όλα καλά με την παραγωγή του κρατικού λιγνίτη, αλλά οι τοπικοί άρχοντες αντιδρούν όταν μεταλλεύματα ή ο χρυσός βγαίνουν από τα χέρια ιδιώτη. Ειδικά αν πρόκειται για πολυεθνικό επενδυτή. 

Ας πάνε να τα πουν στους κάποτε Ιταλούς,  πολυεθνικούς της Πάτρας, ή στους Καναδούς, Γάλλους, Αμερικάνους της Θεσσαλονίκης. Αυτούς που αποχώρησαν τις τελευταίες 10ετίες και ρήμαξαν οι βιομηχανικές περιοχές. Κανείς δημοτικός άρχοντας δεν νοιάστηκε να τις ξαναγεμίσει. Κανείς δεν διανοήθηκε να φτιάξει προεκλογικό πρόγραμμα και για προσκλήσεις ντόπιων και ξένων της βιομηχανίας να προτιμήσουν τον Δήμο.

για τη συνέχεια Capital