Γράφει ο Κωνσταντίνος Παΐδας

Αναπληρωτής Καθηγητής του ΕΚΠΑ

Τί χειρότερο υπάρχει από έναν απρόβλεπτο αντίπαλο; Ένας αντίπαλος προβλέψιμος, ο οποίος μη αντιλαμβανόμενος (και) την αυτοκαταστροφή του έχει προαποφασίσει να προκαλέσει τον όλεθρο…

Η συμπεριφορά της Τουρκίας ύστερα από την τελευταία σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την οποία «βγήκε» ουσιαστικά αλώβητη χάρη στην έντονη και πολυεπίπεδη κινητικότητα της Angela Merkel, ήταν απολύτως αναμενόμενη για όποιον δεν στρουθοκαμηλίζει και δεν αρέσκεται στο να “ρίχνει στάχτη στα ίδια του μάτια του”. Η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών να μην προχωρήσουν στην επιβολή κυρώσεων έναντι της Τουρκίας ερμηνεύτηκε από τον R.T. Erdoğan ως “πράσινο φως” για την υιοθέτηση ακόμα πιο ακραίων συμπεριφορών και για τη διατύπωση ακόμα πιο προκλητικών και μαξιμαλιστικών θέσεων.

            Ως γνήσιος μάλιστα “γεωπολιτικός πυρομανής” ο Τούρκος πρόεδρος έσπευσε αφενός να εμπλακεί στη σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν και αφετέρου, φευ, να δυναμιτίσει το Κυπριακό και να υπονομεύσει τον ελληνοτουρκικό διάλογο, πριν καν ξεκινήσει, ανοίγοντας τα μαρτυρικά Βαρώσια. Και αν η εμπλοκή της Τουρκίας στο ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ δύναται σχετικά εύκολα να τερματιστεί ένεκα της ρωσικής βούλησης – η Ρωσία «έχει τον τρόπο» της ακόμα και για να επιβάλει στο Αζερμπαϊτζάν να “γυρίσει την πλάτη” στην Τουρκία- δεν φαίνεται ότι ισχύει κάτι τέτοιο για την τουρκική προκλητικότητα έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και, συνακόλουθα, έναντι της Ελλάδος.

            Οι νέες παράνομες τουρκικές navtex, οι δοκιμές ενεργοποίησης των ρωσικών πυραύλων S-400 και η άκρως εμπρηστική κίνηση του ανοίγματος μέρους των Βαρωσίων τις παραμονές των εκλογών στο ψευδοκράτος καταδεικνύουν ότι είτε ο R.T. Erdoğan φρονεί πως έχει ήδη υποτάξει γεωπολιτικώς την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαδραματίζει συνειδητά πολύ σκοτεινό ρόλο εις βάρος των ελληνοκυπριακών δικαίων. Είτε το συναμφότερον…

            Πώς δύναται όμως να ερμηνευτεί η παθητική στάση της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαιρουμένων ορισμένων τυπικών επικριτικών δηλώσεων εκ μέρους της, έναντι της ανεξέλεγκτης τουρκικής προκλητικότητας; Μήπως η Κυπριακή Δημοκρατία στην πραγματικότητα τιμωρείται για το veto που έθεσε στο ζήτημα των κυρώσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λευκορωσία διά της ευρωπαϊκής ανοχής στην πρόκληση του ανοίγματος μέρους των Βαρωσίων;

            Με αυτά τα δεδομένα υποτίθεται ότι η Ελλάδα αναμένει από μέρα σε μέρα πρόσκληση εκ μέρους της Τουρκίας για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών για την εκτόνωση της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα. Η τακτική της Τουρκίας είναι προφανής. “Θέτει στο τραπέζι” διαρκώς νέα ζητήματα και οξύνει τις διμερής σχέσεις, ούτως ώστε ή να μην φθάσουμε ποτέ στο τραπέζι του (διεπόμενου από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου) διαλόγου ή την ώρα του “αμοιβαίου συμβιβασμού” να έχει μόνον να κερδίσει!

            Η κίνηση του ανοίγματος των Βαρωσίων επ’ ουδενί πρέπει να υποτιμηθεί εκ μέρους της Ελλάδος. Αντιθέτως, επιβάλλεται να είμαστε προετοιμασμένοι για ενδεχόμενες προβοκατόρικες ενέργειες στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, στα σύνορα του Έβρου και στα νησιά του Αιγαίου μας ενόψει του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Ο Τούρκος κάθεται στο τραπέζι του διαλόγου πάντα και μόνον για να πάρει…