Του Michael Rubin

Η Τουρκία μετατρέπεται όλο και περισσότερο στο Ιράκ του 1990: Ο Ερντογάν, όπως και ο Σαντάμ τότε, καταρρέει οικονομικά και αναγνωρίζει πως δεν είναι ικανός να πάρει την ευθύνη των δικών του λαθών και επιλογών. Αυτό σημαίνει πως οι γειτονικές χώρες θα εμπλακούν σε μεγάλα προβλήματα με την Τουρκία.

Τον περασμένο μήνα, ο Μάικ Πομπέο έγινε ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Ελλάδα δύο φορές. Αν και τα πρώτα του σχόλια επιδίωκαν την αποκλιμάκωση, η πραγματικότητα είναι ότι μόνο η μία πλευρά ευθύνεται για τη σύγκρουση που τώρα πλησιάζει: Τους τελευταίους μήνες, η Τουρκία όχι μόνο έχει παραβιάσει τη διεθνώς αναγνωρισμένη αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου και τα ελληνικά ύδατα, αλλά, τις τελευταίες ημέρες, σύμφωνα με πληροφορίες, και την αποκλειστική οικονομική ζώνη του Ισραήλ. Ενώ οι κατακερματισμένοι αναλυτές μπορεί να δουν τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ερντογκάν να υποχωρεί μπροστά σε διπλωματικές πιέσεις και στρατιωτικές κινητοποιήσεις, μια πιο ολιστική άποψη δείχνει ότι ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να επιτεθεί για λόγους τόσο ιδεολογικούς όσο λαϊκιστικούς και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να κερδίσει αυτά που επιθυμεί.

Ένα πιθανό σημείο ανάφλεξης είναι η Αμμόχωστος. Μετά την κυπριακή ανεξαρτησία, η Αμμόχωστος -και ιδιαίτερα η νότια συνοικία των Βαρωσίων- έγινε ένας σημαντικός τουριστικός κόμβος που προσέλκυσε ευρωπαϊκά και δυτικά κεφάλαια στις παρθένες παραλίες και θέρετρά της. Όλα αυτά τελείωσαν όταν η Τουρκία εισέβαλε το 1974. Αρχικά βομβάρδισε την πόλη αναγκάζοντας πολλούς κατοίκους να φύγουν και στη συνέχεια την κατέλαβε. Οι κάτοικοι της Αμμοχώστου ανέμεναν να επιστρέψουν μετά την κατάπαυση του πυρός, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Τα Βαρώσια έγιναν μια πόλη φάντασμα με δισεκατομμύρια δολάρια ακινήτων περιφραγμένα και άδεια, με τους κατοίκους να εκτοπίζονται για πάντα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Kurdishvoice.gr