Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Σταγόνες στον ωκεανό είναι, ασφαλώς, οι προσωπικές εκτιμήσεις του καθενός μας  για τα αχαρτογράφητα νερά των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε μια ιδιαίτερα τεταμένη και κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα. Σε μια συγκυρία που μας καθιστά αθέατους μάρτυρες του ακήρυχτου πολέμου που μαίνεται εδώ και καιρό στα φορτωμένα με μνήμες ελληνικής ιστορίας και δόξας νερά του Αιγαίου.

   Εκεί όπου οι ”χορογραφίες” των αντιμαχόμενων Στόλων (ελληνικού-τουρκικού) τείνουν να εξελιχθούν σήμερα σε ”θερμό επεισόδιο” με αφορμή τη διείσδυση τουρκικών σεισμογραφικών σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

   Είναι κι αυτή μια ”ακήρυκτη διαπραγμάτευση”, θα μου πείτε, σαν αυτή η οποία επίκειται διπλωματικά σε μια προσπάθεια (από τη μεριά μας) να αποφευχθούν εμπειρίες ”πολέμου” όπως εκείνη του ’87 ή, πολύ περισσότερο, του 1996. Τότε που τη σημαία στα Ίμια την πήρε ο αέρας, μαζί με την κυριαρχία μας σε αυτά και τις ψυχές των παλικαριών που τα υπερασπίστηκαν θυσιάζοντας τη ζωή τους…

   Για την αποφυγή ωστόσο αυτών των εμπειριών ή ακόμα χειρότερων, δεν κάνουμε τίποτα άλλο τόσα χρόνια παρά μόνο επικοινωνιακή αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών κρίσεων. Κι αυτό υπό το φως της μισής αλήθειας που ισοδυναμεί με το μεγαλύτερο ψέμα, εφόσον αφήνει τον λαό να βουλιάζει στην ελλιπή πληροφόρηση, η οποία έχει συνήθως μονοδιάστατο χαρακτήρα. Χαρακτήρα μονόπλευρης πολιτικής οπτικής, δηλαδή, που απομειώνει τη δημοκρατία  και υπονομεύει τον πολιτικό φιλελευθερισμό, σε βάρος των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών.

   Κάτω απ’ τις συνθήκες αυτές οδηγούμαστε σε ”δημοκρατία εν ολιγαρχία”, εφόσον παύει να υπάρχει πλουραλισμός πληροφόρησης και διοχετεύονται στον λαό μισές αλήθειες μέσω των φιλικών προς την εκάστοτε κυβέρνηση Μέσων, τα οποία παραπλανούν το κοινό με το να το εφησυχάζουν για να διατηρήσουν τη δημοφιλία της.

 Έτσι, με… οδηγό την ημιδιαφάνεια στην πληροφόρηση που ισοδυναμεί στη συσκότιση των πραγματικών δεδομένων, ο λαός μας ”ανακάλυψε” ετεροχρονισμένα την ύπαρξη βλαπτικών συμφωνιών της Ελλάδας με τρίτες χώρες και την μόνιμη τάση των ελληνικών κυβερνήσεων να υποκύπτουν στις τουρκικές αξιώσεις με ”αθέατα” ανταλλάγματα, εθνικά ζημιογόνα.

   Άκουσε, δυο μήνες μετά το ”τετελεσμένο” του Βερολίνου και δια στόματος του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι στην μυστική τριμερή εκεί μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας (την οποία αποκάλυψε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου) η Ελλάδα – δια της διευθύντριας του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού, Ελένης Σουρανή – υπέγραψε ”γραπτή συμφωνία” με την Τουρκία (Ιμπραχίμ Καλίν), με άγνωστο μέχρι στιγμής περιεχόμενο.

   Άγνωστο μεν, οφθαλμοφανές δε, γιατί – με βάση τη βεντάλια των ελληνοτουρκικών διεκδικήσεων που ανοίγει με μεσολαβητή-επιδιαιτητή την φιλότουρκη Γερμανία και τη δημοσιευμένη στον γερμανικό Τύπο θετική ανταπόκρισή της επί των τουρκικών (εφ’ όλης της ύλης) αιτημάτων – διαχέεται ήδη στον… αέρα το κερασάκι στην τούρτα της μυστικής τριμερούς ”συμφωνίας”, που δεν είναι άλλο απ’ την μερική αποστρατικοποίηση των 23 ”γκριζαρισμένων” απ’ την Τουρκία νησιών του Αιγαίου.

   Κι αυτό με αντάλλαγμα την απόσυρση της Στρατιάς του Αιγαίου και του αποβατικού τουρκικού στόλου απ’ τα μικρασιατικά παράλια. Ένα αντάλλαγμα που θα αποδειχθεί ανεφάρμοστο, αφού  – απ’ την μέχρι τώρα συμπεριφορά των δόλιων γειτόνων – είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτοί (σε περίπτωση ”θερμού επεισοδίου) έχουν την πρόθεση να παραβιάσουν την όποια συμφωνία μαζί μας.

   Και θα την παραβιάσουν τη στιγμή που παραβιάζουν αψήφιστα παγκόσμιες Συνθήκες και είναι έτοιμοι να επιχειρήσουν απόβαση στα αφοπλισμένα νησιά, γνωρίζοντας πως θα είναι φύσει αδύνατον για μας να καταστήσουμε εφικτό – στον απαιτούμενο για την υπεράσπισή τους χρόνο – τον επανεξοπλισμό τους…

   Έτσι εξηγείται γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης – για πρώτη φορά στα πολιτικά δεδομένα μας – δεν έκανε καμιά αναφορά στην Κύπρο μιλώντας στον ΟΗΕ ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.

 Έτσι εξηγείται γιατί δεν υπογράψαμε τελικά την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, αν και ήταν μόνιμα υποστηρικτική αυτή των ελλαδικών και ελληνοκυπριακών συμφερόντων. Κι ακόμα και τώρα, που διαταράξαμε κάπως τις σχέσεις μας για χάρη της φιλότουρκης Γερμανίας, εξακολουθεί να μας στηρίζει  στέλνοντας στο Αιγαίο το πολεμικό πλοίο Dupuy De Lome, το οποίο είναι ειδικό για συλλογή πληροφοριών και διεξαγωγή ηλεκτρονικού πολέμου.

   Έτσι εξηγείται γιατί η Ελλάδα διαχώρισε τη στάση της απ’ την Κύπρο και τη Γαλλία αρνούμενη να ψηφίσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, αν και εκείνη εξακολουθεί να παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας καταπατώντας την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της.

   Έτσι εξηγείται γιατί εξακολουθεί να ισχύει ουσιαστικά το ”Η Κύπρος κείται μακράν” για την Ελλάδα, ενώ έχει μετατραπεί το ”Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται” στο ”Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται μέχρις ενός ορίου”.

   Έτσι εξηγείται γιατί οι ΗΠΑ – δια του ΥΠΕΞ τους Μάικ Πομπέο – μίλησαν για ανάγκη μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος στα νησιά μας. Και να φανταστεί κανείς ότι την ώρα που το ζητούν αυτό οι Αμερικανοί, η μισή Κύπρος εξακολουθεί να είναι δια της βίας στρατικοποιημένη (46 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή) και στον ελληνικό ουρανό αλωνίζουν ελεύθερα τουρκικά drones (ενώ θα έπρεπε να καταρρίπτονται) βάφοντας με το εθνικό χρώμα της Τουρκίας τα αποτύπωμα της γαλάζιας σημαίας μας στα ακριτικά νησιά μας (Καστελόριζο).

   Έτσι εξηγείται γιατί πάνω από 100 τουρκικές ΜΚΟ δηλώνουν έτοιμες να προσφύγουν στη Χάγη ζητώντας την επιστροφή της Κρήτης και έχουν αρχίσει ήδη δικαστικές κινητοποιήσεις για επιστροφή περιουσιών εκείνων που ζούσαν στη Δ. Θράκη, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη πριν την απελευθέρωσή τους απ’ την Ελλάδα (που για τους Τούρκους σημαίνει ”ελληνική κατοχή”).

  Έτσι εξηγείται γιατί υπογράψαμε με την Αίγυπτο, ύπουλα και μεθοδευμένα – την ημιτελή ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία που αφαιρεί τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ του 28ου και 32ου μεσημβρινού, η οποία κόβει στη μέση την Ρόδο και την Κρήτη, ενώ αφήνει ”ακάλυπτο” απ’ την ελληνική επήρεια το σύμπλεγμα της Μεγίστης/Καστελόριζο και την νήσο Στρογγύλη (το τελευταίο σύνορο της Ελλάδας στο ανατολικό Αιγαίο, νότια του Καστελόριζου), αποκλείοντας ταυτόχρονα τη θαλάσσια σύνδεσή μας με την ΑΟΖ της Κύπρου…

  Έτσι εξηγείται γιατί δεν διαψεύστηκαν μέχρι στιγμής οι πληροφορίες που θέλουν όχι μόνο να μην κάνουμε 12 τα 6 νμ στη θάλασσα – όπως το δικαιούμαστε, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – αλλά, αντίθετα, να περιορίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο FIR Αθηνών στα 6 μίλια (από τα 10 που ισχύουν τώρα), έτσι ώστε να προσαρμοστούν στα 6 νμ της θάλασσας και να εφαρμοστεί στο Αιγαίο το ”erga omnes” της Ντόρας του 2008.

   Αυτό που αφορούσε την ελληνική πρόταση για τα Σκόπια και έγινε τμήμα της ”Συμφωνίας των Πρεσπών” τον Ιούνιο του 2018, μετά την απόφαση της τότε κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ) να παραδώσει στους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας…

   Έτσι εξηγείται γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός έπαψε ξαφνικά να μιλά για προσφυγή μας στη Χάγη με μόνο ζητούμενο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μας με την Τουρκία κι άρχισε να αναφέρεται αορίστως στη διευθέτηση θαλασσίων ζωνών (που περιλαμβάνουν και την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη)…

   Έτσι εξηγείται γιατί οι κοινοβουλευτικοί σύμμαχοι της Μέρκελ ζήτησαν απ’ τον Μακρόν ”να μην στηρίζει τους Έλληνες και πάρουν τα μυαλά τους αέρα”, πεπεισμένοι ότι θα παραδώσουμε κυριαρχικά δικαιώματα στους Τούρκους αν δεν έχουμε στήριξη από κανέναν.

  Έτσι εξηγείται γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να υιοθετήσει την μεταναστευτική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ – που ήταν ιδέα γερμανική – και ”σπέρνει” πυρήνες σε όλη την Ελλάδα ”φυτεύοντας” Δομές Φιλοξενίας λαθρομεταναστών, οι οποίες – σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία – μπορούν να μετατραπούν σε ”Δούρειο Ίππο” της.

   Έτσι εξηγείται γιατί ο πρωθυπουργός έσπευσε να ανταποκριθεί στο σχέδιο ”Mitteleuropa” (”Μεσευρώπη”) της Μέρκελ για συγκρότηση ΕΟΖ (Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών) στη Θράκη (πρόταση του Γερμανού Martin Schulz, τότε υποψήφιου για τη Καγκελαρία το 2005, στα πλαίσια διαμόρφωσης πόλεων-κρατιδίων  ”με ειδικά εργασιακά, νομικο-διοικητικά και φορολογικά καθεστώτα”, που θα ανταποκρίνονται στα οικονομικά προβλήματα πληθυσμών, κυρίως μεταναστευτικών και μειονοτικών)…

 Και έσπευσε να ανταποκριθεί δημιουργώντας τη Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την ανάπτυξη της Θράκης υπό την  προεδρία της αδελφής του, Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία έγινε ασμένως δεκτή – κατά την επίσκεψή της εκεί – απ’ τους τουρκόφρονες της μουσουλμανικής μειονότητας, οι οποίοι άρχισαν να την ”βομβαρδίζουν” απ’ την πρώτη στιγμή με σωρεία ”εθνικών” αιτημάτων που αφορούν την αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας, αντί να ενδιαφέρονται να λύσουν τα εργασιακά τους (προς αντιμετώπιση των οποίων, κυρίως, συστάθηκε η εν λόγω επιτροπή).

   Τα δεδομένα αυτά – κάτω από την καυτή ανάσα του επιβουλέα μας που δε σταματά να μας βομβαρδίζει με Navtex (απ’ τα Ψαρά στη Χίο, απ’ τη Χίο στη Λέσβο, τη Λήμνο) ζητώντας την αποστρατικοποίηση 23 νησιών μας – επιβαρύνονται ακόμα περισσότερο τώρα με τις τελευταίες προκλήσεις του σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

   Και οι προκλήσεις αυτές έχουν να κάνουν με τις νέες υποθαλάσσιες έρευνες που διεξάγει – αυθαίρετα και παράνομα – το Oruc Reis νότια του Καστελόριζου (ήδη το τουρκικό ωκεανογραφικό βρίσκεται σε απόσταση 9 μιλίων από το σύμπλεγμα της Μεγίστης) οδηγώντας την άβουλη και φοβική ελληνική κυβέρνηση σε απόγνωση και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στα άκρα.

 ”Τοιούτως εχόντων των πραγμάτων”, όπως λένε κι οι εραστές της καθαρεύουσας, μένει να ψάξουμε να βρούμε ως Έλληνες μέσα μας τον σπόρο φιλοπατρίας που μοιάζει με κρυφό ανατρίχιασμα κληρονομιάς των προγόνων μας στην τρισχιλιετή ελληνική ιστορία.

 Με αποκούμπι αυτήν την τελευταία και ενόψει της φωτοδότρας επετείου του ”ΟΧΙ” που πλησιάζει, θα πρέπει να υπερφαλαγγίσουμε τη δειλία μας και να σταθούμε ανάχωμα στις τάσεις υποταγής της κυβέρνησής μας, η οποία άγεται και φέρεται απ’ τις ηττοπαθείς υποδείξεις ελληνόφωνων συμβούλων της.

   Έτσι θα αφήσουμε ανεμπόδιστα να φτάσει στα μύχια της ψυχής μας η φωνή της Ελλάδας, όχι σαν κρύα γνώση της ιστορίας, αλλά σαν έννοια σαν ουσία, σαν ζωντανή πραγματικότητα που μας καλεί στη Θράκη και το Αιγαίο ΜΑΣ!!!.

    Μας καλεί να κρατήσουμε όρθια τη σημαία του Ελληνισμού και να μην αφήσουμε τον… αέρα να μας την πάρει, για να την πάει στα φρενιασμένα θηρία απέναντι που χάσκουν με το στόμα ανοιχτό γυρεύοντας τον αφανισμό μας…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)