Οι θηριωδίες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής υπήρξαν ιδιαίτερα φρικτές σε ολόκληρη την Ελλάδα. Οι μαζικές σφαγές και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τους Ναζί και τους συμμάχους τους ήταν ιδιαίτερα σκληρά στη δυτική Μακεδονία.

Στο Μεσόβουνο του νομού Κοζάνης, ένα χωριό προσφύγων από χωριά της περιοχής της Νικόπολης του Πόντου, τα γερμανικά στρατεύματα εκτέλεσαν αμάχους και προσπάθησαν δύο φορές να αφανίσουν το χωριό από το χάρτη.

Όλα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1941 από τον διορισμένο νομάρχη Κοζάνης, ο οποίος ήταν στην ίδια θέση επί Μεταξά και είχε πολιτική αντιπαλότητα με κάποιους κατοίκους ήδη πριν από τον πόλεμο. Επρόκειτο για μια μικρή ομάδα κομμουνιστών τους οποίους το καθεστώς Μεταξά είχε εξορίσει στην Ανάφη. Με την κήρυξη του πολέμου οι εξόριστοι κατάφεραν να δραπετεύσουν και να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αποκτώντας επιρροή και εξουσία στο κοινοτικό συμβούλιο του Μεσόβουνου. Ο κατοχικός νομάρχης Γεωργαντάς ενημέρωσε το υπουργείο Εσωτερικών για την απειθαρχία του κοινοτικού συμβουλίου, διορίζοντας δικό του πρόεδρο στο χωριό ο οποίος υποστήριζε ανοιχτά την υποταγή των Μεσοβουνιωτών στις γερμανικές δυνάμεις της περιοχής.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Pontos-News.gr