Αλέκος Μιχαηλίδης  

Στα χρόνια μετά το σχέδιο Ανάν, όταν είχαν αρχίσει πια να ατονούν οι αντικατοχικές εκδηλώσεις και τα κόμματα επέλεγαν άλλους χώρους πλην των οδοφραγμάτων, μα και άλλα συνθήματα πλην των αντικατοχικών, οι αυτόνομοι και ακομμάτιστοι μαθητές και φοιτητές (πολύ μετά εμφανίστηκε το ΕΛΑΜ) επέμεναν να πορεύονται στο Λήδρα Πάλας ή στην οδό Λήδρας, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται «μισαλλόδοξοι» και ακραίοι, σάματις και το πρόβλημα είναι αλλού κι όχι εκεί που βρίσκεται ο κατοχικός στρατός.

Όλα αυτά τα χρόνια, ατόνησαν κι άλλο οι αντικατοχικές εκδηλώσεις, με αποτέλεσμα να φθαρεί το νόημα της παλλαϊκής αντίστασης στην τουρκική κατοχή. Πλέον, τα μηνύματα έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα η κατοχική Τουρκία να έχει κάθε άνεση –σε επίπεδο πολιτείας και κοινωνίας– να εδραιώνει το έγκλημα εις βάρος του τόπου. Η αντίσταση έχει «γκριζάρει» και οι ελάχιστες πια εκδηλώσεις είτε δεν εμπνέουν κανέναν είτε παίζουν στον ρυθμό που χαράζει η Άγκυρα και η κατεχόμενη Λευκωσία, δημιουργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις για τα τεκταινόμενα.

Σαν την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη έξω από το Προεδρικό Μέγαρο με το κάλεσμα να αναφέρει ότι «διαδηλώνουμε για την Αμμόχωστο και την ομοσπονδιακή λύση». Την ώρα που το κατοχικό καθεστώς ετοιμάζεται να ανοίξει το Βαρώσι και να δημιουργήσει τετελεσμένα στην κλειστή πόλη μέσω εποικισμού, ορισμένοι πολίτες αποφάσισαν να διαδηλώσουν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Κι αυτό, όχι για να καλέσουν την κυβέρνηση να καταγγείλει την Τουρκία, μα προφανώς γιατί το δικό τους αφήγημα, που συμπίπτει με το αφήγημα του Ακιντζί, του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου, εμμένει στην τοποθέτηση ότι για τη μη λύση φταίνε οι Ελληνοκύπριοι.

Πρόκειται για αφήγημα που γιγαντώθηκε στα χρόνια μετά το σχέδιο Ανάν, με μεγάλο θιασώτη του τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και αφομοιώθηκε από τον ΟΗΕ, την Ευρώπη, την Άγκυρα, με σκοπό να καταγγελθούν, όχι οι εκάστοτε ηγέτες, μα οι «μισαλλόδοξοι» Ελληνοκύπριοι που δεν συμβιβάζονται με τίποτε λιγότερο από τη λευτεριά και την επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους. Επί τούτου, δημιουργήθηκε και η πλάνη περί επιστροφής της Αμμοχώστου, την οποία η κατοχική Τουρκία συντηρεί για να εμπαίζει τους Ελληνοκύπριους στις τράπεζες των διαπραγματεύσεων.

«Focus in Famagusta Now», αναγραφόταν σε πανό που παρουσιάστηκε στην εκδήλωση του Προεδρικού και καθιστούσε σαφές ότι υπερίσχυε η αντίληψη πως οι υπόλοιποι πρόσφυγες είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Τι μπορεί να περιμένει κανείς, όμως, από όσους έκαναν παντιέρα την αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού και αγνοούν επιδεικτικά τις τύχες των άλλων προσφύγων, κατά τις νουθεσίες των αρχόντων που παρουσιάστηκαν ως «πρόεδροι λύσης» ενώπιον του κυπριακού Ελληνισμού; Τι μπορεί να περιμένει κανείς από όσους χώνεψαν το τουρκικό αφήγημα περί ευθύνης των Ελληνοκυπρίων και το διατρανώνουν με φαιδρά συνθήματα όπως «το κλειδί της λύσης είναι στη Λευκωσία»; Η ανυπόφορη αυτή φράση, που παλιότερα χρησιμοποίησε (έμμεσα ή άμεσα) και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συμπυκνώνει την ελαφρότητα μιας συγκεκριμένης ομάδας πολιτών που θαρρούν πως η Τουρκία περιμένει τη Λευκωσία για να λύσει το Κυπριακό. Η ανυπόφορη αυτή φράση είναι η επιτομή του ωχαδερφισμού και της μετριότητας όσων ιδεολογικοποίησαν την «ήττα» για να γεμίσουν την αυταρέσκεια και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Γίνεται Αμμόχωστος χωρίς Κερύνεια; Γίνεται Κερύνεια χωρίς Αμμόχωστο;