Γιαννάκης Ομήρου   

Αυτό που συμβαίνει για πολλές τώρα εβδομάδες στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο είναι η μεγαλύτερη πρόκληση από την Τουρκία μετά την εισβολή του 1974 στην Κύπρο. Πέραν της παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ και άλλοι Τούρκοι αξιωματούχοι διατυπώνουν ευθείες και απροκάλυπτες απειλές πολέμου. Κάτι που θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο δυνάμει του Καταστατικού Χάρτη, οφείλει να συνέλθει εκτάκτως όταν υπάρχει απειλή διατάραξης της ειρήνης. Η Ε.Ε. της οποίας Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν μέλη, παρουσιάζεται αδύναμη, διστακτική, νωθρή και άτολμη να ενεργήσει για την  προστασία τους. Πλην της Γαλλίας και της Αυστρίας, που έχουν απερίφραστα καταδικάσει την τουρκική πρόκληση, τόσο οι επικεφαλής των Ευρωπαϊκών Θεσμικών Οργάνων όσο και η προεδρεύουσα Γερμανία, έχουν ως μέλημα και προτεραιότητα τους τον εξευμενισμό της Τουρκίας για να αποφευχθούν κυρώσεις εναντίον της.

Ο Σαρλ Μισέλ προσπαθεί περιδεής να κατευνάσει τον Ερντογάν, ο οποίος του συμπεριφέρεται με ιταμότητα, και όπως αποκαλύπτει το πρακτορείο Bloomberg: «Η Ε.Ε. θα προσφέρει στην Τουρκία κίνητρα προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία με την Ελλάδα και την Κύπρο επί των Θαλασσίων διεκδικήσεων».

Είναι προφανές ότι Γερμανία και κυρίαρχοι ηγεμονικοί κύκλοι των Βρυξελλών αξιολογούν ως πιο σημαντικό την αποφυγή υλοποίησης των απειλών Ερντογάν για εργασιοποίηση του προσφυγικού – μεταναστευτικού. Ειδικότερα δε, η Μέρκελ συνυπολογίζει τις ψήφους των εκατομμυρίων Τούρκων στις προσεχείς εκλογές στη Γερμανία, όπως και τις πανάκριβες παραγγελίες οπλικών συστημάτων από την Τουρκία.

Και όλα αυτά για να αποφευχθεί η αβέβαιη επιβολή των, ούτως ή άλλως, αναμενόμενων ασθενών κυρώσεων επί της Τουρκίας. Οι οποίες όπως φαίνεται θα περιοριστούν, αν τελικά επιβληθούν, σε στελέχη της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας της Τουρκίας. Και όχι με επιβολή οικονομικών κυρώσεων με τον χαρακτήρα απαγόρευσης δανειοδότησης από ευρωπαϊκές τράπεζες. 

Το συμπέρασμα είναι απλό: Πολύ καρότο για την Τουρκία και μηδέν μαστίγιο. Με παγερή παραγνώριση της ρήτρας αλληλεγγύης της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Και των εξόφθαλμων κινδύνων που εγκυμονούνται από την αδηφάγο γεωπολιτική επεκτατικότητα της Τουρκίας σε βάρος στρατηγικών συμφερόντων της Ευρώπης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου θα αποτελέσει τεστ αξιοπιστίας για την ίδια την ύπαρξη και τη χρησιμότητα της Ε.Ε. Θα γίνει αυτό αντιληπτό;

 * Τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων