Άριστος Μιχαηλίδης   

Στις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία φυλακίστηκαν περίπου 80.000 άνθρωποι ενόψει των προσαγωγών τους σε δίκες, περίπου 150.000 δημόσιοι λειτουργοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί, ακόμα και δημοσιογράφοι και εκπαιδευτικοί αποπέμφθηκαν, αποτάχθηκαν ή απολύθηκαν από τις θέσεις τους. Οι εκκαθαρίσεις συνεχίζονται τέσσερα χρόνια μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Μόλις τον περασμένο Γεννάρη συνελήφθησαν 176 στρατιωτικοί για υποψίες ότι συνδέονται με το δίκτυο που ο Ερντογάν κατηγορεί πως έκανε την απόπειρα. Μόλις τον περασμένο μήνα Τουρκάλα δικηγόρος, η Εμπρού Τιμτίκ, που είχε φυλακιστεί «για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» πέθανε μετά από απεργία πείνας. Πολλοί άλλοι συνεχίζουν απεργίες πείνας στις τουρκικές φυλακές ζητώντας δίκαιη δίκη, όπως και η Τιμτίκ.

Μόνο γι’ αυτές τις ενέργειες του ισλαμοφασίστα δικτάτορα της Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, όφειλε να αντιδράσει και να επιβάλει κυρώσεις, όπως ακριβώς αποφάσισε να κάνει εναντίον ενός άλλου δικτάτορα, του προέδρου Λουκασένκο της Λευκορωσίας. Αλλά, δεν είναι μόνο όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, μιας χώρας που διατηρεί ενταξιακό καθεστώς στην ΕΕ. Είναι και όσα κάνει εναντίον όλων των γειτονικών της χωρών και ειδικά εναντίον δύο κρατών μελών, της Κύπρου και της Ελλάδας. Ακόμα και όσα λέει ο Ερντογάν για τον ηγέτη μιας από τις μεγάλες χώρες της Ένωσης, τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, θα έπρεπε να ήταν αρκετά για να υπάρξει ισχυρή αντίδραση. Ας πούμε, όμως, ότι όλα αυτά δεν είναι αρκετά ή ότι επισκιάζονται από τα οικονομικά συμφέροντα, είναι δυνατόν κοτζάμ Ευρωπαϊκή Ένωση να ανέχεται τους τουρκικούς εκβιασμούς για το μεταναστευτικό, να διοχετεύει στην Τουρκία δισεκατομμύρια και να ανέχεται τον Ερντογάν να την απειλεί ότι αν δεν του κάνουν τα χατίρια «θα ανοίξουμε τα σύνορα και θα στείλουμε 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη», όπως έλεγε επί λέξει (10 Οκτωβρίου 2019), προειδοποιώντας να μην τον επικρίνουν για την εισβολή στη βόρεια Συρία;

Κι όμως, ακούμε σήμερα Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους, ακούμε και Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες, να έχουν παράπονο γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία δεν τους προσφέρει ομοφωνία για να επιβάλουν κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. «Χρειάζεται να σταλεί σήμα ότι η ΕΕ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας ομιλεί με μια φωνή», έλεγε χτες ο Γερμανός υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Μίκαελ Ροτ, απευθύνοντας έκκληση ενότητας στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων πριν από την έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Η οποία παρεμπιπτόντως αναβλήθηκε για μια βδομάδα. «Η αξιοπιστία μας τίθεται σε κίνδυνο», έλεγε προχτές ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ, αν δεν υπάρξει ομοφωνία για τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας. Η αξιοπιστία της ΕΕ δοκιμάζεται στην Τουρκία, όχι στη Λευκορωσία.

Δοκιμάζεται, όμως, και η αξιοπιστία της δικής μας ηγεσίας. Πρώτα της κυβέρνησης, του Νίκου Αναστασιάδη και του Νίκου Χριστοδουλίδη κι ύστερα της αντιπολίτευσης. Ορθά ο υπουργός Εξωτερικών κράτησε μέχρι τέλους τη θέση ότι από τη στιγμή που η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι αν η Τουρκία δεν αλλάξει τη στάση της στην Κύπρο η Σύνοδος Κορυφής θα επιβάλει κυρώσεις, δεν μπορεί να προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας και όχι κατά της Τουρκίας. Ίσως να είναι η πρώτη φορά που η Κυπριακή Δημοκρατία έσπασε την ομοφωνία της ΕΕ. Επιτέλους, έπρεπε να το κάνει. Τώρα, η συνέχεια είναι στα χέρια του Νίκου Αναστασιάδη, που δεν έχει άλλη επιλογή παρά να κρατήσει αυτή τη θέση στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιηθεί την ημέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, την 1η Οκτωβρίου. «Δυστυχώς, έχουμε απομονωθεί», έλεγε χτες ο Άντρος Κυπριανού. Δεν έχουμε απομονωθεί, υπάρχουν χώρες που μας στηρίζουν, φτάνει να έχουμε καθαρές και σταθερές θέσεις και Αρχές. Δυστυχώς έχουμε περικυκλωθεί, θα έπρεπε να λέει, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Από τα τουρκικά πλοία, από τις τουρκικές απειλές και από τον γερμανικό άξονα που προσπαθεί να αναιρέσει την απόφαση που θα ασκήσει πίεση στην Τουρκία. Άμα είσαι περικυκλωμένος τι άλλο σου μένει να κάνεις, από μια επίθεση να σπάσεις τον κλοιό;