Ο Αλβανός πρωθυπουργός δεν βρέθηκε τυχαία πριν από δύο εβδομάδες στην Αθήνα για να συμμετάσχει στο Συνέδριο του Economist, αφού προηγουμένως επισκέφθηκε τον Τ. Ερντογάν στην Μαρμαρίδα.

Ο κ. Ράμα ξέρει καλά το βαλκανικό παζάρι και έτσι ξεκίνησε με την πραμάτεια του, πρώτα από το μεγάλο αφεντικό προκειμένου να αποσπάσει ότι μπορούσε και με το φόβητρο της σχέσης του με τον τούρκο ηγέτη, να πιέσει την Ελλάδα αποσπώντας άλλα ωφελήματα. 

Έτσι εμφανίστηκε στην Αθήνα όπου με θρασύτατο τρόπο και ύφος μας εξήγησε πόσο «καλός» είναι ο κ. Ερντογάν και εκδήλωσε την πρόθεση του για αναζήτηση λύσης στο θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα είτε με την παρέμβαση τρίτου μέρους είτε με προσφυγή στην Χάγη.

Ο κ. Ράμα απλώς δεν θέλει την επίλυση της διαφοράς για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών την οποία ο ίδιος έχει δημιουργήσει καθώς αυτός προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο εναντίον της συμφωνίας που είχε συνάψει και υπογράψει με την Ελλάδα η τότε κυβέρνηση Μπέρισα και ΥΠΕΞ τον  Λ.Μπάσα νυν αρχηγό της αντιπολίτευσης.

Κυρίως αυτό που επιδιώκει τώρα είναι να κερδίσει χρόνο μέχρι τις εκλογές στην Αλβανία την Άνοιξη ώστε να έχει εξασφαλίσει ασυλία από την Αθήνα και συγχρόνως με την ..υπόσχεση ότι θέλει λύση στο θέμα των θαλασσίων ζωνών να κερδίσει και στήριξη στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του.

Ο κ.Ράμα παίζει το παιχνίδι του ανέξοδα όλα αυτά τα χρόνια καθώς κανείς δεν φρόντισε να του υπενθυμίσει ότι δεν μπορεί το “εισιτήριο” να είναι δωρεάν .Και η πανδημία έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθεί και ο τελευταίος Αλβανός πολίτης ,(με τους περιορισμούς στα σύνορα και στην διακίνηση εμπορευμάτων), ποιος είναι ο πραγματικός εταίρος και ο πραγματικός αιμοδότης της αλβανικής οικονομίας . Και ότι πάντως δεν είναι ο κ.Ερντογάν και η Τουρκία.

Έτσι ο κ.Ράμα αντί να αποδεχθεί την συνέχιση των συνομιλιών και ολοκλήρωση τους καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπήρχαν ,οι κ.Κοτζιάς και Μπουσάτι είχαν φθάσει σε συνεννόηση και ξεπέρασμα των προβλημάτων ώστε και με μικρές ελληνικές υποχωρήσεις να βρεθεί λύση, τώρα προτείνει μεσολάβηση τρίτων χωρών (!) ή προσφυγή στην Χάγη.

Η δεύτερη επιλογή είναι προφανώς επειδή γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να απορρίψει την Χάγη που αποτελεί στοιχείο της πολιτικής της έναντι της Τουρκίας και ότι έτσι θα μεσολαβήσει ένα μεγάλο διάστημα, ενώ εάν και όταν υπάρξει απόφαση δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει η αντιπολίτευση καθώς θα παραπέμπει ο ίδιος στην ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου. 

Για τη συνέχεια Liberal