Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Τι σημασία να δώσει κανείς στις πάλαι ποτέ αυτοκρατορίες της Ευρώπης, Αγγλία και Γαλλία κυρίως, που ενθυμούνται παλαιές δόξες και συνωμοτούν στα πολυτελή σαλόνια τους; Κακογερασμένες, έχουν ακόμα λίγο φαρμάκι, ίσα για να αυτοκτονήσουν με ένα θλιβερό θάνατο.

Για να το πούμε ωμά τα καινούργια αφεντικά, ΗΠΑ-Ρωσία και η σιωπηλή Κίνα, έκαναν σαφές στις «γεροντοκόρες» του 18^ου 19^ου και 20^ου αιώνα ότι τους απομένει μόνο να βγάλουν από τα σεντούκια τις παλιές φωτογραφίες και να κλάψουν.

Δεν είναι ότι δεν μπορούν ακόμα να κάνουν μικροζημιές, να προκαλέσουν μικροκαθυστερήσεις, να χαλάσουν το κέφι στο τέλος της ημέρας. Ίσως μπορούν. Αλλά μόνο για να θυμίσουν πόσο κακοποιός ήταν και είναι ο ρόλος τους. Όχι ότι οι τρεις καινούργιοι, Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ, είναι «καλοί κ’ αγαθοί». Αλλά πάντα θέλουμε να απαλλαγούμε από τους «κακούς της ημέρας».

Η Κίνα ισχυρή, μόλις που βγαίνει από τη φτώχεια και την αθλιότητα χάρη στον Μάο αλλά οι διάδοχοι θέλουν ακόμα αρκετό χρόνο για να δείξουν που το πάνε. Επικαλούνται τον «Κινέζικο δρόμο προς τον κομμουνισμό» αλλά αυτή η Οδός ήταν και παραμένει τόσο άγνωστη όσο ήταν και το ταξίδι του Κολόμβου που ξεκίνησε αλλά δεν ήξερε που έφτασε και τελικά από το ταξίδι το «καλό κομμάτι» δεν το κέρδισαν οι Ισπανοί που τον χρηματοδότησαν αλλά οι Άγγλοι, για λίγο.

Οι Ρώσοι έχουν γνωστή προϊστορία. Έχασαν την συζητήσιμη «αυτοκρατορία» τους, «χτισμένη» στη Γιάλτα, αλλά καταφέρνουν, κόντρα στους (Δυτικούς) θεούς και δαίμονες, να αποδεικνύουν ότι ήταν και παραμένουν σπουδαίοι αν και γίνονται στόχος σε κάθε ευκαιρία. Και τώρα κρατήθηκαν στην πρώτη γραμμή πυρός. Με απάτη (σύμφωνα με την Μέρκελ) των Δυτικών στο Μίνσκ ότι δεν προετοίμαζαν Ειρήνη αλλά Πόλεμο που κόστισε σε ανθρώπους και χρήμα. Αλλά κρατήθηκαν ψηλά, τόσο ψηλά ώστε οι ΗΠΑ να γυρίσουν την πλάτη στους Ευρωπαίους και να μιλάνε με τον Πούτιν. Μια από τις πολύ μεγάλες τούμπες στους συσχετισμούς Ισχύος που υποβίβασε την Ευρώπη στις παρακατιανές Δυνάμεις.

Οι ΗΠΑ, τέλος, υποχώρησαν για μια ακόμα φορά (Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν) αλλά παρά τις εσωτερικές τριβές, υπονομεύσεις, και απείθειες των Ευρωπαίων οι Αμερικάνοι δείχνουν ότι αντέχουν ή ότι τουλάχιστον έχουν την διάθεση να αντισταθούν στο ρεύμα της ήττας που τους καταδιώκει. Ο βίος και η πολιτεία τους φέρνει στο νου την μοιραία πορεία της αρχαίας Αθήνας, όπου η Δημοκρατία εφευρέθηκε και τσαλαπατήθηκε από τους ίδιους τους εφευρέτες. Η ισχύς τους εξακολουθεί να θαμπώνει και να φοβίζει.

Αντίθετα οι Δυτικοευρωπαίοι έχουν υποστεί συνεχείς, ποικίλες ήττες. Δυο η Γερμανία, (Α + Β Παγκόσμιος Πόλεμος) και ξαναχτίστηκε με τα λεφτά των νικητών(και δικά μας) για να αντιμετωπιστεί η ΕΣΣΔ. Πολλές ήττες οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις με την απώλεια των αποικιών τους, πηγή του πλούτου τους. Και τρίτον η καθοριστική αποτυχία (Ευρώπης + ΗΠΑ), στην Ουκρανία, να υποβιβάσουν την Ρωσία από Υπερδύναμη στην κατηγορία των μεσαίων Δυνάμεων. Στην Ιστορία πάντα οι ηττημένοι έπαψαν να είναι αφέντες.

Στην Ελληνική Ιστορία οι λαϊκοί αγωνιστές του 1821 αποδείχθηκαν, πολιτικά, ανώριμοι ήρωες. Τόσο που σήμερα οι επιτήδειοι μας καλούν να σκύψουμε το κεφάλι στους ίδιους, δηλαδή στους Τούρκους, όπως έλεγε τότε ο Νενέκος-σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω. Τελικά, πως θέλουμε να ζήσουμε;

Γράφει η Μαρία Γιαλαμά

Ολοκληρώνεται σήμερα η εορταστική εβδομάδα της Εθνικής Επετείου του 1821.Μίας επετείου, που υπενθυμίζει την επαναστατική διάθεση των σκλαβωμένων στους Τούρκους Ελλήνων, που με την εννιάχρονη θυσιαστική τους πορεία, οδήγησε στην απελευθέρωση μέρους της Ελληνικής επικρατείας από τους Οθωμανούς και την τετρακοσίων ετών σκλαβιά του Έθνους των Ελλήνων. Είθισται να εορτάζεται με λαμπρότητα αυτή η ημέρα, που σηματοδότησε την βούληση για ανεξαρτησία ,ελευθερία και συγκρότηση Ελληνικού κράτους. Ενός κράτους που όταν ξεκίνησε η ίδρυσή του ,με την έλευση του Ιωάννου Καποδίστρια, έδειξε πόσο δύσκολο είναι να συγκροτηθεί εξ αιτίας της νοοτροπίας που είχε καλλιεργηθεί στα χρόνια της σκλαβιάς. Η δολοφονία δε του μεγάλου αυτού ανδρός το 1831,απέδειξε περίτρανα ,τον υπάρχοντα διχασμό μεταξύ των εχόντων κοινά χαρακτηριστικά όπως: το όμαιμον, το ομότροπον, το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον.

Χαρακτηριστικά που άνευ του πνεύματος της διχόνοιας, συνυπαρχούσης της αγάπης για την Πατρίδα, αποτελούσαν το ισχυρότερο όπλο, κατά αυτών που επιβουλεύονταν την ανεξαρτησία της. Ο εθνικός μας ποιητής έλεγε ότι «η διχόνοια που κρατάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει παρ το λέγοντας κι εσύ». Στην πορεία του Ελληνικού Έθνους όμως απεδείχθη ,ότι είχε πάντοτε ισχυρό αντίπαλο την ενότητα των Ελλήνων και την κοινή στόχευση. Σ’ αυτές τις χρονικές περιόδους που ομολογουμένως ήταν λίγες, κατάφεραν να μεγαλουργήσουν οι Έλληνες, δείχνοντας με την στάση τους, ότι εγνώριζαν πολύ καλά «το αν μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά» Η κληρονομική αυτή γνώση, αποδειχθείσα κατ ’επανάληψη μέσω πραγματικών γεγονότων, δυστυχώς αποτελεί και την κατάρα του Γένους, όταν ελλοχεύει το μίσος μεταξύ των Ελλήνων. Όταν το ατομικό συμφέρον, οι εγωϊσμοί και οι μικροπρέπειες, αναδύονται και αναζητούν την ικανοποίησή τους, τότε οι έχοντες ενωμένοι την δυνατότητα για θαύματα, γίνονται καταστροφικοί για την ίδια τους την Πατρίδα. Η αγωνία του εθνικού μας ποιητού, για το τι θα πούν τα ξένα Έθνη, υπενθυμίζει ότι τα ξένα Έθνη, απεφάσιζαν και αποφασίζουν ,για την ανεξάρτητη ύπαρξη άλλων εθνών κρατών, δυστυχώς.

Αυτά τα νοσηρά χαρακτηριστικά των Ελλήνων, δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα

Οι αξιακοί κώδικες των Νεοελλήνων φθίνουν, έχοντας υιοθετήσει αλλότριες αξίες. Την φθίνουσα αυτή ποιοτική πορεία των στόχων και των ιδεών, εκμεταλλεύονται σύγχρονοι μέντορες. Αξιοποιούντες τον ευκόλως αναδυόμενο διχασμό, επιβάλλουν θέσεις και προτείνουν λύσεις μειωτικές των εθνικών συμφερόντων. Σ’ αυτό το νοσηρό κλίμα, κινείται η πολιτική την μεταπολιτευτική περίοδο, δίνοντας ζοφερά δείγματα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Χρόνια ηθικής κοινωνικής παρακμής, ελλείψεως εθνοκεντρικής παιδείας ,άνευ πνευματικού υποβάθρου. Την δε τελευταία δεκαπενταετία, έχει καθιερωθεί η «κοινωνική αναγνώριση» του απαιδεύτου και απάτριδος. Οι νεώτερες γενιές των Ελλήνων, αμαθείς και άνευ ιδεολογικού πατριωτικού προσήμου, παραπαίουν ανάμεσα σε έννοιες άγνωστες γι’ αυτούς, όπως του Έθνους και του καθήκοντος προς την πατρίδα, που δεν υπάρχει πλέον στο γνωστικό τους πεδίο. Στο γενικότερο διαμορφωθέν αντιπατριωτικό κλίμα, τοποθετείται και η ανησυχητική αύξηση των με διάφορα προσχήματα, αρνουμένων να υπηρετήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Η έλλειψη συνεπειών γι αυτήν τους την πράξη, αναδεικνύει και το υποκριτικό του κατά καιρούς εκφρασθέντος κυβερνητικού λόγου περί βουλήσεως ισχυροποιήσεως των Ενόπλων δυνάμεων. Προφανώς η ισχυροποίηση ταυτίζεται μόνον με εξοπλισμούς, απέχοντας πολύ της καλλιέργειας πατριωτικού και αγωνιστικού υπερασπιστικού για την πατρίδα φρονήματος. Ένοπλες δυνάμεις και προετοιμασία τους για υπεράσπιση της πατρίδος.

Είθισται ακόμη στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και στα προετοιμαζόμενα τμήματα για την υπεράσπιση της Πατρίδος, να καλλιεργείται το καθήκον έναντι της Πατρίδος, της ελεύθερης και της σκλαβωμένης. Το προκύψαν θέμα λοιπόν της 25ης Μαρτίου και της παρελάσεως που έγινε με περισσή μεγαλοπρέπεια στην Αθήνα, υπήρξε για τους απάτριδες της αριστεράς, το σύνθημα, «η Κύπρος είναι Ελληνική……… η Τουρκία. Ένα αθώο σύνθημα, κατά της διαχρονικής, μονίμως προκαλούσης Τουρκίας ως απάντηση στο αισχρό γεμάτο μίσος κατά των Ελλήνων, αντίστοιχο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η είδηση και μόνον, ότι θα τιμωρηθούν δι αποτάξεως μαθητές τριτοετείς της παραγωγικής σχολής ΣΜΥΝ, απέδειξε το σαθρό της ιεραρχικής λειτουργίας των ΕΔ. Προφανώς το: εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης, αγνοείται από τους δημοσιοσχετίστες.

Προσχηματική και υποκριτική η κυβερνητική στάση

Την ώρα που ο υπουργός Εθνικής αμύνης, δεχόταν πλήθος επισήμων στον ευρύτερο χώρο του ΥΕΘΑ, παρουσιάζοντας το εξαιρετικό έργο του καθηγητού κ. Βαρώτσου, με τον τίτλο «Κιβωτός Εθνικής Μνήμης», αφιερωμένο στους 121.692 θυσιασθέντες για την ελευθερία της πατρίδος, ΜΜΕ ανακοίνωναν την τιμωρία δι’αποτάξεως μαθητών της ΣΜΥΝ, λόγω του απρεπούς συνθήματος που εφώναξαν ,μετά το πέρας της παρελάσεώς τους. Η άποψη του ΥΕΘΑ άγνωστη.

Την παρελθούσα Πέμπτη, ο νέος υφυπουργός ενεργείας, κ.Τσάφος, παρουσιάσθηκε στην Βουλή, προσπαθώντας να αιτιολογήσει τις γραπτές κατά το πρόσφατο παρελθόν απόψεις του για το κατεχόμενο τμήμα της Β. Κύπρου υπό των Τούρκων, αλλά και για τα δικαιώματα που υποστήριζε ότι έχει η Τουρκία στο Αιγαίο. Γνήσιος υπηρέτης της επιβληθείσης τουρκολαγνικής γεραπετριτίου πολιτικής, δέχθηκε την αντίδραση για την συμμετοχή του στην κυβέρνηση, των βουλευτών της αντιπολιτεύσεως ανερυθρίαστα. Στην περίπτωση αυτή όμως δεν υπήρξε ευαισθησία από τον πρωθυπουργό ,ώστε να τον αποσύρει από το κυβερνητικό σχήμα. Προφανώς πιστεύει ότι ο ανιστόρητος πρώην σύμβουλός του, είναι αναντικατάστατος και απορρίπτει στον κάλαθο των αχρήστων την επιθυμία του βαθύτατα προσβεβλημένου λαού. Ξεχνάει προφανώς, ότι εξελέγη για να κυβερνήσει την χώρα, από την πατριωτική Δεξιά παράταξη της ΝΔ, της οποίας το όνομα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί. Προσπαθεί να ασκήσει μία καθησυχαστική ,επικοινωνιακή και μόνον πολιτική, του «Ας πηδάμε κι ας γελάμε για να μη λέν’ πως πεινάμε». Η πολιτική του όμως ανεπάρκεια, συνδυασμένη με την εμμονή της εφαρμογής της woke ατζέντας ,της άνευ εμφανών όρων Ελληνοτουρκικής φιλίας και την αποδόμηση του πατριωτικού αισθήματος των νέων, συντόμως θα τον οδηγήσει εκτός κυβερνήσεως. Οι ανοχές εξαντλήθηκαν προ πολλού.

«Η άμυνα όλων των χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της ΕΕ είναι σημαντική, ιδίως όσον αφορά τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ. Το έργο για μια Ασπίδα Ανατολικών Συνόρων αποτελεί μια αξιόλογη πρωτοβουλία από ορισμένα κράτη μέλη για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων στην περιοχή. Θα καθιέρωνε ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των χερσαίων συνόρων, σχεδιασμένο να ενισχύσει τα εξωτερικά χερσαία σύνορα της ΕΕ με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία απέναντι σε στρατιωτικές και υβριδικές απειλές. Αυτό θα περιλάμβανε έναν ολοκληρωμένο συνδυασμό φυσικών φραγμών, ανάπτυξης υποδομών και σύγχρονων συστημάτων επιτήρησης».

Στη Λευκή Βίβλο της Ε.Ε. για την άμυνα αυτή είναι η μόνη αναφορά για την προστασία των συνόρων. Τρέμουμε για το τι συμβαίνει στα σύνορα με Ρωσία και Λευκορωσία, ωστόσο άλλα σύνορα (για παράδειγμα τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία) δεν μας απασχολούν.

Σε ένα έγγραφο 23 σελίδων που υποτίθεται ότι αφορά συνολικά την αμυντική θωράκιση της Ευρώπης και όχι αποκλειστικά τον πόλεμο στην Ουκρανία, υπάρχουν – ευλόγως – 67 αναφορές στην προστασία της Ουκρανίας και 16 αναφορές στην απειλή της Ρωσίας, αλλά απουσιάζει κάτι άλλο.

Τι δεν χώρεσε σε 23 σελίδες; Η ρήτρα αμοιβαίας άμυνας η οποία προβλέπει ότι: «Σε περίπτωση κατά την οποία ένα κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα υπόλοιπα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και να το συνδράμουν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους».

Συμπέρασμα; Για τις Βρυξέλλες, που χθες καλούσαν τους πολίτες να έχουν προμήθειες 72 ωρών στο σπίτι τους, προκειμένου να είναι προετοιμασμένοι για «πολέμους και λοιμούς» η Τουρκία δεν θεωρείται δυνητική απειλή. Στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται τη βλέπουν μάλλον ως σύμμαχο. Και μπορεί να φαίνεται ότι έκλεισε η πόρτα στο ταμείο των 150 δισ., αλλά μένει ορθάνοιχτο το παράθυρο της συμμετοχής της μέσω συνεργασίας τουρκικών εταιρειών με ευρωπαϊκές και χρηματοδοτήσεων.