Άριστος Μιχαηλίδης

Η αλήθεια είναι ότι τις επόμενες μέρες, μέχρι τις 24 και 25 Σεπτεμβρίου, η ηγεσία μας πρέπει να βρίσκεται στον πιο υψηλό βαθμό συναγερμού. Ο κίνδυνος αυτές τις μέρες είναι να ευοδωθούν οι προσπάθειες της Μέρκελ και των ακολούθων της στην ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ, και να ξεκινήσει διάλογος Ελλάδας – Τουρκίας. Ήδη οι ενδείξεις από την Τουρκία είναι ότι αυτό θα επιδιωχθεί με μοναδικό κίνητρο να προλάβει την Ειδική Σύνοδο Κορυφής και να αποτρέψει την επιβολή κυρώσεων. Δεν το λέμε γιατί διαφωνούμε με την έναρξη του διαλόγου. Επιβάλλεται ο διάλογος οπωσδήποτε. Αφού βεβαίως η Τουρκία ακυρώσει την επιθετική της διάταξη και τους παραλογισμούς, που ανοίγουν τον δρόμο για πολεμική σύγκρουση μέσα στην Ευρώπη, μέσα στο ΝΑΤΟ, μέσα στην εποχή των συνεργασιών. Πρέπει να έχουν το νου τους, όμως, οι ηγέτες μας. Γιατί αυτό που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι μόνο αυτό. Ο διάλογος Ελλάδας – Τουρκίας που θα φέρει την αποκλιμάκωση. Και ο κίνδυνος είναι να μείνει ξανά η Κύπρος ξεκρέμαστη.

Είναι σαφές, βεβαίως, ότι η Ειδική Σύνοδος της 24-25 Σεπτεμβρίου θα αφορά την Ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία, όχι μόνο την επιθετικότητά της κατά της Ελλάδας. Το επανέλαβε και χθες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, σημειώνοντας ότι η Σύνοδος θα αφιερωθεί στην κατάσταση της Ανατολικής Μεσογείου και τις σχέσεις ΕΕ και Τουρκίας. Διότι, είπε, «το θέμα της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο υπόθεση της Ελλάδος και της Κύπρου αλλά της ΕΕ». Όμως, από λόγια ακούσαμε κι άλλα. Αν οι Ευρωπαίοι πετύχουν αποκλιμάκωση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και έναρξη υποτυπώδους διαλόγου, θα θεωρήσουν ότι ο σκοπός επετεύχθη, οι κυρώσεις ακυρώνονται, και η Κύπρος θα συνεχίσει να παλεύει μόνη της. Διότι δεν υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ Τουρκίας – Κύπρου (εξάλλου, έχουμε επίσημα διακηρυγμένη θέση προεδρικού επιπέδου ότι η στρατιωτική αδυναμία μας είναι δύναμη αποτροπής συγκρούσεων), ο κίνδυνος είναι μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας και αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν. Ουδείς θα ασχοληθεί με την επιθετική δράση της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου. Αυτό επιδιώκει και η Άγκυρα σε αυτή τη φάση. Απομάκρυνε το Oruc Reis από την Ελλάδα, έστω και με το πρόσχημα της συντήρησης, αλλά χτες εξέδωσε νέα Navtex παρατείνοντας την παρουσία του Yavuz στην κυπριακή ΑΟΖ.

Έχει και η Αθήνα μεγάλη ευθύνη για όσα θα ακολουθήσουν. Αν ικανοποιηθεί με τις κινήσεις τακτικής της Άγκυρας και θεωρήσει ότι έκλεισε το μέτωπο που την αφορά, θα έχει κάνει ακόμα ένα μοιραίο λάθος. Διότι θα δείξει ότι δεν έχει αντιληφθεί με ποια Τουρκία έχει να κάνει. Και από την άλλη, για ακόμα μια φορά θα εγκαταλείψει τις τεράστιες ευθύνες της για την Κύπρο. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό θα γίνει. Βαρώ σήμα κινδύνου, όμως. Η Αθήνα είναι λογικό να θέλει να κλείσει το μέτωπο, να ικανοποιήσει και τους πνευματικά ανυπόστατους εθνομηδενιστές, που θεωρούν την Κύπρο αγκάθι στις σχέσεις της με την Τουρκία, να ικανοποιήσει και όσους εταίρους στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ζητούν εκτόνωση της κρίσης. Δεν θα το πετύχει βέβαια υπαναχωρώντας, αλλά δεν θα είναι η πρώτη φορά. Θα γίνει ένα μπάλωμα μέχρι την επόμενη φορά που θα στείλει ο Ερντογάν τα πλοία του στο Αιγαίο. Και η Κύπρος; Θα θεωρηθεί άλλο κεφάλαιο. Θα λύσει τα προβλήματα της ΑΟΖ όταν λυθεί και το Κυπριακό… Εξάλλου, αυτό υποστηρίζουν και οι εδώ πνευματικά ανυπόστατοι. Μήπως, βολεύεται με αυτή τη θεωρία και η ελλαδική Κυβέρνηση; Διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες το άρθρο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα στις εφημερίδες The Times, Frankfurter Allgemeine Zeitung, και Le Monde, υπό τον τίτλο: «Αν η Τουρκία δεν λογικευτεί, μόνη επιλογή οι κυρώσεις». Το ερώτημα είναι αν της ζητά να λογικευτεί μόνο σε όσα αφορούν στην Ελλάδα. Πάντως, στο άρθρο του δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για την τουρκική επιδρομή εναντίον της Κύπρου. Ούτε μία λέξη.

[email protected]

Φιλελεύθερος