Πριν 40 χρόνια στις φυλακές της Ιρλανδίας πέθανε ένας άνθρωπος από απεργία πείνας. Ο θάνατός του, αλλά και όλη η πορεία προς αυτόν, αποτέλεσε παγκόσμια είδηση. Σε μια εποχή που η πληροφόρηση δεν είχε την αμεσότητα που μπορεί να έχει σήμερα, η ανθρωπότητα ήξερε και παρακολουθούσε τον αγώνα του 27χρόνου Βορειο-Ιρλανδού. Αίτημά του ήταν όπως αναγνωριστεί τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι κρατούμενοι μέλη του ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Το αίτημα αυτό, καθώς και καλύτερες συνθήκες κράτησης, είχαν διεκδικήσει κι άλλοι πριν από τον Σαντς, ωστόσο η βρετανική κυβέρνηση ήταν ανένδοτη. Γι’ αυτό και ο Μπόμπι Σαντς ήταν αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα θυσιάζοντας τη ζωή του. Η απεργία κράτησε 66 μέρες, όσο άντεξε ο οργανισμός του. Στο μεσοδιάστημα, σε εκλογές που προέκυψαν από τον ξαφνικό θάνατο ενός βουλευτή, κατάφερε να διεκδικήσει και να κερδίσει την κενωθείσα θέση, όντας φυλακισμένος και απεργός πείνας. Κι αυτό, λόγω της δημοσιότητας που έτυχε ο αγώνας του έχοντας απέναντί του τη Θάτσερ να δηλώνει: «Δεν υφίσταται πολιτική δολοφονία, πολιτικός βομβαρδισμός ή πολιτική βία. Υπάρχει μόνο εγκληματική δολοφονία, εγκληματικός βομβαρδισμός και εγκληματική βία». Τους μήνες που ακολούθησαν πέθαναν άλλοι 9 κρατούμενοι από απεργία πείνας προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή για την άκαμπτη στάση της Βρετανίας. 

Πριν λίγες μέρες στις φυλακές της Τουρκίας πέθανε, από απεργία πείνας η Εμπρού Τιμτίκ, 42 χρόνων, δικηγόρος. Η Τιμτίκ, κουρδικής καταγωγής, είχε συλληφθεί το 2017 κατηγορούμενη για τρομοκρατία, καθώς πελάτες που εκπροσωπούσε κατηγορούνται για συμμετοχή στο εκτός νόμου DHKP-C, ενώ η ίδια ανήκε σε Ένωση Δικηγόρων, την οποία επίσης οι αρχές συνδέουν με εκτός νόμου οργανώσεις. Ανάμεσα σε άλλους είχε υπερασπιστεί τον Μπερκίν Ελβάν, ένα έφηβο που πέθανε το 2014 από επιπλοκές τραυμάτων που προκλήθηκαν από δακρυγόνα κατά τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί. 

Η Τιμτίκ καταδικάστηκε πέρσι σε φυλάκιση 13 χρόνων, στην ουσία επειδή αντιστρατεύεται τις πρακτικές Ερντογάν και διεκδικούσε δημοκρατία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Μοναδικό της αίτημα ήταν μια δίκαιη δίκη. Η απεργία της κράτησε 238 μέρες και έφτασε τα 30 κιλά όταν πέθανε. Ο θάνατός της δεν αποτέλεσε παγκόσμια είδηση. Μεταδόθηκε απλά σαν μια ακόμα είδηση της τρέχουσας επικαιρότητας. Τις μέρες που προηγήθηκαν η ανθρωπότητα δεν κρατούσε την ανάσα της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέφρασε τη λύπη της κι η Κομισιόν μίλησε για ανάγκη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Σε μια εποχή που ο κόσμος λένε είναι ένα χωριό κι οι πάντες έχουμε πρόσβαση στην πληροφόρηση, τα γεγονότα δεν μας αγγίζουν. 

philenews