Αρίστος  Μιχαηλίδης

Τονίζουν όλοι οι πολιτικοί μας τη σημασία της επίσκεψης του Σεργκέι Λαβρόφ, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, δηλώνουν την ικανοποίηση τους για τις καθαρές του θέσεις, και όπως λέει και το κρατικό μας πρακτορείο (ΚΥΠΕ) στο ρεπορτάζ του «για το Κυπριακό επαναβεβαιώθηκε η θέση της Ρωσίας για βιώσιμη, αμετάκλητη και συνολική και δίκαιη λύση βάσει ψηφισμάτων του ΣΑ του ΟΗΕ».

Ωστόσο, η ειλικρίνεια μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε την κατάσταση, παρά να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Διότι, η αλήθεια είναι πως ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος ήταν πάντα από τους πιο σταθερούς υποστηρικτές των δικαίων μας, αυτή τη φορά έστειλε μήνυμα δυσφορίας. Δεν άλλαξε τις θέσεις του κι αυτό είναι ασφαλώς θετικό. Για παράδειγμα, για τις εγγυήσεις, που θα μπορούσε να αναλάβει το Συμβούλιο Ασφαλείας ή για την τροποποίηση της εντολής της ειρηνευτικής δύναμης. Αλλά, όλες οι τοποθετήσεις του, από τη συνέντευξη στον Φιλελεύθερο μέχρι τις χθεσινές δηλώσεις, δεν θύμιζαν τον Λαβρόφ. Όταν μίλησε για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν σαν να μιλούσαν άλλοι, οι γνωστοί υποκριτές της διεθνούς κοινότητας, που αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. «Η Ρωσία», έλεγε, «θεωρεί απαράδεκτα οποιαδήποτε βήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης». Οποιαδήποτε βήματα θα μπορούσε να είναι και οι συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις εταιρείες για έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ. Εμείς καταλαβαίνουμε ότι εννοεί την κλιμάκωση της έντασης που προκαλεί η Τουρκία, αλλά ο Λαβρόφ δεν το είπε αυτό. Αφήνει την ασάφεια να αιωρείται για να καταλαβαίνει ο καθένας ό,τι θέλει. Όπως και το ότι: είμαστε έτοιμοι «να συμβάλουμε στην οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας αν μας ζητηθεί αυτό από τους ενδιαφερόμενους». Σχέσεων καλής γειτονίας στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς λύση του Κυπριακού;

Να υπενθυμίσω, για σκοπούς σύγκρισης, ότι το 2016, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, όταν ήθελε να επικρίνει τη στάση της Τουρκίας για την Κριμαία, δήλωνε:

«Η Άγκυρα χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τον ενοχλητικό όρο “κατοχή”, ενώ, στο μεταξύ, όλοι γνωρίζουν, για παράδειγμα τον πραγματικό κατακτητή στην Κύπρο».

Έτσι επέβαλλε τότε η κόντρα Ρωσίας – Τουρκίας, αλλά σίγουρα επρόκειτο για καθαρές κουβέντες που δεν έλεγαν άλλοι και που συνάδουν με το γεγονός, που δεν γίνεται να ξεχνάμε, ότι ειδικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας είναι στη Ρωσία που προστρέχαμε για στήριξη των θέσεών μας, και πάντα την είχαμε.

Άλλαξαν τα πράγματα; Η Ρωσία είναι πια συνεργάτης δισεκατομμυρίων με την Τουρκία και οι ΗΠΑ στέλνουν επί τούτου μηνύματα στην Τουρκία κάνοντας ανοίγματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς.

Λέγαμε και τις προάλλες ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τα αμερικανικά ανοίγματα, να μην κολλήσουμε σε ιδεοληψίες, αλλά θέλει επιδέξιους χειρισμούς η εξέλιξη. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε τη στήριξη της Ρωσίας.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, η Μόσχα είναι φανερά ενοχλημένη από την επιχειρούμενη αναβάθμιση των σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η κυπριακή κυβέρνηση, όμως, οφείλει να εξηγήσει με ειλικρίνεια ότι σε αυτή τη συγκυρία, που απειλείται η εθνική μας υπόσταση και η κρατική κυριαρχία μας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να στηριζόμαστε σε υποσχέσεις. Ούτε της Ρωσίας, ούτε της Αμερικής. Ούτε να επιλέγουμε για σύμμαχο τον ένα ή τον άλλο, επειδή οι δυο χώρες βρίσκονται ξανά σε περίοδο ψυχρού πολέμου. Τώρα, χρειαζόμαστε βοήθεια, βοήθεια επιβίωσης, από οποιονδήποτε συμπλέουν τα συμφέροντά μας.

Η Μόσχα δεν μπορεί να έχει παράπονο. Είχε τη στήριξή μας και εντός της ΕΕ, αλλά και όταν στα δύσκολα μεταβατικά χρόνια της χώρας, η Κύπρος αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί, έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς ρωσικών συμφερόντων. Και πρέπει να συνεχίσει να έχει τη στήριξή μας, γιατί θα έρθει η ώρα που κι εμείς θα τη χρειαστούμε, όπως άπειρες φορές προηγουμένως. Αλλά, χωρίς διλήμματα.

Διότι και η Μόσχα αν αποφασίσει ότι τα συμφέροντά της με την Τουρκία είναι σημαντικότερα, δεν θα λυπηθεί την Κύπρο που αδικείται. Ούτε και η Αμερική, ασφαλώς, που έπρεπε ήδη να πάρει απάντηση πως δεν της επιτρέπεται να μας βάζει όρους για τον ελλιμενισμό ρωσικών πλοίων. Να είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον, να μην παίζουμε παιχνίδια με τους φίλους μας, προπάντων με τον Σεργκέι Λαβρόφ.

[email protected]