«Τρομάζει» τους Σερραίους η έρευνα του ΑΠΘ που δόθηκε στη δημοσιότητα και αφορά τους Δήμους που είχαν τη μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού τη δεκαετία από το 2011 έως το 2021. Πανελλαδική πρωτιά είχε ο Δήμος Ν. Ζίχνης ο οποίος έχασε 4.130 κατοίκους, δηλαδή το 33,31%.

Ο Δήμος Ηράκλειας το ίδιο χρονικό διάστημα έχασε 5.432 κατοίκους, δηλαδή το 25,69%.Ο Δήμος Αμφίπολης έχασε 2.014 ανθρώπους, δηλαδή το 21,93% και ο Δήμος Εμμανουήλ Παππά 3.079 κατοίκους, δηλαδή το 21%.

Σε ερώτηση που κάναμε σε πολίτες για το δημογραφικό ζήτημα, εκείνοι απάντησαν πως η πολιτεία πρέπει να δώσει κίνητρα προκειμένου να γεννιούνται παιδιά.

Ο Καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας & Ανάπτυξης ΑΠΘ, Νίκος Καρανικόλας, μίλησε στο MEGA για το δημογραφικό.

«Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα το δημογραφικό γιατί αλλάζει κοινωνικό πρόβλημα. Γιατί όταν φτάνουμε πια στην ηπειρωτική Ελλάδα, να χάνουν σε έναν χρόνο το 30% του πληθυσμού τους, εδώ «χτυπάνε καμπανάκια», ερημώνουν. Και ο δήμος Αθηναίων έχει μείωση βέβαια όμως μετακινούνται στα προάστια. Θα υπάρξει όμως ραγδαία μείωση του πληθυσμού», σημείωσε.

«Οι δείκτες δημογραφίας δείχνουν ότι χειροτερεύει η κατάσταση. Στην Ελλάδα από το 1940 και μετά μπορούμε να πούμε ότι έχουμε αστικοποίηση, μετανάστευση, είχαμε υψηλή γεννητικότητα και υπήρχε αυτή η ήπια αύξηση. Τώρα έχουμε τεράστια υπογεννητικότητα. Είμαστε δεύτεροι στην Ευρώπη, από τις πρώτες χώρες στον κόσμο. ενώ πρέπει να «γεννάμε» 2,3 παιδιά ανά γυναίκα, «γεννάμε» 1,3», σημείωσε ο κ. Καρανικόλας.

Δείκτης ολικής γονιμότητας στην Ελλάδα

«Ένας λόγος είναι το οικονομικό, περάσαμε από την παραδοσιακή οικογένεια, στην αστική και τώρα έχουμε μία μεταμοντέρνα οικογένεια. Αλλάζει το ίδιο το μοντέλο της οικογένειας. Η σύγχρονη οικογένειά έχει μία σύνθεση των «εγώ» και είναι έντονο το στοιχείο της διαπραγμάτευσης», συμπλήρωσε.

Στοιχεία φυσικής κίνησης πληθυσμού (2023)

Τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με τα γραφήματα και τα στοιχεία, έχουμε 50.000 περισσότερους θανάτους σε σχέση με τις γεννήσεις.

Σύμφωνα με τον κ. Καρανικόλα, «Χάνουμε μία πόλη περίπου γεννήσεις τον χρόνο. Το σκανδιναβικό μοντέλο μπορεί να αυξήσει τις γεννήσεις. Όταν βάζεις όμως οικονομικά κίνητρα, μπορεί κάτι να πετύχεις σε 2-3 χρόνια μάξιμουμ, αλλά όχι ολοκληρωτικά».

Εκτιμώμενος πληθυσμός (1/1/24) και μεταναστευτικές ροές (2023)

Για το μεταναστευτικό: «Για να κρατήσουμε τους πληθυσμούς είτε θα γεννήσουμε είτε θα εισάγουμε. Το τελευταίο διάστημα η εξερχόμενη μετανάστευση είναι λιγότερη από την εισερχόμενη. Έχουμε περίπου 120.000 εισερχόμενους μετανάστες συνολικά. Τα δημογραφικά μοντέλα ζητούν από την Ελλάδα να εντάξει μετανάστες εξειδικευμένους – δηλαδή για δουλειά».

Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή σε ΦΕΚ η προκήρυξη για την πρόσληψη στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών 110 μονίμων υπαλλήλων κατηγορίας πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για τις πρώτες προσλήψεις στην ΕΥΠ έπειτα από διάστημα πέντε ετών, με τις περισσότερες θέσεις (συνολικά 30) να προορίζονται για τη Διεύθυνση Κυβερνοασφάλειας. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι μέσα στο 2025 να ολοκληρωθούν επιπλέον δύο «κύκλοι» προσλήψεων 200 υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και επιχειρησιακών στελεχών «πεδίου».

Η προκήρυξη

Η πρόσφατη προκήρυξη αφορά την «πλήρωση με μεικτό σύστημα επιλογής βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και αξιολόγησης ειδικότερων προσόντων, εκατόν δέκα θέσεων μόνιμου προσωπικού με την από 20 Νοεμβρίου 2023 κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Εσωτερικών».

Από το σύνολο των 110 θέσεων που γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν, 30 αφορούν ειδικούς στην κυβερνοασφάλεια, 12 νομικούς, 17 μηχανικούς, 13 οικονομολόγους, 16 προγραμματιστές, 17 τεχνικούς Η/Υ και δικτύων (8 πανεπιστημιακής και 9 τεχνολογικής εκπαίδευσης) και 5 επιτελείς διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού. Οι προσλήψεις θα γίνουν μέσω ΑΣΕΠ και οι υποψήφιοι θα πρέπει να συμπληρώσουν ηλεκτρονικά την αίτηση μέσω της ιστοσελίδας της υπηρεσίας www.nis.gr. Προϋπόθεση, να είναι κάτοχοι πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως αναλυτικά περιγράφεται στο κείμενο της προκήρυξης που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της ΕΥΠ, ενώ οι υποψήφιοι θα υποβληθούν σε γραπτές και προφορικές εξετάσεις. Η υποβολή των αιτήσεων θα ξεκινήσει στις 3 Απριλίου και θα ολοκληρωθεί στις 30 του μηνός.

Oι προσλήψεις έρχονται σε συνέχεια ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού της υπηρεσίας, με αλλαγές και στις διαδικασίες εκπαίδευσης και αξιολόγησης.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», εντός του τρέχοντος έτους πρόκειται να βγουν στον αέρα ακόμη δύο προκηρύξεις για την πρόσληψη επιπλέον 200 υπαλλήλων από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η αμέσως επόμενη προκήρυξη θα αφορά την πρόσληψη 78 υπαλλήλων, αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι πρόκειται να τοποθετηθούν σε τεχνικής φύσης θέσεις, όπως για παράδειγμα τεχνικοί, νυχτοφύλακες κ.ά.

Ο τρίτος και τελευταίος γύρος αφορά την είσοδο στην υπηρεσία 120 επιχειρησιακών πρακτόρων – αξιωματούχων πεδίου (field officers), που θα ενισχύσουν τα δίκτυα επιχειρήσεων και συλλογής πληροφοριών της ΕΥΠ. Τα κονδύλια που απαιτούνται έχουν ήδη εξασφαλιστεί και εκκρεμεί η υπογραφή των σχετικών προκηρύξεων από τον γενικό γραμματέα του πρωθυπουργού, Στέλιο Κουτνατζή.

Η Ακαδημία

Η πρόσληψη νέου προσωπικού έρχεται σε συνέχεια ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού της ΕΥΠ, με αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο πρόσληψης νέου προσωπικού αλλά και στις διαδικασίες εκπαίδευσης και αξιολόγησής του, κατά τα πρότυπα υπηρεσιών πληροφοριών του εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαδικασίες για την ίδρυση και λειτουργία Ακαδημίας Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας. Εχουν προβλεφθεί πέντε κατευθύνσεις σπουδών, με τη βασική εκπαίδευση να διαρκεί από δύο έως οκτώ μήνες.

Τις σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό τοπίο της Τουρκίας, αναλύει ο Σουκρού Ιλιτζάκ σε άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η βαθιά μεταμόρφωση της Τουρκίας», στο οποίο εστιάζει στη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, δημάρχου Κωνσταντινούπολης, και τις διαφορές με την περίοδο φυλάκισης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τη δεκαετία του 1990.

Τονίζει ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, το σημερινό καθεστώς αγνοεί αποφάσεις ανώτατων δικαστηρίων και χρησιμοποιεί βία και καταστολή για να διατηρήσει την εξουσία. Επισημαίνεται ότι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, το κράτος αναδιαρθρώθηκε, με τον συνασπισμό AKP, MHP και «ευρασιανιστών» να ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, καθιστώντας αδύνατη την προσδοκία για δίκαιες εκλογές ή ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Το άρθρο υπογραμμίζει ότι η ψευδαίσθηση της «κανονικότητας» συνεχίζεται, παρά τις αυξανόμενες αυθαιρεσίες του καθεστώτος.​

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο:

υκλοφορεί ευρέως στον τουρκικό και διεθνή Τύπο ένα «ανέκδοτο», ότι το να κάνει ένας υποψήφιος πολιτικός φυλακή αποτελεί προϋπόθεση ώστε να εκλεγεί πρόεδρος στην Τουρκία, κάνοντας ελπιδοφόρες αναφορές στην καριέρα του Ιμάμογλου. Ωστόσο, οι σημερινές συνθήκες διαφέρουν κατά πολύ από εκείνες της περιόδου που φυλακίστηκε ο Ερντογάν. Σαφώς και η Τουρκία δεν διέθετε μια υγιή δημοκρατία στα τέλη της δεκαετίας του 1990· εντούτοις, πέρα από το γεγονός ότι κανείς τότε δεν αμφισβητούσε τη νομιμότητα των εκλογών, ήταν αδιανόητο η κυβέρνηση να αγνοήσει τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου ή του ΕΔΔΑ.

Σήμερα έχουμε μπροστά μας ένα καθεστώς τόσο θρασύ, ώστε όταν έχασε την αριθμητική και κοινωνική υπεροχή του και απέτυχε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις εκλογές του Ιουνίου 2015, βύθισε τη χώρα στο αίμα προκειμένου να μη χάσει την εξουσία. Εγώ, όπως και περίπου δύο εκατομμύρια άλλοι πολίτες, εγκαταλείψαμε την Τουρκία εκείνη την περίοδο εξαιτίας αυτών των δυστοπικών εφαρμογών της λεγόμενης «θεραπείας-σοκ».

Από τότε δεν έχει απομείνει τίποτα που να θυμίζει κανονικότητα στη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, η ψευδαίσθηση περί «κανονικότητας», σύμφωνα με την οποία ο Ερντογάν θα αποχωρήσει κάποια μέρα από την εξουσία μέσω εκλογών, συνεχίζει να καλλιεργείται και να αναπαράγεται τόσο από τους παράγοντες του καθεστώτος όσο και από επιδραστικά πρόσωπα της αντιπολίτευσης.

Παράλληλα, το καθεστώς έκτοτε δεν αρκέστηκε στο να καταστέλλει την αντιπολίτευση, αλλά σχεδόν τη «σχεδιάζει» μέσω ενός κοκτέιλ καταπίεσης, βίας, χειραγώγησης και εξαγορών. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και τη φυλάκιση του Ιμάμογλου. Θέλω να πιστεύω πως η αντίδραση των πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι σε αυτή την αυθαιρεσία θα αφυπνίσει την αντιπολίτευση, αλλά κρατάω μικρό καλάθι. Διότι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, η δομή του κράτους αναθεωρήθηκε εκ βάθρων. Ο συνασπισμός του AKP, του MHP και των «ευρασιανιστών» κατέλαβε στην πράξη τον κρατικό μηχανισμό και απομάκρυνε πρώτα τους γκιουλενιστές και στη συνέχεια οποιονδήποτε δεν ανήκε στο δικό τους στρατόπεδο. Με άλλα λόγια, από τον μηχανισμό καταστολής και τη «δικαιοσύνη» του κράτους δεν έχει να περιμένει κανείς χαΐρι.

Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν αποδίδει μεγάλη σημασία στο να φαίνεται η εξουσία του νόμιμη, κάτι που επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της εκλογικής νίκης. Ωστόσο, οι εκλογές του Ιουνίου 2015 θεωρούνται από πολλούς οι τελευταίες νομότυπες κυβερνητικές εκλογές. Από τότε, κάθε εκλογική διαδικασία έχει συνοδευτεί από σοβαρές κατηγορίες για διαφθορά και νοθεία, αλλά δεν υπάρχουν πλέον ανεξάρτητοι φορείς για τον έλεγχο αυτών των ισχυρισμών. Είναι αλήθεια ότι το AKP υπέστη δύο σημαντικές ήττες στις δημοτικές εκλογές, με αποτέλεσμα να χάσει σημαντικές πηγές εσόδων. Ωστόσο, η πολιτική δύναμη του Ερντογάν παρέμεινε ανέπαφη.

Οσοι φαντάζονται ότι ύστερα από μια ήττα θα παρκάρει μπροστά στο παλάτι ένα φορτηγό, θα φορτώσει τα σεντούκια της Εμινέ και το ζεύγος θα επιστρέψει στο ταπεινό του σπίτι, δεν έχουν καταλάβει τίποτα.

Συνεπώς, όσοι φαντάζονται ότι έπειτα από μια εκλογική ήττα θα παρκάρει μπροστά στο παλάτι ένα φορτηγό, θα φορτώσει τα σεντούκια της Εμινέ και το ζεύγος θα επιστρέψει στο ταπεινό του σπίτι, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τη βαθιά μεταμόρφωση που συντελείται στην Τουρκία.

Αυτή τη στιγμή η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία του καθεστώτος προς ένα αυταρχικό μοντέλο τύπου Μέσης Ανατολής ή Κεντρικής Ασίας –όπου η εξουσία θα παραμείνει εντός της ίδιας οικογένειας, ο πολιτικός ανταγωνισμός θα εκλείψει και η αντιπολίτευση θα καταστεί παράνομη– είναι το MHP, ο κρατικός εταίρος του AKP, δηλαδή η φασιστική, μαφιόζικη και «βαθιά» πτυχή του τουρκικού κράτους και της κοινωνίας, όσο κωμικοτραγικό κι αν ακούγεται αυτό. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι άνδρες αυτού του κόμματος κατέλαβαν καίριες θέσεις, κυρίως στη δικαστική και την αστυνομική γραφειοκρατία. Ομως οι λεγόμενοι «Γκρίζοι λύκοι» δεν έχουν δείξει καμία πρόθεση να κινηθούν επειδή «η οικονομία πάει άσχημα» ή «ο λαός είναι στους δρόμους». Οπως έλεγε και ο Ντεμιρέλ, «οι δρόμοι δεν φθείρονται από πορείες». Κάποια στιγμή οι άνθρωποι θα κουραστούν.

Παρόλο που δεν θέλω να αποδώσω στον Ερντογάν τον τίτλο του ανίκητου «σούπερ κακού», ούτε να υποτιμήσω το θάρρος και την ενέργεια των διαδηλωτών, αλλά και να πιστέψω ότι στο τέλος τίποτα δεν θα αλλάξει, έχουμε πίσω μας ένα κομβικό ιστορικό προηγούμενο, το κίνημα του Γκεζί το 2013.

Τι μπορεί να ακολουθήσει από εδώ και πέρα; Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι κινητοποιήσεις θα ξεφουσκώσουν. Πιθανότατα και ο δήμαρχος της Αγκυρας θα αποκλειστεί από την κούρσα για την προεδρία. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενδέχεται να κηρυχθεί παράνομο. Και ο Ιμάμογλου ίσως θα προστεθεί στους Καβαλά και Ντεμιρτάς, που σαπίζουν στη φυλακή εδώ και χρόνια εξαιτίας του προσωπικού μίσους του Ερντογάν.

Λίγα λόγια για τον Σουκρού Ιλιτζάκ

Ο Χ. Σουκρού Ιλιτζάκ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άγκυρα. Ακολουθώντας τα χνάρια του ρεμπέτικου, άρχισε να αναπτύσσει ένα σοβαρό ενδιαφέρον για την Ελλάδα όταν ήταν στο πανεπιστήμιο. Αποφάσισε να κάνει ακαδημαϊκή καριέρα και να ειδικευτεί στα λεγόμενα «τρία έθνη» της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δηλαδή τους Έλληνες, τους Αρμενίους και τους Εβραίους. Συνέχισε τις σπουδές του στην Τουρκία, την Ελλάδα και τις Η.Π.Α. Αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το 2011, με τίτλο διατριβής “A Radical Rethinking of Empire: Ottoman State and Society during the Greek War of Independence (1821-1826) [Μία ριζοσπαστική αναθεώρηση της Αυτοκρατορίας: Οθωμανικό κράτος και κοινωνία στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης]”.

Η διατριβή του εξετάζει την Ελληνική Επανάσταση ως μία οθωμανική εμπειρία, εξερευνώντας συγκεκριμένα πώς ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β΄ (1808-1839) και η κεντρική κρατική ελίτ προσπάθησαν να την εξηγήσουν και να αντιδράσουν στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο γύρω τους. Έχει δημοσιεύσει εκτενώς για την Ελληνική Επανάσταση και τα “Τρία Έθνη”.