Αλέκος Μιχαηλίδης 

Όσο και αν μεμψιμοιρούμε στην Κύπρο με εκδηλώσεις ζήλειας για το αξιόμαχο του ισραηλινού στρατού ή την υπεροπλία των Αμερικάνων ή την πανστρατιά άλλων κρατών, η Εθνική Φρουρά κατόρθωσε –από το 1964 μέχρι σήμερα– να αποτελεί κομμάτι του κυπριακού Ελληνισμού, ένα θαύμα μες στην ατέρμονη παρακμή του κατεστημένου και τον ανυπόφορο ωχαδερφισμό των κάθε λογής αρμοδίων. Η αλήθεια είναι πως προσπάθησαν πολλές φορές να διαλύσουν την Εθνική Φρουρά, ωστόσο ακόμα να τα καταφέρουν ολοκληρωτικά κι αυτό είναι επίτευγμα συγκεκριμένων αξιωματικών, μα και του εθελοντισμού των εφέδρων και των εθνοφυλάκων.

Μέσα στην τουρκοκρατία, όπως θα έπραττε οποιοσδήποτε λαός με αξιοπρέπεια, η φράση «πολίτης-οπλίτης» έγινε βίος και ο στρατός μπορούσε να καμαρώσει για τους Εφέδρους και τους Εθνοφύλακές του, την κρίσιμη μάζα της αντίστασης στην κατοχή. Η αμυντική Εθνική Φρουρά, έχοντας απέναντί της όχι μόνο την Τουρκία, μα και την κομματοκρατία που κατόρθωσε να διασύρει την ενίσχυση της Άμυνας και να εξευτελίσει τον προϋπολογισμό της εν μέσω κατοχής, στέκεται καλά πια και μπορεί να περηφανεύεται επειδή ορισμένοι άνθρωποι τηρούν κατά γράμμα την υπόσχεσή τους προς την πατρίδα.

Κι όμως, το προοίμιο του Περί Εθνικής Φρουράς Νόμου του 2011, που εξηγεί ότι η κατάσταση που δημιουργήθηκε τα έτη 1963 και 1964, αλλά και η τουρκική εισβολή του 1974 και η έκτοτε κατοχή μέρους του εδάφους της Δημοκρατίας από τα τουρκικά στρατεύματα υποχρεώνουν την ύπαρξη στρατού, δεν είναι αρκετό για να προφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού μα και να ενισχυθεί η δύναμη, η Εφεδρεία, η Εθνοφυλακή.

Εσχάτως, λοιπόν, το ΓΕΕΦ και το υπουργείο Άμυνας άλλαξαν εκ νέου το σύστημα Εφεδρείας, που πλήττεται φέτος και από την πανδημία του κορωνοϊού. Και ενώ οι περισσότεροι έφεδροι παρουσιάστηκαν μόνο μια αντί τρεις φορές το 2020 έγινε γνωστό πως βάσει του νέου συστήματος, τον ένα χρόνο θα γίνονται τρεις ολιγόωρες παρουσιάσεις και τον άλλον χρόνο μία 30ωρη, ενώ το ίδιο έτος θα γίνεται και αξιολόγηση για τους εφέδρους. Βέβαια, λόγω της πανδημίας, κάποιοι έχασαν τη φετινή αξιολόγηση και αυτή θα γίνει το 2022. 

Με λίγα λόγια, αν σκεφτεί κανείς πως οι προηγούμενες παρουσιάσεις έγιναν τον Φεβρουάριο ή στις αρχές Μαρτίου και οι επόμενες τον Δεκέμβριο του 2021 -ορισμένοι θα παρουσιαστούν το καλοκαίρι- σημαίνει πως αρκετοί έφεδροι θα παρουσιαστούν στη Μονάδα τους μετά από δύο σχεδόν χρόνια. Φυσικά, αυτό δεν δικαιολογείται ούτε από το νέο σύστημα Εφεδρείας ούτε από την πανδημία, για την οποία μπορούσαν να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα – άλλωστε οι παρουσιάσεις είναι συνήθως σε εξωτερικούς χώρους. Αν, λοιπόν, στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο, με τις διαρκείς απειλές σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, η Εφεδρεία παραμένει σκουριασμένη και οι έφεδροι απομακρυσμένοι από τα τάγματα και τις υπηρεσίες τους, τότε αρμενίζουμε στραβά, σε συνδυασμό κιόλας με το φιάσκο για αναστολή της θητείας των φοιτητών σε βρετανικά πανεπιστήμια. Σαφώς, επομένως, χρειάζεται νέο σύστημα Εφεδρείας, αλλά που να καθιστά σαφές ότι η Κύπρος έχει αποτρεπτικό στρατό και σύσσωμη η κοινωνία μπορεί να προστατέψει τη Δημοκρατία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας. Εκτός και αν το σχέδιο των αρχόντων είναι να εξοπλιστούμε με… γαρύφαλλα απέναντι σε 40.000 Τούρκους στρατιώτες που υπηρετούν με απασφαλισμένα ατομικά τυφέκια στους κατεχόμενους τόπους μας. Αυτό δεν είναι;