Του Στέφανου Καραβίδα Επισμηναγού (Ι) ε.α

Ο ρόλος των RAFALE ως μαχητικών 4ης γενιάς, εντός του δικτύου Αεράμυνας της χώρας, θα είναι αντίστοιχος της Σάρισας στην Μακεδονική Φάλαγγα, δίνοντας τους την δυνατότητα του πρώτου και μακρινού πλήγματος ή FLO (First Launch Opportunity) και απαγκίστρωσης πολύ πριν απειληθούν από τα εχθρικά αεροσκάφη.

Είναι πολύ σημαντικό να οριστικοποιηθεί η έκδοση που θα παραλάβουμε και η οποία θα πρέπει να είναι τουλάχιστον F2 με προοπτική αναβάθμισης και κάλλιστα F3. O συνδυασμός του ραντάρ AESA με το σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA και τον αισθητήρα IRST (infrared search and track), το καθιστούν χωρίς αντίπαλο στην περιοχή, αφού τα τουρκικά F-16 δεν θα μπορούν να ενεργοποιήσουν καν το οπλικό τους σύστημα.

Η συνέργεια του RAFALE με το πυκνότερο δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας στην Ευρώπη, το οποίο διαθέτει η Πατρίδα μας και υπό την προστασία του οποίου θα βρίσκεται, θα έχει σαν απότοκο τα τουρκικά αεροσκάφη να απειλούνται ή ακόμη και να εμπλέκονται, άνωθεν των μικρασιατικών παραλίων.

Έχουν την δυνατότητα να φέρουν μεγάλο φορτίο έξυπνων όπλων Αέρος-Εδάφους, τα οποία με ακρίβεια και αυτόνομη καθοδήγηση, θα μπορούν να πλήττουν στρατηγικούς στόχους πολύ βαθιά στην μικρασιατική χερσόνησο. Σύμφωνα με τις εμβέλειες που αναφέρονται σε ανοικτές πηγές, οι αφέσεις θα μπορούν να γίνουν αρκετά δυτικότερα του 25ου Μεσημβρινού, με τα αεροσκάφη-φορείς να είναι προστατευμένα από το Αντιαεροπορικό δίκτυο της χώρας.

Συνολικά, η Π.Α. στα επόμενα χρόνια θα μπορεί να διεξαγάγει δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις (δίκτυα τουλάχιστον LINK-16) με την συμμετοχή αντιαεροπορικών συστημάτων, ιπτάμενων ραντάρ, αεροσκαφών RAFALE, M2000-5 και F-16 Viper. Ο παραπάνω συνδυασμός θα οδηγήσει όχι απλά σε ποιοτική υπεροχή αλλά -σε γεωπολιτικό επίπεδο- σε καθολική ανατροπή της Ισορροπίας Ισχύος στο σύμπλοκο Ελλάδας – Τουρκίας.

Ο κρίσιμος παράγοντας είναι αυτός του χρόνου. Τα F-16 Viper θα αποτελέσουν ένα ικανότατο οπλικό σύστημα, το οποίο θα ήταν επαρκέστατο, με δεδομένη την εχθρική απειλή. Παρόλα αυτά, με βάση το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος εκσυγχρονισμού, θα χρειαστούν αρκετά έτη για να δώσει αποτελέσματα, ενώ ο στόλος θα απομειώνεται, καθώς αριθμός αεροσκαφών θα πρέπει να βρίσκεται στο υπόστεγο για την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού.

Αναμένουμε τις λεπτομέρειες της Συμφωνίας για να εκτιμήσουμε το χρονικό πλαίσιο που θα απαιτηθεί για την παραλαβή και την επιχειρησιακή αξιοποίησή των RAFALE. Ένας ορίζοντας 1-1,5 έτους θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικός.

Ωστόσο, η συμφωνία για παραλαβή RAFALE θα μπορούσε ως καταλύτης να επιταχύνει τις εξελίξεις, με εκβιαστική κλιμάκωση από την Τουρκία, ώστε να προκληθεί πολεμική εμπλοκή άμεσα και πριν τις αμερικανικές εκλογές και την μελλούμενη διατάραξη της Ισορροπίας Ισχύος.

Για αυτό, είναι πολύ σημαντικό η αγορά των RAFALE να συνδυαστεί ή καλύτερα να αποτελέσει το «τίμημα» για την ΡΗΤΡΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ από την Γαλλία, στα πλαίσια της Αμυντικής Συμφωνίας, η οποία θα έχει ΑΜΕΣΑ αποτελέσματα στην Ασφάλεια της χώρας.

Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της Τουρκίας και την επιφυλακτικότητα του Αμερικανικού και Δυτικού Παράγοντα (πόσο μάλλον εάν εκλεγεί ο Τζ. Μπάιντεν) προς την σημερινή Τουρκία και εφόσον δεν συμβεί αλλαγή καθεστώτος, η Τουρκία όχι μόνο δεν θα μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση μέσω δυτικών οπλικών συστημάτων, αλλά πολύ περισσότερο, θα δυσκολευτεί να υποστηρίξει τα ήδη υπάρχοντα αμερικανικά οπλικά συστήματα και αεροσκάφη.

Στην περίπτωση μάλιστα που η τουρκική ηγεσία αποφασίσει να στραφεί περαιτέρω προς την Ρωσία, ίσως οδηγήσει την Τουρκία οριστικά και αμετάκλητα εκτός του ΝΑΤΟ.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως η απόκτηση των RAFALE μπορεί να οδηγήσει σε «τεκτονικές» αλλαγές στην γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας και στην γεωστρατηγική σκακιέρα κατ’ επέκταση.

Πηγή: Ανιχνεύσεις