Αναμφίβολα  η μείωση των φόρων και των εισφορών σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που υλοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί ανάσα για την οικονομία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, από την 1η Ιουνίου του 2020 έχει εφαρμοσθεί μείωση 0,9% στις ασφαλιστικές εισφορές.

Στο ίδιο διάστημα κατά 0,75% μειώθηκαν οι εισφορές υπέρ του κλάδου της ανεργίας  (-0,48% οι εργοδοτικές εισφορές και -0,27% οι εργατικές εισφορές) και κατά 0,15% οι εισφορές υπέρ του Λογαριασμού Κοινωνικής Πολιτικής του τέως ΟΕΚ (ΛΑΕΚ).

Έτσι μαζί με την επικείμενη μείωση των 3 μονάδων το 2021, η σωρευτική μείωση το 2020-21 θα ανέλθει στις 3,9 μονάδες.

Με τις περικοπές που ανήγγειλε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτικών και εργατικών) οι οποίες συνθέτουν και το συνολικό μη μισθολογικό κόστος, το 2021 θα πέσει στο 36,66% του συνολικού έναντι 39,66% που είναι σήμερα και 40,56% που ήταν το 2019.

Όλα αυτά αποτελούν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μάλλον δεν μπορούν να κόψουν τον γόρδιο δεσμό του αρνητικού κλίματος που υπάρχει για την επιχειρηματικότητα στην ελληνική οικονομία.

Για να μπει η Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη της οικονομικής ανάπτυξης χρειάζεται φορολογία Βουλγαρίας και δημόσιο τομέα και δικαιοσύνη βορειοευρωπαϊκής χώρας.

Ακόμη και με μηδενική φορολογία κερδών και εισοδήματος το ελληνικό δημόσιο και η ελληνική δικαιοσύνη δεν επιτρέπουν στη χώρα μας να προσελκύσει σοβαρές μακροπρόθεσμες επενδύσεις πέραν του τουριστικού τομέα όπου διαθέτει ισχυρά φυσικά και ιστορικά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Η κατάργηση της μονιμότητας και η αξιολόγηση αποτελούν δυο από τα βασικά στοιχεία οποιασδήποτε προσπάθειας αναδόμησης του ελληνικού δημοσίου. Ουσιαστικά το ελληνικό Δημόσιο πρέπει να αρχίσει να αντικαθίσταται κομμάτι-κομμάτι όπως έγινε με την  ΑΑΔΕ και το Taxis που σταδιακά υποκατέστησαν  τη γάγγραινα της Εφορίας.

Οι δανειστές μάς ανάγκασαν να δημιουργήσουμε μια νέα δομή δίπλα στην παλιά στην οποία οι κυβερνήσεις δεν είχαν απόλυτο έλεγχο και οι αρμοδιότητες των εφοριών περνούσαν σταδιακά στη νέα υπηρεσία παρά τις διαμαρτυρίες του βαθέος κράτους και των συνδικαλιστών. Σήμερα οι ουρές και οι ταλαιπωρίες στις ΔΟΥ έχουν γίνει ανάμνηση.

Όποια κυβέρνηση τολμήσει να κάνει  το ίδιο π.χ. με τον ΕΦΚΑ θα αντιμετωπίσει μεν τη μήνιν μερικών χιλιάδων αργόσχολων αλλά και την ικανοποίηση μερικών εκατομμυρίων… θυμάτων.

Ο ΕΦΚΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν δεκάδες παρόμοιοι… έλη στο Ελληνικό Δημόσιο. Ισχυρότερος όλων αυτών παραμένει ο θύλακας της δημόσιας παιδείας ο οποίος θυμίζει τις συνθήκες κράτους εν κράτει με τις οποίες λειτουργούσαν κάποτε ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ με τους συνδικαλιστές να διοικούν κατά το δοκούν και τους διευθυντές και υπουργούς να παριστάνουν τους κομπάρσους

  Για τη συνέχεια Capital

Δεν θέλω να σας απογοητεύσω κύριε Στούπα αλλά η “επανάσταση” που ζητάτε και έχει ανάγκη ο τόπος δεν πρόκειται να γίνει στο ορατό μέλλον. Κι αυτό διότι πολύ απλά η εμπροσθοφυλακή του δημοσίου είναι οι ίδιοι οι υπουργοί και οι βουλευτές που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν δουλέψει πραγματικά ποτέ στη ζωή τους και συντηρούνταν ανέκαθεν από τον δημόσιο κορβανά. Το μόνο πράγμα που έχουν μάθει είναι να λουφάζουν στο δημόσιο και να το αρμέγουν, γι’ αυτό και τα ρουσφέτια που σπεύδουν να κάνουν όταν εκλεγούν είναι κυρίως να διορίσουν συγγενείς και φίλους ως μετακλητούς υπαλλήλους ή ως υπαλλήλους στη Βουλή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και Προέδρους Δημοκρατίας αναδεικνύουμε πάντα δημοσίους υπαλλήλους (πιθανώς γι’ αυτό και η εκλογή του επιχειρηματία Τραμπ στις ΗΠΑ έκανε πολλούς δικούς μας πολιτικούς να βγάλουν φλύκταινες). 

Πάνω σ’ αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία που θέλει το παρασιτικό κράτος “πατερούλη”, επιστάτη και ρυθμιστή των πάντων έχει θεμελιωθεί η οικονομία μας, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει αυτό διότι οι δυνάμεις αδρανείας και τα ιδιοτελή και κομματικά συμφέροντα είναι τεράστια. Είναι χαρακτηριστικό ότι έπρεπε να χρεοκοπήσει πρώτα η Ελλάδα για να μας επιβάλουν σχεδόν δια της βίας οι ξένοι να συγχωνεύσουμε τα 180 διαφορετικά ασφαλιστικά ταμεία σε ένα.

Προσωπικά, αν έπρεπε να απονείμω κάπου το βραβείο της πιο αηδιαστικής δημοσιοϋπαλληλικής συμπεριφοράς, θα το έδινα χωρίς δεύτερη σκέψη στην ηγεσία της Πυροσβεστικής επί ΣΥΡΙΖΑ η οποία, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα με ιδιαίτερα σοκαριστικό τρόπο, όχι μόνο προσπάθησε να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της για την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι, αλλά έπαιζε και ελεεινά παιγνίδια στις πλάτες του ανήμπορου κοσμάκη αφήνοντάς τον εσκεμμένα να καεί αβοήθητος για να φάει ο ένας αξιωματικός τη θέση του άλλου. Νομίζω ότι οι συγκεκριμένοι αναίσθητοι ένστολοι τύποι που μιλούσαν μεταξύ τους συνωμοτικά με χυδαιότερο τρόπο και από νονούς της νύχτας, κερδίζουν επάξια το παραπάνω βραβείο διότι γκρέμισαν και τις τελευταίες αμφιβολίες που είχαμε για την ανικανότητα, τη σαπίλα και τη διαφθορά της ελληνικής κρατικής μηχανής.

Stirlitz