Το μαρτύριο της επιδρομής των τσετών, με τους ξυλοδαρμούς, τις λεηλασίες και τους βιασμούς, κράτησε πέντε ολόκληρα μερόνυχτα. Κι αφού πια είχαν κορέσει κάθε ταπεινό τους ένστιχτο, τα άτακτα μπουλούκια τους τραβήχτηκαν σε άλλους τόπους για να συνεχίσουν το μισητό τους έργο.

Θα ’ταν η 10η του Σεπτέμβρη, όταν μπήκαν στα Αλάτσατα τμήματα του τούρκικου στρατού. Η πρώτη διαταγή τους ήταν να παρουσιαστούν όλοι οι άντρες από 18 χρονών μέχρι 60 χρονών.

Έτσι μάζεψαν όλους όσοι δεν είχαν καταφέρει να φύγουν. Ανάμεσά τους ο Δημητρός μας, ο θείος Τζώρτζης, που γλίτωσε την κακοποίηση χάρη στο ματωμένο σεντόνι με το οποίο είχε κουκουλωθεί, όχι όμως και την αιχμαλωσία, οι δύο θείοι Γιαννακός και Δημήτρης Κακογιάννης, κι άλλοι πολλοί φίλοι και συγγενείς της οικογένειας. Ο πατέρας από κεραμίδι σε κεραμίδι είχε ξεφύγει στην αρχή από τους τσέτες, μα δεν ξαναφάνηκε ποτέ πια. Κάπου άφησε το κορμί του. Ποιος ξέρει πώς… Πάντως ανάμεσα στους αιχμαλώτους Αλατσατιανούς δεν ήταν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο pontos-news.gr