Επίμετρο:  (… Τα «εάν» της Ιστορίας με τις ύστερες αναγνώσεις τους …) – «…Μια έκκληση και προτροπή προς την «Ελίτ» της Ελλάδας…»

Τον Μάιο του 1940, κι ενώ η χιτλερική Γερμανία εισβάλλει στη Γαλλία, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αναλαμβάνει πρωθυπουργός, επικεφαλής της βρετανικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας, αντιμετωπίζοντας τη δυσπιστία του βασιλιά και την επιφυλακτικότητα των βουλευτών του ίδιου του κόμματός του.

Η ταινία «Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΩΡΑ» (DARKEST HOUR) δίνει το έναυσμα για πολλές συζητήσεις γύρω από τις δημοκρατικές αρχές, τον πατριωτισμό, την ελευθερία και τα χαρακτηριστικά του πολιτικού ηγέτη.

Ουίνστον Τσώρτσιλ. Διπολικός,  άλλοτε  σε  μανία  και  άλλοτε σε βαθιά κατάθλιψη (… σύμφωνα με τη δική του περιγραφή «με ακολουθούσε παντού ο μαύρος σκύλος»…). Αλκοολικός, καπνιστής, βουλιμικός. Αντιφατικός, αμφιθυμικός, τζαναμπέτης, εγωπαθής, ανεμόμυλος, ισχυρογνώμων, κυνικός, κυκλοθυμικός, σαρκαστικός.

(… “Αν ήμουν σύζυγός σας, θα σας έβαζα δηλητήριο στο ποτήρι” …), του λέει τσιριχτά η Λαίδη Άστορ. (…“Κι εγώ, αν σας είχα σύζυγο, θα το έπινα ευχαρίστως”…), απαντάει καλόκαρδα πρόσχαρος.

(… “Σερ, είστε μεθυσμένος”, του είχε επισημάνει κάποια κυρία… “Κι εσείς κυρία μου είστε άσχημη. Ναι κυρία μου το πρωί, όμως  εγώ θα είμαι νηφάλιος ενώ εσείς θα είστε άσχημη μια ζωή”).

• Τα παραπάνω επίθετα, και πολλά άλλα, ψιθύριζαν οι σύντροφοί του στο Συντηρητικό Κόμμα, όταν διέσχιζε τους διαδρόμους της Βουλής των Κοινοτήτων. (…‘’Κατεβάζει εκατό ιδέες την ημέρα και οι 96 είναι για πέταμα’’…), ψιθυρίζει ο λόρδος Χάλιφαξ στον τέως Πρωθυπουργό Τσάμπερλεν, στην ταινία ‘’Οι Πιο σκοτεινές ώρες’’. Και βεβαίως είχε το δίκιο του:
• Αυτός δεν ήταν που, το 1915, οδήγησε στη σφαγή το στρατό της Κοινοπολιτείας, στην Καλλίπολη, ως πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου;
• Αυτός δεν ήταν που στήριξε τον Βασιλιά Εδουάρδο Η΄, όταν όλη η νομενκλατούρα των Ανακτόρων και ευρύτερα το πολιτικό σύστημα τον ανάγκασε σε παραίτηση λόγω της σχέσης του με την Αμερικανίδα ερωμένη του Μπέσι Σίμπσον, θέλοντας να την κάνει από «κοινή θνητή» Βασίλισσα αλλά και λόγω του κρυφού και παρασκηνιακού ενδοτισμού του στη δύναμη του Χίτλερ και στα σχέδια της Γερμανίας;
• Αυτός δεν ήταν που εγκατέλειψε το κόμμα του για να προσχωρήσει στους φιλελεύθερους του Λόιντ Τζωρτζ, για να επανακάμψει αργότερα;
• Αυτός δεν ήταν που χαιρέτησε, με τις γνωστές αντιφάσεις και παλινδρομήσεις του, την ανάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από τον Μουσολίνι και μετά την εισβολή των Ιαπώνων στη Μαντζουρία, στο πλαίσιο του αντικομμουνισμού του; (… ‘’Ο καπιταλισμός έχει ένα μόνιμο ελάττωμα: την άνιση κατανομή του πλούτου. Ο σοσιαλισμός έχει μόνο ένα προτέρημα: την ίση κατανομή της φτώχειας’’…, έλεγε).

2. Ναι. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος Πολιτικός βρέθηκε μόνος και όρθιος στην αντιπολίτευση όταν οι νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και  η  Μεγάλη  Βρετανία, ανέχτηκαν την καταπάτηση της Συνθήκης των Βερσαλλιών από το ανερχόμενο «τέρας της μπυραρίας του Μονάχου» (…‘’Αν ο Χίτλερ εισέβαλε ποτέ στην κόλαση, θα έκανα τουλάχιστον μία θετική τοποθέτηση υπέρ του διαβόλου στη Βουλή μας’’…είχε πει ο Τσόρτσιλ).

Την περίοδο εκείνη οι πάντες έκλειναν τα μάτια στους μαζικούς εξοπλισμούς της ναζιστικής πλέον Γερμανίας, στην προσάρτηση της Ρηνανίας και της Αυστρίας σε συνδυασμό με τις κλιμακούμενες προκλήσεις με αιχμή τη στρατηγική του ζωτικού χώρου.

Όταν ο Τσάμπερλεν κατέβαινε περιχαρής τις σκάλες του αεροπλάνου μετά την υπογραφή στο Μόναχο της ‘’Συνθήκης Ειρήνης’’, κουνώντας υπερήφανος ένα χαρτί υπό τις ιαχές των εκπροσώπων της Βουλής, του Τύπου και του λαού, με ιαχές ανακούφισης από τους ειρηνόφιλους και κουρασμένους Βρετανούς, αυτός ήταν ριζικά αντίθετος, μόνος και όρθιος.

Αυτός όμως φώναζε ως «τρελός λαγός», προειδοποιούσε, κραύγαζε και κατήγγελλε την τύφλωση των «στρουθοκαμήλων πολιτικών» κάτω από τις αποδοκιμασίες όλων. Όλων!

• Ο Τσόρτσιλ βροντοφώναζε, με πίστη στη Δημοκρατία και την Ελευθερία, πόσο αναξιόπιστος είναι ο Αδόλφος Χίτλερ, με τις πολεμικές ιαχές του και τις βάρβαρες προκλήσεις του, με τις αρνήσεις και τους αφορισμούς του στους Δημοκρατικούς θεσμούς, στις ατομικές και τις συλλογικές ελευθερίες, στις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες Εθνών και Λαών. Επισήμαινε με εμφαντικό και κατηγορηματικό τρόπο πόσο ψεύτης και δολοφόνος είναι ο Χίτλερ, παραπέμποντας στα γνωστά παράλογα προτάγματά του για το πεπρωμένο της Αρίας Φυλής, για την παγκόσμια εβραϊκή συνομωσία και για την ανάγκη απόκτησης ζωτικού χώρου για το χιλιόχρονο Γ΄ Ράιχ.

Ο Τσόρτσιλ ήταν μόνος, σχεδόν. Εισπράττοντας πάντα αρνήσεις και ειρωνικά σχόλια με άθλια υπονοούμενα από τους δικούς του, τους Συντηρητικούς, αλλά και κριτική από μια «ειρηνόφιλη» τάση της Εργατικής αντιπολίτευσης.

• Τελικά ποιος είχε δίκιο; Ένα είναι σίγουρο και ιστορικά επιβεβαιωμένο, ότι η περίφημη «Συνθήκη του Μονάχου», σε λίγο χρόνο μετά την υπογραφή της, έγινε κουρελόχαρτο. Η κατάληψη της Τσεχίας έδειξε τον Χίτλερ ως τον μεγάλο ψεύτη, που στο κεφάλι του είχε ένα δεύτερο θανάσιμο σχέδιο: την κατάληψη της Ευρώπης και το Ολοκαύτωμα. Οι Τσέχοι χαρακτήρισαν τους Βρετανούς προδότες της Συνθήκης. Δεν μάσησαν τα λόγια τους.

3. Το κείμενό μας αυτό δεν φιλοδοξεί σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει είτε τις εμβριθείς αναλύσεις των κριτικών του κινηματογράφου, είτε τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις των Ιστορικών.

Το κείμενό μας αναφέρεται σχηματικά και αποσπασματικά στα «καπρίτσια» της ιστορίας, στις αμφιθυμίες των Ηγετών, στις «σκοτεινές ώρες» των μεγάλων αποφάσεων, στα μεγάλα διλήμματα για τα «εάν» της ιστορίας, με αναφορά τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Την έξοχη ταινία του σκηνοθέτη Τζο Ράιτ την είδαμε μαζί αρκετές φορές, γιατί πυροδοτούσε ένα διαχρονικό και αντιπαραθετικό φιλικό διάλογό μας για τα «καπρίτσια» και τα «εάν» της ιστορίας.

         Αδιαμφισβήτητα, η ταινία είναι εξαιρετική και συναρπαστική, αν και έχει  αρκετές ιστορικές αποσιωπήσεις, ανακρίβειες και αναντιστοιχίες. Όμως, υπάρχει κάτι άλλο, πέρα από το ταλέντο του σκηνοθέτη και πέρα από τη συγκλονιστική ηθοποιία του Γκάρυ Όλτμαν.

Είναι οι στιγμές που, εστιάζοντας στη Βρετανία, αποκαλύπτουν τις πολιτικές παλινωδίες και τις αμφισημίες του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, μαζί με τις θανάσιμες αμφιβολίες του πριν τελικά ληφθεί η «Μεγάλη Απόφαση» – για την είσοδο της Μεγάλης Βρετανίας στον πόλεμο. Αυτές καταγράφονται σαν μια κινηματογραφική φούγκα σε τρία μέρη, συνδεδεμένες με τις τρεις εμφανίσεις του Τσόρτσιλ στην Βουλή.

• Από τα εκατοντάδες βιβλία, από τα πολλά κινηματογραφικά έργα, τις δεκάδες τηλεοπτικές σειρές και τα ντοκιμαντέρ, αξιολογούμε τέσσερις ταινίες οι οποίες απομονώνουν όχι μια αλλά τέσσερις περιόδους σε αντίστοιχες ‘’σκοτεινές ώρες’’ από την πολυκύμαντη διαδρομή του Τσόρτσιλ, την πλούσια βιογραφία του και τη δική του Ιστορία για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (… «Η Ιστορία θα είναι καλή μαζί μου, επειδή σκοπεύω να την γράψω ο ίδιος», είχε δηλώσει ο Τσόρτσιλ γεμάτος αυτοπεποίθηση). Παραλείπουμε να αναφερθούμε στις πρόσφατες ταινίες που αναφέρονται στα γεγονότα της εποχής, αλλά όχι στον Τσόρτσιλ, τη ‘’Δουνκέρκη’’ και το φιλμ ‘’Their Finest’’, με το μοναδικό συγκινησιακό φορτίο.

4. Ας αρχίσουμε από την πρώτη και παλαιότερη ταινία με τίτλο, ‘’The Gathering Storm’’‚.

Ένας εκπληκτικός ηθοποιός της γενιάς μας, ο Άλμπερτ Φίνευ και η Βανέσσα Ρεντγκρέϊβ στο ρόλο της συζύγου του, μας μαγεύουν περιδιαβάζοντας την Αγγλική ύπαιθρο. Εκεί καταφεύγει ο Τσόρτσιλ για να δαμάσει την κατάθλιψή του από την αεργία και την έλλειψη αναγνώρισης. Ζωγραφίζει μόνο τοπία. Χτίζει τούβλινους τοίχους. Ταΐζει γουρούνια (… ‘’Μία γάτα κοιτάει προς τα κάτω για να δει έναν άνθρωπο και ένας σκύλος κοιτάζει ψηλά για να δει έναν άνθρωπο. Αλλά ένα γουρούνι κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια και βλέπει έναν όμοιο του’’ …). ‘’Γουρουνάκι μου’’ τον αποκαλεί χαϊδευτικά η γυναίκα του, η Κλεμεντίνη, και απαξιωτικά «γουρούνι» οι συνάδελφοί του.

• Η πρώτη σκηνή της ταινίας αυτής, σε μια σχεδόν άδεια Βουλή των Κοινοτήτων όπου εκλέγεται με τους Τόρις, προβάλλει μια θλιβερή και άτονη ομιλία για την απώλεια των Ινδιών. ’’Έχω τελειώσει’’, λέει στη γυναίκα του. Κι εδώ αρχίζει η πρώτη ‘’σκοτεινή ώρα’’, που κράτησε σχεδόν μια δεκαετία. Στο τέλος του φιλμ, επιστρέφει θριαμβευτής ως πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου, όταν δικαιώνεται στις προβλέψεις του για την πορεία του ναζισμού. ‘’Ο Ουίνστον επιστρέφει’’, αυτό είναι το μήνυμα που κυκλοφορεί πριν από την άφιξή του στο Υπουργείο.

5. Η δεύτερη ταινία (‘’Τσόρτσιλ’’)ƒ εστιάζει στις τρεις ημέρες πριν από την απόβαση στη Νορμανδία.

Οι Αμερικανοί συμμετέχουν πλέον στον πόλεμο και ο Στρατηγός Αϊζενχάουερ αναλαμβάνει την αρχιστρατηγία όλων των συμμαχικών δυνάμεων. Ο Τσόρτσιλ αναλώνει τις δυνάμεις του για να ματαιώσει την απόβαση στη Νορμανδία και την D-day. Θεωρεί πως είναι λάθος η απόβαση που θα στοιχίσει χιλιάδες ζωές.

Οι στρατηγοί, μαζί και ο δικός του στρατηγός Μοντγκόμερι, δεν τον «ακούν» πια. Ακόμη και ο «Μόντι», που συνέτριψε την ‘’αλεπού της ερήμου’’ το στρατάρχη του Χίτλερ Ρόμελ στην Αφρική και στις ακτές της Μεσογείου, του βγάζει γλώσσα. Τον καλούν να μην ανακατεύεται στα στρατιωτικά. Ποιον, αυτόν που έσωσε το στράτευμα της Βρετανίας στην Δουνκέρκη! Όμως ο Τσόρτσιλ δεν αντέχει τον παραγκωνισμό και την ταπείνωση. Επισκέπτεται τα αγήματα. Τον «κυνηγάνε» να μη μιλήσει στους στρατιώτες. Κάνει ολόκληρη παράσταση ενώπιον του Βασιλέως. Χαμογελάει, όταν αναβάλλεται για μια δυο μέρες η απόβαση λόγω σφοδρής κακοκαιρίας.

«Οι σκοτεινές ώρες» επανέρχονται. Σχεδόν τον θέτουν υπό επιτήρηση. 

Η απόβαση στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Παρ΄ όλα αυτά, αμέσως, ο ίδιος ως Πρωθυπουργός απευθύνει ραδιοφωνικό μήνυμα με τον ‘’δικό’’ του ανεπανάληπτο τρόπο, συνεγείροντας τους ακροατές στο πατριωτικό, αλλά και ρεαλιστικό του μήνυμα. Δεν έχει τελειώσει ο πόλεμος ακόμη. Και οι θυσίες θα είναι ακόμα πιο μεγάλες.

6. Η τρίτη ενσάρκωση στην οθόνη του Τσόρτσιλ είναι στην τηλεοπτική σειρά  ‘’The Crown’’ – ‘’Το Στέμμα’’„.

Η σειρά περιγράφει την Ιστορία από τη στέψη της νεαρής και άπειρης Βασίλισσας Ελισάβετ. Για μια μεγάλη χρονική περίοδο, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ συνοδεύει και συμβουλεύει τη Βασίλισσα, μέχρι την παραίτησή του.

Πάντα αντιπαθής στους αυλικούς, με όλα τα χαρακτηριστικά του να αναδεικνύονται στη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του, μέχρι άλλη μια ‘’σκοτεινή ώρα’’. Την αναγκαστική παραίτηση, αυτού του εμψυχωτή και νικητή του πολέμου,  λόγω γήρατος. Κι εδώ η αποχαιρετιστήρια ομιλία του στη Βουλή είναι αυτοσαρκαστική και κυνική. Εγωκεντρική και πνευματώδης.

7. Τέλος, ας έρθουμε  όμως  στην  τελευταία  ταινία,  την  πολυσυζητημένη ‘’Η Πιο Σκοτεινή ώρα’’.

Η ταινία αυτή αρχίζει με την ‘’αποκατάσταση’’. Την ολοκλήρωση του ονείρου του Τσόρτσιλ να γίνει Πρωθυπουργός και να συντρίψει τον πανίσχυρο Χίτλερ. Την Πρωθυπουργία του δεν του την προσφέρει το κόμμα του. Προέκυψε από την ιστορική αναγκαιότητα και κυρίως από την αδιαπραγμάτευτη απαίτηση του Εργατικού Κόμματος για το σχηματισμό Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας.

Η Μ.Βρετανία αναγκάζεται να κηρύξει τον πόλεμο στους ναζιστές, όταν η Γερμανία εισβάλλει στην Πολωνία και τη διαμοιράζει με την Σοβιετική Ένωση, μέσα από τη συγκυριακή λυκοσυμμαχία Χίτλερ – Στάλιν, όπως σηματοδοτήθηκε από το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ.

Σε αυτό το κρίσιμο διάστημα, οι ορδές των Γερμανών Ναζιστών και των Ιταλών Φασιστών είτε έχουν εισβάλλει, είτε σχεδιάζουν αιφνιδιαστικά και απρόκλητα να εισβάλλουν, για να κατακτήσουν την Ελλάδα, τις χώρες των Βαλκανίων και, στο Βορρά, τη Νορβηγία, ενώ προωθούν την επέλασή τους στο Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Γαλλία.

‘’Μα καλά’’,  αναρωτιέται  ο Βασιλιάς  Γεώργιος…,  ‘’δεν  υπήρχε  άλλος;’’           Ο Τσόρτσιλ τα έχει κάνει όλα μαντάρα, από την Καλλίπολη μέχρι την Νορβηγία. Ο παραιτούμενος Τσάμπερλεν απαντά ότι η επιλογή δεν ήταν δική του. Η δική του επιλογή και του Κόμματος των Τόρις ήταν ο λόρδος Χάλιφαξ, προσωπικός φίλος του Γεωργίου και «ειρηνόφιλος» μέχρι το μεδούλι, έτοιμος για διάλογο και συμφωνία με τον Χίτλερ. …‘’Τον Τσόρτσιλ τον  επέβαλε η αντιπολίτευση’’... Οι Φιλελεύθεροι και οι Εργατικοί. …‘’Αυτόν εμπιστεύονται, διαφορετικά δεν συμμετέχουν στην Κυβέρνηση’’…

Ο Βασιλιάς τον καλεί και του αναθέτει το σχηματισμό της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Όταν του φιλάει το χέρι ο νέος Πρωθυπουργός, «ο Τραυλός Βασιλιάς» επιδεικτικά σκουπίζει το χέρι του πίσω από την πλάτη του.  Ένας δικός του ψιθυρίζει στον Τσόρτσιλ. … ‘’Είναι έκπληξη. Όλοι περίμεναν τον Χάλιφαξ’’… Και αυτός απαντάει πικρόχολα, πως «με διάλεξαν για να με εκδικηθούν!»

Όλα αυτά τα χρόνια ο Ουίνστον ‘’βόγγαγε‘’ ως αποσυνάγωγος, στιγματισμένος, αποξενωμένος στο περιθώριο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Στην αρχή ασκούσε κριτική από διαίσθηση, στη συνέχεια ύψωνε τους τόνους και με στοιχεία που τον προμήθευαν δυο δικοί του άνθρωποι από υπηρεσίες. Στοιχεία φωτιά.

Άφησαν τον Χίτλερ να εξοπλίζεται, αμελώντας να προετοιμαστούν.  Στον αέρα η Γερμανία έχει γίνει κυρίαρχη. Στο έδαφος, η συντριπτική υπεροχή σε μηχανοκίνητες θωρακισμένες μεραρχίες του Γκουντέριαν και στον αέρα η Λουφτβάφε του «ιερακα-Γκέρινγκ», δίνουν την υπεροχή στον ‘’Blitzkrieg’’, «τον πόλεμο αστραπή».

Την ίδια ώρα, οι Βρετανοί πολιτικοί στο όνομα του ρεαλισμού, της διπλωματίας και του «κατευναστικού φιλοειρηνισμού», πρότειναν διαρκώς τη μείωση των δαπανών για το στρατό, στην απελπισμένη προσπάθεια του συμβιβασμού και της ψευδαίσθησης για την επιδίωξη της Ειρήνης.

‘’… Ας ενθυμούμεθα τούτο, η αδυναμία μας -στην αεροπορία– δεν αφορά μόνο τους εαυτούς μας, αφορά και τη σταθερότητα της Ευρώπης…’’,  έλεγε ματαίως ο Τσόρτσιλ. Η ώρα της κρίσης πλησίαζε. Σε λίγες ημέρες θα παραδίδονταν το Βέλγιο και η Ολλανδία.  Η γραμμή Μαζινώ θα κατέρρεε και, μαζί με αυτή, η υποταγή της Γαλλίας ήταν νομοτελειακή, σε συνδυασμό με το περιβόητο «Pourquoi?», το «Γιατί» (να πολεμήσω;) της πλειονότητας των Γάλλων πολιτών.

8. Οι ‘’σκοτεινές  ώρες’’ για τον Τσόρτσιλ διαρκούν τέσσερις ημέρες, τον Μάιο του 1940.

Σε αυτή τη χρονική περίοδο που, αφού είχε αναδειχτεί ως Πρωθυπουργός, διαψεύδονται όλες οι προβλέψεις του, ότι χώρες της Ευρώπης μπορούν να ανακόψουν την προέλαση της Γερμανίας με την αντίστασή τους. Τότε, που η Ολλανδία πέφτει, το Βέλγιο συνθηκολογεί και η Γαλλία του Βισύ προετοιμάζει την παράδοση. Τότε, που το σύνολο σχεδόν των Βρετανικών στρατευμάτων βρίσκεται καθηλωμένο και παγιδευμένο στη Δουνκέρκη. Τότε, που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούζβελτ, στο όνομα της ουδετερότητας, αρνείται κάθε στρατιωτική βοήθεια. 

Ακριβώς σε αυτή τη χρονική φάση τα μέλη του Πολεμικού Συμβουλίου της Βρετανίας, άλλοι τον προτρέπουν και άλλοι τον πιέζουν φορτικά, καταναγκαστικά, να δεχτεί την πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών, Χάλιφαξ, για προσφυγή στις «καλές υπηρεσίες» του Μουσολίνι προκειμένου να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ με στόχο την παύση των εχθροπραξιών. Τότε, εκείνη τη στιγμή του προτείνουν να δεχτεί τη σύναψη ενός «Συμφώνου Ειρήνης». Ένα κατ’ ευφημισμόν «Σύμφωνο Ειρήνης», για να ξορκίσουν την αδυναμία τους, την ήττα τους, την υποταγή τους, την εθνική, πολιτική και πολιτισμική ταπείνωσή τους.

• Μια πολύ έντονη σκηνή της ταινίας είναι όταν ο Τσόρτσιλ μπαίνει στην προσωπική του τουαλέτα, με το μπουκάλι ουίσκι και το κρυστάλλινο ποτήρι του. Τηλεφωνεί απεγνωσμένα και ικετεύει τον Ρούσβελτ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, δεσμευμένος με τις αποφάσεις της Γερουσίας, αρνείται κάθε βοήθεια. Η απάντησή του ήταν πρωτοφανής ‘’ελάτε στα σύνορα με τον Καναδά, για να σύρετε τα αεροπλάνα στον Καναδά χωρίς μηχανικά – τεχνικά μέσα αλλά μόνο με ένα κοπάδι άλογα’’. Επιστρέφει στο Πολεμικό Συμβούλιο συγχυσμένος και αποκαρδιωμένος.

Για μερικές ώρες, αλλάζει τακτική και, φαινομενικά, υποκύπτει στις πιέσεις του Χάλιφαξ και του Τσάμπερλεν. Προσπαθεί να υπαγορεύσει στην γραμματέα του το λόγο του προς το Κοινοβούλιο και το Λαό, για την πρότασή του για διαπραγματεύσεις. Όμως δεν μπορεί, καταρρέει. Οι λέξεις τον εγκαταλείπουν, μουρμουρίζει και τραυλίζει ακατάληπτα.

Φαίνεται ότι αυτή την πρόταση ήταν αδύνατο να την υπηρετήσει, ήταν πέρα από τη σκέψη του και την πίστη του, πέρα από τις δυνάμεις του.

• Ο από  μηχανής Θεός, «ο Βασιλεύς Γεώργιος» …, εμφανίζεται στο σπίτι του. ‘’… Είμαστε πια μόνοι…’’  λέει  ο Τσόρτσιλ αποκαρδιωμένος.  Ο  Βασιλιάς  του απαντά με απρόσμενη αποφασιστικότητα, σταθερότητα και καθαρότητα,  ‘’… Εγώ δεν πάω στον Καναδά.  Δεν  είμαστε μόνοι, Πρωθυπουργέ, έχουμε ο ένας τον άλλον.  Μίλα με τον λαό σου…’’ .

Έτσι, ενώ το Πολεμικό Συμβούλιο συνεδριάζει για να εγκρίνει την πρόταση προς τον Μουσολίνι, προκειμένου εκείνος να μεσολαβήσει προς τον Χίτλερ για την υπογραφή ενός «Συμφώνου Ειρήνης» με ταπεινωτικούς όρους για την Μεγάλη Βρετανία, οι Πολιτικοί Αρχηγοί και οι Στρατηγοί ψελλίζουν ’’…Χάσαμε τον Πρωθυπουργό…’’  και αναρωτιούνται πού είναι «ο Γέρος»; 

Την ίδια ώρα, αυτός ο ξεροκέφαλος «Γέρος» ήταν στο Μετρό, διαλεγόταν με τους Βρετανούς πολίτες, θέλοντας να μετρήσει τις διαθέσεις, τις σκέψεις και τον πατριωτικό σφυγμό του λαού του. Σε μια κινηματογραφικά δυνατή σκηνή, που όμως ιστορικά δεν επιβεβαιώνεται απολύτως και συγκεκριμένα. Επιστρέφει με το Μετρό στο Γουεστμίνστερ, παρακάμπτει τους καταπτοημένους στρατιωτικούς και τους «συμβιβασμένους και πονηρούς πολιτικούς».

• Ο Τσόρτσιλ απευθύνεται στις 13 Μαίου 1940 στην Κάτω Βουλή, την οποία συνεγείρει με τον μνημειώδη λόγο του, στον οποίο διακηρύσσει και την ιστορική φράση ‘’…We will never surrender…’’.

«… Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα. Εχουμε μπροστά μας ένα μαρτύριο της πιο οδυνηρής μορφής. Εχουμε μπροστά μας πολλούς, πολλούς μήνες αγώνα και πόνου.

Ρωτάτε ποια είναι η πολιτική μας. Μπορώ να πω ότι είναι το να διεξαγάγουμε πόλεμο από θαλάσσης, ξηράς και αέρος, με όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις και μ’ όλη τη δύναμη που μπορεί να μας δώσει ο Θεός. Να διεξαγάγουμε πόλεμο εναντίον μιας τερατώδους τυραννίας που κανείς ποτέ δεν την έχει υπερβεί στον σκοτεινό, αξιολύπητο κατάλογο της ανθρώπινης εγκληματικότητας.

Ρωτάτε ποιος είναι ο σκοπός.

Μπορώ ν’ απαντήσω με μια λέξη. Είναι η νίκη. Νίκη με κάθε κόστος, νίκη παρ’ όλο τον τρόμο, νίκη, όσο μακρύς και σκληρός και αν είναι ο δρόμος. Γιατί χωρίς νίκη δεν υπάρχει επιβίωση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Καμία επιβίωση για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, καμία επιβίωση για όλα όσα αντιπροσωπεύει η Βρετανική Αυτοκρατορία.

Θα πολεμήσουμε στη Γαλλία, θα πολεμήσουμε σε θάλασσες και ωκεανούς, θα πολεμήσουμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους αιθέρες, θα υπερασπίσουμε το νησί μας ό,τι και να μας κοστίσει, θα πολεμήσουμε στους διαδρόμους προσγείωσης, θα πολεμήσουμε στα χωράφια και στους δρόμους, θα πολεμήσουμε στους λόφους.

Δεν θα παραδοθούμε ποτέ! …».

Ακριβώς σε αυτή την κρίσιμη στιγμή ο Υπουργός Εξωτερικών, ο λόρδος Χάλιφαξ, ψιθυρίζει …‘’Μόλις επιστράτευσε  τις λέξεις στην υπηρεσία του πολέμου’’…

9. Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα που αναπόφευκτα γεννιούνται.

• Υπάρχει ιστορική αλήθεια σε όλες τις σκηνές της ταινίας;

Οι απαντήσεις δεν είναι μονοσήμαντες και απόλυτες. Μπορείτε να βρείτε εύκολα όλες τις ιστορικές και διαφορετικές παραλλαγές και ανακρίβειες σε αρκετές σκηνές και σε πλήθος δημοσιευμάτων. Από την πατρότητα της απόφασης για επιστράτευση του στόλου των 1000 περίπου ιδιωτικών σκαφών με στόχο την εκκένωση της Δουνκέρκης τα οποία μετέφεραν το στρατό στην Αγγλία μέχρι τη σκηνή στο μετρό του Λονδίνου, όπου συνομιλεί «με τον απλό λαό».

• Είναι αξιόλογα όλα τα προαναφερθέντα κινηματογραφικά έργα που προαναφέρθηκαν για την αναπαράσταση μιας εποχής;

Τα δικά μας σχόλια είναι θετικά αλλά και περιττά γιατί δεν είμαστε ιστορικοί αναλυτές και κριτικοί κινηματογράφου.

Σίγουρα όμως οι «Τσόρτσιλ» όλων των φιλμ που περιγράψαμε, όπως τον υποδύονται οι εξαίρετοι ηθοποιοί, από τον Άλμπερτ Φίνευ μέχρι τον Γκάρυ Όλντμαν, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, με συγκλονιστικές ερμηνείες.

• Υπάρχει κάποια σχέση και ιστορική ανάγνωση της εποχής εκείνης με το σήμερα και το Brexit;

Τα τρία από τα τέσσερα φιλμ που αναφέραμε γυρίστηκαν  την τελευταία διετία. Ωστόσο, σύμφωνα με αφιερώματα και αναλυτικά άρθρα στα Βρετανικά ΜΜΕ, τον Τσόρτσιλ ως «εμψυχωτή» και «Πατέρα» της νίκης ενάντια στον Χίτλερ τον «διεκδικούν» με επιλεκτικό και αντιφατικό τρόπο και οι μεν και οι δε.

Τον «διεκδικούν» και οι φλογεροί υποστηρικτές της Εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. και οι οργισμένοι αντίπαλοί τους, που ήθελαν και θέλουν την παραμονή της στις δομές και τους θεσμούς της Ενωμένης Ευρώπης.

Νομίζουμε, ότι η πιο εύστοχη απάντηση είναι μιας φίλης μας που γνωρίζει καλά και την Αγγλία και τον ιστορικό Τσόρτσιλ. Κατά τη γνώμη της, στην πραγματικότητα, η «επιστροφή» του Τσόρτσιλ στο προσκήνιο της σημερινής εποχής είναι μια κραυγή στη χειρότερη ιστορική στιγμή μετά τον πόλεμο για να δηλώσουν ‘’εδώ είμαστε’’. Η απομόνωση της μεγάλης χώρας από τον φυσικό της πολιτισμικό και γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης είναι ο τελευταίος σπασμός της Αγγλίας των πέντε θαλασσών σε ένα μεσαίου βεληνεκούς Εθνικό Κράτος. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήθελε,  ίσως  ποτέ,  ο Τσόρτσιλ ως ο «νικητής» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά  και ως «ηττημένος» της εποχής μετά τον πόλεμο.

Πάντως, τα έργα που ανασύρουν στην επικαιρότητα τον Τσόρτσιλ ως Πολιτικό και Ιστορικό Ηγέτη, κραυγάζουν, ‘’Είμαστε πάντα εδώ’’.

10. Τι είναι αυτό που μετατρέπει τον αυθεντικό πολιτικό Τσόρτσιλ, σε ιστορικό Ηγέτη Τσόρτσιλ;

Ας βρούμε την απάντηση στα δικά του λόγια, καθώς ένας φίλος του, διαβάζοντας το κείμενο που θα εκφωνήσει στο Κοινοβούλιο τον ρωτάει «πώς μπορείς να λες ψέματα;». Προφανώς αναφέρεται στην ηρωική παράγραφο στην οποία εμψυχώνοντας τον λαό, λέει ‘’… Σ΄ αυτόν τον πόλεμο, δεν είμαστε μόνοι. Η Γαλλία και οι Κάτω χώρες μάχονται ηρωικά…’’ Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά είναι παραμύθια, γιατί αυτές οι χώρες ουσιαστικά έχουν παραδοθεί. Και τότε ο Τσόρτσιλ απαντά με αφοπλιστικό τρόπο: ‘’…Είμαι υποχρεωμένος να διαποτίσω το λαό με το πνεύμα ενός αισθήματος που δεν γνωρίζει  ότι διαθέτει…’’

Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η συμβολή ενός Ηγέτη στην ψυχική ανάταση, στο δημοκρατικό ελεύθερο φρόνημα, στην εθνική αυτοπεποίθηση και στην ιστορική απόφαση ενός λαού.  Ως χαρισματικός και αδιαμφισβήτητος Μύστης με μια μυστική γλώσσα, με αρχέτυπες και παλλόμενες λέξεις, συνεγείρει το αίσθημα των πολιτών, αφυπνίζει έναν λαό με την περηφάνια και την αγάπη στην Πατρίδα, με την αδιαπραγμάτευτη ταύτιση του Λαού με το Έθνος, την «Αυτοκρατορία», την Κοινοπολιτεία και τη Δημοκρατία.

Αυτό το πατριωτικό αίσθημα για πολλά χρόνια είχε «υποταχθεί» από τις οικονομικές δυσκολίες της καθημερινότητας, από την κοινωνική περιθωριοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Βρετανικού λαού, από τις ψευδαισθήσεις μιας κουρασμένης πολιτικής και κοινωνικής ελίτ, από την παρατεταμένη και πολύμορφη κρίση του Μεσοπολέμου.

Βεβαίως, στο βάθος υπήρχε ως αόρατη δύναμη η ανιστόρητη και κερδοσκοπική τύφλωση ενός οικονομικού κατεστημένου, που σώρευε πλούτο και προνόμια μέσω οικονομικών συναλλαγών με τη ναζιστική Γερμανία. Που ερωτοτροπούσε πολιτικά με τον ναζισμό του Χίτλερ και το φασισμό του Μουσολίνι για να αντιμετωπίσει με απροκάλυπτη βία και πολεμικό φανατισμό το φάντασμα του Κομμουνισμού και για να τιθασεύσει τις επικείμενες πολιτικές και κοινωνικές εξεγέρσεις.

11. Είναι σαφές ότι αυτό το κυρίαρχο πατριωτικό αίσθημα και το ελεύθερο δημοκρατικό φρόνημα των Βρετανών έχει τις ιστορικές του αντιστοιχίες :

• με το ομόψυχο και το ομόθυμο ΟΧΙ των Ελλήνων και με την σθεναρή και επική αντίστασή τους ενάντια στο Φασισμό του Μουσολίνι και το ναζισμό του Χίτλερ,
• με την ανεπανάληπτη αντίσταση της Σοβιετικής Ένωσης με αποκορύφωμα την εποποιία του Στάλινγκραντ, με την ψυχωμένη αντοχή τους και τις πρωτόγνωρες θυσίες τους,
• με την τελική απόφαση των ΗΠΑ, μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, να εγκαταλείψει την ουδετερότητά της, να συμμαχήσει με τη Βρετανία και την Σοβιετική Ένωση και να συμβάλλει με καταλυτικό τρόπο στην ήττα του Φασιστικού και Ναζιστικού Άξονα.

Μέσα από αυτά τα ορόσημα, με χιλιάδες μάχες στην Ευρώπη, στην Αφρική και την Ασία, με θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων (στρατιωτών και αμάχων), άλλαξε «ο ρους της Ιστορίας», τελείωσε νικηφόρα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και αναδύθηκε μια νέα εποχή για τον κόσμο. 

Όμως πρέπει να επισημανθεί και μία ιστορική αλήθεια για τη χώρα μας, που διαχρονικά έχει προσφέρει τόσα πολλά στον αντιφασιστικό και τον αντιναζιστικό αγώνα. Η Ελλάδα μεταπολεμικά βίωσε ένα απεχθέστατο ιστορικό και πολιτικό παράδοξο (… και με ευθύνη της Αγγλίας και του Τσώρτσιλ προσωπικά…). Βίωσε τον εμφύλιο σπαραγμό και το μετεμφυλιακό ακρωτηριασμό της Δημοκρατίας, βίωσε τις αναμετρήσεις του Ψυχρού Πολέμου, την επιβολή μιας 7χρονης Δικτατορίας και την τραγωδία του Ελληνισμού με την εισβολή και την κατοχή της Βόρειας Κύπρου, από τη Φίλη και Σύμμαχο Τουρκία (… με την προκλητική ανοχή και ευμενή στάση των Συμμάχων μας…).

12. Το μήνυμα της φράσης του Τσόρτσιλ «Είμαι υποχρεωμένος να διαποτίσω το λαό με το πνεύμα ενός αισθήματος που δεν γνωρίζει ότι διαθέτει» δίνει ίσως απάντηση στο ερώτημα αν η ταινία είναι καλή ή όχι.

Η ταινία είναι διαφορετική, είναι άλλη. «Η Πιο Σκοτεινή Ώρα» ηλεκτρίζει τους θεατές, δονεί τις καρδιές τους με λέξεις και εικόνες, συγκλονίζει με μηνύματα τις ψυχές τους. 

• Ο Τσόρτσιλ, ως Ηγέτης (με το Η κεφαλαίο), ηλέκτρισε την κοινωνία ολόκληρη και εμψύχωσε τους Βρετανούς πολίτες με μια ιστορική και σκληρή υπόσχεση, που συνόψισε με τις λέξεις «…Δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα…».  Αυτές οι λέξεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις βιωματικές αλήθειες ενός λαού, με τη στρατηγική της νίκης και με ένα ανεπανάληπτο ιστορικό αποτύπωμα. 

13. Τέλος, επιλέξαμε να κάνουμε συνδυαστικά ειδική μνεία στο ‘’Their Finest’’†, με το μοναδικό συγκινησιακό φορτίο. Προβάλλει ως μια βιωματική «μετα-ταινία», ένα «μεταφίλμ» με πρωταγωνιστές «εκατομμύρια καθημερινούς Τσόρτσιλ», χωρίς αναφορές σε Ηγέτες και επώνυμους πρωταγωνιστές.

Εκατομμύρια άνθρωποι – πολίτες της διπλανής πόρτας αφηγούνται την πραγματική και μεγάλη Ιστορία με τις δικές τους διαδρομές, με τη ζωή τους, με τους αγώνες, τις θυσίες και τα δράματά τους, αλλά και με την πίστη τους στην πατρίδα, τη Δημοκρατία, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα.

Αυτή η «μετα-ταινία» αναδεικνύει στο προσκήνιο εκατομμύρια ανθρώπους :

• να βιώνουν τη ζωή, τους φόβους, τις «μικροχαρές», τις θυσίες και το θάνατο με περηφάνεια και αξιοπρέπεια,
• να διατηρούν τις ευαισθησίες τους, το χιούμορ τους, την ανθρωπιά τους και την αλληλεγγύη προς τους άλλους,
• να ανανεώνουν την πίστη τους σε αρχές, αξίες, ιδέες και ιδανικά και την αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία.
  • Αυτή η «μετα-ταινία» αναδεικνύει στο προσκήνιο εκατομμύρια Βρετανούς-Πατριώτες, με μουσική υπόκρουση τις σειρήνες, με σκηνικό τα καταφύγια και τα ερείπια των βομβαρδισμών, και μέσα στην απόλυτη φτώχεια, να εμπνέονται με την απόφασή τους ‘’…Ποτέ δεν θα παραδοθούμε…’’, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα τις συνακόλουθες θυσίες, ελπίδες και προσδοκίες τους για έναν ειρηνικό, καλύτερο, δημοκρατικό και δίκαιο κόσμο.

14. Το έναυσμα για το αναλυτικό μας Κείμενο μας το έδωσε η προβολή της ταινίας «Η πιο Σκοτεινή Ώρα» και ο εμφανής σκοπός μας ήταν να αναπαραστήσουμε μία κρίσιμη ιστορική περίοδο, με επίκεντρο τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, με διακύβευμα τη Δημοκρατία και την Ελευθερία και με συσχέτιση τη νικηφόρα σύγκρουση των Εθνών και των Λαών απέναντι στο Ναζισμό του Χίτλερ, στο Φασισμό του Μουσολίνι και στο Μιλιταρισμό της Ιαπωνίας.

Για την πληρέστατη εικόνα του Μεγάλου Πολέμου (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) θεωρήσαμε αναγκαίο και σκόπιμο να δώσουμε έμφαση στη συνδυαστική παραπομπή στις εξής εφτά (7) ταινίες αναφοράς:

(α.)  «Η Πιο Σκοτεινή Ώρα» (Darkest Hour).

Κορυφαία Ιστορική δραματική ταινία, για τη μεγάλη απόφαση της Μεγάλης Βρετανίας να αντιταχθεί σθεναρά στη Γερμανία του Χίτλερ, σε σκηνοθεσία του  ταλαντούχου Joe Wright και τον συγκλονιστικό Gary Oldman στο ρόλο του Τσόρτσιλ.  

(β.)   The Gathering Storm.  

Τηλεοπτική ταινία παραγωγής 2002, σε σκηνοθεσία Richard Loncraine με τους Albert Finney (στο ρόλο του Τσόρτσιλ), τη Vanessa Redgrave (στο ρόλο της Κλέμμι Τσόρτσιλ), τον Jim Broadbent κ.α.

(γ.)    Churchill.

Ιστορικό πολεμικό δράμα βρετανικής παραγωγής 2017, σε σκηνοθεσία Jonathan Teplitzky.  Ο Brian Cox κρατά το ρόλο του Τσόρτσιλ, ενώ πρωταγωνιστούν ακόμα η Miranda Richardson και ο John Slattery.

(δ.)  The Crown (Το Στέμμα). 

Τηλεοπτική σειρά, ιστορικό δράμα που περιστρέφεται γύρω από τις συγκρούσεις και την ιδιωτική ζωή της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ και τα γεγονότα που διαμόρφωσαν το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Δημιουργός : Peter Morgan. Πρωταγωνιστούν: Claire Foy, Matt Smith, Victoria Hamilton και στο ρόλο του Τσόρτσιλ ο John Lithgow. Η σειρά προβάλλεται από το Netflix και ήδη είναι στην Τρίτη σεζόν.

(ε.)    «Ο Λόγος του Βασιλιά» (THE KING’S SPEECH).

Ταινία ιστορικό-βιογραφική, που αναδεικνύει τη δύσκολη διαδρομή του Βασιλιά Γεωργίου VI του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη χρονική περίοδο (πριν, κατά τη διάρκεια και μετά) του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

(στ.) «Their Finest» (Η καλύτερη στιγμή τους).

Αγγλική ταινία 2016 σε σκηνοθεσία της Lone Scherfig (Λόνε Σέρφινγκ), βασισμένο στο μυθιστόρημα «Their Finest Hour and a Half» της Lissa Evans (Λίσα Έβανς) το 2009. Πρωταγωνιστούν οι Gemma Artenton (Τζέμα Άρτερτον), Sam Claflin (Σαμ Κλάφλιν), Bill Nighy (Μπιλ Νάι), Jack Huston (Τζακ Χιούστον) και άλλοι.

(ζ.)    «Δουνκέρκη».

Με τον τίτλο αυτό έχουν γυριστεί αρκετές αξιοσημείωτες και ενδιαφέρουσες ταινίες με ξεχωριστό ιστορικό, πολεμικό και δραματικό περιεχόμενο.

• Η ταινία «Η πιο Σκοτεινή Ώρα» μαζί με τις συναφείς 6 ταινίες αναφοράς μπορεί να είναι καταλυτικές και διδακτικές για την αφύπνιση, τον προβληματισμό και το στοχασμό της πολιτικής, πνευματικής, οικονομικής και κοινωνικής ΕΛΙΤ της Ελλάδας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του.

 Επίμετρο…

(… Τα «εάν» της Ιστορίας με τις ύστερες αναγνώσεις τους…)

«…Μια έκκληση και προτροπή προς την «Ελίτ» της Ελλάδας…»

1. Αδιαμφισβήτητα τα «καπρίτσια» της Ιστορίας, τα «εάν» της Ιστορίας, οι «σκοτεινές ώρες» των μεγάλων αποφάσεων, οι «αμφιταλαντεύσεις», οι «αμφιθυμίες» των Ηγετών, των Κομμάτων και των Πολιτών δεν αποτελούν «εικονικά παιχνίδια» με άψυχους πολεμικούς κανόνες στην οθόνη. Δεν αποτελούν αφηρημένους αλγόριθμους βγαλμένους από τη «θεωρία των παιγνίων».

Αντίθετα τα «καπρίτσια», τα «εάν», οι «σκοτεινές ώρες», τα «διλήμματα» και οι «αποφάσεις» της Ιστορίας και της Πολιτικής είναι συνυφασμένα με τις ζωές, τις διαδρομές και τη μοίρα Ανθρώπων και Πολιτών, Εθνών και Λαών, Δημοκρατιών και Κοινωνιών, είναι άρρηκτα δεμένα με το παρόν και το μέλλον τους.

• Στις επίμονες επικλήσεις του Υπουργού Εξωτερικών Λόρδου Χάλιφαξ για την προώθηση μιας διπλωματικής προσπάθειας για συμβιβασμό με τη Γερμανία και συνθηκολόγηση με τον Χίτλερ και το ναζιστικό – φασιστικό άξονά του, ο Τσόρτσιλ εξαγριωμένος απαντούσε αφοπλιστικά και κατηγορηματικά:  «… Δεν διαπραγματεύεσαι με μια τίγρη, έχοντας το κεφάλι σου στο στόμα της…».
• Αυτή η φράση με τη συνακόλουθη νικηφόρα και ελπιδοφόρα εξέλιξη για τον Κόσμο, την Ευρώπη, τη Μεγάλη Βρετανία έχει πάντα μια αντιστοιχία διαχρονική και αφορά κάθε χώρα, κάθε λαό και κάθε κοινωνία σε κάθε ιστορική φάση με παρόμοια διλήμματα, με αναφορά στο Δίκαιο και την Ισχύ, με αναφορά στην Ειρήνη και τη Δημοκρατία.
• Σε τέτοιες στιγμές οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και οι ψευδαισθήσεις για την εξημέρωση του «άγριου θηρίου» οδηγεί αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή.

2. Στο δραματικό δίλημμα τί κάνεις για να μην μπει το κεφάλι σου στο στόμα της τίγρης είτε τί κάνεις εάν και όταν το κεφάλι σου είναι ή πρόκειται να μπει στο στόμα μιας τίγρης, έχουν χρέος να απαντούν κάθε φορά με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης Έθνη και Λαοί, Δημοκρατίες και Κόμματα, Πολιτικοί Ηγέτες και Πολίτες.

• Για το λόγο αυτό (τηρουμένων των αναλογιών)  προτείνουμε  και συνιστούμε στα πρόσωπα, που θεσμικά συγκροτούν κυρίως την «πολιτική ΕΛΙΤ» αλλά και την «πνευματική, κοινωνική και κρατική ΕΛΙΤ» της χώρας μας να δουν και να ξαναδούν την ταινία «Η Πιο Σκοτεινή Ώρα», (όπως και τις συμπληρωματικά αναφερόμενες ταινίες για τη Βρετανία και τον Τσόρτσιλ κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) για να στοχαστούν και να αναστοχαστούν τόσο για τις ιστορικές αντιστοιχίες όσο και για τις διαφορές των συγκυριών.

3. Ο 21ος  αιώνας δεν έφερε το «Τέλος της Ιστορίας», αλλά αντίθετα φαίνεται να σηματοδοτεί τα πολλαπλά Γιατί για τη μεγάλη επιστροφή της Ιστορίας με τους τεκτονικούς σεισμούς  της, με τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, με τα αναδυόμενα νέα γεωοικονομικά συμφέροντα, με τις μεταλλασσόμενες ισορροπίες στις Διακρατικές σχέσεις, με τις ρωγμές στις δομές των Συμμαχιών.

Γιατί η πολλά υποσχόμενη «Παγκοσμιοποίηση» και η θεοποιημένη  «Αγορά», με  τις πρωτόγνωρες κοινωνικές, τεχνολογικές και περιφερειακές ανισότητες, με τους ασύμμετρους διεθνείς οικονομικούς και αναπτυξιακούς καταμερισμούς, με την πανταχού παρούσα οικολογική κρίση και την κλιματική αλλαγή και τις πολλαπλές πολεμικές συρράξεις προκαλεί και ανατροφοδοτεί την αναβίωση του Εθνικού Προστατευτισμού, μαζί με τα παλιρροϊκά μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα, μαζί με τα νέα αφηγήματα των υπαρξιακών συλλογικών ταυτοτήτων Εθνών, Λαών και Κοινωνιών, μαζί με την ανάδυση Πολιτικών, κοινωνικών και πολιτισμικών Κινημάτων με πολλαπλές διαφορετικές διαιρετικές ταχύτητες και διχαστικές ταυτότητες.

Γιατί η επαγγελία και η φαντασίωση για έναν ομογενοποιημένο «κόσμο δίχως σύνορα» με το «οικουμενικό χωριό» της «αταξικής Medioσφαιρας» και με το κυρίαρχο «ψηφιακό θαύμα» των νέων τεχνολογιών συμπορεύεται και αντιμάχεται με την πραγματικότητα των συνόρων και των πολλαπλών τειχών, με την πραγματικότητα των «πολιτικά ορθών» δικτύων, με την πραγματικότητα των «καθαρόαιμων» πολιτισμικών, θρησκευτικών, μορφωτικών και ταξικών ταυτοτήτων, με την ποικιλόμορφη πραγματικότητα των διογκούμενων εθνικιστικών, «λαϊκίστικων», αποσχιστικών, ρατσιστικών, ακροδεξιών νεοφασιστικών και «μηδενιστικών» Κινημάτων, με την πραγματικότητα της αμφισβήτησης, της άρνησης και της ναρκοθέτησης των Δημοκρατικών Θεσμών και των πλουραλιστικών Πολιτικών Συστημάτων, με τη μεταμοντέρνα πραγματικότητα της «Μετα-Δημοκρατίας», της «Μετα-αλήθειας» και του «Οργοουελιανού Μεγάλου Αδελφού».

Γιατί οι στρατιωτικές επεμβάσεις, οι πολεμικές συρράξεις και οι ατέλειωτοι εμφύλιοι σπαραγμοί στο όνομα της Ασφάλειας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης διαμελίζουν χώρες και λεηλατούν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους τους, ξεριζώνουν πληθυσμούς, γεννούν μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα εκατομμυρίων ανθρώπων, καταστρέφουν πολιτισμικές κληρονομιές αιώνων, ενισχύουν τα διεθνή τρομοκρατικά δίκτυα με αμείωτη δράση σε κάθε γωνιά του Κόσμου.

Γιατί το οικουμενικό και στρατηγικό οικονομικό πρόταγμα του Νεοφιλελευθερισμού βυθίζει ακόμη περισσότερο τον «Τρίτο Κόσμο» στη φτώχεια και δημιουργεί τον «Τέταρτο Κόσμο» στα μητροπολιτικά αστικά κέντρα με τους νεόπτωχους, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, με τους «εκτός των τειχών» πολίτες και ανθρώπους.

Γιατί το κυοφορούμενο «μετα-πνεύμα» του Ψυχρού Πολέμου απλώνει και πάλι τα απειλητικά γκρίζα και μαύρα σύννεφα όπως και το φάντασμά του σε όλες τις Ηπείρους του πλανήτη σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο.

4. Μέσα σε αυτό το «χαοτικό» διεθνές πλαίσιο σε αυτή την κρίσιμη εποχή όπου η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο γεωπολιτικών εντάσεων, συρράξεων και ανακατατάξεων, στο επίκεντρο γεωοικονομικών συμφερόντων και αλλαγών, στο επίκεντρο πρωτόγνωρων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και μειζόνων ανθρωπιστικών κρίσεων, στο επίκεντρο μιας πρωτόγνωρης ρευστότητας στην Ευρώπη, στη Νοτιανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Ταυτογχρόνως αλλά και κυρίως η χώρα μας βρίσκεται πάντα αντιμέτωπη με τις διαχρονικές αμφισβητήσεις, τις κλιμακούμενες απειλές και τις επεκτατικές προκλήσεις της Τουρκίας.

• Μετά τη γενοκτονία των Ποντίων και από το 1922 μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό των προσφύγων, ο Ελληνισμός της Ανατολής διώκεται, ξεριζώνεται και συρρικνώνεται συνεχώς από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Από το 1975 μετά την εισβολή στην Κύπρο, την παράνομη κατοχή και τον παράνομο εποικισμό του 38% της Μεγαλονήσου, η Τουρκία ξεδιπλώνει έξω και πέρα από τις Διεθνείς Συμβάσεις και τους κανόνες τους Διεθνούς Δικαίου, με αιχμή τη στρατηγική της ισχύος και των τετελεσμένων, τις διαχρονικές αμφισβητήσεις και τις επεκτατικές προκλήσεις στην Κύπρο, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στα Δωδεκάνησα με αιχμή το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου αλλά και στη Θράκη.

• Αυτές οι ιστορικές καταγραφές με τα ανεξίτηλα ίχνη στο χώρο και στο χρόνο, αποτελούν πολλαπλά τραύματα στο σώμα και στην ψυχή του Ελληνισμού, επιβάλλουν μία διαρκή αφύπνιση, μία αλληλοτροφοδοτούμενη αυτογνωσία, μία πολύπλευρη εγρήγορση και ετοιμότητα χωρίς εφησυχασμούς, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.

Επιβάλλουν την αναγκαιότητα ενός αυτοδύναμου Εθνικού Σχεδιασμού, που θα αναφέρεται και θα στηρίζεται στην πολλαπλή ισχύ του Ελληνισμού και δεν θα αναλώνεται παρακλητικά στην «καλοσύνη των άλλων»:

• Γιατί τα γεωπολιτικά παιχνίδια καθορίζονται από τους πραγματικούς συσχετισμούς δυνάμεων.
• Γιατί στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας όλοι ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν αυτόκλητοι φίλοι και σύμμαχοι αλλά συμφέροντα και μόνον συμφέροντα.
• Γιατί η πολλαπλασιαστική και συνδυαστική ισχύς του ενός μπορεί να συμβαδίζει με την σωρευτική αδυναμία του άλλου.
• Γιατί είναι καλή και ευπρόσδεκτη, είτε η σταθερή είτε η συγκυριακή και μεταλλασόμενη, η υποστήριξη των φίλων και των συμμάχων αλλά η αυτοδύναμη στρατηγική και πολλαπλασιαστική ισχύς της Ελλάδας είναι ασφαλώς καλύτερη και διαχρονικά αναντικατάστατη.

5. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά για την απαιτούμενη εγερτήρια εγρήγορσή μας, τόσο την πολιτική-πνευματική-κοινωνική-οικονομική-Mediaκή «ΕΛΙΤ» της χώρας, όσο και το Δημοκρατικό Πολιτικό Σύστημα και τον Ελληνικό λαό στο σύνολό του.

• Οι απειλές, οι πολεμικές ιαχές και οι κλιμακούμενες επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας (μιας «φίλης και σύμμαχης χώρας») στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο είναι αδιαμφισβήτητα υπαρκτές. Η προκλητική στρατηγική της Τουρκίας να καταστήσει ομήρους κυρίως την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη στο σύνολό της με όπλο και αιχμή τις ασύμμετρες απειλές της, τους «ακήρυκτους υβριδικούς πολέμους» των προσφυγικών – μεταναστευτικών κυμάτων είναι εμφανέστατη και προκλητική.

Η επικοινωνιακή, φιλόδοξη αλλά ουσιαστικά αδύνατη και ατελέσφορη «ευρωπαίο-κεντρική στρατηγική» τής Τουρκίας για τη συντεταγμένη συμμετοχή και την ένταξή της στις δομές και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και χρόνια έχει ουσιαστικά ακυρωθεί με βασική ευθύνη της Τουρκίας αλλά και με τους νέους στρατηγικούς επαναπροσδιορισμούς της Γαλλίας και της Γερμανίας και άλλων χωρών της Ε.Ε.  

• Το Πολιτικό Σύστημα (Βουλή – Κυβέρνηση – Κόμματα) όπως και η πολύμορφη «ΕΛΙΤ» της χώρας μας και ο Ελληνισμός Λαός στο σύνολό του οφείλουν να αφυπνιστούν με σχέδιο και διάρκεια για τις αντίστοιχες «ισοδύναμες» και «έξυπνες» απαντήσεις της Ελλάδας και του Ελληνισμού προς την «φίλη και σύμμαχο» Τουρκία.

Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί, οι απαντήσεις μας και οι επιλογές μας οφείλουν να είναι ισοδύναμες προς τις υπαρκτές και έμμονες φαντασιώσεις του «Νεο-οθωμανισμού» της Τουρκίας, με την «αναθεωρητική» στρατηγική της, με το «δόγμα της επιθετικής στρατιωτικής ισχύος, του ζωτικού χώρου και των παράνομων τετελεσμένων», με τη νεοφυή θεωρία και τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας». Οι στρατηγικοί στόχοι και οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας υπάρχουν, κλιμακώνονται και εφαρμόζονται έξω και πέρα από τις δεσμεύσεις της και τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές προσδιορίζονται από τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και τις σταθερές σχέσεις καλής γειτονίας.

Όμως ο «Νέο-Οθωμανισμός» του Ερντογάν ως φαντασίωση και ως στρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας εκτός από την ισχύ του και την απειλητική δυναμική του έχει αντιφάσεις, αντινομίες και αδυναμίες, έχει τις «μαύρες τρύπες» και τα αδιέξοδα του «Μεγάλου Ασθενούς» του 19ου και του 20ου αιώνα σε μια σύγχρονη και πιο σύνθετη εκδοχή του.  

• Ταυτόχρονα το Πολιτικό Σύστημα η πολύμορφη «ΕΛΙΤ» της χώρας μας και ο Ελληνικός Λαός στο σύνολό του έχουν χρέος να μην κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους για τη συνεχιζόμενη αστάθεια, τη ρευστότητα και τα τεκταινόμενα στα Βαλκάνια, σε συνδυασμό με τα ετερόκλητα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Ρωσίας και ορισμένων Χωρών της Ευρώπης και κυρίως με το υπαρκτό τόξο μιας πολύμορφης (Πολιτικής, Οικονομικής, Θρησκευτικής και Πολιτισμικής) επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή με αιχμή τη Βοσνία, το Κόσσοβο, την Αλβανία αλλά και την FYROM. 

6. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει  να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του, πως θα ανασύρουν στο προσκήνιο, με όρους πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων, ουσιαστικές συζητήσεις και γόνιμες αναζητήσεις, αλλά κυρίως τις «κρίσιμες» απαντήσεις μας για τα πολλαπλά Ισοδύναμα του Ελληνισμού.

• Αυτό σημαίνει η καταγραφή, η προβολή, η σύγκριση και η αντιπαραβολή των δυνατοτήτων και των αδυναμιών στα αμυντικά και αποτρεπτικά Ισοδύναμα με όρους δυναμικής ισορροπίας και πολλαπλασιαστικής ισχύος, (στα πολιτικά και διπλωματικά Ισοδύναμα, στα πληθυσμιακά και δημογραφικά Ισοδύναμα, στα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά Ισοδύναμα, στα ενεργειακά και πλουτοπαραγωγικά Ισοδύναμα, τα αναπτυξιακά και τεχνολογικά Ισοδύναμα, στα εκπαιδευτικά και πολιτισμικά Ισοδύναμα, στα περιβαλλοντικά και οικολογικά Ισοδύναμα…).
• Αυτά τα Ισοδύναμα σε συνδυασμό με τη δομική και γρήγορη έξοδο από τον οικονομικό, κοινωνικό στροβιλισμό των μνημονίων και τη συνεπακόλουθη πολύμορφη πολιτική κρίση, με αναφορές στη «μνήμη του παρελθόντος», στο παρόν και κυρίως στη «μνήμη του μέλλοντός» μας, προβάλλει ως ζωτική ανάγκη και ως όρος εθνικής επιβίωσης.

7. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του, πως θα κατοχυρώσουν και πως θα προεκτείνουν (τα δεδομένα;) διεθνή πολιτικά, διπλωματικά, συμμαχικά και εταιρικά ερείσματα της χώρας μας στον ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ, στους άλλους Διεθνείς Οργανισμούς όπως και στις διμερείς σχέσεις της με άλλες χώρες, (όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Γερμανία, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος….), τόσο για την Κύπρο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, τα 12 νησιά και τη Θράκη όσο και για την Ασφάλεια και την Ειρήνη στα Βαλκάνια.

• Όμως η ακεραιότητα, η ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, όπως και η προάσπιση των ζωτικών μας συμφερόντων απορρέουν από τις Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο, και εμφατικά πηγάζουν κυρίως από την ισχύ μας σε συνδυασμό πάντα με το ειρηνικό και αποτρεπτικό Εθνικοαμυντικό ισοδύναμο της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Θα αποτελούσε ιστορική και ασυγχώρητη αφέλεια η χώρα μας σε κρίσιμες στιγμές να αρκεσθεί στα «θετικά» ψηφίσματα, στις «καλές» ανακοινώσεις και στις «χρήσιμες» προτροπές και υπηρεσίες του ΟΗΕ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ χωρίς να αξιολογεί την κεκτημένη αδράνεια των δομών τους και τις εσωτερικές ρωγμές τους με τους διπρόσωπους ρόλους ορισμένων χωρών, με το σύνδρομο του «Πόντιου Πιλάτου», με τις επιλεκτικές αποσιωπήσεις, με τις διακριτικές αποστάσεις και τις απαράδεκτες ανοχές τους κατά τις ύστατες και κρίσιμες στιγμές μιας επερχόμενης αναμέτρησης.

8. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του, πως θα ενισχύσουν την ιστορική αυτογνωσία μας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με εθνική ομοψυχία, ενότητα και αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα, για τους πολλαπλούς συσχετισμούς δυνάμεων,  για το ισχυρό αντίπαλο δέος, για τις σθεναρές αρνήσεις μας σε «τετελεσμένα»  εισβολής  και  κατοχής  όπως  στη  Βόρεια  Κύπρο  το  1974. Σε κάθε περίπτωση η ετοιμότητά μας πρέπει να είναι δεδομένη για σθεναρές απαντήσεις ισχύος, για θετικά ισοδύναμα «τετελεσμένα» δίχως τυχοδιωκτικά παιχνίδια με συγκυριακές, ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες, αλλά και χωρίς αδύναμους και αντιφατικούς σχεδιασμούς κατευνασμού με διαρκείς φοβίες, ηττοπάθειες και παραχωρητικές αυταπάτες.

9. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για τον Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του, πως θα αναδείξουν και θα εμπλουτίσουν μια συνεκτική και ολοκληρωμένη Εθνική Στρατηγική.

Πως θα συνδιαμορφώσουν και πως θα εφαρμόσουν αταλάντευτα μία Εθνική Γραμμή με ιεραρχημένους στόχους αξιοποιώντας στο έπακρο όλα τα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά, γεωοικονομικά και πολιτισμικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και όλες τις δυνατότητές της, με δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη πάντα την ισότιμη και ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στις δομές και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη την εξωστρεφή, τη θετική και δημιουργική συμβολή της χώρας μας στο γίγνεσθαι της Ηπείρου μας, της Μεσογείου και του Κόσμου.

10. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του:

• πως θα αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες μας, τον πατριωτισμό μας,
• πως θα αφυπνίσουν την απαιτούμενη ομόθυμη και ομόψυχη ενότητα των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων,
• πως θα αφυπνίσουν τις αγωνίες και τις ελπίδες όλων για το κοινό μας παρόν και το κοινό μας μέλλον,
• πως θα ενεργοποιήσουν με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες όλα τα δίκτυα του Ελληνισμού και του Φιλελληνισμού σε κάθε γωνιά του Κόσμου.

11. Για τους λόγους αυτούς είναι σαφές ότι οι «διδακτικές» ταινίες για την Εθνική ομοψυχία των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων και την ομόθυμη στρατευμένη στάση του Βρεττανικού λαού επικεντρωμένες ιστορικά στο πρόσωπο του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους (πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών) σίγουρα μπορούν και πρέπει να προβληματίσουν και να αφυπνίσουν το «Πολιτικό Σύστημα», τις πολύμορφες ΕΛΙΤ της χώρας μας και τον Ελληνικό Λαό στο σύνολό του, πως θα κατοχυρώσουν τις αρχετυπικές αναφορές μας με την πίστη στην πατρίδα, τον υπαρξιακό, τον αξιακό και τον συναισθηματικό κώδικά της, την πολιτισμική-ιστορική ταυτότητά της και τα σύμβολά της, με τη σθεναρή στάση μας στην εδαφική ακεραιότητά μας και την ασφάλειά μας, στην Εθνική κυριαρχία, την Ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Διεθνούς Δικαίου, με τους όρους του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, με τους όρους της Δημοκρατίας και της ανάπτυξης, με τους όρους μιας ανοιχτής κοινωνίας με συνοχή, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, με ελευθερίες, δικαιώματα και ευθύνες.

Στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι τα σύνορα, η εδαφική και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας να κατοχυρωθούν ως μια οριογραμμή της Ευρώπης με ρήτρα ισχυρής προστασίας και αλληλεγγύης, έτσι ώστε η ασφάλεια και η κυριαρχία της Ελλάδας να ταυτιστεί με την ασφάλεια και την κυριαρχία της Ευρώπης ως εγγυητικός όρος σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στα Κράτη και στους Λαούς της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

12. Μία ολοκληρωμένη συνεκτική και αδιαπραγμάτευτη Εθνική Στρατηγική της Ελλάδας, του Ελληνισμού και του Φιλελληνισμού με αυτά τα συστατικά στοιχεία και θεμελιωμένη σε μία αδιατάρακτη συνειδητή εθνική ενότητα – και εθνική ομοψυχία ισοδυναμεί με τη μοναδική ΠΥΞΙΔΑ για την πορεία μας.

Με αυτή την ΠΥΞΙΔΑ μπορούμε να αποκτήσουμε βήμα – βήμα μία ελπιδοφόρα και νικηφόρα στρατηγική, που προβάλλει ως μία μονοσήμαντη και μοναδική λύση και απαιτεί διορατικότητα, εγρήγορση και αποφασιστικότητα, αρετή και τόλμη. Οι καιροί ου μενετοί.

[*]              Το Κείμενο αυτό με την αναλυτική και ολοκληρωμένη μορφή του, έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα Thecaller.gr    (10.3.2018)

Το Κείμενο  (με  αρκετές   περικοπές)  είχε  δημοσιευτεί  στο  περιοδικό  “the  books’  journal”        στο τεύχος – Μάρτιος 2018