Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Είναι κάποιοι άνθρωποι γεννημένοι για… επικίνδυνες καταστάσεις. Είναι κάποιοι άνθρωποι γεννημένοι να επιβάλουν τη δύναμη της πυγμής τους απολυταρχικά. Είναι κάποιοι ηγέτες με υψιπετή οράματα, μεγαλοϊδεατικά και αναθεωρητικά, που ξεκινούν από την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή και φτάνουν στη Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική.

Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να βρούμε τον τρόπο να αντιμετωπίσουμε τον υπερφίαλο, αλαζονικό, προκλητικό και μισαλλόδοξο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που – πέρα απ’ τις ισλαμοφασιστικές καταβολές του και το μίσος του κατά των Ελλήνων – είναι μεγάλος παίκτης στη γεωπολιτική σκακιέρα της Μεσογείου.

Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι δεν είναι αντιμετωπίσιμος αν βρεθεί ο κατάλληλος αντίπαλος που θα εξουδετερώσει τις άμυνές του ή θα τις αποδυναμώσει (η Γαλλία είναι ο μόνος που σήκωσε το γάντι της πρόκλησης απ’ την μεριά της αδιάφορης για τα γεωστρατηγικά ΕΕ).

Προς ώρας πάντως, απ’ την μεριά της Ελλάδας, ούτε λόγος να γίνεται για… ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την Τουρκία, πλην του κλεφτοπόλεμου δια του Στόλου που μας έβγαλε ασπροπρόσωπους χάρη στο ”Λήμνος”.

Η μεγάλη ζημιά που προκάλεσε η φρεγάτα μας απ’ την ”επακούμβησή” της στην τουρκική Kemal Reis (η οποία προσπάθησε να την εμβολίσει) είναι η απόδειξη πως αφήνουμε άπραγοι δέκα μέρες και βάλε το Oruc Reis να μας ”γκριζάρει” τη θάλασσά μας γιατί φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τον ”σουλτάνο”.

ΑΝ θελήσουμε όμως, ΑΝ έχουμε την πολιτική βούληση να σηκώσουμε το ανάστημά μας στο Αιγαίο και να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας, μπορούμε να κόψουμε τον βήχα στον Ερντογάν και να μην του αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο για να αποδείξει τον μαξιμαλισμό του (όρο που προσήψε σε μας ο π. σύμβουλος του πρωθυπουργού Χ. Ροζάκης προκαλώντας γενική θυμηδία με την αστοχία του)…

Άριστος γνώστης της ψυχολογίας του όχλου και της στρατηγικής της προπαγάνδας ο Τούρκος Πρόεδρος, έχει δημιουργήσει ήδη φανατικό κοινό στον ισλαμικό κόσμο μέσα και έξω από την χώρα του, πράγμα που τον κάνει να ονειρεύεται τη δημιουργία μιας αυτοκρατορίας νεο-Οθωμανών.

Μιας αυτοκρατορίας που με μουσουλμανικά σύμβολα το ”Μεγάλο Τέμενος” (Αγία Σοφία), τη Μονή της Χώρας (”Καριγιέ Τζαμί”) και το ”Μπλε Τζαμί” στο ιστορικό κέντρο της Πόλης – θα κάνει αισθητή την παρουσία της στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, το Ιράκ, τη Λιβύη, τον Περσικό κόλπο και την Αίγυπτο.

Τα μεγαλεπήβολα όμως σχέδια απαιτούν πάνω απ’ όλα την ενδυνάμωση και ασφάλεια του οραματιστή τους. Γι’ αυτό, ακολουθώντας τα χιτλερικά πρότυπα, ο Ταγίπ Ερντογάν δημιούργησε ήδη μια ”μονάδα επιβολής του νόμου” υπό την αιγίδα της Διεύθυνσης Ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης.

Ομάδα ουσιαστικά προστασίας της ασφάλειάς του, που συγκροτείται από 5οο ”Γενίτσαρους” (φανατικούς Ερντογανικούς), με έδρα την πιο επικίνδυνη γι’ αυτόν πόλη, την πόλη που του αντιστέκεται πολιτικά και ιδεολογικά: την Κωνσταντινούπολη.

– Εμείς είμαστε και Οθωμανοί και Βυζαντινοί. Είμαστε Σελτζούκοι, είμαστε η Τουρκία, είχε γράψει προ μηνός – με αφορμή την ”ισλαμοποίηση” της Αγίας Σοφίας – ο αρχισυντάκτης της φιλοκυβερνητικής Γενί Σαφάκ, σε απάντηση εκείνων που ήθελαν ”να συρρικνώσουν, να κομματιάσουν την Τουρκία”.

Κι αυτό το κατακτητικό και υπερφίαλο ”εγώ” των Τούρκων εκμεταλλεύεται θαυμάσια ο Ερντογάν προετοιμάζοντας μεθοδικά, σαν ηγέτης καριέρας, την επόμενη κίνησή του που θα αφορά το ”πριόνισμα” των καινούριων συμμάχων μας.

Επειδή όμως το Ισραήλ ξέρει να φυλάει τα νώτα του κι έχει ”δεμένους” στο άρμα του τους ”Μεγάλους”, το βόλι του κατευθύνεται προς την Αίγυπτο, που υπό την ηγεσία του Σίσι έγινε μόνιμος πονοκέφαλος της Τουρκίας, ανάχωμα φιλελληνικό στα σχέδια της ”Γαλάζιας Πατρίδας”…

Ανάχωμα ανασταλτικό της κυριαρχίας της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Με αποτέλεσμα να νιώθει η Τουρκία ”εγκλωβισμένη” λόγω του παραγκωνισμού της απ’ την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου τους…

– Δεν μπορούμε να ξεμυτίσουμε ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο…, επαναλαμβάνει σε κάθε ομιλία του σχεδόν ο Ταγίπ Ερντογάν κι αυτό χτυπά άγριο καμπανάκι για μας, γιατί είναι προάγγελος θερμού επεισοδίου, μέχρι να μας υποχρεώσει να καθίσουμε μαζί του στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η λογική, σε σύζευξη με την ιστορική γνώση, επιβάλλεται να έχει τώρα τον πρώτο λόγο εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας μας, η οποία θα πρέπει να προετοιμάσει τον κόσμο για το τι μέλλει γενέσθαι με την Τουρκία όταν κληθεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις.

Σημειωτέον ότι τα πράγματα με τον εκρηκτικό γείτονα εξ Ανατολών έχουν εκτραχυνθεί σε τέτοιο βαθμό, λόγω του εθνικιστικού παραληρήματος και του βουλιμικού πάθους του, που απαιτεί να του δώσουμε όχι 16 και 18 Αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας, αλλά 152.

Επιπλέον έχει περάσει σε τέτοιο βαθμό τον ακραίο ιμπεριαλισμό του ο Ταγίπ Ερντογάν στα Μέσα Επικοινωνίας της χώρας, ώστε να εξαπολύσουν αυτά σύσσωμα τα πυρά τους κατά της ΠτΔ Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για το ταξίδι της στο Αγαθονήσι (29/06/’20), το οποίο παρουσίασαν ως το πρώτο ταξίδι της στο Εξωτερικό, αφού ”αυτό βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή” και αναμένει την απελευθέρωσή του απ’ τους Τούρκους όπως και άλλα νησιά του Αιγαίου…

Όπως βλέπετε, το μείγμα ισλαμισμού-εθνικισμού οδηγεί στην… παραφροσύνη, σε επιθετικό μένος, σε ντελίριο απειλών και σχιζοφρενικών καταστάσεων τις οποίες πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε λαμβάνοντας υπόψη και άλλες παραμέτρους.

Μια απ’ αυτές, όπως προείπα, είναι η συμμαχία μας με την Αίγυπτο, η οποία – εξαιτίας της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας και των γενικότερα φιλικών σχέσεών της με την Κύπρο και την Ελλάδα – έχει μπει στο μάτι του τουρκικού κυκλώνα.

Όπερ σημαίνει ότι κινδυνεύει ο Πρόεδρός της αλ Σίσι, τον οποίο μόλις τον περασμένο μήνα εξουσιοδότησαν ηγέτες φυλών της ανατολικής Λιβύης (μεταξύ των οποίων κι αυτοί που στηρίζουν τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ) να προστατεύσει την εθνική κυριαρχία της χώρας τους απ’ τους Τούρκους.
Μετά την εκεχειρία Σάρατζ (πρωθυπουργού)-Σάλεχ (Προέδρου του Κοινοβουλίου) στη Λιβύη, αναστέλλεται η παρέμβαση του Αλ Σίσι σ’ αυτήν, καθώς και η περαιτέρω ανάμειξη του Ταγίπ Ερντογάν στα εσωτερικά της Λιβύης.

Έτσι δεν αποκλείεται ο τελευταίος (με σύμμαχο τη ριζοσπαστική τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς) να μηχανεύεται τώρα τρόπους για να ρίξει τον Αιγύπτιο Πρόεδρο που στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά του στο Αιγαίο, αφού είδε ότι το φλερτ μαζί του στις αρχές του μήνα δεν έπιασε. Επιπλέον εκείνος κατηγόρησε την Τουρκία ότι οι έρευνές της επικαλύπτουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Αιγύπτου και παραβιάζουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Ως εκ τούτου η μόνη λύση που απομένει στον Ερντογάν είναι να ”σαμποτάρει” το αιγυπτιακό καθεστώς, πριν γίνει τετελεσμένο (μετά την επικύρωση της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας απ’ την ελληνική Βουλή) η οριοθέτηση της ΑΟΖ Αιγύπτου-Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το κακό για τον Αιγύπτιο Πρόεδρο είναι ότι (σύμφωνα με το New Country Foundation) στην Τουρκία ζουν ήδη πάνω από 20.000 Αιγύπτιοι που κατέφυγαν εκεί επειδή στοχοποιήθηκαν ως τρομοκράτες απ’ το ίδιο και καθεστώς του.

Ευνόητο, ως εκ τούτου, είναι να δηλώνουν στην πλειοψηφία τους πίστη στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να ενώνουν τις προσευχές τους για την πτώση του Σίσι μαζί εκείνες των Αιγυπτίων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που είναι οι κύριοι αντίπαλοί του.

Σημειωτέον ότι, μεταξύ των Αιγυπτίων αντικαθεστωτικών που κατέφυγαν στην Τουρκία είναι και ο Μεντάτ Αλ Χαντάντ, τον οποίο κατηγορεί η αιγυπτιακή κυβέρνηση ότι ηγείται της οικονομικής επιτροπής του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων της Τουρκίας οι οποίοι θέλουν να ανατρέψουν το καθεστώς Σίσυ, για να προκαλέσουν ισλαμική επανάσταση και να δημιουργήσουν Αιγυπτιακό Χαλιφάτο, αδελφό αυτού που θέλει να δημιουργήσει στην Τουρκία ο Ταγίπ Ερντογάν με πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη.

Σημειωτέον επίσης ότι, σύμφωνα με έκθεση του διαμένοντα στην Ουάσιγκτον Αιγύπτιου ερευνητή Abdelrahman Ayyash, μέλη και αξιωματούχοι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Αιγύπτου υιοθετούν το Ερντογανικό μοντέλο πολιτικής, το οποίο μάλιστα διαφημίζουν στα συνέδριά τους, όπως σε εκείνο που έγινε στην Τουρκία τον Απρίλιο του ’18 (παρουσία ισλαμιστών ηγετών διαφορετικών εθνικοτήτων), με αφορμή την 90η επέτειο της οργάνωσης.

Όπερ σημαίνει ότι οι Αιγύπτιοι μουσουλμάνοι που ζουν στην Τουρκία θεωρούν ήδη τον Πρόεδρό της ως τον στενότερο σύμμαχο και καθοδηγητή τους για την ίδρυση του χαλιφάτου το οποίο σχεδιάζουν να ιδρύσουν στη χώρα τους με πολιτικό μέντορα εκείνον. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά και οι φιλότουρκοι Γερμανοί, μέσω των μυστικών υπηρεσιών τους.

Αυτό εξηγεί, ασφαλώς, πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την ισλαμιστική στροφή της Τουρκίας (απώλεια ενδιαφέροντος για την ένταξή της στην ΕΕ και ψυχρότητα απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ), θύματα της οποίας έπεσαν η Αγία Σοφία και οι άλλες Ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια, συμπεριλαμβανομένης και της ιεράς Μονής της χώρας, που εξισλαμίστηκαν στο όνομα του ισλαμιστικού προσανατολισμού της.

Αυτό εξηγούν και οι συνεχείς επαφές του Ταγίπ Ερντογάν με φανατικούς μουσουλμάνους ηγέτες, που μοιράζονται ίσως μαζί του το ίδιο όνειρο: να δουν την Τουρκία να μετατρέπεται σε σύγχρονο χαλιφάτο που να απλώνεται απ’ την Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν ως την Ανδαλουσία της Ισπανίας”.

Με το όνειρο αυτό ζει ο Ταγίπ Ερντογάν. Με το όνειρο να γίνει ηγέτης της μεγαλύτερης ισλαμικής οργάνωσης στον κόσμο μετά την εποχή του Βυζαντίου. Μιας οργάνωσης 80 εκατομμυρίων μαχητών, στο εκτελεστικό τμήμα της οποίας προστέθηκε τελευταία και η Χαμάς, με τον εκπρόσωπο της οποίας (Ismail Haniyeh) συναντήθηκε ήδη ο Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσκεψή του ίδιου και της παλαιστινιακής αντιπροσωπείας που τον συνόδευε στο αρχοντικό Vahdettin στην Κωνσταντινούπολη.

Η επίσκεψη, εκτιμώ, έχει σχέση με τις νέες συμμάχους της Ελλάδας (Ισραήλ Αίγυπτο), που στέκονται εμπόδιο στην επιτάχυνση των σχεδίων του Ερντογάν στο Αιγαίο και την Μεσόγειο στο όνομα της ”Γαλάζιας Πατρίδας”.

Με το μεν Ισραήλ οι σχέσεις της Χαμάς είναι εκρηκτικές μετά τον βομβαρδισμό στόχων της δεύτερης απ’ την πρώτη τον περασμένο Φεβρουάριο. Με τη δε Αίγυπτο υπάρχει προσπάθεια του νέου αρχηγού της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια απ’ το ’17 για αποκατάσταση των σχέσεών της με τον στρατηγό Σίσι.

Όμως η στάση του τελευταίου εξακολουθεί να είναι επιφυλακτική, καθώς η παλαιστινιακή οργάνωση έχει στενές σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου (υποχείριο από χρόνια του Ταγίπ Ερντογάν) η οποία θέλει να ανατρέψει το καθεστώς του, όπως και ο Πρόεδρος της Τουρκίας.

Αυτό το γνωρίζει από πρώτο χέρι ο στρατηγός αλ Σίσι και γι’ αυτό δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στον ίδιο και τη χώρα του. Ενδεικτικό της έλλειψης αυτής είναι, άλλωστε, το γεγονός ότι η Αίγυπτος έστειλε προ ημερών στον ΟΗΕ δια του μονίμου αντιπροσώπου της επιστολή στον ΓΓ του με την οποία καταδικάζει την κυβέρνηση Ερντογάν ”για τον παράνομο πλου του τουρκικού ερευνητικού Oruc Reis.

Τα συμπεράσματα δικά σας, αν κι από τη μεριά μου θα έλεγα πως η αντιπαλότητα της Αιγύπτου με την Τουρκία, σε συνδυασμό με τη σύσφιξη σχέσεων Χαμάς-Ερντογάν, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για υπονόμευση των συμμάχων μας (Ισραήλ-Αίγυπτος) από την Άγκυρα. Με βάση την εκδοχή αυτή, πρώτοι υποψήφιοι για τουρκικό σαμποτάζ είναι η Αίγυπτος και ο Πρόεδρός της Αλ Σίσι.

Θεωρώ μάλιστα – και μακάρι να διαψευστώ – ότι είναι σήμα κινδύνου για τον Αιγύπτιο Πρόεδρο (που βρίσκεται στο μάτι του τουρκικού κυκλώνα μετά την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, την οποία απέρριψε η Άγκυρα με ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ) η συνάντηση Χαμάς- Ερντογάν (22/07/’20).

Γι’ αυτό θα του σύστηνα να προσέχει, καλού κακού, το κεφάλι του γιατί ζούμε σε… ενδιαφέροντες ”καιρούς Ερντογάν” για Ελλάδα – Κύπρο – Ισραήλ και Αίγυπτο. Και είναι ενδιαφέροντες οι καιροί, κατ’ ευφημισμόν, γιατί – κατά την κινέζικη ρήση – είναι ”καταραμένοι”…

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)