Σε μια εποχή που η ανθρώπινη επινόηση δημιουργεί οχήματα χωρίς οδηγούς και χειρουργικές επεμβάσεις από απόσταση, η χώρα παλεύει με τις χίμαιρές της. Και μια από αυτές είναι αναμφίβολα οι ΔΕΚΟ. Ο κλειδούχος του ΟΣΕ που επιτρέπει χειροκίνητα την είσοδο των τρένων στο σταθμό της Θεσσαλονίκης, επειδή δεν υπάρχει αυτόματο σύστημα, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Σε καθημερινή βάση τις τελευταίες ημέρες και σε απόσταση ούτε… ενός χιλιομέτρου από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, περίπου 200 επιβάτες της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ταλαιπωρούνται. Με σταματημένη την αμαξοστοιχία περιμένουν  από 15 έως 30 λεπτά της ώρας μέσα στο συρμό.

Ποιον ; Τον… κλειδούχο του ΟΣΕ, τον υπάλληλο δηλαδή που θα επιτρέψει με χειροκίνητη δαδικασία την είσοδο του τρένου στον σταθμό της πόλης. Στο σημείο αυτό, το αυτόματο σύστημα δεν λειτουργεί. Ούτε και πρόκειται να λειτουργήσει την προσεχή διετία.

Τις τελευταίες μάλιστα ημερες, άγνωστο γιατί, πιθανώς λόγω των καλοκαιρινών αδειών, ο κλειδούχος του ΟΣΕ απουσίαζε από την θέση του. Οι επιβάτες περίμεναν όρθιοι μέσα στο τρένο, ενώ ο οδηγός της αμαξοστοιχίας έστελνε sms για να εντοπιστεί ο συνάδελφός του.

Τέτοιες εικόνες διαδραματίστηκαν αυγουστιάτικα λίγες εκατοντάδες μέτρα έξω από τον δεύτερο μεγαλύτερο σε επιβατική κίνηση σιδηροδρομικό σταθμό της χώρας. Κατά τα λοιπά, το Αθήνα-Θεσσαλονίκη θα γίνεται από του χρόνου σε 3,5 ώρες, νέα τρένα θα εμπλουτίσουν τον στόλο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η σιδηροδρομική γραμμή είναι πλήρως ηλεκτροδοτούμενη και σταδιακά περνάμε στην επόμενη ημέρα του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα. 

Για να γίνει κατανοητή η αδιαφορία, τα τελευταία 10 χρόνια ο ΟΣΕ δαπάνησε σχεδόν 400 εκατ. ευρώ για να αποπερατώσει τη νέα σιδηροδρομική σύνδεση Τιθορέα – Δομοκος μήκους 106 χλμ. Στόχος ήταν να συντομευθεί κατά μια ώρα το ταξίδι Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Αλλά από την μία αυτή ώρα της εξοικονόμησης, η… μισή χάνεται. Απουσιάζει ο κλειδούχος από ένα σημείο που βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας.

Το περιστατικό επαναφέρει στην συζήτηση το παράλληλο σύμπαν στο οποίο ζουν οι ελληνικές ΔΕΚΟ. Κοινός παρονομαστής, η αδιαφορία, η απουσία λογοδοσίας, η διασπορά της ευθύνης σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με χαμηλά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, προσφέροντας αντίστοιχες υπηρεσίες, αλλά με εργαζόμενους οι οποίοι έχουν διασφαλισμένες απολαβές.

Για τη συνέχεια Liberal