Αλέκος Μιχαηλίδης   

Μετά την αλήστου μνήμης συνέντευξη στο «The Press Project», ο Αλέξης Ηρακλείδης, από τα πρώτα βιολιά της «διανόησης» του ενδοτισμού, έδωσε και δεύτερη συνέντευξη, στη «Χαραυγή» αυτή τη φορά. Ομολογουμένως, δεν ήταν του μεγέθους της πρώτης, μα και εκεί έδωσε ρέστα, θυμίζοντας τα σκοτεινά χρόνια πριν και μετά το σχέδιο Ανάν και την προσπάθεια ενός συγκεκριμένου κύκλου, να απαλλάξουν την Τουρκία από τα εγκλήματά της και να χρεώσουν τη μη λύση στον κυπριακό Ελληνισμό.

Ο Ηρακλείδης, λοιπόν, μέγας αρνητής της κατοχικής πραγματικότητας, βρίσκοντας το πεδίο ελεύθερο, ξεδιπλώνει στη «Χ» όλα εκείνα που τον καθιστούν μάνα στην εκστρατεία αθώωσης της φασιστικής Τουρκίας. Αρχικώς, ισχυρίζεται ότι η επίλυση του Κυπριακού «δεν έχει προοπτικές μετά την άκρως αρνητική στάση του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά», συμπληρώνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να προβεί σε κυρώσεις γιατί η Ελλάδα «δίνει την εντύπωση ότι θέλει να εγκλωβίσει την Τουρκία στα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου» -ενώ έπρεπε να κάνει τι;- και ολοκληρώνει τη «λογική» λέγοντας πως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ, αλλά και ο ίδιος ο Γκουτέρες «γνωρίζουν ότι για τη μη επίλυση του Κυπριακού ευθύνεται όχι η Άγκυρα, αλλά η Λευκωσία, υπό τον Ν. Αναστασιάδη». Μάλιστα, τονίζει παρακάτω πως ο Αναστασιάδης ευθύνεται «100% για το ναυάγιο του Κραν Μοντανά», κάτι που δεν λέει ούτε ο… Ερντογάν.

Βέβαια, ο Ηρακλείδης, που κατάγεται από την κατεχόμενη Μόρφου και διετέλεσε εμπειρογνώμων του ελλαδικού ΥΠΕΞ σε κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, προχωρά και ένα βήμα παρακάτω, ισχυριζόμενος ότι «η μόνη ελπίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι μια νίκη του ΑΚΕΛ με την παρούσα ηγεσία του υπό τον Άντρο Κυπριανού, μια νίκη που θα μπορέσει, στη συνέχεια, να αφήσει πίσω την υποστήριξη προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο και την απόφαση του 2004». Προσθέτει δε πως ο ίδιος αξιώνει μια χαλαρή διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία –υπονοώντας πως πρέπει να αποδεχθούμε την πολιτική ισότητα όπως τη θέλει η Τουρκία– και διαλαλεί αυθαιρέτως πως «η Άγκυρα στο Κραν Μοντανά είχε δεχθεί τόσο την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής όσο και νέες διαφορετικές εγγυήσεις», αλλά και πως το ζήτημα της Μόρφου και η εκ περιτροπής προεδρία «είχαν ατύπως λυθεί μεταξύ Ακιντζί και Αναστασιάδη».

Προφανώς, όντας από τους φανατικότερους υποστηρικτές του τουρκόπνοου σχεδίου Ανάν, ο Ηρακλείδης θεωρεί πως αποχώρηση του κατοχικού στρατού σημαίνει η μερική αποχώρηση κι ας κρέμονται όλα από την κλωστή του θηρίου που λέγεται Τουρκία και ισλαμοφασισμός. Είναι δε άξιον απορίας, ποια μπορεί να είναι η λογική όλων αυτών που προσάπτει ο Ηρακλείδης στην Ελλάδα και στην Κύπρο, την ώρα που έχει αναντίλεκτα εκπυρσοκροτήσει η πολιτική του ενδοτισμού στα χέρια του μεγαλύτερου θιασώτη της, του Νίκου Αναστασιάδη, τον οποίον κατηγορεί για τη στάση του μετά το 2017 και όχι πριν. Άλλωστε, στην ίδια ορχήστρα «έπαιζαν» ο Ηρακλείδης, ο Αναστασιάδης, ο ΔΗΣΥ και τα πρώτα βιολιά του ΑΚΕΛ όταν εκβίαζαν τον λαό με Μικρασιατικές ή άλλες καταστροφές την κρίσιμη ώρα.

Στην ίδια ορχήστρα και ο Μακάριος Δρουσιώτης, πρώην σύμβουλος του Προέδρου, που προχθές χαρακτήριζε «πρόστυχο» τον «Φιλελεύθερο», αναφέροντας ότι «ετουρτζιέψαν την Κύπρο αλλά δεν έμαθαν τίποτε». Ποιος; Ένας τελάλης της (όποιας) αποικιοκρατίας, που τις προάλλες έγραφε ότι «οι Άγγλοι μας πήραν από τις σπηλιές και μας παρέδωσαν κράτος». Ήμαρτον.