Άριστος Μιχαηλίδης   

Πώς μας προέκυψε τώρα να ζητούν τα Ηνωμένα Έθνη να στηθεί μηχανισμός συνεργασίας για στρατιωτικά θέματα ανάμεσα στον στρατό της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον τουρκοκυπριακό στρατό; Ακόμα κι αν οι εμπνευστές (δηλαδή, η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ) έχουν καλές προθέσεις, που αποδεδειγμένα δεν έχουν, και εντόπισαν ότι υπάρχουν προβλήματα στη νεκρή ζώνη, που θα μπορούσαν να συζητηθούν, θα πρέπει να δώσουν μια εξήγηση: Θεωρούν ότι είναι ο τουρκοκυπριακός στρατός που ελέγχει τη γραμμή αντιπαράταξης; Είναι ο τουρκοκυπριακός στρατός που προελαύνει σε σημεία της γραμμής και δημιουργεί προβλήματα; Στα Στροβίλια, στη Δένεια, στον Αστρομερίτη. Ο κατοχικός στρατός δεν υπάρχει;

Είναι φανερό ότι εργάζονται για να σκεπάσουν με διάφανο πέπλο την κατοχή. Έχει, όμως, βαθύτερες συνέπειες για εμάς αυτή η νέα προσέγγιση και πρέπει αμέσως να αντιμετωπιστεί, αλλιώς θα έχουμε πάλι ένα νέο τετελεσμένο για να διερωτόμαστε από πού μας ήρθε. Όπως πάθαμε με την ΔΔΟ, που δέχτηκε ο Γιώργος Βασιλείου το 1998 να μπει σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τώρα μας λένε ότι είναι η μορφή λύσης που θέλουν τα Ηνωμένα Έθνη και δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την επιθυμία της διεθνούς κοινότητας. Όπως πάθαμε με την εκ περιτροπής προεδρία που το 1999 είπε ο Γλαύκος Κληρίδης στον Ντε Σότο και τον Χάνι, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ότι «μπορεί να δεχθώ την εκ περιτροπής με αναλογία 3:1» και από τότε θεωρούν δεδομένο ότι το αποδεχθήκαμε.

Τώρα πια είναι φανερό πως όλα στήνονται στη βάση του διαχωρισμού, των δύο κρατών ίσου καθεστώτος, που αναζητούν σχέσεις καλής γειτονίας. Εδώ και χρόνια ο Κουντρέτ Οζερσάι θέτει συχνά ζήτημα αναγκαίας συνεργασίας χωρίς να περιμένουμε τη λύση. Με τρόπο βέβαια που η συνεργασία θα νομιμοποιεί το παράνομο καθεστώς και θα το εξισώνει με το νόμιμο κράτος. «Υπάρχουν κάποια θέματα όπου η συνεργασία είναι απαραίτητη να γίνει, για παράδειγμα ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία ή την έκδοση κρατουμένων», έλεγε στις 10/1/2019. Μια μορφή αυτής της συνεργασίας πραγματώνεται με τις δικοινοτικές τεχνικές Επιτροπές. Απώτερος στόχος, βεβαίως, η συνεργασία στο φυσικό αέριο. Έρχεται στη συνέχεια η Σπέχαρ, βοηθούμενη προφανώς από τη Βρετανία, που έχει την ευθύνη των περί Κύπρου ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, και προτείνει και μπαίνουν στο νέο ψήφισμα (2537) δύο νέα στοιχεία:

Η ανάγκη δημιουργίας μηχανισμού για στρατιωτικό διάλογο μεταξύ της ηγεσίας της Εθνικής Φρουράς και του λεγόμενου «τουρκοκυπριακού στρατού». Και η ανάγκη για «θέσπιση αποτελεσματικών μέτρων αντιμετώπισης εγκληματικών δραστηριοτήτων» στην Πύλα, μεταξύ των δύο πλευρών. Το πρώτο εξαφανίζει τον κατοχικό στρατό και το δεύτερο ισοπεδώνει την αστυνομία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την αστυνομία του παράνομου καθεστώτος. Αλλά κι αυτό με την Πύλα προέρχεται από αξιώσεις του κατοχικού καθεστώτος.

Όταν πέρσι διοργανώθηκε «δικοινοτικό ποδόσφαιρο» στην Πύλα (από αυτά τα χάπενινγκ που οργανώνει η Σπέχαρ) και το σαμπόταρε ο Ακιντζί, ο Οζερσάι κατάγγελλε την ΟΥΝΦΙΚΥΠ ότι θα έπρεπε να φροντίσει ώστε την ασφάλεια να αναλάβουν οι αστυνομίες των ενδιαφερομένων πλευρών, διότι, έλεγε, στην Πύλα «εάν υπάρξει ένα συμβάν στο οποίο εμπλέκονται Τ/κ, είναι υπό την αρμοδιότητα της τ/κ αστυνομίας» (20/3/2019). Κι όμως, η Πύλα είναι έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει ένα ειδικό καθεστώς για να μην… αγχώνονται οι Τουρκοκύπριοι. Δώσε-δώσε, φυσικά, φτάσαμε να διοικεί το χωριό ο Οζερσάι…

Η ουσία, λοιπόν, όλης αυτής της θλιβερής ιστορίας είναι ότι τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη επιχειρούν με παρεμβάσεις έξω από το πλαίσιο της αποστολής τους, να δημιουργήσουν όλο και βαθύτερες συνθήκες καλής γειτονίας μεταξύ δύο κρατιδίων. Όλες τους οι ενέργειες βασίζονται στο ψευδές αφήγημα ότι το πρόβλημα στην Κύπρο είναι δικοινοτικό και κυρίως ψυχολογικό, που θα επιλυθεί με την κοινωνικοποίηση των δύο κοινοτήτων. Η Τουρκία δεν υπάρχει πουθενά στο μυαλό τους. Ενεργούν ως και θα λύσουμε το Κυπριακό επί του εδάφους, αλλά χωρίς να αφαιρείται από το έδαφος το βασικό συστατικό ζιζάνιο. Η Τουρκία και ο κατοχικός στρατός.

Έστω, όμως, ότι έχουν μια λογική όσοι υποστηρίζουν ότι άμα τα βρούμε μεταξύ μας Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, θα αναγκαστεί η Τουρκία να συμφωνήσει. Είναι απίθανο κάτι τέτοιο, διότι έχει αποδειχθεί ότι «άλλες ήταν οι βουλές της Άγκυρας. Ο έλεγχος ολοκλήρου της πατρίδας μας» (Ν. Αναστασιάδης, 7/9/2017). Με ποια λογική δημιουργούνται οι συνθήκες νομιμοποίησης του κατοχικού καθεστώτος και μας απομακρύνουν από την επανένωση, που μας υπόσχονται; Αν έχουν αποδεχθεί οι ηγέτες μας τη διχοτόμηση και τα δύο κράτη, γιατί διαπραγματεύονται τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ελληνοκυπριακό κρατίδιο; Αν δεν το αποδέχτηκαν ας αντιδράσουν αποφασιστικά να σταματήσουν αυτή την πορεία που ήδη είναι σε τελική ευθεία. 

[email protected]