Κώστας Βενιζέλος   

Στο άψε- σβήσε βρήκαν τον χρόνο να συζητήσουν «την κατάσταση στη Λευκορωσία» οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και όταν αναφέρονται στη Λευκορωσία, σκέφτονται, ασφαλώς, τη Μόσχα και τον Πούτιν. Βεβαίως, για να κρατήσουν και τα προσχήματα, είπαν να εκφράσουν και την… αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα και την Κύπρο, που δέχονται συνεχή επίθεση από την κατοχική Τουρκία. 

Η προεδρεύουσα της Ε.Ε., Άνγκελα Μέρκελ, είπε πως «ανησυχεί» για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και προέτρεψε σε διάλογο. «Θέλουμε αποκλιμάκωση της κατάστασης», είπε και προφανώς αυτό δεν αφορούσε τον Μητσοτάκη και τον Αναστασιάδη, οι οποίοι δεν έχουν προκαλέσει την ένταση, αλλά την Τουρκία. Δεν το είπε, όμως, αυτό καθώς θα μπορούσε να ενοχλήσει τον Ερντογάν. Αλλά και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,  Σαρλ Μισέλ, παραπέμποντας στη σύνοδο του Σεπτεμβρίου, είπε με νόημα πως «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι». Άφησε την ατάκα του να αιωρείται και να τυγχάνει διαφόρων ερμηνειών και να ικανοποιεί όσους επενδύουν στην «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» και μόνο. Αναφέρθηκε στο «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι» ώστε να τύχει τούτο και εσωτερικής πολιτικής διαχείρισης σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Γιατί, όμως, μια συνεχιζόμενη ένταση, με ορατό τον κίνδυνο σύγκρουσης, αφήνεται να συζητηθεί σε ένα μήνα; Ποια σημασία έχουν τα λόγια… αλληλεγγύης της Μέρκελ και οι πυθιακού χαρακτήρα τοποθετήσεις του κ. Μισέλ;  Είναι προφανές πως το ενδιαφέρον ήταν η Λευκορωσία, εξ ου και για αυτό συνήλθε και η έκτακτη σύνοδος των ηγετών της Ένωσης. Γιατί, ως γνωστόν,  η Ε.Ε. για θέματα «δημοκρατίας και ελευθεριών» δεν δέχεται παρεκκλίσεις. Όταν, βέβαια, το θέμα δεν αφορά τον Ερντογάν, που ούτε ο ίδιος δεν επικαλείται πλέον τη δημοκρατία και τις ελευθερίες. Για τις… δημοκρατικές επιδόσεις του καθεστώτος Ερντογάν ούτε λόγος. Σιωπητήριο.

Στην πρόσφατη έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., που ζήτησε να συγκληθεί η Αθήνα, η προεδρεύουσα Γερμανία δεν αποδέχθηκε το προσχέδιο δήλωσης που ετοίμασε η ελληνική πλευρά. Απέρριψε την κίνηση να εκδοθεί η δήλωση καθώς το περιεχόμενο, εξ όσων έχουν αναφερθεί, δεν ήταν ούτε «σκληρό» ούτε «επιθετικό». Συντηρητικό μέχρι και νερόβραστο ήταν.  Αλλά εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως το Βερολίνο δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εκδοθεί ανακοινωθέν- δήλωση των «27».

Οι Γερμανοί, που ενεργοποιούνται για να αρχίσει διάλογος μετά τις 23 Αυγούστου, που θα ολοκληρώσει τις παράνομες έρευνές του το «Ορούτς Ρέις» στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος, τα έχουν με την Αθήνα. Κι αυτό επειδή, όπως λένε, παραμονές της έναρξης του ελληνοτουρκικού διαλόγου, που οι ίδιοι προετοίμασαν και δρομολόγησαν, υπέγραψε τη συμφωνία με την Αίγυπτο. Κοντολογίς, αντί να φταίει η επιθετική και παρανομούσα Τουρκία, αποδίδουν ευθύνες στην Ελλάδα, που άσκησε ένα κυριαρχικό της δικαίωμα. Τα περί… λάθους χρονικής συγκυρίας, που επελέγη να υπογραφεί η συμφωνία, είναι «επιχείρημα» που διατυπώνεται από Γερμανία και άλλους, για συγκάλυψη της κατοχικής Τουρκίας.  

Είναι σαφές πως η Γερμανία δεν μπορεί να διαδραματίσει ρόλο «ουδέτερου μεσολαβητή», καθώς έχει δείξει προ πολλού τις προτιμήσεις της.  Κι αυτό θα έπρεπε να το υποδείξει η Αθήνα, η οποία όμως φαίνεται να κάνει περισσότερο κινήσεις απελπισίας, παρά διαχείριση.

Έχει μεταδοθεί πως αν και η σύνοδος των ηγετών της Ε.Ε., την περασμένη Τετάρτη, είχε κύριο θέμα τη Λευκορωσία, η Γερμανίδα Καγκελάριος προχώρησε σε παρέμβαση για την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο εκφράζοντας ανησυχία. Οι αναφορές έγιναν καθώς ηγέρθη το ζήτημα από την Ελλάδα και την Κύπρο και δεν μπορούσε προφανώς να μην τοποθετηθεί και η ίδια όπως και ο κ. Μισέλ. Ήταν και μια κίνηση -οι τοποθετήσεις για την Ανατολική Μεσόγειο- για να καλυφθούν επειδή έσπευσαν να ασχοληθούν με τη Λευκορωσία με «επείγουσα» σύγκληση συνόδου, όταν για την Τουρκία ροκανίζουν τον χρόνο για να μη λάβουν αποφάσεις. Στο μυαλό τους δεν ήταν και δεν είναι η Τουρκία, όπως θέλουν δυο κράτη-μέλη, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά η Ρωσία. 

[email protected]