Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Η κληρονομιά της Τερέζας Μέι και εκείνη των Γουίλσον / Κάλλαχαν

Δημοσιεύτηκε στις

της Φανούλας Αργυρού

Ανοικτή Επιστολή προς τον Εξοχότατο  Βρετανό Ύπατο Αρμοστή στην Κυπριακή Δημοκρατία κ. Stephen Lillie

 Εξοχότατε,

Τερέζα Μέι  2020

«Καθώς κάποιοι πάντα θα θυμούνται την πρωθυπουργία της Τερέζας Μέι ως μια περίοδο καθυστερημένων διαπραγματεύσεων και εσωτερικών διαξιφισμών του Συντηρητικού Κόμματος, είναι ξεκάθαρο ότι η Τερέζα Μέι βλέπει την προσπάθεια της να διορθώσει μια προφανή ιστορική αδικία (το σκάνδαλο με το χάπι Primodos) ως μια βασική σανίδα της κληρονομιάς της, μαζί με άλλες έρευνες (τις οποίες διέταξε)  για αμφισβητούμενα θέματα όπως το μολυσμένο αίμα, την τραγωδία στο Hillsborough και την Ανεξάρτητη Έρευνα για τις Σεξουαλικές Κακοποιήσεις Παιδιών». (Sky Λονδίνου 24.8.2020).

Η Λαίδη Μέι

(Από  Sky 24.8.2020)

H Τερέζα Μέι  – Λαίδη Μέι από το 2020,  υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός και αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος από το 2016 μέχρι το 2019. Ήταν η ίδια που πριν δύο χρόνια πρωτοστάτησε για την διεξαγωγή έρευνας για τα αποτελέσματα τριών φαρμάκων, και ο τότε Υπουργός Υγείας Jeremy Hunt ο οποίος την διοργάνωσε με επικεφαλής την Βαρόνη Cumberlege. ΄Ένα από τα φάρμακα ήταν το ορμονικό χάπι Primodos που σχετίζεται με παραμορφώσεις παιδιών. Για 40 χρόνια οι γονείς και τα παιδιά, θύματα του χαπιού Primodos,  αγωνίζονταν για δικαιοσύνη,  δίχως να τους λαμβάνει κανένας και καμία κυβέρνηση υπόψη.

Το Πόρισμα είναι καταδικαστικό. Στις 8.7.2020 στη δημοσιογραφική διάσκεψη για την παρουσίασή του, η Βαρόνη Cumberlege περιέγραψε με τα πιο μελανά χρώματα το πόνο, την ταλαιπωρία, τη στεναχώρια των γυναικών που υπέφεραν και υποφέρουν τα αποτελέσματα του χαπιού Primodos. Δύο μικρά χάπια που έδιδαν οι γιατροί σε γυναίκες (δεκαετίες 1950 –  70) για να εξακριβώσουν αν ήσαν έγκυοι. Πολλές έχαναν τα παιδιά και άλλες γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά. «Εγώ και η ομάδα μου συμφωνούμε ότι δεν έχουμε αντικρίσει τέτοια κατάσταση, μέγεθος  πόνου και το γεγονός ότι κράτησε δεκαετίες, αυτή δεν είναι μια περίπτωση ορισμένων περιπτώσεων που επηρεάστηκαν από τα φάρμακα αυτά, είναι χιλιάδες. Τώρα στα 70 τους χρόνια οι γυναίκες αυτές κουβαλούν το βάρος της ενοχής γιατί δέχθηκαν τα χάπια και ποίοι θα φροντίζουν τα ανάπηρα παιδιά τους όταν πεθάνουν…»To Πόρισμα αφορά ανθρώπους, είπε η Βαρώνη,  που υπέφεραν άδικα μπορούσε το βάσανο τους να αποφευχθεί…

Το Πόρισμα που ονομάστηκε «Πρώτα Μην Κάνεις Κακό» (“First Do No Harm”) γράφει μεταξύ άλλων:  «.. Βρήκαμε ότι το σύστημα υγείας, και  περιλαμβάνω και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ιδιώτες προμηθευτές, επαγγελματίες στο σύστημα, φαρμακευτικές εταιρίες και αυτούς που καθορίζουν πολιτική, είναι  ασυντόνιστοι, κρατούν σιωπή δεν ανταποκρίνονται, δεν αντιλαμβάνονται ικανοποιητικά ότι οι ασθενείς είναι ο λόγος ύπαρξής τους. Απέτυχε (το σύστημα) να ακούσει τις ανησυχίες τους… Συμπεραίνουμε  ότι το σύστημα δεν είναι αρκετά ασφαλές, ασθενείς είναι εκτεθειμένοι σε αχρείαστους κινδύνους και τεχνικές… Αυτοί οι ασθενείς δεν έπρεπε να διεξάγουν αγώνα για δεκαετίες για να εισακουστούν… Είδαμε παραδείγματα κακού που μπορούσε να αποφευχθεί και πιστεύουμε υπάρχει έντονη ηθική ευθύνη η οποία πρέπει να αποδώσει δικαιοσύνη… Απλά το σύστημα δεν αναγνωρίζει τα λάθη του.»

Το Πόρισμα εισηγείται και καλεί την Κυβέρνηση να πληρώσει οικονομική συνεισφορά στα θύματα των φαρμάκων και τον διορισμό Επιτρόπου για την Ασφάλεια των Ασθενών (Patient Safety Commissioner)….

Σε συνέντευξή στο νέο ντοκιμαντέρ «Το Πικρό Χάπι» (“Bitter Pill”) του τηλεοπτικού Sky που ερευνά το χάπι Primodos, η πρώην Πρωθυπουργός Μέι εξήγησε τις ανησυχίες της γιατί το 2018, αφού διάβασε τα αποτελέσματα προηγούμενης έρευνας το 2017,  διέταξε τη δεύτερη έρευνα για το φάρμακο αυτό: « ‘Ηταν σαν να άγγιζαν τις γυναίκες στον ώμο και τους έλεγαν « Ελάτε τώρα αγαπητές, μην στενοχωρήστε, το φαντάζεστε. Δεν ξέρετε. Εμείς ξέρουμε καλύτερα από εσάς».

« Η κυβέρνηση απολογήθηκε και αυτό είναι σημαντικό, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να αποζημιώσει (redress) τους ανθρώπους αυτούς γιατί υπέφεραν (και υποφέρουν) ως αποτέλεσμα», πρόσθεσε η Λαίδη Μέι.

«Ηθική Ευθύνη»

Η ομάδα της Βαρόνης Cumberlege είπε ότι αμφότερες κυβέρνηση και κατασκευάστρια εταιρία «έχουν ηθική ευθύνη» να βρουν τα ποσά για οικονομική βοήθεια σε όσους «έκαναν κακό» για να καλύψουν τα έξοδα φροντίδας των θυμάτων τους.

Η κατασκευάστρια εταιρία του Primodos ήταν η γερμανική Schering AG  η οποία σήμερα ανήκει,  από το 2006 στην γερμανική Bayer AG. Και  η οποία λέγει δεν ευθύνεται για οικονομική διευθέτηση ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχει ικανοποιητική μαρτυρία ότι το χάπι έκανε κακό, ότι δεν υπάρχει μαρτυρία διασύνδεσης του χαπιού με τις αναπηρίες.

Η «κληρονομιά»  Γουίλσον/ Κάλλαχαν και «ηθική ευθύνη»

Καθώς η δημοσιοποίηση του Πορίσματος συνέπεσε στις μαύρες μέρες για την Κύπρο (Ιουλίου και Αυγούστου 1974) είναι αναπόφευκτο να θυμούμαστε την απάνθρωπη πολιτική έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας των τότε βρετανού Πρωθυπουργού Χάρολτ Γουίλσον και Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν.

Και ενόσω η κληρονομιά της Λαίδης Μέι καλύπτει ενέργειες για ανθρώπινη δικαιοσύνη η «κληρονομιά»  Γουίλσον / Κάλλαχαν καλύπτει απάνθρωπες ενέργειες ντροπής.

Όταν πριν 46 χρόνια συμμάχησαν  με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετσεβίτ δίδοντάς του το πράσινο φώς να εισβάλει στην Κύπρο γνωρίζοντας πλήρως τα διχοτομικά του σχέδια από το βράδυ της 17ης Ιουλίου 1974  (και πιο πριν) όταν τους τα εξήγησε ο Ετσεβίτ  (στο 10 Ντάουνιγκ Στριτ) λεπτομερώς και μέχρι που σκόπευε να φτάσει η αιματηρή γραμμή Αττίλα…

Δύο χρόνια αργότερα, στο Πόρισμά της η Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή που … διερεύνησε τις ευθύνες του Ηνωμένου Βασιλείου έναντι της Κύπρου το 1974 αποφάνθηκε μεν ότι:

« Η Βρετανία είχε νομικό δικαίωμα, ηθική υποχρέωση, και τη στρατιωτική δυνατότητα να επέμβει στη Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Δεν επενέβη για λόγους που η κυβέρνηση αρνείται να αναφέρει».

(Britain had a legal right, a moral obligation, and the military capacity to intervene in Cyprus during July and August 1974. She did not intervene for reasons which the Government refuses to give.)

Η Επιτροπή κάλυψε τον Κάλλαχαν!

Όμως,  με περισσότερη έρευνα η γράφουσα  βρήκε ότι η ένοχη κυβέρνηση  δεν αρνήθηκε να τους δώσει τους λόγους. Αλλά η Επιτροπή επέλεξε να πει τη μισή αλήθεια προστατεύοντας την Εργατική Κυβέρνηση Wilson/Callaghan.

O Τζέιμς Κάλλαχαν πέθανε το 2005

Στην κατάθεσή του ο Callaghan στις 19 Φεβρουαρίου 1976 ομολόγησε: «Τολμώ να πω, νομικώς είχαμε (δικαίωμα επέμβασης βάσει  της Συνθήκης Εγγυήσεως). Πολιτικώς και πρακτικώς δεν είχαμε κανένα, γιατί το σύνταγμα δεν δούλευε από ενωρίς τη δεκαετία του 1960. Υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ ελλήνων και τούρκων το 1963-64. ΄Ηταν τότε που δημιουργήθηκε η Ειρηνευτική Δύναμη… Στην πραγματικότητα δεν είναι νομικό θέμα. Θα ήταν αδύνατο για εμάς να οργανώναμε δυνάμεις για να επιβάλλαμε στους ελληνοκύπριους και τουρκοκυπρίους τις πρόνοιες του συντάγματος που από μόνοι τους είχαν αποτύχει να λειτουργήσουν από το 1960… Είμαι πολιτικός και απλώς δεν πιστεύω πως ήταν δυνατό να αποκαταστήσουμε το Σύνταγμα…» Δηλαδή είχε υιοθετήσει πλήρως τις τουρκικές θέσεις…

Perry Anderson: Η συνάντηση των Σοσιαλο-δημοκρατών που σφράγισε τη μοίρα της νήσου

Ο πολιτικός αναλυτής, Professor  Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και που τοποθετείται στην Νέα Αριστερά, Francis Rory Peregrine “Perry” Anderson έγραψε για τις ευθύνες της Σοσιαλιστικής βρετανικής κυβέρνησης Γουίλσον/Κάλλαχαν για την συνάντησή στο 10 Downing Street στις 17 Ιουλίου 1974 και για την σοσιαλο-δημοκρατική αλληλεγγύη:

«… Το πραξικόπημα αναμφίβολα ήταν παραβίαση της Συνθήκης Εγγυήσεως, και εντός 48 ωρών ο τούρκος πρωθυπουργός, Ecevit, βρέθηκε στο πόρτα της Downing Street, συνοδευόμενος από υπουργούς και στρατηγούς, απαιτώντας η Βρετανία μαζί με τη Τουρκία να δράσουν αμέσως να αντιστρέψουν τα πράγματα.

Η συνάντηση που ακολούθησε  καθόρισε τη μοίρα της νήσου. Ήταν μια συνομιλία μεταξύ σοσιαλο-δημοκρατών:  Wilson, Callaghan και Ecevit,   συνάδελφοι στην Σοσιαλιστική Διεθνή (Socialist International). Παρόλο που η Βρετανία όχι μόνο είχε ένα πυρήνα από καλώς εξοπλισμένο στράτευμα, αλλά και συντριπτική δύναμη αέρος στο νησί – μαχητικά βομβαρδιστικά ικανά να συντρίψουν δυνάμεις πολύ πιο δυνατές από εκείνες του Σαμψών και των οπαδών του – ο  Wilson και ο Callaghan  αρνήθηκαν να σηκώσουν ένα δάκτυλο.  Την επομένη τα τουρκικά πλοία έφθασαν στη Κύπρο.  Η Βρετανία είχε πολεμικά πλοία πλησίον των ακτών, και μπορούσε να σταματήσει μια μονομερή τουρκική εισβολή με εξίσου ευκολία. Και πάλιν, το Λονδίνο δεν έκανε τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή της Κύπρου μέχρι σήμερα… Μετά από λίγες εβδομάδες εκεχειρίας η Τουρκία το έκανε ξεκάθαρο ότι δεν την ενδιέφερε ποσώς η συνθήκη την οποία σκοπίμως παραβίασε για να εισβάλει, αλλά ήθελε διχοτόμηση και οι στρατηγοί της εξαπέλυσαν μια γενική επίθεση με τεθωρακισμένα, αεροπλάνα, πυροβολικά και πλοία, στην ήδη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου…»  (Βιβλίο γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019).

Εξοχότατε κ. Lillie,

Το Ηνωμένο Βασίλειο κουβαλάει βαριές ευθύνες  και χρωστεί εξίσου «ηθική υποχρέωση» για ανθρώπινη δικαιοσύνη προς τους  Έλληνες της Κύπρου. Στους εκτοπισμένους με το  εθνικό ξεκαθάρισμα των δύο τουρκικών εισβολών.  Στους συγγενείς δολοφονημένων και αγνοουμένων. Στους εγκλωβισμένους και τραυματίες πολέμου… Και όχι επιμονή στην επιβολή  ρατσιστικών βρετανο-τουρκικών δικοινοτικών διζωνικών ομοσπονδιών…

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Πηγές : https://www.immdsreview.org.uk/downloads/IMMDSReview_Web.pdf

https://www.immdsreview.org.uk/downloads/IMMDSReview_Baroness_Cumberlege_speech.pdf

https://www.immdsreview.org.uk/Report.html

https://www.youtube.com/watch?v=Omp9hu3OzK4

ΣΗΜΕΡΙΝΗ 30/8/2020

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Τα σίδερα της… φυλακής! Αυξάνονται οι έγκλειστοι πακιστανικής καταγωγής σε σωφρονιστικά ιδρύματα του εξωτερικού

Καθώς το Πακιστάν συνεχίζει την καθοδική του πορεία προς την οικονομική απόγνωση, έχει ουσιαστικά εξάγει τα προβλήματά του στη διεθνή κοινότητα, επιβαρύνοντας ξένα δικαστικά συστήματα και αμαυρώνοντας την ήδη εύθραυστη παγκόσμια φήμη του.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Σε μια πρόσφατη αποκάλυψη της κοινωνικής και οικονομικής παρακμής του Πακιστάν, περισσότεροι από 23.000 Πακιστανοί πολίτες βρίσκονται επί του παρόντος σε φυλακές του εξωτερικού παγκοσμίως. Αυτό το εκπληκτικό νούμερο, που αποκαλύφθηκε στην Εθνική Συνέλευση από το Υπουργείο Εξωτερικών, δεν αντιπροσωπεύει μόνο ατομικές τραγωδίες αλλά μια συλλογική εθνική ταπείνωση που μιλάει από μόνη της για την ανικανότητα του αποτυχημένου κράτους να φροντίσει τους πολίτες του. Καθώς το Πακιστάν συνεχίζει την καθοδική του πορεία προς την οικονομική απόγνωση, έχει ουσιαστικά εξάγει τα προβλήματά του στη διεθνή κοινότητα, επιβαρύνοντας ξένα δικαστικά συστήματα και αμαυρώνοντας την ήδη εύθραυστη παγκόσμια φήμη του.
Τα νούμερα αφηγούνται μια καταστροφική ιστορία. Μόνο η Σαουδική Αραβία φιλοξενεί πάνω από 12.000 Πακιστανούς κρατούμενους, περισσότερους από τους μισούς από όλους τους Πακιστανούς που είναι φυλακισμένοι στο εξωτερικό. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ακολουθούν με περίπου 5.300 κρατούμενους. Αυτά τα κράτη του Κόλπου, που κάποτε θεωρούνταν χώρες ευκαιριών από απελπισμένους Πακιστανούς, έχουν γίνει απρόθυμοι φύλακες του εξαγόμενου εγκληματικού στοιχείου του Πακιστάν. Από το εμπόριο ναρκωτικών και τη σεξουαλική κακοποίηση μέχρι την κλοπή, τη δολοφονία και την απάτη, η λίστα των εγκλημάτων που διαπράττονται από Πακιστανούς πολίτες στο εξωτερικό μοιάζει με κατάλογο απόγνωσης και ηθικής χρεοκοπίας. Σε αντίθεση με τους πολιτικούς κρατούμενους ή αυτούς που κρατούνται για πολιτική ανυπακοή, οι περισσότεροι Πακιστανοί κρατούμενοι έχουν καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα που αντικατοπτρίζουν βαθιά κοινωνική δυσλειτουργία.
Στην Κίνα, εκατοντάδες εκτίουν ποινές για λαθρεμπόριο ναρκωτικών, βιασμό, ληστεία και πλαστογραφία. Στο Κατάρ, τη Μαλαισία και το Ομάν, εμφανίζονται παρόμοια μοτίβα: κλοπή, δολοφονία, αδικήματα ναρκωτικών, ξέπλυμα χρήματος και σεξουαλικά εγκλήματα κυριαρχούν στις κατηγορίες. Ίσως η πιο ταπεινωτική από όλες είναι η ανάδειξη του Πακιστάν ως εξαγωγέα επαγγελματιών ζητιάνων. Μόνο από τον Ιανουάριο του 2024, πάνω από 5.400 Πακιστανοί πολίτες έχουν απελαθεί από τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, τη Μαλαισία, το Ομάν, το Κατάρ και τα ΗΑΕ κυρίως για επαιτεία. Η αποκάλυψη ότι Πακιστανοί πολίτες ταξιδεύουν στο εξωτερικό ειδικά για να ασχοληθούν με οργανωμένη επαιτεία αποτελεί εθνική ντροπή υψίστου βαθμού.
Ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνας του Πακιστάν, Χαουάτζα Ασίφ, παραδέχτηκε ότι περίπου 22 εκατομμύρια άνθρωποι στο Πακιστάν ασχολούνται με την επαιτεία, παράγοντας περίπου 42 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτό δεν είναι απλώς φτώχεια· είναι μια βιομηχανία χτισμένη πάνω στην εκμετάλλευση και την εθνική ταπείνωση. Όταν ο υπουργός άμυνας μιας χώρας παραδέχεται ανοιχτά ότι η επαιτεία έχει γίνει μια από τις μεγαλύτερες «βιομηχανίες» της χώρας, τα βάθη της αποτυχίας γίνονται αδύνατο να αγνοηθούν.
Η κατάσταση έχει γίνει τόσο σοβαρή που Πακιστανοί αξιωματούχοι αποκάλυψαν ότι περίπου το 90% των ζητιάνων που συλλαμβάνονται στο εξωτερικό είναι Πακιστανοί πολίτες. Πολλοί ταξιδεύουν με βίζες προσκυνήματος σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και το Ιράκ με τη ρητή πρόθεση να επαιτήσουν αντί να λατρεύσουν. Αυτή η συστηματική κατάχρηση της θρησκευτικής φιλοξενίας υπογραμμίζει όχι μόνο την οικονομική απόγνωση αλλά και μια βαθιά ηθική κρίση στην πακιστανική κοινωνία.
Η οικονομική καταστροφή του Πακιστάν αποτελεί το υπόβαθρο αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας. Με τον πληθωρισμό να καλπάζει, την ανεργία να εκτοξεύεται και το πακιστανικό ρούπι σε ελεύθερη πτώση, εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν αδύνατες επιλογές. Η χώρα έχει γίνει διαρκής ικέτης στη διεθνή σκηνή, επιστρέφοντας επανειλημμένα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με το μπολ της επαιτείας στο χέρι. Αυτή η εθνική επαιτεία δίνει τον τόνο στους μεμονωμένους πολίτες που βλέπουν την εγκληματικότητα ή την επαιτεία στο εξωτερικό ως τη μόνη βιώσιμη οικονομική στρατηγική τους.
Ξένες χώρες έχουν αρχίσει να ανταποκρίνονται σε αυτή την εξαγόμενη κρίση περιορίζοντας τις βίζες για Πακιστανούς πολίτες. Τα ΗΑΕ, κάποτε κύριος προορισμός για Πακιστανούς εργάτες, έχουν επιβάλει αυστηρότερες απαιτήσεις εισόδου που στοχεύουν ειδικά τους Πακιστανούς ταξιδιώτες. Όταν ολόκληρες εθνικότητες αντιμετωπίζουν διακρίσεις λόγω των πράξεων των συμπατριωτών τους στο εξωτερικό, η ζημιά στη φήμη επιδεινώνει την οικονομική δυσκολία. Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι το μοτίβο των περιπτώσεων σεξουαλικής εκμετάλλευσης που αφορούν Πακιστανούς πολίτες στο εξωτερικό. Η καταδίκη είκοσι Πακιστανών ανδρών στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη συστηματική σεξουαλική κακοποίηση εφήβων κοριτσιών υπογραμμίζει μια ιδιαίτερα ανησυχητική διάσταση αυτής της κρίσης. Η υπόθεση, που περιλάμβανε την παροχή αλκοόλ και ναρκωτικών σε ευάλωτα κορίτσια πριν από τη σεξουαλική κακοποίηση, προκάλεσε οργή και ενέτεινε τις εθνοτικές εντάσεις στη Βρετανία.
Η επίσημη ανταπόκριση του Πακιστάν σε αυτή την κρίση είναι στην καλύτερη περίπτωση χλιαρή. Το Υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίζεται ότι παρέχει «τακτικές προξενικές επισκέψεις» και «επαλήθευση των συνθηκών κράτησης», αλλά αυτά τα κλισέ δεν κάνουν τίποτα για να αντιμετωπίσουν τις ρίζες του προβλήματος. Η πακιστανική κυβέρνηση φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξασφάλιση της επαναπατρισμού των κρατουμένων παρά για την πρόληψη των συνθηκών που οδηγούν στην εγκληματικότητα εξαρχής. Αυτή η αδιαφορία επεκτείνεται και στη εθνική συζήτηση, όπου η θέση του Πακιστάν ως εξαγωγέα εγκληματιών και ζητιάνων σπάνια εμφανίζεται στον πολιτικό λόγο. Οι πολιτικοί που σπεύδουν να κατηγορούν ξένες συνωμοσίες για τα δεινά της χώρας παραμένουν σιωπηλοί για τις δεκάδες χιλιάδες Πακιστανούς που έχουν φέρει ντροπή στη χώρα τους μέσω της εγκληματικής συμπεριφοράς τους στο εξωτερικό.
Το οικονομικό και διοικητικό βάρος που επιβάλλεται στις χώρες υποδοχής είναι σημαντικό. Οι ξένες φυλακές πρέπει να διαθέσουν πόρους για τη στέγαση, τη σίτιση και τη διαχείριση χιλιάδων Πακιστανών κρατουμένων. Τα δικαστικά συστήματα πρέπει να επεξεργαστούν τις υποθέσεις τους, συχνά απαιτώντας μεταφραστές και ειδικές διευκολύνσεις. Οι κοινωνικές υπηρεσίες πρέπει να ανταποκριθούν στα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον ντόπιων πολιτών. Αυτά τα κόστη, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, αποτελούν έναν ακόμη τρόπο με τον οποίο η εσωτερική κατάρρευση του Πακιστάν έχει γίνει διεθνές πρόβλημα. Χώρες που διαφορετικά θα μπορούσαν να δουν το Πακιστάν ως πιθανό εταίρο, τώρα το βλέπουν ως πηγή εγκληματικής δραστηριότητας και κοινωνικής αναταραχής. Ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι όπως η Σαουδική Αραβία έχουν κουραστεί από τη συνεχή εισροή Πακιστανών παραβατών, οδηγώντας σε περιοδικές καταστολές και απελάσεις που επιδεινώνουν περαιτέρω τις διμερείς σχέσεις.
Με το Πακιστάν να μην δείχνει σημάδια αντιμετώπισης της θεμελιώδους οικονομικής και κοινωνικής του δυσλειτουργίας, το πρόβλημα των Πακιστανών που φυλακίζονται στο εξωτερικό πιθανότατα θα επιδεινωθεί. Καθώς ο πληθυσμός της χώρας συνεχίζει να αυξάνεται και οι οικονομικές ευκαιρίες συνεχίζουν να συρρικνώνονται, περισσότεροι πολίτες θα στραφούν αναπόφευκτα στη μετανάστευση, νόμιμη ή παράνομη, ως τη μόνη τους ελπίδα για επιβίωση. Πολλοί θα καταφύγουν στην εγκληματικότητα όταν οι νόμιμες ευκαιρίες αποδειχθούν ανεπαρκείς. Οι 23.000 Πακιστανοί που βρίσκονται σήμερα πίσω από τα κάγκελα στο εξωτερικό δεν αντιπροσωπεύουν μόνο ατομικές ηθικές αποτυχίες αλλά μια συστημική εθνική κατάρρευση. Είναι η ανθρώπινη απόδειξη ενός κράτους που έχει αποτύχει τόσο ολοκληρωτικά τους πολίτες του, που η εγκληματικότητα στο εξωτερικό φαίνεται προτιμότερη από την έντιμη φτώχεια στο σπίτι. Μέχρι το Πακιστάν να αντιμετωπίσει τα βάθη της δυσλειτουργίας του και να εφαρμόσει γνήσιες μεταρρυθμίσεις, θα συνεχίσει να εξάγει τα προβλήματά του στον κόσμο, έναν κρατούμενο τη φορά.
Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

DW: Κατάπαυση πυρός και συνέχιση της θητείας Νετανιάχου θέλουν οι Ισραηλινοί

Στην πλειοψηφία τους οι Ισραηλινοί απαιτούν άμεση συμφωνία απελευθέρωσης ομήρων και τερματισμό του πολέμου. Δεν πιστεύουν στην «απόλυτη νίκη» του Νετανιάχου, αλλά το κόμμα του παραμένει πρώτο στην πρόθεση ψήφου.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Γαβριήλ Χαρίτος, Deutsche Welle

Το 53% των Ισραηλινών τάσσεται υπέρ μίας άμεσης υπογραφής συμφωνίας απελευθέρωσης όλων των ομήρων, ακόμα κι αν αυτό θα σημαίνει το τέλος του πολέμου, την αποφυλάκιση χιλιάδων μελών της Χαμάς από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, ως επίσης και την πλήρη αποχώρηση όλων των στρατευμάτων από τη Γάζα. Αυτό καταδεικνύει δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 62% των ερωτηθέντων κρίνει ως πρακτικά ανέφικτη την «απόλυτη νίκη» που υπόσχεται ο Νετανιάχου, σε αντίθεση με το 19% των Ισραηλινών, που πιστεύει ότι μια τέτοια νίκη είναι δυνατή.

Μικρές δημοσκοπικές μετατοπίσεις

Από την άλλη, παρά τη δυσπιστία που εκφράζεται από πολλούς για τις επιλογές της κυβέρνησης Νετανιάχου, το κόμμα Λικούντ παραμένει πρώτο στην προτίμηση των ερωτηθέντων με 22 δημοσκοπικές έδρες, παρά την κάμψη της τάξεως δύο εδρών, που εμπίπτει στο όριο του δημοσκοπικού λάθους (+/-4%).

Στη δεύτερη θέση σταθεροποιείται πλέον με 17 δημοσκοπικές έδρες το δεξιό κόμμα «Ισραήλ το Σπίτι μας» του Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, ένα κόμμα που συμφωνεί με την τρέχουσα διαχείριση του πολέμου, αλλά παραμένει εκτός κυβέρνησης, επειδή απορρίπτει τις θέσεις της εθνοθρησκευτικής ακροδεξιάς των Μπεν-Γκβιρ και Σμότριτς.

Τα ισχυρότερα, άλλοτε, τρία αντιπολιτευτικά κόμματα συνεχίζουν να μειώνουν τα ποσοστά τους. Η κεντροδεξιά «Παράταξη Εξουσίας» του Μπένι Γκαντς, το κεντροαριστερό «Υπάρχει Μέλλον» του Γιαΐρ Λαπίντ και οι αριστεροί «Δημοκράτες» του Γιαΐρ Γκολάν καθηλώνονται στις 12 με 15 έδρες το καθένα. Τέλος, η εθνοθρησκευτική Ακροδεξιά παρουσιάζει μικρή άνοδο, που οφείλεται στο ότι ο «Θρησκευτικός Σιωνισμός» του υπουργού Οικονομικών, Μπετσαλέλ Σμότριτς, ξεπέρασε το ελάχιστο ποσοστό εισόδου στο κοινοβούλιο, κάτι που είχε μήνες να συμβεί.

Πάντως, εάν γίνονταν εκλογές στο Ισραήλ σήμερα, αμφότερες η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση μάλλον δεν θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση «ιδεολογικώς αμιγή»,  μιας και φέρονται να μην καταφέρνουν να ελέγξουν τις 61 από τις συνολικά 120 έδρες της Κνέσετ.

Αλληλοκατηγορίες Ισραήλ-ΟΗΕ για την ανθρωπιστική βοήθεια

Φορτηγό μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στην ισοπεδωμένη Γάζα
Φορτηγό μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στην ισοπεδωμένη ΓάζαΕικόνα: Amir Cohen/REUTERS

 

Αμφίσημες αντιδράσεις προκάλεσαν οι χθεσινές εικόνες από αποθήκη του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ στο Ντιρ Αλ-Μπάλαχ της κεντρικής Γάζας, με χιλιάδες εξαθλιωμένους Παλαιστίνιους να προσπαθούν να εξασφαλίσουν αλεύρι για τις οικογένειές τους.

Η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ στη Μέση Ανατολή Σίγκριντ Κάαγκ, μιλώντας χθες στο Συμβούλιο Ασφαλείας, παρομοίασε την ποσότητα ανθρωπιστικής βοήθειας που το Ισραήλ επέτρεψε να μεταφερθεί από τον ΟΗΕ ως «σωσίβιο για ένα πλοίο βυθισμένο».

Από την άλλη, φιλοκυβερνητικά ισραηλινά ΜΜΕ εμφανίζουν τις εικόνες πλιάτσικου που εκτυλίχθηκαν στις αποθήκες του ΠΕΠ ως «απόδειξη» ότι οι τοπικοί φορείς του ΟΗΕ, σε συνεργασία με τη Χαμάς, απέκρυπταν για λόγους κερδοσκοπίας και πολιτικής σκοπιμότητας μεγάλες ποσότητες ειδών πρώτης ανάγκης, ενώ θα όφειλαν να τα διανέμουν στους κατοίκους, που τα είχαν άμεση ανάγκη.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Μάθημα για τον χειρισμό drone στα σχολεία της Ρωσίας

Τα drones χρησιμοποιούνται σε σημαντικό βαθμό και από τις δύο εμπόλεμες δυνάμεις, την Ουκρανία και τη Ρωσία, με την δεύτερη να ετοιμάζεται να συμπεριλάβει στο εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εγχειρίδιο για τον τρόπο χειρισμού τους.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η πρόοδος της τεχνολογίας έχει μεταμορφώσει τον τρόπο που διεξάγονται οι σύγχρονες συγκρούσεις, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να «φωτίζεται» ιδιαίτερη η χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκάφων.

Τα drones χρησιμοποιούνται σε σημαντικό βαθμό και από τις δύο εμπόλεμες δυνάμεις, την Ουκρανία και τη Ρωσία, με την δεύτερη να ετοιμάζεται να συμπεριλάβει στο εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εγχειρίδιο για τον τρόπο χειρισμού τους.

Το υπουργείο Παιδείας της Ρωσίας ενέκρινε στις 30 Απριλίου σχολικό βιβλίο που υπογράφει η κατασκευάστρια εταιρεία drones Geoscan, η οποίη βρίσκεται υπό καθεστώς κυρώσεων από τις ΗΠΑ, σε συνεργασία με την Prosveshcheniye, τον μεγαλύτερο εκδότη σχολικών βιβλίων της Ρωσίας. Το εγχειρίδιο θα δισάσκεται στην στην 8η και 9η τάξη των σχολείων στη Ρωσία.

Στο μεταξύ, ίδρυμα για την πνευματική ανάπτυξη, με επικεφαλής τη μικρότερη κόρη του Πούτιν, Κατερίνα Τιχόνοβα, έχει αποκτήσει μερίδιο 10% στην Geoscan, σύμφωνα με το ρωσικό μέσο ενημέρωσης Verstka τον Νοέμβριο του 2023.

Το εγχειρίδιο συντάχθηκε στο πλαίσιο ενός σχεδίου στη Ρωσία για την εκπαίδευση 1 εκατομμυρίου χειριστών drones σε πάνω από 500 σχολεία και 30 πανεπιστήμια μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με την Moscow Times.

Ήδη τα τελευταία δύο χρόνια χιλιάδες φοιτητές πανεπιστημίου στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη παρακολουθούν μαθήματα χειρισμού μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Αντόστοιχα, μαθητές μεγαλύτερων τάξεων έχουν επίσης διδαχθεί τις βασικές δεξιότητες χειρισμού μη επανδρωμένων αεροσκαφών μάχης στο πλαίσιο της στρατιωτικής εκπαίδευσης.

Ο Μιχαήλ Λούτσκι, που συμμετέχει στη συγγραφή του εγχειριδίου, δήλωσε σε ανακοίνωσή του ότι οι οδηγίες είναι σαφείς και έτοιμες για εφαρμογή καθώς βασίζονται σε υλικό που έχει δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες. Πρόσθεσε ότι σε έναν κόσμο υψηλής τεχνολογίας, οι μαθητές πρέπει να μάθουν «εφαρμοσμένες γνώσεις και δεξιότητες».

Το βιβλίο χωρίζεται σε έξι κεφάλαια με ύλη που καλύπτει μια γενική εισαγωγή στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τις κατηγορίες και τη δομή των drones, τα ηλεκτρονικά τους εξαρτήματα και τα βασικά του χειροκίνητου χιερισμού. Προβλέπεται να καλυφθεί σε 34 ώρες μελέτης.

Το σχολικό εγχειρίδιο έρχεται σε μια περίοδο που η Ρωσία παράγει drones με γοργούς ρυθμούς. Στο πλαίσιο της πολεμικής προσπάθειας της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Μόσχα έχει χρησιμοποιήσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη που προμηθεύτηκε από το Ιράν. Ταυτόχρονα, έχει αναπτύξει σημαντικά την εγχώρια παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όπως και η Ουκρανία.

Η ένταξη του εγχειριδίου στα σχολεία αποτελεί ένδειξη της αυξανόμενης στρατιωτικοποίησης της ρωσικής κοινωνίας.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις3 λεπτά πριν

Συσχετίζοντας την ΙΜ Αγίας Αικατερίνης στο Σινά με τις πάγιες τρωτότητες μας

Για να πιεστεί όμως το πολιτικό σύστημα να δράσει για την Πατρίδα κι όχι για την πάρτη του, θα πρέπει...

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Casus Belli και ελληνική κυριαρχία

Για πρώτη φορά στα χρονικά του διεθνούς συστήματος ασφαλείας, ένα μέλος του ΝΑΤΟ απειλεί με στρατιωτική επέμβαση ένα άλλο μέλος...

Διεθνή3 ώρες πριν

Τα σίδερα της… φυλακής! Αυξάνονται οι έγκλειστοι πακιστανικής καταγωγής σε σωφρονιστικά ιδρύματα του εξωτερικού

Καθώς το Πακιστάν συνεχίζει την καθοδική του πορεία προς την οικονομική απόγνωση, έχει ουσιαστικά εξάγει τα προβλήματά του στη διεθνή...

Πολιτική11 ώρες πριν

Ανατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς

Τα πράγματα στη θέση τους για την ιστορική Μονή στο Σινά έβαλε ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι....

Πολιτική13 ώρες πριν

Άμεση αναθεώρηση του ευρωπαϊκού πακέτου €4 δισ. προς την Αίγυπτο αν κλείσει η Μονή Σινά

Η απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για τη διάλυση του ελληνορθόδοξου μοναστικού κέντρου του όρους Σινά,...

Δημοφιλή