Βρισκόμαστε στα χρόνια του Έβδομου Βενετοτουρκικού Πολέμου. Οι Οθωμανοί επιθυμούν την κατάκτηση των Επτανήσων. Από το 1715 είχε αποφασιστεί η επίθεση κατά της Κέρκυρας, η οποία κατείχε θέση κλειδί στην Αδριατική και ήταν το τελευταίο πρόσκομμα ανάμεσα σε Βενετία και Τούρκους.

Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης

Η πολιορκία διήρκεσε από τις 8 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου.

Στις 9 Αυγούστου ξεσπά τρομακτική θύελλα, ανεξήγητη για την εποχή, με αστραπές, κεραυνούς, ισχυρό άνεμο και κατακλυσμιαία βροχή, η οποία καταστρέφει τον τουρκικό στόλο, ο οποίος βρίσκεται στο ανοικτό πέλαγος, εντελώς απροετοίμαστος για τέτοια ασυνήθιστη κακοκαιρία.

Στο στρατόπεδο των Τούρκων κυκλοφόρησε η είδηση ότι πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Σπυρίδωνα με τη μορφή καλόγερου να βγαίνει από το ναό όπου βρίσκεται το λείψανό του, απειλώντας τους επιτιθέμενους μουσουλμάνους με αναμμένο πυρσό ή με ξίφος. Αυτά δημιούργησαν πανικό που οδήγησε στην άρση της πολιορκίας.

Η διήγηση αυτή καταγράφηκε από τον ιερέα Δημ. Μανάτο και κατατέθηκε σε συμβολαιογράφο τον Αύγουστο του 1716. Την εκ θαύματος σωτηρία της πόλης καταγράφει και ο στρατάρχης των χερσαίων δυνάμεων της Κέρκυρας κόμης του Σούλενμπουργκ, που κλείνει το Ημερολόγιό του για τα γεγονότα του 1716 με τη φράση: «Αλλά ο Θεός θέλησε να σώσει την Πόλη, και γι’ αυτόν τον λόγο έσπειρε τον πανικό στους Απίστους τόσο στη θάλασσα όσο και την ξηρά».

Έκτοτε, με διάταγμα του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέα Πιζάνη της 19/30 Μαρτίου του 1717, γίνεται λιτανεία και περιφορά του λειψάνου του αγίου στις 11 Αυγούστου, κάτι που γίνεται και μέχρι σήμερα, αν και φέτος η κυβέρνηση απαγόρευσε τις λιτανείες για την αποτροπή της μετάδοσης του κορωνοϊού.

Σύμφωνα με τον Θεολόγο και ιστορικό, Κωνσταντίνο Θύμη, η Βενετική Σύγκλητος αφιέρωσε στο ναό του Αγ. Σπυρίδωνος ασημένιο καντήλι με την επιγραφή “OB SERVATAM CORCVRAM DIVO SPYRIDIONI TVTELARI SENATVS VENETVS ANNO MDCCXVI.”

Υπενθυμίζεται, ότι ο Άγιος Σπυρίδων στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία), κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ’ το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Σημειωτέον, ότι το Ισλάμ έχει σχέση με την αίρεση του Αρειανισμού. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο βιβλίο του «Η Πηγή της Γνώσεως» ασκεί ακριβή και λεπτομερή κριτική του Ισλάμ, το οποίο θεωρούσε ως μια μορφή Χριστιανικής αιρέσεως, συγγενικής του Αρειανισμού, ο οποίος, όπως και το Ισλάμ, αρνείτο τη θεότητα του Χριστού.

Με πληροφορίες από sansimera.gr, wikipedia, corfutvnews, saint.gr, Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, patheos.com