Η πόλη του Πιατιγόρσκ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στο νομό της Σταυρούπολης και μεγάλη ιαματική λουτρόπολη. Στο κέντρο υψώνεται το βουνό Μασούκ. Οι άλλες λουτροπόλεις στο νομό είναι: Μιν-Βόντι, Εσσεντουκί, Ζελεζνοβόντσκ και Κισλοβόντσκ. Στο κέντρο του Πιατιγόρσκ υψώνεται το βουνό Μασούκ (994μ.) από το οποίο ανοίγεται πανοραμική θέα τέλειας ομορφιάς. Απ’ όλες τις πλευρές φαίνονται όρη  και το πιο ψηλό από αυτά είναι το Μπεστάου (1.400μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας).

Στον ορίζοντα απλώνεται η Κεντρική Καυκασιανή οροσειρά με τις υψηλότερες κορυφές της Ευρώπης, το βουνό Καζμπέκ (5033μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) και το Ελμπρούς (5642μ.). Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτήν την περιοχή «Αρχιπέλαγος των βράχων». Την γέννησή της η πόλη το 1780 το οφείλει στις πενήντα πηγές μεταλλικών νερών που υπάρχουν εκεί και στο υπέροχο κλίμα του.

Χάρις σ’ αυτές τις συνθήκες η πόλη αναπτυσσόταν ως λουτρόπολη με πολύ γρήγορους ρυθμούς, με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ. Οι πρώτοι και οι πιο διάσημοι αρχιτέκτονες της πόλης ήταν δυο αδέλφια από την Ιταλία: οι Τζοβάννι και Τζουζέπε Μπερναρντάτσι.

Στην πόλη υπάρχουν μεσαία και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως: το Κρατικό Γλωσσολογικό Πανεπιστήμιο Ξένων Γλωσσών, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο, το Πανεπιστήμιο Οικονομικού Δικαίου, η Φαρμακευτική Ακαδημία, η Ιατρική Σχολή, η Εμπορική Σχολή και πολλά άλλα.

Στο Πιατιγόρσκ υπάρχει το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο-μουσείο, που φέρει το όνομα του Μιχαήλ Λέρμοντοβ, καθώς και το αρχαιότερο τοπικό μουσείο, θέατρο όπερας, αίθουσα ορχηστρικής μουσικής, χώρος συναυλιών, κινηματογράφος, βιβλιοθήκες και  χώροι εκθέσεων.

Στο Πιατιγόρσκ ζούνε Ρώσοι, Αρμένιοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Εβραίοι, Οσετίνοι, Γεωργιανοί, Καμπαρντίνοι και άλλες εθνότητες, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και τρεις χιλιάδες Έλληνες (σήμερα λιγότεροι), οι πρόγονοι των οποίων είχαν εγκατασταθεί εδώ στις αρχές τις δεκαετίας του ΄70 του 19ου αιώνα κυρίως ως μετανάστες από τη Τουρκία.Κάθε χρόνο διεξάγονται πανρωσικές ημέρες ποίησης προς τιμή του κλασσικού ποιητή Λέρμοντοβ, πανρωσικός διαγωνισμός εφήβων πιανιστών που φέρει το όνομα του Β. Σαφόνοβ, τηλεοπτικά φεστιβάλ, διεθνείς συναντήσεις, συνέδρια, συμπόσια κ. λ. π.

Το κλίμα του Πιατιγόρσκ είναι στεππώδες σε συνδυασμό με ορεινά χαρακτηριστικά. Εδώ και τον χειμώνα έχει ήλιο, αλλά η καλύτερη κλιματική περίοδος είναι από το Μάιο ως τον Οκτώβριο.

Οι Έλληνες του Πιατιγόρσκ

Σημαντικοί Έλληνες για την ιστορία της πόλης είναι: ο Νικόλαος Νικηφοράκης του Ιγκόρ, ο Γεώργιος Βλάστοφ  του Κωνσταντίνου και ο Αλέξιος  Ναϊτάκης του Πέτρου. Από αυτούς ο Αλέξιος Ναϊτάκης συνέδεσε περισσότερο τη ζωή του με τη πόλη σε σχέση με τους άλλους Έλληνες. Σημαντικές ιστορικές πληροφορίες αναδεικνύονται ως συνήθως συμβαίνει και σε άλλες πόλεις  στο κοιμητήριο της πόλης.

Η οικογένεια Ναϊτάκη

Το έγγραφο λοιπόν εκδόθηκε στο όνομα «Πέτρος Αθανασίου Ναϊτάκης»!!!Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, το επίθετο «Ναϊτάκη» προέκυψε λόγω αμοιβαίας έλλειψης κατανόησης του νεαρού Έλληνα μετανάστη, μελλοντικού ιδρυτή της εμπορικής δυναστείας και ενός Ρώσου αξιωματούχου που εξέδωσε το αρχικό έγγραφο της ταυτότητας του. Ο αξιωματούχος ρώτησε το επώνυμο του. Και ο μετανάστης, απόγονος του Οδυσσέα χωρίς να γνωρίζει τη ρωσική γλώσσα, νόμιζε ότι τον ρωτούσαν από πού ήταν η καταγωγή του. Και έτσι  απάντησε: «Από την Ιθάκη».

Οι δύο γιοί του  Πέτρου Αλέξιος  και Ιγκόρ ασχολήθηκαν επαγγελματικά με το εμπόριο σε όλη τη Ρωσία και κατείχαν μια σειρά από εστιατόρια, ξενοδοχεία και μαγαζιά ειδικά στο Νομό της Σταυρούπολης. Η οικογένεια Ναϊτάκη είναι ιδιαίτερα σημαντική και για άλλους λόγους εκτός από τους εμπορικούς για την ιστορία της πόλης του Πιατιγόρσκ. Ο Αλέξιος Ναϊτάκης που γεννήθηκε το 1805 στην Ιθάκη ήταν ένας από τους πρώτους δημάρχους του Πιατιγόρσκ. Ήρθε εδώ από το Ταγκανρόγκ, ακριβώς τη χρονιά που ιδρύθηκε και η Σταυρούπολη από τον απεσταλμένο του τσάρου στον Καύκασο Σουβόροβ. Άρχισε να δραστηριοποιείται με επιχειρήσεις ξενοδοχείων και εστιατορίων στη Σταυρούπολη και το Πιατιγόρσκ. Ο Αλέξιος  χρησιμοποίησε τα χρήματα του όχι μόνο για δικό του όφελος, αλλά και προς όφελος των πόλεων του Καυκάσου. Το 1838 με γνώμονα τη συμπόνια του για τους φυλακισμένους, έχτισε μια φυλακή στη πόλη και ξόδεψε αρκετές χιλιάδες ρούβλια σε αυτή από δικούς του πόρους.

Για τις υπηρεσίες του στη Ρωσία, ο Καυκάσιος βουλευτής Βοροντσόφ επέτρεψε στον Ναϊτάκη να κατασκευάσει δύο σπίτια για επισκέπτες στο κέντρο της πόλης, που ήταν  στην πραγματικότητα  ένα ιδιωτικό ξενοδοχείο.

Διαβάστε τη συνέχεια στο vkonsta.blogspot.com